Destiny's Child

Destiny's Child

Destiny's Child, Şubat 2013'te New Orleans, Louisiana'daki Mercedes-Benz Superdome'da düzenlenen Super Bowl XLVII halftime show'da sahnede. Soldan sağa: Kelly Rowland, Beyoncé Knowles, Michelle Williams
Genel bilgiler
Köken Houston, Teksas, ABD
Tarzlar
Etkin yılları 1990 (1990)–2006 (2006)
Plak şirketi
Resmî sitesi www.destinyschild.com
Eski üyeler Beyoncé Knowles
Kelly Rowland
Michelle Williams
LaTavia Roberson
LeToya Luckett
Farrah Franklin

Destiny's Child, son ve en etkin döneminde üyeleri Beyoncé Knowles, Kelly Rowland, ve Michelle Williams'ı içeren Amerikalı kız grubu. 1990 yılında Houston, Teksas'ta kurulan grup müzikal girişimlerine Girl's Tyme olarak,[1] Knowles, Rowland, LaTavia Roberson ve LeToya Luckett dörtlüsü olarak başladı. Kısıtlı başarılardan sonra 1996 yılında Columbia Records'a Destiny's Child adıyla kayıt olan grup ana akım piyasadaki başarısını ise 1999'daki en çok satan albümü The Writing's on the Wall ile elde etti. Bu albümden "Bills, Bills, Bills" ve "Say My Name" gibi bir numara tekliler yayımlandı. Eleştirel ve ticari olarak başarılar devam ederken, grup, üyeleri arasındaki kavgalar ve yasal sürtüşmelerle çalkalandı. Bu dönemde Roberson ve Luckett, menajer Mathew Knowles'ın Knowles ve Rowland'ı kayırmasını gerekçe göstererek ayrılmayı talep etti.

Roberson ve Luckett ayrıldıktan kısa bir süre sonra Williams ve Farrah Franklin gruba dahil edildi. Ancak 2000'de kısa bir süre sonra Franklin gruptan ayrılarak üçlüyü yalnız bıraktı. Üçüncü stüdyo albümleri Survivor, grubun bu süreçte yaşadıklarını yansıtan bir eser olarak görüldüğü gibi "Independent Women", "Survivor" ve "Bootylicious" gibi uluslararası başarıda şarkılar üretti. 2002'de grup kariyerine ara verdi. Daha sonra, solo albüm girişimlerini takip eden iki yılın sonunda tekrar birleşerek dördüncü ve son albümleri Destiny Fulfilled'i (2004) yayımladı. Destiny's Child, dünya çapında günümüze kadar 60 milyondan fazla albüm sattı.[2] Billboard dergisi, grubu gelmiş geçmiş en başarılı üçlülerden biri olarak göstererek,[3] grubu 2000'lerin en başarılı dokuzuncu oluşumu olarak addetti.[4] Grup, 2008'de aynı derginin "Gelmiş Geçmiş En Başarılı Hot 100 Sanatçıları" listesinde 68. sırada kendisine yer buldu.[5]

Kayıt geçmişi

1990–97: Erken dönem ve Girl's Tyme

1990'da Beyoncé Knowles, bir kız grubu seçmesinde rapçi LaTavia Roberson ile tanıştı.[6] Houston, Teksas'ta ilk adımlarını atan grup rap söyleyip üzerine dans etmeye başladı. Aile sorunları nedeniyle Knowles'ın yanına taşınan Kelly Rowland da bu gruba 1992'de dahil oldu. İlk başta Girl's Tyme olarak anılan grup, en sonunda Támar Davis ve Nikki – Nina Taylor kardeşleri de içeren altı kişilik bir gruba dönüştü.[7][8] Knowles ve Rowland ile Girl's Tyme ulusal bir ilgi uyandırdı:[7] west-coast R&B prodüktörü Arne Frager, Houston'a grup üyelerini görmek adına uçtu. Onları, Kuzey Kaliforniya'daki The Plant Kayıt Stüdyosu'na getirdi ve özellikle yeteneğinin ve ses kişiliğinin olduğunu düşündüğü Knowles'ın sesine odaklanarak kayıtlar yaptı.[7] Girl's Tyme'ı büyük bir kayıt anlaşmasına tabii tutma çabalarıyla Frager, grubu Star Search adlı ünlü bir yetenek şovuna katmaya girişti.[7] Ancak grup yarışmayı kaybetti. Knowles'a göre şarkı seçimleri yanlış yapılıyordu;[9] zira aslında şarkı söylemeyip rap yapıyorlardı.[6]

