Alex Katz

Alex Katz

Chuck Close tarafından yapılmış portresi
Genel bilgiler
Doğum 24 Temmuz 1927 (1927-07-24)
Brooklyn, New York
Uyruk ABD
Evlilik(ler)i Ada Katz
Çocukları Vincent Katz
Alanı Ressam, grafik sanatçısı, sahne tasaramcısı
Etkin yıllar 1954- günümüz
Sanat eğitimi The Cooper Union Art School
Skowhegan School of Painting and Sculpture
Katıldığı akımlar Pop art, gerçekçilik
Resmî sitesi

Alex Katz (d 24 Temmuz 1927) Pop art akımı içinde yer alan ABD'li figüratif ressam. uluslararası birçok sanat galerisinde yer alan, resim, heykel ve baskılarıyla ünlüdür.

Gençlik yılları ve kariyeri

Alex Katz Yahudi bir ailenin çocuğu olarak [1] Brooklyn, New York'ta dünyaya geldi. Ailesi Rus Devrimi sırasında sahip oldukları fabrikayı bırakarak ABD'ye iltica etmişti [2] Ailesi 1928 yılında, Katz'ın büyüdüğü yer olan Queens'e taşındı.[3]

1946-1949 yılları arasında, sanat, mimari ve mühendislik konusunda eğitim veren New York'da bulunan The Cooper Union Art School'da eğitim gördü. Buradan mezun olduktan sonra, 1949 ve 1950 yıllarında arka arkaya kazandığı burslarla, Maine'de bulunan Skowhegan School of Painting and Sculpture'da eğitimine devam etti. Skowhegan'de, yaşamdan ilham alınarak yapılan resimlerle tanıştı. Bu resimler onun sanatsal gelişiminde mihenk noktası oluşturdu. Bugün yaptığı resimlerde bile bunun izi açıkça görülmektedir. Katz "Skowhegan'da teneffüs ettiğim hava, hayatımı resim yapmaya adamamı sağladı" demektedir.”[4] 1954 yılından beri, her sene haziran ayı başından eylül ayı ortalarına kadar, SoHo'daki çatı katı dairesini terkederek, Maine Lincolnville'de bulunan ahşap yazlığında yaşamaktadır.[5] Yazlıkta yaşadığı süre zarfınca, yerel Colby College'i ile yakın ilişki geliştirmiştir. 1954'ten 1960 yılına kadar, çok sayıda kolaj natürmortlar, Maine manzaraları ve küçük figürlerin resimlerini yaptı.[6] 1957 yılında, bir galeri açılışında, New York Üniversitesinde biyoloji eğitimi almakta olan, eşi Ada Del Moro ile tanıştı.[2] 1960 yılında tek çocukları, Vincent Katz dünyaya geldi.

Katz, sanat hayatının ilk on yılında, kendi tarzını oluşturana dek, yaptığı binlerce resmini tahrip ettiğini itiraf etmektedir. 1950'li yıllardan bu yana, “Düşündüğünden daha hızlı resim yapmak” olarak tanımladığı anlayış çerçevesinde sanatını özgürce uyguladı.[7] Çalışmaları basit görünmekle birlikte, Katz'a göre bu durum daha çok, onun kişiliğine de uygun olarak indirgemecilik olarak tanımlanabilir.[8] "Yapmak istemediğim tek şey, daha önce yapılmış bir şeyi tekrar yapmak. Söz konusu belli bir nesne olsa bile, bu nesnenin basit bir şekilde anlatılmasını tasvip etmem" demektedir."[9]

Eserleri

Katz 1980'li yıllarda büyük bir üne kavuştu.[10] En çok, cesur bir basitlikle, parlak renklerle boyadığı büyük ölçekte resimleriyle bilinmektedir, ki bu resimler de Pop Art akımının öncü eserleri olarak tanımlanmaktadır.[11]

Resimleri

Katz'ın resimleri, portreler ve manzara resimleri olarak kabaca iki bölümde sınıflanabilir; 1960'lardan beri, New York resimleri (özellikle yaşadığı Soho bölgesinin), her yıl birkaç ayını geçirdiği Maine'den manzara resimleri yapmakta, bunun yanı sıra aile bireylerinin, sanatçıların, yazarların ve New York toplumunun önde gelen kişilerinin portlerini çizmektedir.[12] Resimlerinde kullandığı renk ve şekillerdeki düzlük, ekonomik çizgi kullanımı, soğuk fakat baştan çıkartıcı duygusal kopukluk hissi (emotional detachment), tablolarındaki ayırt edici özelliklerdir.[13] Japon gravür sanatçısı Kitagawa Utamaro'nun eserleri başlıca ilham kaynağı olmuştur.[14]

