Yemîn
Yemîn[1] veya and,[2] bir şeyi yapacağına veya yapmayacağına dair, genellikle kutsal kabul edilen bir varlık üzerine verilen söz. Kökeni tarih öncesi dönemlere dayanan ve genelde dinî bir mana içeren yemîn veya and içme törenleri, günümüzde bazı seküler kurumlarda görev başı yapan kimseler tarafından da görevin hakkıyla yerine getirileceğine dair söz vermekte kullanılır.
Etimoloji
Arapça kökenli bir kelimedir. Sözcük anlamı sağ el, bereket, güç, kuvvet demektir. Türkçeye İslam dini ile birlikte yerleşmiştir. Yemin İslamiyet içerisinde daha çok Allah'ın isimleri veya zâtî sıfatlarından birisi anılarak yapılır. Bu kavramın, kelimenin anlamı ile bağlantısı şu şekilde açıklanır: "Yeminin söze güç kuvvet katması ve yeminleşenlerin sağ ellerini birbirlerine vurmalarıdır."[3]
Kaynakça
- ↑ "yemîn." Medenî Hukuk Terimleri Sözlüğü. Türk Dil Kurumu. Erişim: Erişim: 14 Ocak 2012
- ↑ "and." Medenî Hukuk Terimleri Sözlüğü. Türk Dil Kurumu. Erişim: Erişim: 14 Ocak 2012
- ↑ Abdullah Bin Mahmud El-Mavsili, El-İhtiyâr (Li Talili'l-Muhtar), Dar-ü'l-Marife IV-45