Bu yenilgiden sonra, Knowles'in babası Mathew, gönüllü olarak zamanını gruba menajerlik yapmaya adadı.[7][10] Mathew Knowles, üye sayısını Davis ve Taylor kardeşleri çıkartarak ve 1993'te LeToya Luckett'i katarak dörde indirdi.[6][7] Zamanlarını Houston'da kilisede geçirmenin yanında, Girl's Tyme, evin arka bahçesinde ve Knowles'in annesi Tina'nın sahip olduğu Headliners Salon'da sık sık pratik yaptı. Grup üyeleri, salon Montrose Bulvarı'nda bulunduğu sıralarda, rutinleri test edip kimi zamanlarda müşterilerden bahşiş topladılar. Özellikle içerdeki insanlardan eleştiri toplamayı amaçladılar. Okul günlerinde Girl's Tyme bazı yerel konserlerde sahne aldı. Yaz geldiğindeyse Mathew Knowles bir "acemi birliği" kurarak onları dans ve vokal konusunda eğitti.[11] Bu sıkı çalışmalardan sonra dönemin bilinen R&B grupları SWV, Dru Hill ve Immature'ın konserlerinde açılışta sahne aldılar.[6] Tina Knowles ise bu performanslar için kıyafet tasarımları yaptı.[11]

Kariyerlerinin erken dönemi boyunca Girl's Tyme ismini Something Fresh, Cliché, the Dolls ve Destiny gibi isimlerle değiştirdi.[12] Elektra Records ile Destiny ismiyle anlaşma imzaladıklarından kısa süre sonra, herhangi bir albüm yayımlayamadan listeden çıkarıldılar.[10] Kayıt şirketi arayışları Knowles ailesini de etkiledi. 1995'te tıbbi ekipman satışı üzerine olan işinden istifa eden Mathew Knowles,[7] aile gelirini yarıya indirerek çifti ayrılma noktasına getirdi.[7][10] 1996'da grup son olarak Yeşaya kitabında da geçen "Destiny's Child" adını aldı.[6][12] Mathew Knowles, Columbia Records ile bir kayıt anlaşması yapmaya çalıştı ve aynı yıl içinde anlaşma imzalandı.[6][8] Columbia ile anlaşma öncesinde grup Tony! Toni! Toné! grubundan D'wayne Wiggins'in de yardımıyla Oakland, Kaliforniya'da çeşitli şarkılar kaydetmişti. Bunlardan "Killing Time", kayıt şirketinin grubun "kendine has bir kaliteye" sahip olduğunu kabul ettirmesiyle beraber 1997 filmi Men in Black'in soundtrack'ine dahil edildi.[6][13]

1998–2000: Çıkış ve grup değişiklikleri

Wyclef Jean, grubun ilk başarılı teklisi "No, No, No"yu remiksledi.

Destiny's Child, aynı adı taşıyan ilk stüdyo albümünü ABD'de 17 Şubat 1998'de yayımladı. Albümde Tim & Bob, Rob Fusari, Jermaine Dupri, Wyclef Jean, Dwayne Wiggins ve Corey Rooney gibi isimlerin prodüksiyonları vardı.[6] Destiny's Child, Billboard 200'de 67, Billboard Top R&B/Hip-Hop Albums'te 14 numarayı gördü.[14] Yıllar içinde bir milyonu aşan satış oranları neticesinde Recording Industry Association of America (RIAA) tarafından platin plak ile ödüllendirildi.[15] İlk tekli "No, No, No"nun remiks sürümü Billboard Hot 100 listesinde 3 numaraya kadar yükseldi. Bir sonraki şarkı "With Me Part 1" ise önceki şarkının yakaladığı başarıya erişemedi. Bu sıralarda "Get on the Bus" adlı şarkıyla beraber romantik drama Why Do Fools Fall in Love filminin soundtrack'ine dahil oldular. Ancak şarkı Avrupa ve diğer marketlerde kısıtlı bir satışa erişebildi. 1998'de grup "No, No, No" adına En İyi Yeni Sanatçı ödülü de dahil olmak üzere üç Soul Train Lady of Soul ödülü elde etti.[6] Knowles, bu ilk çıkışlarını başarılı olarak addetse de çok büyük bir başarıya sahip olmadığını ekledi ve grubun böylesi neo soul kayıtlar için yeterince olgun olmadığı sonucunu çıkardı.[16]