1960'ların başından itibaren, sinema filmlerinin, reklamların ve reklam panolarının etkisiyle, adeta bunları çağrıştıran, ifadesiz, düz şekilde boyanmış, dramatik şekilde kesilmiş,kırpılmış, büyük ölçekte portreler yapmıştır. 1958 yılında evlendiği eşi Ada Katz, ressamın 250'den fazla portresinin [15] konusu olmuştur.[16] Büyük ölçekteki eserlerini yapmak için, önce sunta levhanın üzerine yağlı boya taslağı çizmekte, bir saatten fazla kurumasını beklemekte ve taslak kuruduktan sonra kara kalemle detaylandırmakta ve rötuşlar yapmaktadır. Sonrasında bu çizimi için karton şablonlara aktarmakta ve bu şablonları -bazen tepegöz projektör yardımıyla- Rönesans sanatçılarının kullandığı kopyalama (pouncing) tekniği ile (kağıttan yapılmış çok ince delikli şablonlara boya sürerek, kalıbı boyanacak zemine aktarmak) devasa kanvaslara aktararak, boyanmaya hazır hale getirmektedir. Katz, 7x12 feet ebatında (bazen daha da büyük) bu tabloları günde 6-7 saat çalışarak yapmaktadır.

1950'lerin sonunda Katz, iik olarak ahşap, sonraları alüminyum levhalardan kesip şekillendirdiği biçimleri boyayarak yaptığı ve cutouts adını verdiği tekniği geliştirdi. Bu teknikle yapılmış eserler, preslenerek düzeltilmiş heykel figürleri gibidir.[17] Daha sonraki çalışmalarında bu figürleri U şeklinde alüminyum standlara sabitledi. Sıcak renklerde spot ışıklarıyla da, bu figürleri aydınlatarak değişik bir sinematik kompozisyon elde etti. Yakın plan ve aynı figürün ön ve arka tarafı olan dizayn edilmiş bu figürler, standın iki zıt köşesine yerleştirilerek sergilenmektedir.[18]

1964 yılından sonra, Katz, yoğun şekilde, insanları gruplar halinde resmetti. 1970'lere kadar, çevresindeki ressam, şair, eleştirmen ve diğer arkadaşlarından oluşan insanların, grup olarak resimlerini çizmeye devam etti. 1960'ların başında, Koreograf Paul Taylor için sahne ve kostümler tasarladı. Bu dönemde, dansçıların çok sayıda resimlerini yaptı. 1968 yılında yaptığı One Flight Up adlı eseri, New York entelijansiyasındaki şair John Ashbery, sanat eleştirmeni Irving Sandler ve Andy Warhol'un da küratörlüğünü yapmış Henry Geldzahler gibi 30'dan fazla aydının portresini içerir. Bu eserdeki her bir portre, ince alüminyum levhadan omuz ve baş şeklinde kesilerek ve her iki tarafıda boyanarak yapılmış ve dört sıra düz metal masa üzerine konumlandırılmıştır.[19]

1974 yılında Whitney Museum of American Art'daki sergisinden sonra, manzara resimleri çizmeye yoğunlaştı. Çizdiği bu resimleri de "Kendinizi o manzarının içinde bulacağınız, resimler çizmek istedim" diyerek tanımlanmıştır."[20] 1980'lerin sonunda, çalışmaları için yeni bir konu buldu; çeşitli modacıların tasarladığı elbiseler içindeki modelleri (Kate Moss ve Christy Turlington gibi) resmetti.[4] Bu ilgisini de "Moda kısa ömürlü ve gelip geçici olduğu için daima ilgimi çekmiştir" sözleriyle açıklamaktadır.[21]

Baskıları

1965 yılında, bugüne dek çok sayıda eser ürettiği baskı sanatına yöneldi. Bu alanda taş baskı, gravür, serigrafi, ahşap baskı ve linolyum baskı teknikleri ile 400'den fazla eser yaptı. Viyana Albertina Müzesi ve Boston Museum of Fine Arts müzeleri, sanatçının tüm baskı koleksiyonunu ellerinde tutmaktadır. Katz'ın tüm baskı eserlerini içeren bir katalog (catalogue raisonné) Albertina Müzesi tarafından 2011 yılında yayınlanmıştır.

