Baltık-Fin dilleri

Baltık-Fin
Coğrafi dağılım:	Kuzey Fenoskandiya, Baltık ülkeleri, Kuzeybatı Rusya
Sınıflandırma:	Ural Fin-Ugor Fin-Lap Baltık-Fin
Alt bölümler:	Estonca Fince İngrice Karelyaca Livonyaca Veps Votikçe

Baltık-Fin dilleri veya Fin dilleri, Baltık Denizi ve çevresinde yedi milyondan fazla insan tarafından konuşulan, Ural dillerine mensup bir dil topluluğudur.

Bu dil topluluğu içinde en çok konuşulan iki dil Fince ve Estonca olup, her ikisi de konuşuldukları ülkede resmî dildir.^[1] Aynı dil topluluğuna mensup diğer diller ise, Finlandiya Körfezi ve çevresinde konuşulan İngrice, Karelyaca, Ludikçe, Veps dili, Votikçe ile Güney Estonya ve Livonya bölgelerinde konuşulan Võro, Seto dilleridir.

Dil topluluğuna mensup birçok dil yok olma tehlikesi altında olup, 20. yüzyılda Livonca ve Votikçenin konuşan sayısının yüzün altına düştüğü bilinmektedir. Yine gruptaki çoğu dilin ölmüş olduğu düşünülmektedir.^[1] Yine Fince'nin lehçeleri olarak kabul edilen Meänkieli İsveç'te, Kven dili ise Kuzey Norveç'te konuşulmaktadır. Her iki ülke de bu dilleri azınlık dili olarak kabul etmiş olup, Fince bilen herhangi biri bu dilleri anlayabilmektedir.

Genel özellikler

Baltık-Fin dillerinde herhangi bir cinsiyet veya artikel yoktur.^[2] Tüm Fin dilleri yapı olarak karmaşık olup, her birinde ünsüz değişmeleriyle sıklıkla karşılaşılmaktadır. Bu ünsüz değişmeleri sözcük kökünde olabileceği gibi, eklerde de görülebilir. Yine ünsüzler, Türkçe'de olduğu gibi patlamalı ünsüzler olan /k/, /t/ ve /p/ sesleriyle değişebilir.^[2] Bu işleme ünsüz gevşemesi adı verilir. Örnekle:

• kuppia + -n → kupin (Fince: "fincan")
• haka +-n → haan (Fince: "çayır")
• kyky + -n → kyvyn (Fince: "yetenek")
• järki + -n → järjen (Fince: "akıl")

Yine bir diğer belirgin özellik, Estonca dışındaki tüm Fin dillerinde ünlü uyumuna rastlanmasıdır. Ayrıca başta Livonca, Võro dili ve Estonca'da da sözcüklerin son sesi aşınır. Bunun yanında, tüm Ural dilleri'nde bulunan damaksıllaşma özelliğinin, Fin-Baltık dillerinin ayrıştığı dönemde kaybolduğu ve sonradan bazı Fin dilleri tarafından tekrar geri kazanıldığı düşünülmektedir.^[3][2]

Bunların yanında Baltık-Fin dillerinde oldukça fazla ikili ünlü yer almaktadır. Fince'de 15 tane olan ikili ünlü sayısı, Estonca'da 25 kadardır. Ancak Fince'de, ikili ünlülerin az olmalarına karşın bu ünlülerle daha sık karşılaşılmaktadır.^[2] Aynı şekilde Estonca'da 14 adet olan isim durum ekleri, Fince'de 15 adettir.

Baltık-Fin dillerinin farkları

Aşağıda Baltık-Fin dillerini, diğer Ural dilleri'nden ayıran özellikler yer almaktadır:

• Ünsüz gevşemesi.
• Aynı ekin, bir sıfat tamlamasında hem sıfata, hem de isme gelmesi. Örnekle:

vanho·i·lle mieh·i·lle "yaşlı adama" (aynı ek her iki sözcüğe de eklenmiştir)

• Koşaç kullanımı. Örnekle:

mies on vanha "adam yaşlıdır"

• Zamanlarda Cermen dilleri'nin etkisi görülür.

Kaynakça

1. Finnic Peoples at Encyclopædia Britannica
2. The Uralic Languages: Description, History and Foreign Influences By Denis Sinor ISBN 90-04-07741-3
3. Kallio, Petri (2007). "Kantasuomen konsonanttihistoriaa" (Finnish) (PDF). Mémoires de la Société Finno-Ougrienne 253: 229–250. ISSN 0355-0230. http://www.sgr.fi/sust/sust253/sust253_kallio.pdf. Erişim tarihi: 2009-05-28. 

Ayrıca bakınız

• Huş kabuğu mektubu no. 292

Dış bağlantılar

• Tapani Salminen. Ural dillerinin sınıflandırılmasında ortaya çıkan sorunlar.
• Finceye Hint-Avrupa dillerinden geçen sözcükler sözlüğü