İlk albümlerinin başarısından sonra, grup hemen stüdyoya girdi ve Kevin "She'kspere" Briggs[6] ve Rodney Jerkins dahil olmak üzere yeni yapımcılarla anlaştı. 27 Temmuz 1999'da yayımlanan The Writing's on the Wall, Billboard 200 listesinde 5 numaraya kadar yükselerek grubun çığır albümü oldu.[14][16] 1999'da yayımlanan ilk tekli "Bills, Bills, Bills", Amerikan müzik listesi Billboard Hot 100'de bir numaraya çıkarak grubun bu ülkedeki ilk bir numara eseri oldu.[6] The Writing's on the Wall, grubun geniş kitlelerce tanınmasını sağlayarak kariyerlerine bir ivme kazandırdı.[11][17] Ancak albüm teklileri arasında en büyük başarıyı "Say My Name" elde etti.[17] Amerikan müzik listesinde üç hafta boyunca bir numarada kalarak albümün satış oranlarını ivmeyle yükseltmeyi başardı.[8][18] Şarkı ABD'de sekiz milyon kopya satarak RIAA tarafından 8 kez platin plakla ödüllendirildi.[6][15] The Writing's on the Wall, albüm bazında dünya çapında 11 milyon kopya sattı ve 2000'li yılların en çok satan albümleri arasındaki yerini aldı.[19]

Michelle Williams, gruba Luckett ve Roberson yerine girdi.

Aralık 1999'da Luckett ve Roberson, grubun gelir dağıtımında yaptığı haksızlıkları gerekçe göstererek menajerlerinden ayrılmayı talep etti.[6] Her ne kadar hiçbir zaman grubu terk etmeyi amaçlamasalar da, Şubat 2000'de "Say My Name" klibinde iki yeni üyenin gruba dahil edildiğini fark ettiler.[6] Video gösteriminden önce Knowles, TRL''de Luckett ve Roberson'ın grubu terk ettiğini açıkladı.[8] Bu ikili yerine Monica'nın arka vokallerini yapan Michelle Williams ve şarkıcı-aktris Farrah Franklin alındı.[11] Monica ile olan süresi dolunca Williams, Destiny's Child'a koreograf Braden Larson veya bilinen adıyla "Peanut Orlando" tarafından tanıştırıldı ve Houston'a uçarak Knowles ailesinin yanına yerleşti.[11]

Mart 2000'de Roberson ve Luckett, Mathew Knowles'a karşı, partnerlik ihlallerini ve itibarı gerekçe göstererek dava açtı. Davadan sonraki süreç boyunca iki taraf da karşılıklı olarak medyada birbirlerine kötüleyici davrandı.[6] Katılmasından beş ay sonra Franklin de grubu terk etti. Geriye kalan üyeler bunun yetersiz tanıtım ve konserler neticesinde olduğunu belirtse de Williams, Franklin'in stresle başa çıkamadığını iddia etti.[11] Ancak Franklin, ayrılmasına sebep olarak çevresindeki kavgalardan kaynaklanan negatifliği ve karar vermede yaşadığı zorlukları gösterdi.[6] Onun ayrılması medyada diğerleri kadar skandal yaratmadı. Williams ise gruba katılarak özgüven sorunları yaşamaya başladığını belirtti: "Kendimi diğer üyelerle karşılaştırıyordum ve baskı benim üzerimdeydi."[11]

2000 sonlarında Roberson ve Luckett, ödeşme karşılığında açtıkları davanın Rowland ve Knowles'ı kapsayan kısmını düşürse de menajere açtıkları davayı sürdürdüler. Anlaşma gereği her iki taraf da umumi olarak konu hakkında konuşmama kararı aldı.[6] Roberson ve Luckett bir başka kadın müzik grubu olan Anjel'i kursa da, kayıt şirketiyle yaşanan sorunlar nedeniyle proje rafa kaldırıldı. Bu yaşananlardan grup üyeleri fazlaca etkilense de Destiny's Child'ın başarıları devam etti. Devam eden yıllar grubun başarı skalasını daha da yükseklere çekerek,[6] onları bir pop kültür fenomeni haline getirdi.[8] "Say My Name", grubun en çok satan teklisi olarak kaldı.[16] The Writing's on the Wall albümünden dördüncü tekli "Jumpin', Jumpin'" de ilk ona girme başarısı gösterdi. Bu süre boyunca grup, Britney Spears ve Christina Aguilera gibi isimlerin konserlerinde açılış grubu olarak yer aldı.[6]

Williams ile beraber grup, Charlie'nin Melekleri filmi için Ekim 2000'de tekli olarak yayımlanan "Independent Women Part 1"ı kaydetti. Şarkı Amerikan müzik listelerinde on bir ardışık hafta bir numarada yer alarak, hem grubun hem de o senenin en uzun süre bir numarada kalan şarkısı oldu.[8][20] Bu başarı, Charlie'nin Melekleri soundtrack albüm satışlarında artışa yol açtı ve albüm 2001 sonuna kadar 1,5 milyon sattı.[12] 2000'de grup Soul Train's Sammy Davis Jr. Yılın Eğlence İnsanı ödülü elde etti.[12]