Kamusal Alanlardaki Çalışmaları

1977 yılında Katz'dan, New York'ta Times Square'de sergilenmek üzere reklam panosu ölçeğinde bir eser yapması istendi. Bu eser Katz'ın sanat hayatı boyunca yaptığı resimlerden uyarlanan, frizlere yapılmış ve her biri yirmi feet yüksekliğinde 23 kadın portresinden oluşmaktaydı. Eser, 42th Street ile 7th Avenue'nun kesiştiği noktada, RKO General binasında sergilendi. Resimler yerden 60 feet yüksekte, binanın tepesinde, 247 feet uzunluğunca ve binanın iki cephesi boyunca yerleştirilmişti. 1980 yılında, US General Service Administration's Art in Architecture Program (Tüm ABD'de, federal hükümet binalarında sergilenecek sanat eserlerini belirleyen devlet kuruluşu) tarafından, New York'ta Foley Square'deki yeni savcılık binasına, kanvas üzerine duvar resmi yapması istendi. Katz'ın yaptığı 20x20 feet büyüklüğündeki bu resim, halen Cardinal Hayes Place & Park Row'daki Silvio V. Mollo binasının içindedir.[22] 2005 yılında, ABD merkezli çok uluslu United Technologies Corporation'un teknoloji şirketinin yartıcı takımının organize ettiği kamusal bir sanat projesinde yer aldı. Projede yer alan "Bana yarını ver (Give me tomorrow)" adlı çalışması 23x53 feet ölçülerindeydi. Afiş sanatçıları tarafından boyanarak New York, East Village'da Bowery Bar'ın üstündeki reklam panosunda 2005 yazı boyunca sergilendi.[23]

Katkıda Bulunduğu Çalışmalar

Katz, 1960 yılından bu yana, şair ve yazarların kitaplarına çizim ve baskılarıyla katkıda bulunmaktadır. "Face of Poets"[24] isimli kitap, yakın çevresinden Ted Berrigan, Ann Lauterbach, Carter Ratcliff ve Gerard Malanga gibi şairlerin şiirlerinin, resimleriyle harmanlandığı bu tip çalışmalarına güzel bir örnektir. Şair John Ashbery ile 1966 yılında "Fragment"[25] ve 2005 yılında da "Coma Berenices"[26] isimli bu tarz iki eser yayınladılar. Oğlu Vincent Katz'ın şiirlerinin yer aldığı ve kendisinin desen ve çizimleriyle zenginleştirilmiş "A Tremor in the Morning"[27] ve "Swimming Home".[28] isimli iki kitap oluşturdular. Bunların yanı sıra, Bill Berkson'un 28 şiirinin bulunduğu, Katz'ın da 25 gravürünün bulunduğu Gloria isimli eser Arion Press tarafından basılmıştır. Robert Creeley ile birlikte yaptıkları "Edges"[29] ve "Legeia: A Libretto".[30] ve Kenneth Koch ile birlikte ürettikleri "Interlocking Lives".[31] isimleri kitaplar da bu tarz çalışmaların örnekleridir. Tüm bunların yanı sıra, Harper’s Bazaar isimli moda dergisi, 1962 yılı yazında, Katz'ın ahşap cutouts eserlerine dört tam sayfa yer ayırmıştır.

Katz'ın kariyer ve çalışmalarını değişik açıdan inceleyen çok sayıda yazılı eser bulunmaktadır. Farnsworth Art Museum tarafından yayınlanan Alex Katz in Maine[32], Irish Museum of Modern Art tarafından yayınlanan Alex Katz New York,[33] katoloğu bunlara örnektir. 2008 yılında, ressamın büyük yağlıboya tablolarının yapılmasını aşama aşama anlatan Alex Katz Seeing Drawing, Making (Görmek, Çizmek, Yapmak),[34] kitap yayınlandı. Phaidon Press yayınevi 2005 yılında, Carter Ratcliff, Robert Storr ve Iwona Blazwick tarafından hazırlanan Alex Katz isimli illüstrasyonlu bir inceleme çalışması yayınladı. 1989'da "Parkett" dergisi tamamı Katz'a adanmış özel bir sayı çıkarttı. Bu yayında Katz'ın genç ressam ve sanatçılar tarafından referans alınan en önemli şahsiyet olduğu işaret edilmekteydi.[35] Yıllar boyunca, Francesco Clemente, Enzo Cucchi, Liam Gillick, Peter Halley, David Salle ve Richard Prince gibi sanatçı ve gazeteciler, Katz ile ilgili çok sayıda makeleler ve röportajlar yazmışlardır.[36]

