Yeşildağ, Beyşehir
| Yeşildağ | |
| — Mahalle — | |
 |
|
| Ülke |  Türkiye |
|---|---|
| İl | Konya |
| İlçe | Beyşehir |
| Coğrafi bölge | İç Anadolu Bölgesi |
| Nüfus (2000) | |
| - Toplam | 3.831 |
| Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
| İl alan kodu | 0332 |
| İl plaka kodu | 42 |
| Posta kodu | 42000 |
| İnternet sitesi: | |
Yeşildağ, Konya ilinin Beyşehir ilçesine bağlı bir mahalledır.
Yeşildağ, 1956 yılından beri belediyeliktir. Kasabanın daha onceki ismi Kaşaklı'dır. Bir Orman mühendisi tarafından Yeşildağ ismi verilmiştir.
2014 Yılı Mart Seçimleri Sonrasında Yeşildağımız Belediyelikten Mahalleliğe Düşmüştür.
Tarihçe
Konya’nın Beyşehir ilçesine bağlı güzel kasabamız geçmişte birçok medeniyete ev sahipliği yapmıştır. Yapılan araştırmalar Yeşildağ tarihinin M.Ö. 6000 yıllarına kadar uzandığını ortaya koymaktadır. Yeşildağ’ın çeşitli bölgelerinde yapılan araştırma ve kazılarda kasabamızın neolitik ve kalkolitik dönemlerine, Hitit dönemine, Roma ve Bizans dönemine, mekan olduğu görülmüştür. Türklerin Beyşehir civarında görülmesi onbirinci yüzyılın onlarına rastlamaktadır. Büyük Selçuklu sultanı Alparslan’ın beyleri 1069 yılında Konya kentine ulaşmıştır. Bu yıllarda itibaren Orta Asya’dan göç eden Türkmenler yavaş yavaş bu yörelerde tutunmaya başlamışlardır.
Onbirinci yüzyıldan sonra Beyşehir, Yeşildağ ve çevresindeki birçok yerleşim yeri ile birlikte Anadolu Selçukluları, Karamanoğulları, Eşrefoğulları, Hamidoğulları, Turgutoğulları’nın elinde kalmıştır. 1466 yılından sonra bu sahalar kesin olarak Osmanlıların eline geçmiştir.
Tarihi yollar üzerine kurulmuş olan kasabamız tarih boyunca oldukça işlek bir yerleşim merkezi olmuş ve göç alımları yaşamıştır. Bölgedeki nüfusun armasının bir sebebi de 16. yüzyılın ikinci yarısından itibaren, devletçe konar göçerlerin köylerde iskan edilmesiydi. Bu sebeple bölgemize birçok konar göçer ve yörük taşınmış ve nüfus hızla artmıştır.
Yeşildağ kasabası Salur, Çay ve Cemeller köylerinin birleşmesi ile 25.02.1955 gün ve 27567 sayılı bakanlar kurulu kararı ile belediyelik olmuştur. Bu tarihten itibaren Yeşildağ kasabası; Belen, Cemeller, Ecirli, Kömürcü, Meydan, Saray ve Taşbaşı olmak üzere yedi mahalleye ayrılmıştır. Kasabaya Yeşildağ ismini bir orman mühendisi vermiştir.
Kültür
Atalarımız, geçmişte Yeşildağ’da yaşayan birçok toplumun kültürünü kendi örf ve adetleriyle harmanlayıp, mevcut olan Yeşildağ kültürünü ortaya koymuşlardır. Yeşildağ halkı içtenlikli, uysal ve güler yüzlüdür. Çevresindeki insanlarla sürekli iyi ilişkiler kurabilirler. Yeşildağ halkı çok misafirperverdir. Türk ulusunun özünde var olan misafire saygı Yeşildağ’da en üst düzeydedir. Yeşildağ halkı girişimci ve idealisttir. İnsanoğlunun içinde var olan başarma içgüdüsü Yeşildağ halkında daha da belirgindir. Bunun etkisi olsa gerek “Boğulursam büyük denizde boğulayım” felsefesi ile Yeşildağ’dan İzmir’e göç başlamış ve hemşehrilerimiz, İzmir’de muhtelif işlerde çalışmışlardır. Kimisi el arabası çekmiş, kimisi inşaatlarda, kimisi de demirde çalışmıştır. İyi-kötü, kolay-zor demeden her işte çalışan hemşehrilerimizden çoğu, bugün hak ettikleri yerlere gelmişlerdir. Turizm, mobilya, gıda, ayakkabıcılık, beyaz eşya, nakliyecilik, eğitim, giyim, demir ve hurda ticareti gibi sektörlerde çok başarılı olan hemşehrilerimiz binlerce insana da iş imkanı sağlamışlardır. Bazı hemşehrilerimiz de siyasette iyi noktalara gelmiş ve bizleri temsil etmişlerdir. Yeşildağ’lılar İzmir’in ve hatta Ege bölgesinin tanınan iş adamları arasında yerlerini almışlardır.
Yeşildağ halkı örf, adet ve geleneklerine yürekten bağlıdır. Düğün, bayram gibi etkinlikler bu değerlere bağlı kalınarak gerçekleştirilir.