2001–03: Survivor, sonraki kayıtlar, geri çekilme ve yan projeler

2001 Billboard Müzik Ödülleri'nde Destiny's Child, Yılın Sanatçısı ve Yılın Grubu da dahil olmak üzere birçok ödül kazandı.[21][22] Eylül 2000'de altıncı Soul Train Lady of Soul Ödülleri'nden iki ödül daha elde etti.[23] Destiny's Child, üçüncü stüdyo albümleri Survivor''ı 2000 sonu ve 2001 başları arasında kaydetti. Yapım aşamasında Knowles, neredeyse bütün şarkıların prodüksiyon ve yazımında görev alarak daha büyük bir kontrol sahibi oldu.[6][24][25] Survivor, 2001 başlarında piyasaya sürüldü ve Billboard 200 listesinde ilk haftada 663.000 kopyadan fazla satarak bir numaradan giriş yaptı.[14][26] İlk üç tekli "Independent Women Part I", "Survivor" ve "Bootylicious" Amerikan listelerinde ilk üçte yer alırken uluslararası birçok listede üst sıralarda yer aldı.[6] Bunlardan ilk ikisi Birleşik Krallık'ta bir numarayı gördü.[27] Albüm ABD'de dört kez,[15] Avustralya'da iki kez platin plakla ödüllendirildi.[28] 27 Temmuz 2001 tarihine kadar toplamda altı milyon sattı.[29]

11 Eylül saldırıları gerçekleşince grup Avrupa konserlerini iptal ederek kurbanların yararına bir konsere katıldı.[6] Ekim 2001'de ise çeşitli bilinen şarkıları içeren 8 Days of Christmas adlı bir Noel albümü piyasaya sürdü.[30] Albüm Billboard 200 listesinde 34 numarada yer aldı.[14] Şubat 2001'de grup "Say My Name" ile "En İyi Grup R&B Vokal Performansı" ve "En İyi R&B Şarkısı" dallarında iki Grammy ödülü kazandı.[31] Bunun yanında "Favori R&B Grubu" dalında da Amerikan Müzik Ödülü elde etti.[6] Yine 2001'de grup Solange Knowles'in Disney Channel'daki The Proud Family serisindeki tema müziği arka vokallerinde yer aldı. Mart 2002'de bir remiks derlemesi olan This Is the Remix yayımlandı.[32] Bu albüm de ABD'de 29 numaraya erişti.[14] İlk tekli "Survivor"ın, bazılarınca eski grup üyeleriyle yaşanan kavgaları hedef aldığı iddia edilse de Knowles bu şarkıda kimsenin hedef gösterilmediğini belirtti. Bu durumun her iki tarafın umumi olarak yermesinin önüne geçen anlaşmayı ihlal ettiğini öne süren Roberson ve Luckett, remiks albümünün yayımlanmasının hemen ardından tekrar Destiny's Child ve Sony Music'e dava açtı. Haziran 2002'de geriye kalan davalar sonuçlandı.[6]

Knowles'ın kız kardeşi Solange. Grupla beraber pek çok kayıtta yer aldı ve gruba yeni üyeler alınırken gruba dahil edileceği iddia edildi. Ancak bunun sadece halkın tepkisine bakmak amacıyla bir testten ibaret olduğu belirtildi.

2000 sonlarında Destiny's Child, menajerleri tarafından ortaya atılan ve solo albüm projeleri başta olmak üzere çeşitli yan projeler için dağılma fikrini açıkladı.[24][33] 2002'de Williams, modern gospel türünde bir derleme olan Heart to Yours adlı solo albümünü yayımladı.[6] Albüm Billboard Top Gospel Albums listesinde bir numarayı gördü. Heart to Yours piyasaya sürülürken Destiny's Child da resmi otobiyografileri Soul Survivors'ı yayımladı.[34] Rowland, bu sıralarda hip hop sanatçısı Nelly ile "Dilemma"yı yayımladı. Şarkı ABD'de bir numaraya yükselip uluslararası başarılar elde ederken sene sonunda Rowland'a En İyi Rap/Sung İş Birliği dalında da Grammy ödülü kazandırdı.[33] Aynı yıl Knowles, Mike Myers ile Austin Powers in Goldmember filminde yer aldı. Bu sırada da filmin soundtrack albümüne de dahil edilen ilk solo teklisi "Work It Out"ı piyasaya sürdü.[6] "Dilemma"nın başarısından ötürü Rowland'ın ilk albümü Simply Deep'in yayımlanma tarihi 2003 başından Eylül 2002'ye çekildi.[35] Bu albüm İngiliz albüm listesinde bir numaraya kadar yükseldi.[36] Rowland aynı sene korku filmi Freddy vs. Jason'da yer aldı. Knowles ise bu sıralarda "The Fighting Temptations" ile ikinci filminde rol aldıktan sonra o zamanki erkek arkadaşı Jay-Z'nin "'03 Bonnie & Clyde" teklisine konuk oldu. Bu şarkı Knowles'ın ilk albümünün de habercisi oldu.[37]