Sergileri

Katz ilk şahsi sergisini 1954 yılında New York Roko Gallery'de açtı. 1951 yılından bu yana, ülkesinde ve yurtdışında 200'den fazla şahsi, 500'den fazla da karma resim sergisinde yer aldı.[3] 1974 yılında Whitney Museum of American Art Alex Katz Prints, adı altında resim sergisine, 1986 yılında da resim ve cutouts eserlerinin yer aldığı gezici bir sergiye ev sahipliği yaptı. New York Whitney Museum of American Art, Brooklyn Museum, Jewish Museum, Dublin Irish Museum of Modern Art, Maine Colby College Museum of Art, Baden-Baden Staaliche Kunsthalle, Venedik Fondazione Bevilacqua La Masa, Centro de Arte Contemporáneo de Málaga ve Londra Saatchi Gallery gibi müzeler, retrospektif sergilerle sanatçıya saygılarını gösterdiler.[37] 1998 yılında, P.S. 1 Contemporary Art Center'da, Katz'ın 40'tan fazla şehir ve kır manzarasından oluşan bir sergi gerçekleştirildi.[38]

Katz, New York'ta Gavin Brown's Enterprise, Londra'da Timothy Taylor Gallery, Paris ve Salzburg'ta ise Galerie Thaddaeus Ropac tarafından temsil edilmektedir. Gavin Brown's Enterprise'dan önce 10 sene boyunca Pace Gallery ve 30 sene boyunca da Marlborough Gallery tarafından temsil edildi.[39]

Koleksiyonlar

Dünya çapında, Honolulu Museum of Art, New York Museum of Modern Art, New York Metropolitan Museum of Art, New York Whitney Museum of American Art, Washington, DC Smithsonian Institution, Carnegie Museum of Art, Art Institute of Chicago, Cleveland Museum of Art, Londra Tate Gallery, Paris Centre Georges Pompidou, Madrid Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofia, Tokyo Metropolitan Museum of Art, Berlin Nationalgalerie, ve Münih Museum Brandhorst gibi 100'den fazla kuruluş, Katz'ın çalışmalarını koleksiyonlarında bulundurmaktadır.[40] 2010 yılında, İngiliz küratör ve koleksiyoner Anthony d'Offay, National Galleries of Scotland ve Tate müzelerine Katz'ın bir kısım eserini bağışladı.[41] 2011 yılında Alexander Katz, alüminyumdan yapılmış, 37 adetlik kafa figüründen (cutouts) oluşan Rush isimli seriyi, Boston Museum of Fine Arts'a hibe etti[42]

Aldığı Ödüller ve Diğer Başarıları

Sanat yaşamı boyunca, The John Simon Guggenheim Memorial Vakfı'nın resim alanındaki "Fellowship" ödülü (1972), 1987 yılında Pratt Institute'un Mary Buckley Başarı Ödülünü, aynı yıl The Queens Museum'un Yaşam Boyu Başarı Ödülü gibi pek çok ödüle mazhar oldu. Chicago Barosu, 1985 yılında, kamusal alanlardaki çalışmalarından dolayı sanatçıyı ödüle layık gördü. 1978 yılında hükümet tarafından, SSCB-ABD "kültürel ve eğitimsel değişim" programına seçildi.[43] 1988'de American Academy of Arts and Letters üyeliğine seçildi. Maine Colby College Maine tarafından 1984 yılında, New York Colgate University tarafından da 2005 yılında "fahri doktor" ünvanı verildi. 1990 yılında National Academy of Design kurumuna "ortak üye" olarak seçildi, 1994 yılında tam üye oldu. 2001 senesinde American Academy in Berlin tarafından "Philip Morris Distinguished Artist" ödülüne layık görüldü. 2000'de mezun olduğu The Cooper Union Art School tarafından "Annual Artist of the City (New York yılın sanatçısı)" ödülü ile taltif edildi. Okuluna bağışladığı on adet resimin satışından elde edilen gelir ile de, bu okulda "Alex Katz resim kürsüsü (Alex Katz Visiting Chair in Painting)" ihdas edildi. 2005 yılnda, Chicago Humanities Festival'indeki "Richard Gray Annual Visual Arts Series'in" açılışında şeref konuğu idi. 2007 senesinde de, New York National Academy of Design tarafından, yaşam boyu başarı ödülü ile onurlandırıldı.[37]