Birçok kültürel değerimizin unutulduğu ya da değiştiği günümüzde, yemeklerimiz aynı kalmış, eski tat ve lezzetini korumuştur. Yeşildağ’da balıkçılığın yaygın olması yemek kültürümüze doğrudan yansımıştır. Kasabamıza özgü sazan balığından yapılan “meyre” yemeği yöremizde oldukça meşhurdur. Meyrenin yanında balık pilakisi de (balık dolması) kasabamıza özgü bir yemektir. Bunların yanı sıra daha birçok yöresel yemek ve tatlılarımız vardır…
Coğrafya
Yeşildağ, Beyşehir ilçe merkezine 31 km uzaklıktadır. Kasaba, kuzeyinde Beyşehir Gölü, güney ve batısında ise Anamas dağları ile çevrelenir. Denizden yüksekliği 1130 metredir. Yeşildağ kasabası, Akdeniz bölgesinin art kesimlerinde, Orta Torosların arka uzantılarından olan Anamas Dağı’nın eteklerinde yer alır. Göller yöresi dahilindeki kasaba doğusunda; Kayabaşı, Üzümlü, Kurucuova güneyinden de Adaköy, Kayabaşı ve Kayalar köy ve kasabaları ile çevrilidir. Beyşehir gölü, İbrim dağı ve Toros dağları arasında bir kapalı havza konumunda olan Yeşildağ, İlçe merkezi olan Beyşehir’e 31 km uzaklıktadır.
Kasaba toprakları; göl, bataklık, ova, yayla, ve dağlardan oluşur. Deniz seviyesinden 1130 metre yükseklikte olan Yeşildağ’ın belli başlı yükseltileri Keldağ, Sarpça, Araçalı, Damlataşı, Belendağı, Çamalanı, Kuzgunlar Tepesi, Çandır dağı gibi dağ ve yaylalardır. Kasabanın güney ve batısını bir duvar gibi saran Anamas dağları gittikçe yoksullaşan ormanlarla kaplıdır.
Beyşehir gölü’nün en önemli su kaynakları olan İliırmak, Soğuksu ve Kurudere çayları Yeşildağ’ın doğusundan geçmektedir. Göl ve kasaba arasında kayıklar vasıtası ile ulaşım imkanı da sağlayan bu çaylarda balıkçılık da yapılır. Gölde tatlı su balıkçılığı ve avcılık gelişmiştir. Bunların yanında saz bitkileri kasabamız halkı için ayrı bir geçim kaynağıdır. Göl içerisinde mevcut bulunan irili ufaklı 22 adadan Payamlı ada, Karaada, Kuzu kırıldığı adası, Kedili ada gibi adalar Yeşildağ’a aittir. Beyşehir gölü kenarında bulunan İskele ve Çeştepe, gölden biraz daha iç kısımlarda kalan Çamurluk kaplıcası ve Deliktaş gibi doğa güzellikleri Yeşildağ’ın önemli yerleri olup, birçok yerli ve yabancı turist tarafından ziyaret edilmektedir
İklim
Kasabanın iklimi, karasal iklim etki alanı içerisindedir.
Nüfus
| Yıllara göre mahalle nüfus verileri | |
|---|---|
| 2007 | |
| 2000 | 3831 |
| 1997 | 3871 |
| 1990 | 3050 |
| 1985 | 3163 |
| 1980 | 3422 |
| 1975 | 4010 |
Yeşildağ da halk, sülalelere bölünerek yapılanmıştır. Bu yapılanma Türklerin özünde var olan boy geleneğinin devamıdır. Her “boy”un bir beyi olduğu gibi her sülalenin de bir başı vardır.
SALUR SÜLALELERİ Abbışlar, Akkocalar, Arabacılar, Bayındırlılar, Canavarlar, Çolaklar, Cıngıllılar, Çopurlar, Davulcular, Demirciler, Döndüler, Eciralılar, Ellezler, Ecirler, Evliyalar, Gopiloğulları, Hacıhasanlar, Helimler, Hacının Abdurrahmanlar, Heseler, Huylular, Kadı oğulları, Karallar, Kıltaçlar, Kocallar, Köle Mehmetler, Kökçüler, Koca Osmanlar, Küt feyizler, Lobutlar, Macarlar, Mahmud ağalar, Mıccıklar, Meşeler, Molla Ahmatlar, Mullu Osmanlar, Onbaşılar, Ölçekler, Özeller, Sarı ismailler, Sarı oğlanlar, Seyid omarlar, Tırışlar, Tülekler, Yeşilkayalar, Zeybekler...
ÇAY SÜLALELERİ Akarlar, Alikahalar, Alikuzular, Bakırlar, Bekirler, Burhanlar, Çaybaşılar, Duranlar , Erçeliler, Gığlalar, Giritler, Gökmenler, Güzeller, Gücükler, Hamzalar, Horozlar, Ismahanlar, İleriler, İliksizler, İsli Yakuplar, Karadaşlar, Kara Osmanlar, Kadir oğulları, Kahramanlar, Kaynaklar, Kulaç oğulları, Kuzular, Madanlar, Manav oğulları, Meymenetsizler, Molla Mehmetler, Mutular, Nalbantlar, Özcanlar, Sevmenler, Sütçüler, Şahinler, Turamanlar, Uğurlar, Yusuf oğulları.
CEMELLER SÜLALELERİ Adnanlar, Baysallar, Bayramlar(Hin Alılar), Bolacalılar, Hacılar, Cansular, Kotanaklar, İbişler, İmamlar, Korkmazlar, Yılmazlar (Alılar), Yonuslar, Yozoğulları (Süleymanlar)...
Ekonomi
Kasabanın ekonomisi tarım, hayvancılık ve balıkçılığa dayanır. Bölge sulak olmasına rağmen kuru tarım yapılır. Buğday, arpa, şeker pancarı en çok yetiştirilen tarım ürünleridir. Bunların yanında bahçe tarımı da yapılmaktadır. Hayvancılık ise otlak ve meraların azalmasıyla azalmıştır. Ancak son dönemde besi hayvancılığı yapılmaya başlanmış ve birçok aile besicilikle uğraşmaya başlamıştır. Ayrıca kasabada bulunan kum ocağı ve son dönemde açılan mermer ocakları da birçok aileye geçim kaynağı olmuştur.
Dış bağlantılar
| ||||||