Rowland'ın "Dilemma" ile gelen başarısı nedeniyle Knowles'ın ilk albümü Dangerously in Love'ın çıkışı Haziran 2003 gibi geç bir tarihe ertelendi.[35][38] Knowles'ın albümü üç üyenin arasında en büyük başarı göstereni oldu.[39] Dangerously in Love, 317.000 kopyayla Billboard 200 listesine bir numaradan giriş yaptı.[40] Albümden "Crazy in Love" ve "Baby Boy" bir numaraya yükselirken "Me, Myself and I" ve "Naughty Girl" ilk beşte yer aldı. ABD'de dört milyonun üzerinde satarak RIAA tarafından dört kez platin plakla ödüllendirildi.[41] Albüm, Temmuz 2009 itibariyle ABD'de, 4,9 milyon satarak Knowles'ın şu ana kadarki en çok satan albümü olarak kaldı.[42] Albüm dünyada ise 11 milyonun üzerinde sattı.[43][44] Albüm eleştirmenlerden övgüler almasının yanı sıra, sene sonundaki Grammy Ödülleri'nde beş ödül birden alarak Norah Jones, Lauryn Hill ve Alicia Keys gibi kadın sanatçılarla eşdeğer bir başarı sergiledi.[45] Kasım 2003'te Williams, Broadway'deki Aida müzikalinde yer aldı. Ocak 2004'te ise Do You Know adlı ikinci gospel albümünü yayımladı.[6]

Destiny's Child'ın erken dönem kayıtlarında prodüktörlük yapan Dwayne Wiggins, 2002'de eski dava vekillerine dava açarak (Bloom, Hergott, Diemer & Cook LLP) $15 milyon istedi. Gerekçe olarak da grupla yaptığı anlaşmanın kendisine sorulmadan değerinin azaltılması olarak gösterildi. Bu dava açıklanmayan bir tutar ödemesiyle kapandı.[46] Haziran 2003'te Mathew Knowles, grubun Solange'ın da dahil olduğu bir dörtlü olarak birleşeceğini öne sürdü.[47] Destiny's Child daha önceden Solange ile kayıtlarda yer aldığı gibi, Solange'ın Rowland ayak parmaklarını kırdığı zamanlarda onun yerine sahneye çıktığı bilinmektedir. Ancak menajer, bu önerinin sadece halkın ne düşündüğünü görmek adına yapılan bir deneme olduğunu belirtti.[48] Ağustos 2003'te Knowles bizzat kardeşi Solange'ın gruba katılmayacağını onayladı ve Solange'ın Ocak 2003'te yaımlanan ilk stüdyo albümü Solo Star'ı tanıttı.[49]

2004–05: Destiny Fulfilled ve #1's

Destiny's Child son üyeleriyle 2005'teki Destiny Fulfilled... and Lovin' It konser turunda canlı performans sırasında.

Dağılmalarından üç yıl sonra Destiny's Child tekrar birleşerek dördüncü ve son stüdyo albümleri Destiny Fulfilled'i kaydetti.[6] Albüm diğer albümlere nazaran daha sert ve "urban" kalıyordu ve şarkılar birbirleriyle kavramsal olarak ilintiliydi.[50] Destiny Fulfilled ile üçlü arasında bir eşitlik göze çarptı:[16] her üye şarkıların yazımı için eşit görev aldı[51] ve menajerlerinin dışında yönetici prodüktör olarak yer edindi.[52] 15 Kasım 2004'te yayımlanan Destiny Fulfilled 497.000 kopya satarak iki numaradan Amerikan albüm listesine giriş yaptı.[53] ABD'de üç kez platin plak elde eden albüm[15] dünya çapında sekiz milyondan fazla sattığı gibi 2005'in en çok satan albümleri arasında yer aldı.[43] Grup bu albümle o senenin en çok satan kadın müzik grubu ve Amerikan grubu oldu. Albümden dört tekli piyasaya sürüldü: "Lose My Breath", "Soldier", "Cater 2 U" ve "Girl". Bunlardan ilk ikisi ABD müzik lisesinde ilk üçte yer aldı. "Soldier" ve "Cater 2 U" ise 2006'da RIAA tarafından platin plakla ödüllendirildi.[15]