1996 yılında, Colby College Museum of Art, Katz'ın bağışladığı 400'den fazla yağlı boya, kolaj ve baskı çalışmalarının sergilendiği 10.000 feet2'lik bir bölümü, sadece bu sanatçının eserlerine tahsis etti.[44] Bağışladığı kendi eserlerine ilaveten, Katz, Jennifer Bartlett, Chuck Close, Francesco Clemente, Elizabeth Murray gibi sanatçıların çok sayıda eserini satın alarak bu müzeye hibe etti. 2004 yılında figüratif resim alanında, kendi açtığı çizgide yola devam eden Elizabeth Peyton, Peter Doig ve Merlin James gibi genç ressamların Colby College Museum of Art'ta açtıkları sergide küratörlük yaptı.[2]

1996'da, Vincent Katz ve Vivien Bittencourt Alex Katz: Five Hours isimli, onun resim yapmasını anlatan bir belgesel hazırladılar.[45]. 2008'de ise Heinz Peter Schwerfel tarafından çekilen, What About Style? Alex Katz: a Painter's Painter. isimli belgesele konu oldu.

Sanatsal Etkileri ve Takipçileri

Katz'ın çalışmaları, David Salle, Peter Halley ve Richard Prince,[13] gibi ressamların yanı sıra, Peter Doig, Julian Opie, Liam Gillick, Elizabeth Peyton, Barb Januszkiewicz, Johan Andersson (artist),[19] ve Brian Alfred gibi daha da genç ressamları etkisi altında bırakmıştır.[15] Daha da ötesi, Katz'ın yarattığı tarz, reklamcılık grafik alanında daha da sık görülmeye başlanmıştır.

