Bir Kleptomanın Portresi

Bir Kleptomanın Portresi
(L'aliéné ya da Le cleptomane)
Sanatçı Théodore Géricault
Yıl 1822
Tür Ahşap üzerine yağlıboya
Boyutlar 61,2 cm × 50,2 cm (241 in × 198 in)
Konum Gent Güzel Sanatlar Müzesi, Gent

Bir Kleptomanın Portresi[1] (Fransızca L'aliéné ya da Le cleptomane), Fransız ressam Théodore Géricault tarafından 1822'de çizilen yağlıboya tablodur. Ressamın, psikiyatrist Étienne-Jean Georget için çizdiği on portreden oluşan serinin bir parçası olan tablo, Belçika'daki Gent Güzel Sanatlar Müzesi'nde sergilenmektedir.

Yapılışı

Resim, Paris'teki Salpêtrière akıl hastanesinde yatan on hastanın portrelerinden oluşan bir serinin parçasıydı.[2] Géricault'un kariyerinin sonlarında çizdiği bu seri, ressamın son büyük başarısı oldu. Sosyal psikiyatrinin öncülerinden biri olan Étienne-Jean Georget, Géricault'tan, akıl hastalıklarının farklı klinik modellerini gösterecek olan bu portreleri çizmesini istedi.[3] Akıl hastalıklarının endüstrileşmiş toplumlardaki sosyal gelişimin bir sonucu olduğunu düşünen Georget, bu tür hastaların özel yardıma ihtiyacı olduğunu ileri sürüyordu.[2] Georget, akıl hastalarına saygıyla davranılması gerektiğini savunuyor, ayrıca, her hastanın bir tek zorlayıcı dürtü ya da saplantıdan yani monomaniden muzdarip olduğu kavramını ortaya koyuyordu.[1] Géricault da, on farklı monomaniyi betimleyen bu portreleri, Georget'nin gözlemi altında çizdi.[1] Günümüze beş tanesi kalmış olan portrelerden en çarpıcı olanı Bir Kleptomanın Portresi idi.[1]

İçerik

O dönemde akıl hastalıklarına sahip kişilerin itibarını kabullenmek yeni bir kavramdı. Akıl hastaları genelde toplumdan dışlanırlardı[4] ve daha önceki resimlerde, Orta Çağ'dan kalma alışkanlıklarla gülünç kişiler ya da çeşitli varlıklar tarafından ele geçirilmiş yaratıklar olarak betimlenirlerdi.[2]

Géricault hastanın yüzünü nesnel biçimde göstermeye çalıştı: Resimde kleptomanyağın boş bakışları sonsuza doğrultulmuş gibidir, katı yüzünde bakımsız bir sakal vardır, boynu kirlidir.[2] Ressam, toplumda tiksinti duyulan bir kişinin portresini, önyargısız bilimsel bakış açısıyla çizdi ve böylece bilim ile romantik sanat arasında bir bağlantı kurmuş oldu.[1] Kullanılan incelikli stil ve etkileyici gerçekçilik sebebiyle dikkate değer olan bu resimler, bireylerin psikolojik rahatsızlıklarını belgeledikleri için de ayrıca önemliydi, çünkü ressamın aile geçmişinde bu tür hastalıklar mevcuttu ve kendi akıl sağlığı da fazla sağlam değildi.[5]

Tablo, İzlenimcilik'te olduğu gibi, hızlı ve kalın fırça darbeleriyle kısa sürede çizilmiştir, ancak İzlenimci bir tablo değildir. Bol miktardaki güçlü ve akıcı fırça darbeleri, resme bir eksiklik havası katmanın yanı sıra, izleyicinin resimdeki kişiye karşı sempati duymasını sağlar.[1]

Kaynaklar

  1. 1 2 3 4 5 6 Farthing, Stephen (2007). "1800'ler" (Türkçe). Ölmeden Önce Görmeniz Gereken 1001 Resim. Caretta Yayıncılık. s. 374. ISBN 978-975-92722-9-6.
  2. 1 2 3 4 Bárbara Eschenburg e Ingeborg Güssow, «El Romanticismo y el Realismo », Los maestros de la pintura occidental içinde, Taschen, 2005, s 427 (ISBN 3-8228-4744-5)
  3. ↑ Eitner, Lorenz, "Introduction", Theodore Gericault, Salander-O'Reilly, 1987, s 5,6
  4. ↑ P.F.R. Carrassat, Maestros de la pintura, özel baskı, S.L., 2005. ISBN 84-8332-597-7, s 196
  5. ↑ Patrick Noon: Crossing the Channel, sayfa 162. Tate Publishing, 2003.

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 2/25/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.