Villmergen Muharebeleri
Villmergen Muharebeleri, İsviçre'nin Katolik ve Reform yanlısı kantonları arasında gerçekleşen iki çatışma. Birincisi 24 Ocak 1656'da, ikincisi ise 24 Temmuz 1712'de gerçekleşen çatışmaların ikisi de Aargau kantonunun Villmergen kasabasında oldu.
Arka plan
1531'de Schwyz kantonu katolik kalmayı seçtikten sonra Schwyz'de kalan Protestan aileler 1655'de kovuşturulmaya başlandı. Bazıları Milan'daki engizisyona gönderildi, bazılarının kafaları kesildi ve Zürih'e kaçanların mallarına el kondu. Zürih bu kayıpların tazmin edilmesini talep etti. Schwyz ise göçmenlerin iade edilmesini istedi. Zürih, Bern'i katolik kantonlara karşı (Schwyz ve onun müttefikleri olan Uri, Unterwalden, Zug ve Luzern kantonları) bir savaşa zorlamaya başladı.[1][2]
Birinci Villmergen Muharebelesi
Zürih birlikleri Rapperswil'de katolikler karşısında Villmergen'de 24 Ocak 1656'da bereketsiz bir zafer elde ettiler. Çatışmalar 20 Şubat'ta kesildi ve 7 Mart'ta yapılan barış anlaşmasıyla çatışmaların başlamasından önceki statükoya geri dönüldü. Yani her kanton kendi bölgesindeki dini tespit edebilecekti.
İkinci muharebenin arka planı
13 kantonu olan Eski İsviçre Federasyonu'nda her kantonun iki oyu vardı ve 7 Katolik kanton,4 Protestan kanton (diğer ik kanton mezhep seçmemişti) karşısında ülkenin kontrolünü ellerinde tutabiliyordu. Bu durum Protestan'ların kızgınlıklarına neden oluyordu ve 1664, 1694 ve 1697'de bu yüzden yeniden çatışmalar yaşandı.
St. Gallen başrahibi, İsviçre'den Avusturya'ya bir "Katolik yolu" inşa edilmesini ve böylece Glarus'un protestan kısmının Zürih'ten aldığı desteği kesmeyi önerdi. 1712'de başrahip, Toggenburg'daki Wattwill şehrinin özgür halkına yol yapımı işine gitme talimatı verdi.
İkinci Villmergen Muharebesi
Bölge halkının geri kalanı, başrahibe karşı ayaklandı, görüşmeleri reddetti ve manastırların yollarını ablukaya aldı. Bern ve Zürih, Almanya'ya kaçan başrahibe karşı savaş ilan etti. Protestanlar Baden'i ele geçirdi ve Katolik kantonları ablukaya aldı. Temmuz'daki barış görüşmelerinde Luzern ve Uri anlaşmaya hazırdı ve askerler evlerine dönmeye başladılar, ancak Papa koşullarını tekrarladı ve katolikler saldırılara yeniden başladılar.[1]
Bu sefer 24 Temmuz 1712'de Villmergen yakınlarında Protestanların kazandıkları yeni bir savaş gerçekleşti.
Sonuç
11 Ağustos 1712'de Aarau'da yapılan barış ile dinsel alanda daha eşit bir durum ortaya çıktı ve Konfederasyon içindeki katolik egemenliği sona erdi. Böylece 1847 yılındaki Sonderbundkrieg'e kadar yeni bir iç savaş yaşanmadı.