Albümün tanıtımı adına grup, Destiny Fulfilled... and Lovin' It Tour adlı dünya turunu başlattı. Sonrasında 11 Haziran 2005'te Barcelona'daki Palau Sant Jordi'de 16.000 kişinin önünde resmi olarak dağıldığını açıkladı.[54] Destiny's Child, albümü Destiny Fulfilled adıyla yayımlamanın bir rastlantı olmadığını öne sürdü.[55] Albümün kayıtları sırasında kişisel çalışmalara yönelmek adına grubun on dört yıllık kariyerini tamamlaması gerektiğine karar verilmişti. Knowles bunun üzerine "kaderlerinin gerçekleştirildiğini" (Destiny Fulfilled, Türkçe: Kader Yerine Getirildi) belirtti.[55] Grup özel olarak MTV'ye karar üzerine bir mektup yolladı:

9 yaşından beri Destiny's Child olarak çalışıyoruz ve 14 yaşından beri beraber turnelere katıldık. Uzun tartışmalardan ve iç ses dinlemelerinden sonra şimdiki turnemiz bize zirvede bırakmamız için fırsat tanıdığını fark ettik. Arkadaşlık bağımızda ve müziğimiz için şükranlarımızda, hayranlarımızda ve birbirimizde birleşerek bitirmeye karar verdik. Beraber çalıştığımız bu harika yıllardan sonra artık kişisel amaçlarımızın ve solo çabalarımızın ciddiyetle peşinden koşmanın vaktinin geldiğini fark ettik... Ne olursa olsun birbirimizi hep arkadaş ve kız kardeş olarak sevmeye ve sanatçı olarak birbirimizi desteklemeye devam edeceğiz. Bütün hayranlarımıza gösterdikleri sevgi ve destek için teşekkür ediyoruz. Umarız sizleri kaderlerimizi gerçekleştirmeye devam ederken yine görebiliriz.
—Destiny's Child, MTV[54]

Destiny's Child, 25 Ekim 2005'te #1's adlı derleme albümlerini yayımladı. Albümde üç yeni şarkı yer almaktaydı. Bunlardan "Stand Up for Love" Dünya Çocuk Günü tema şarkısı olarak bestelenirken "Check on It" Knowles tarafından Pembe Panter filminin soundtrack'i için kaydedildi.[56] Kayıt prodüktörü David Foster, kızı Amy Foster-Gillies ve Knowles "Stand Up for Love"ı her yıl dünya çapında düzenlenen ve çocukların sorunları için ödenek/farkındalık oluşturmaya çalışan Dünya Çocuk Günü adına besteledi. Buna paralel olarak üç yıl içinde, Ronald McDonald House Charities için $50 milyondan fazla toplandı. Destiny's Child, bu şekilde 2005 yılında küresel elçi olarak sesleriyle ve destekleriyle programın destekçisi oldu.[57] #1's albümü, aynı zamanda DualDisc formatında yayımlandı. Bu sürümde şarkıların yanında seçilen yedi video ve Destiny's Child: Live in Atlanta DVD'sinden bir tanıtım filmi yer aldı.[56] Bu DVD, grubun Destiny Fulfilled ... And Lovin' It turnesi dahilinde Atlanta'dayken çekildi ve 28 Mart 2006'da satışa sunuldu. Bu da bir milyondan fazla satarak RIAA tarafından platin plakla ödüllendirildi.[15] Derleme albümünün adı, içinde barındırdığı bir numara hitler nedeniyle verilmişti ancak her şarkı bir numaraya erişmiş değildi. Ayrıca albüm kağıtlarında şarkıların ticari başarılarıyla ilgili bir bilgi yer almadığından Billboard yazarı Keith Caulfield, bu ismin bir "pazarlama kurnazlığı" olduğunu öne sürdü.[58] Bunlara rağmen MTV'den Chris Harris, albümün "ismine sadık olarak var olduğunu" belirtti.[59]

Dağılma ve sonrası

Destiny's Child'ın Hollywood Walk of Fame'deki yıldızı.