Kaynaklar ve Notlar

  1. ↑ Snider, Suzanne, “Why do Alex Katz’s elegant canvases strike critics as the ultimate in WASP art?”, Tablet, A New Read on Jewish Life, November 21, 2006
  2. 1 2 3 Cathleen McGuigan (August 2009), Alex Katz Is Cooler Than Ever Smithsonian Magazine.
  3. 1 2 ALEX KATZ: Selections from the Whitney Museum of American Art, June 29 - October 13, 2013 Nassau County Museum of Art, Roslyn Harbor.
  4. 1 2 Alex Katz. "Alex Katz". Phaidon, 2005. p. 210.
  5. ↑ Grace Glueck (September 9, 2005), Clever Collages and Quiet Maine Scenes: Two Sides of Alex Katz New York Times.
  6. ↑ "Alex Katz in Conversation with Phong Bui". Brooklyn Rail. May 2009. 10 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150910052754/http://www.brooklynrail.org/2009/05/art/alex-katz-with-phong-bui.
  7. ↑ Shama, Simon, Dave Hickey, Alanna Heiss. "Alex Katz Under the Stars: American Landscapes 1951-1995" (exh. cat.). New York: The Institute for Contemporary Art/ P. S. 1 Museum, 1996.
  8. ↑ Robert Ayers (January 18, 2006), National Alex Katz, ARTINFO, http://www.artinfo.com/news/story/9528/alex-katz/, erişim tarihi: 2008-04-16
  9. ↑ David Salle (March 4, 2013), In Conversation, The Brooklyn Rail, http://brooklynrail.org/2013/03/art/alex-katz-with-david-salle, erişim tarihi: 2013-07-22
  10. ↑ Alex Katz Museum of Modern Art, New York.
  11. ↑ Alex Katz, Lilies Against Yellow House (1983) National Galleries of Scotland.
  12. ↑ Alex Katz: FACE THE MUSIC, October 20 - November 19, 20119 Galerie Thaddaeus Ropac, Paris.
  13. 1 2 Alex Katz, 19 May – 23 September 2012 Tate St Ives.
  14. ↑ Alex Katz: Fashion and Studies, January 14 - February 14, 2009 Galerie Thaddaeus Ropac, Paris.
  15. 1 2 Martha Schwendener (August 29, 2013), Overcoming the Orthodoxy of Abstraction New York Times.
  16. ↑ Lawrence Alloway, "Alex Katz Paints Ada" Yale University Press, 2006. p. 93.
  17. ↑ Carter Ratcliff, "Alex Katz, Cutouts" Hatje Cantz Publishers, 2003, p. 26
  18. ↑ Karen Rosenberg (February 13, 2014), Alex Katz / Dara Friedman New York Times.
  19. 1 2 Alastair Sooke (May 17, 2010), Alex Katz at the National Portrait Gallery The Daily Telegraph.
  20. ↑ Alex Katz, "Invented Symbols", Cantz Verlag, 1997, p. 87
  21. ↑ Cathleen McGuigan (200), National Alex Katz, Smithsonian Magazine, http://www.smithsonianmag.com/arts-culture/Cool-Katz.html, erişim tarihi: 2011-01-25
  22. ↑ Alex Katz, Foley Square
  23. ↑ Alex Katz, Creative Time
  24. ↑ Berrigan, Ted et al (Kenward Elmslie, John Godfrey, Ted Greenwald, Michael Lally, Ann Lauterbach, Gerard Malanga, Alice Notley, John Perreault, Carter Ratcliff, Rene Ricard, Peter Schjeldahl, Tony Towle, Bill Zavatsky) and Alex Katz "Face of the Poet", New York: Brooke Alexander, Inc., NY and Marlborough Graphics, 1978.
  25. ↑ Ashbery, John and Alex Katz, "Fragment" Los Angeles: Black Sparrow Press, 1966
  26. ↑ Ashbery, John and Alex Katz, "Coma Berenices". Photogravure images by Alex Katz; with text by John Ashbery. Tampa: Graphicstudio, Institute for Research in Art, 2005.]
  27. ↑ Katz, Vincent and Alex Katz, "A Tremor In The Morning", New York: Peter Blum Edition, 1986.]
  28. ↑ Katz, Vincent and Alex Katz, "Swimming Home", Photogravure images by Alex Katz with poem by Vincent Katz. Tampa: Graphicstudio/University of South Florida, 2011.
  29. ↑ Creeley, Robert and Alex Katz, "Edges" New York: Peter Blum Edition, 1998.]
  30. ↑ Creeley, Robert, "Ligeia: A Libretto" Set design sketch by Alex Katz. New York and Minneapolis: Granary Books; Hermetic Press, 1996.
  31. ↑ Koch, Kenneth and Alex Katz, "Interlocking Lives" New York: Kulchur Press, 1970.
  32. ↑ Schwartz, Sanford and Vincent Katz. "Alex Katz in Maine". Milan, Italy and Rockland, Maine: Charta; The Farnsworth Art Museum, 2005.
  33. ↑ Bonet, Juan Manuel. New York. Dublin, Ireland: Irish Museum of Modern art and Charta, 2007.
  34. ↑ Moos, David and Kadee Robbins, "Alex Katz Seeing Drawing Making", WIndsor Press, 2008.
  35. ↑ www.parkettart.com
  36. ↑ Alex Katz: An American Way of Seeing". Sara Hilden Art Museum, Musee de Grenoble, Museum Kurhaus Kleve, 2009. p. 130.
  37. 1 2 Alex Katz Timothy Taylor Gallery, London.
  38. ↑ Roberta Smith (May 1, 1998), A 2d Look Reveals Surprises New York Times.
  39. ↑ Sarah Douglas (September 13, 2011), (When Gavin Brown Met Alex Katz: An Artist’s New Show Is At An Unexpected Venue New York Observer.
  40. ↑ Alex Katz, September 10 – October 08, 2011 Gavin Brown's enterprise, New York.
  41. ↑ Alex Katz, 4 March - 9 April 2010 Timothy Taylor Gallery, London.
  42. ↑ Alex Katz Prints, April 28, 2012 - July 29, 2012 Museum of Fine Arts, Boston.
  43. ↑ Sara Hilden Art Museum "Alex Katz: An American Way of Seeing". Sara Hilden Art Museum, Musee de Grenoble, Museum Kurhaus Kleve, 2009. p. 130.
  44. ↑ colby.edu, accessed September 21, 2007.
  45. ↑ www.alexkatz.com

Bibliyografya

Dış Bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 10/30/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.