Aleksandr Daniloviç Menşikov

Aleksandr Daniloviç Menşikov
Александр Данилович Меншиков
Aleksandr Daniloviç Menşikov'un portresi
Rusya İmparatorluğu Ordusu Başkomutanı
Görev süresi
1727-1728
Yerine geldiği Aleksey Şeyn
Yerine gelen Brunswick Dükü Anthony Ulrich
Rusya İmparatorluğu Donanması Amirali
Görev süresi
1726-1728
Yerine geldiği Thomas Gordon
Yerine gelen Martin Gossler
Yüksek Danışma Meclisi üyesi
Görev süresi
1726-1728
Yerine gelen Vasiliy Lukiç Dolgorukov
1. College of War Başkanı
Görev süresi
1717-1724
Yerine gelen Anikita Repnin
Yönetim Senatosu üyesi
Görev süresi
1711-1728
Rusya İmparatorluğu Ordusu Mareşali
Görev süresi
1709-1728
Yerine geldiği Boris Şeremetev
Yerine gelen Anikita Repnin
1. St. Petersburg Genel Valisi
Görev süresi
1702-1724
Yerine gelen Pyotr Apraksin
Kişisel bilgiler
Doğum 6 Kasım 1673(1673-11-06)
Moskova, Rusya Çarlığı
Ölüm 12 Kasım 1729 (56 yaşında)
Berezov, Rusya İmparatorluğu
Eşi Darya Mikhailovna Arsenyeva
Dini Rus Ortodoks
Askerî hizmeti
Bağlılığı Rusya Rusya Çarlığı
Rusya Rusya İmparatorluğu
Branşı Rusya İmparatorluğu Rusya İmparatorluğu Ordusu
 Rusya İmparatorluğu Donanması
Hizmet yılları 1699-1728
Rütbesi Generalissimo
Çatışma/savaşları Kalisz Muharebesi
Holowczyn Muharebesi
Lesnaya Muharebesi
Poltova Muharebesi
Ödülleri Unvanları
Rusya İmparatorluğu Prensi
Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu Prensi
1. Ingria Dükü
1. Koźle Dükü
Nişanları
Kutsal Andrew Nişanı
Kutsal Aleksandr Nevski Nişanı
Kara Kartal Nişanı
Beyaz Kartal Nişanı
Fil Nişanı

Aleksandr Daniloviç Menşikov (Rusça: Александр Данилович Меншиков, 16 Kasım 1673 - 23 Kasım 1729), I. Petro (Büyük Petro) döneminin ve sonrasının önde gelen Rus siyaset adamı. Askerlik ve yöneticilik yetenekleri sayesinde yüksek bir konuma ulaşmasına karşın, aşırı hırsı ve tutkularıyla kendi düşüşünü hazırlamıştır.

Yoksul ve sıradan bir ailedendi. Geleceğin Büyük Petro'sunun serbest ve maceralı çocukluk döneminde edindiği halktan arkadaşlarından biri olan Menşikov, 1686'da onun emir eri oldu; kısa sürede Petro'nun gözüne girerek komutanlığa kadar yükseldi.[1] Preobrajenskiy alayının üyesi olarak Azov seferlerine (1695-96) ve Batı Avrupa'daki "Büyük Görev"e katıldı (1697-98). 1703'te İngriya'da daha yeni fethedilen bölgelere vali atandı ve Petersburg'un imarını yönetti. Yöneticilik ve askeri önderlik yetenekleri sonucu hızlı bir yükselme gösterdi; 1705'te generalliğe atandı, 1700'den sonra İsveçlilere karşı yürütülen II. Kuzey Savaşı'nda Kalisz zaferini kazandı (1706), 1707'de prens yapıldı, Poltava'da savaştı (1709) ve feldmareşal rütbesi aldı.

Daha sonra getirildiği yönetim görevlerinde yolsuzluklar yüzünden sürekli kovuşturmalara uğradı; onun açgözlülüğü ve para yiyiciliğinden düş kırıklığına uğrayan Büyük Petro, 1713'ten sonra onu yurtdışında görevlendirmedi. Haksız kazançlar sağladığı ve yasalara aykırı topraklar ve serfler edindiği ortaya çıkınca, Yekaterina'nın kayırmasına rağmen, 1717-24 arasında başında bulunduğu Savaş koleji'nden uzaklaştırıldı. Petro döneminin sonuna doğru iyice gözden düştüyse de yakın dostu olan Petro'nun dul eşi I. Yekaterina'yı 1725'te imparatoriçe ilan ettirdi ve 1726'da kurulan Özel Yüksek Konsey üyesi olarak gerçek iktidarı eline aldı. Yekaterina'nın iki yıl sonra ölümcül bir hastalığa tutulması üzerine, desteğini I. Petro'nun torunu Pyotr Alekseyeviç'e (II. Petro) kaydırdı ve kızıyla evlenmesini sağladı. Ancak ihtirası yıkımına yol açtı; düşmanları II. Petro'yu aleyhine döndürünce, tutuklanarak rütbesi ve serveti elinden alındı. Sibirya'ya sürgüne gönderildi ve orada öldü.

Kaynakça

  1. İlber Ortaylı, Katerina ile Baltacı'dan ne haber?, Milliyet Pazar, 5 Eylül 2004.

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 2/29/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.