Destiny's Child, 19 Şubat 2006'da Houston'da 2006 NBA All-Star Maçı müsabakalarında elveda gösterisi adına konser vermek üzere birleşti. Knowles bunun üzerine "Bu son albüm olabilir ama son gösteri değil" dedi.[60][61] Televizyonda yayımlanan son gösterileri de bundan birkaç gün sonra New York'ta düzenlenen Fashion Rocks yardım konserine katılmak oldu.[60] 28 Mart 2006'da Destiny's Child Hollywood Walk of Fame'e dahil edilerek bu sıfatı elde eden 2035. isim oldu.[62] 2006 BET Ödülleri'nde grup En İyi Grup ödülü elde etti. Aynı ödülü daha önce 2001 ve 2005'te de elde etmişlerdi.[63]

Resmi dağılmanın ardından LeToya Luckett da dahil olmak üzere tüm üyeler solo projelere devam etti. Luckett'in Temmuz 2006'da yayımladığı LeToya albümü Billboard 200 listesinde bir numarayı gördü.[64] Knowles, 2006 komedi filmi Pembe Panter'de konuk oyuncu olarak yer aldı ve bu filmin müzikleri arasında yer alan "Check on It" şarkısı ABD'de bir numaraya yükseldi.[65] Bunun yanı sıra 60'larda The Supremes benzeri bir Motown kadın müzik grubunu canlandıran ve 1981'deki müzikal aslının uyarlaması olan Dreamgirls filminde sahne aldı. Burada Diana Ross-benzeri karakter Deena Jones'u canlandırdı.[65][66] Buradaki rolünden etkilenerek, 4 Eylül 2006'da yayımlanan bir sonraki albümü B'Day'i yayımladı.[67] Knowles'ın "Get Me Bodied" müzik videosunda Rowland, Williams ve Solange yer aldı. Video bunun yanında Nisan 2007'de B'Day Anthology Video Album'e dahil edildi. Knowles bu konuda "Videonun tonuna gerçekten yakışıyor, çünkü gerçekten oradaymışçasına hissetmenizi sağlıyor." yorumunu yaptı.[68]

2007'de Rowland Ms. Kelly adlı ikinci albümünü yayımladı. 26 Haziran 2007'de ise BET Ödülleri'nde tekar bir araya geldiler. Knowles burada özel konukları Williams, Solange Knowles ve Mo'Nique ile beraber "Get Me Bodied"i seslendirdi. Performanstan sonra Knowles, Eve ile "Like This" şarkısını seslendirmek üzere Rowland'ı sahneye davet etti.[69] 2 Eylül 2007'de The Beyoncé Experience turnesinin Los Angeles ayağında Knowles, Rowland ve Williams ile beraber "Survivor" şarkısının bir kısmını söyledi. Bu onların son Destiny Fulfilled ... And Lovin 'It konserinden sonra beraber söyledikleri ilk gösteri oldu. Daha sonra diğer üyeler Knowles için "Happy Birthday" şarkısını seslendirdiler. Bu performans Knowles'ın 2007 çıkışlı turne DVD'si The Beyoncé Experience Live'da yer etti.[70] 2008 başında Rowland, 2007 albümünü tekrar düzenleyerek ve eklemeler yaparak Ms. Kelly Deluxe adıyla piyasaya sürdü. Bu yeni albümden Travis McCoy eşliğinde, aslen Bobby Womack şarkısı olan "Daylight" piyasaya sürüldü ve İngiltere'de ilk yirmide yer aldı.[71] 2008'de Knowles, Billy Joel cover'ı olan "Honesty" şarkısını Destiny's Child albümünün onuncu yılı şerefine kaydetti ve sadece Japonya'ya özel bir Mathew Knowles/Music World CD'si şeklinde piyasaya sürdü. Williams ise Ekim 2008'de gospel olmayan, hızlı tempolu Euro-dance benzeri üçüncü stüdyo albümü Unexpected'i piyasaya sürdü.[72][73] Bir sonraki ay Knowles üçüncü albümü I Am... Sasha Fierce'ı, 2009 yazında Luckett ikinci albümü Lady Love'ı yayımladı. Aynı yaz Williams, Chicago müzikalinin Londra ayağında kanlı koro kızı Roxie Hart'ı oynayan ilk Afrika kökenli Amerikalı oldu.[74] Haziran 2010'da Rowland, "Commander" teklisini yayımlayarak Here I Am albümünü müjdeledi.[75]

