Adam Malik
| Adam Malik | |
|---|---|
 | |
| 3. Endonezya Devlet Başkan Yardımcısı | |
| Görev süresi 23 Mart 1978 - 12 Mart 1983 | |
| Başkan | Suharto |
| Yerine geldiği | Hamengkubuwana IX |
| Yerine gelen | Umar Wirahadikusumah |
| Endonezya Dışişleri Bakanı | |
| Görev süresi 1966-1978 | |
| Yerine geldiği | Soebandrio |
| Yerine gelen | Mochtar Kusumaatmadja |
| 26. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu Başkanı | |
| Görev süresi 1971-1972 | |
| Yerine geldiği | Edvard Hambro |
| Yerine gelen | Stanisław Trepczyński |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 22 Temmuz 1917 Pematangsiantar, Hollanda Doğu Hint Adaları |
| Ölüm | 5 Eylül 1984 (67 yaşında) Bandung, Batı Cava, Endonezya |
| Partisi | Golongan Karya |
| Mesleği | Siyasetçi |
| Dini | Sünni İslam |
| İmzası |  |
Adam Malik (d. 22 Temmuz 1917, Pematangsiantar, Kuzey Sumatra, Hollanda Doğu Hint Adaları - ö. 5 Eylül 1984, Bandung,Endonezya), Endonezyalı devlet adamı ve milliyetçi siyasi önder. 1971-72 yılları arası 26. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu Başkanlığı görevini yürüttü.
Genç yaşında Hollanda Doğu Hint Adalarının bağımsızlığı için mücadele eden milliyetçi gruba katıldı. 1930'larda Hollandalılar tarafından hapse atıldı. 1937'de milliyetçi yayın organlarının sözcülüğünü yapan Endonezya haber ajansı Antara'yı kurdu. II. Dünya Savaşı sırasında gençlik hareketi içinde etkin rol oynadı. 1945'te Sukarno ve Mohammad Hatta'nın kaçırılması eylemine katıldı. Bu eylemin amacı bağımsızlığın ilanı için Japonların teslim olmasını beklemek gerektiğini savunan Sukarno ve Hatta'yı zaman geçirmeden bağımsızlığı ilan etmeye zorlamaktı. Ertesi yıl Malik, Hollandalılarla pazarlık sonucu varılan bir anlaşmayı protesto etmek amacıyla Sutan Sjahrir'in kaçırılması eyleminde yer aldı.
Hollanda'nın 1949'da Endonezya'nın bağımsızlığını tanımasının ardından kurulan Sukarno hükümetinde çeşitli görevler alan Malik, aynı dönemde Sovyetler Birliği ve Polonya'da büyükelçilik yaptı. 1962'de Batı Irian (İrian Jaya) sorununu görüşmek üzere Washington D.C.'ye gönderilen Endonezya heyetine başkanlık etti. Bu görüşmeler Batı Irian'ın Endonezya'ya bağlanmasıyla sonuçlanacak sürece temel oluşturdu.
Albay Untung Syamsuri'nin hükümet darbesi girişiminden (eylül-ekim 1965) sonra Sukarno'nun muhalifleri arasında yer aldı.
1966-77 arasında Suharto hükümetinde dışişleri bakanlığı yapan Malik, bu görevi sırasında Endonezya'nın yeni dış politikasının belirlenmesinde önemli rol oynadı. Bu dönemde Endonezya'yla Malezya, Filipinler ve Çin Halk Cumhuriyeti arasında yeniden ilişki kuruldu ve Endonezya Sukarno döneminde ayrıldığı Birleşmiş Milletler'e (BM) geri döndü. ASEAN çatısı altında 5 ülkeyi (Malezya, Filipinler, Tayland, Singapur ve Endonezya) bir arada topladı. Endonezya'yı bölge güvencesinin lideri konumuna getirdi.[1] Öte yandan alacaklı ülke ve kuruluşlarla, Sukarno döneminde birikmiş 3 milyar ABD Doları tutarındaki dış borcun geri ödeme süresinin 30 yıla çıkarılması konusunda anlaşmaya varıldı. Malik dışişleri bakanlığı sırasında BM'nin 26. Genel Kurulu'na da başkanlık etti (1971-72). Onun başkanlık döneminde Çin Halk Cumhuriyeti BM'ye kabul edildi.
Dışişleri bakanlığı görevinin en zor mesaisi Doğu Timor konusunda oldu; 1975'te Portekizlilerin çekilmesinden sonra Endonezya'nın doğusundaki Doğu Timor'a karşı askeri müdahaleye karşı olmasına karşıydı. İlk başlarda kendisini destekleyen Başkan Suharto'nun generallerin etkisinde kalmasıyla Endonezya Doğu Timor'a müdahale ve işgal etti.
1977'de Ulusal Meclis'in başına geçmek üzere bakanlık görevinden ayrıldı. Malik, 1978-83 arasında Endonezya başkan yardımcılığı görevinde bulundu.
Kaynakça
| Siyasi görevi | ||
|---|---|---|
| Önce gelen: Hamengkubuwana IX |
Endonezya Devlet Başkan Yardımcısı 23 Mart 1978 - 12 Mart 1983 |
Sonra gelen: Umar Wirahadikusumah |
| Önce gelen: Soebandrio |
Endonezya Dışişleri Bakanı 1966 - 1978 |
Sonra gelen: Mochtar Kusumaatmadja |
| Diplomatik görevi | ||
| Önce gelen: Edvard Hambro |
Birleşmiş Milletler Genel Kurulu Başkanı 1971 - 1972 |
Sonra gelen: Stanisław Trepczyński |
| ||||||||