Ekim 2012'de Associated Press, Playlist: The Very Best of Destiny's Child adlı ikinci derleme albümünün yayımlanmasından sonra, 3 Şubat 2013'te gerçekleşecek olan Knowles'ın Super Bowl XLVII performansında Destiny's Child'ın potansiyel iş birlikçi olabileceğini öne sürdü.[76] Bu albüm aslında dört şarkı dışında öncekinin hemen hemen aynısı olup yeni şarkılar eklenmiş bir haliydi. 10 Ocak 2013'te Beyoncé, bir üçüncü derleme olan Love Songs'un yayımlanacağını haber verdi.[77] Bu albüm önceki iki derlemeden farklı olup daha çok albüme özel şarkılar ve "Nuclear" adlı yeni bir şarkıyı içermekteydi. "Nuclear", 2005'ten sonra grubun yayımladığı ilk yeni şarkı oldu.[78] Super Bowl XLVII halftime show sırasında grup üyeleri tekrar bir araya gelerek "Bootylicious", "Independent Women" ve "Single Ladies (Put a Ring on It)" şarkılarını seslendirdi.[79] 4 Haziran 2013'te ise Destiny's Child Video Anthology adlı video antolojisi yayımlandı.[80] 16 müzik videosu bulunan bu antoloji grubun Legacy Recordings'ten yayımlanan 3. eser oldu.[80] Üçlü en son Haziran 2014'te bir araya gelerek Williams'ın "Say Yes" şarkısına konuk sanatçı olarak katıldı.[81]

Sanatçılık

Tarz ve temalar

Destiny's Child, genel olarak urban, contemporary ve dance-pop ögelerini birleştiren bir R&B tarzıyla şarkılar üretti.[82] Destiny's Child üyeleri, Janet Jackson'ın işlerinden etkilendiklerini belirtti.[83] The New York Times gazetesinden Ann Powers, grubun müziğini "taze ve duygusal ... bu kızlar en iyi mikslere, en aklı başında sample'lara ve özellikle de en olay yaratan beat'lere sahip." şeklinde yorumladı.[18] Aynı yayından Jon Pareles, "Knowles'ın sesinin yanında grubun başarısının koşar adım zıplayıp duran ezgilere, kırılganlığın üzerindeki senkoplu parçalara, hızlıca ayarlanmış geçişlere ve yumuşak nakaratlara bağlı olduğunu" belirtti.[84] Grup genel olarak, özellikle yavaş tempolu şarkılarda vokalleriyle armoni gözeterek uyum sağlar. Pek çok örnekte, grup üyeleri teker teker belli bölümleri söyler. Survivor albümündeki çoğu şarkıda grubun tüm üyeleri ana vokal şeklinde görev alır:[11] "... herkes müziğin bir parçasıdır ... Herkes her şarkıda ana vokal olarak görev alır ve bu vokal ve mental olarak grubun olması gereken yerdir."[85] Ancak Knowles, "Brown Eyes" ve "Dangerously in Love" gibi eserlerde ana vokali tek başına eline alır. Grubun şarkı sözleri, genel olarak kadın-erkek ilişkileri, kadın dayanışması ve kadının gücü konseptleri etrafında şekillenir.

Survivor albümündeki bazı temalar grubun yaşadığı iç kavgalara gönderme olduğu şeklinde yorumlanır. "Survivor" şarkısının sözlerinde geçen "Radyolarda seni bombalamayacağım ... Sana ve ailene yalanlar söylemeyeceğim ... Dergilerde senden nefret etmeyeceğim" sözleri,[11] Roberson ve Luckett'in yaptığı sessizlik anlaşmasını ihlal ettiği gerekçesiyle mahkemelik oldu.[6] Bir röportajında Knowles "Şarkının sözleri grubun hikayesi hakkında, çünkü biz çok zamanlar geçirdik, ... 10 yıllık beraberliğimizde her şey daha sıkı ve daha iyi hale getirdi." yorumunu yaptı.[11] Aynı albümdeki bir başka şarkı "Fancy"de "Hep benimle yarışmaya çalıştın kızım ... kendi kimliğini bul" sözleri, eleştirmen David Browne tarafından Entertainment Weekly dergisindeki yazıda davalar üzerine yazıldığı şeklinde yorumlandı.[86] AllMusic'ten Stephen Thomas Erlewine Survivor'ı "grubun iç karmaşadan sağ kaldıklarını ve sanatsal açıdan meziyetlerini vurgulamak maksadıyla şekillenen, kararlı, inatçı bir kayıt, ... Bu amacı gösterebilmek adına sert olmaya çalışan bir kayıt ancak sonunda zorlama ve yapay bir his veriyor."[87] Albüm her ne kadar olumlu eleştiriler alsa da, Knowles'ın olaya yakın dahiliyeti eleştirildi. Knowles Survivor albümünün büyük bir kısmını yazıp yapımını üstlendi.[11] Browne bu yardımın Survivor albümüne "prematür ama kaçınılmaz bir şekilde büyüme ağrısı çeken" bir atmosfer kazandırdığını öne sürdü.[86]

İmaj

Knowles, The Supremes grubunun ana vokali Diana Ross'u idölleri arasında gösterdi.

Destiny's Child, ABD'li 1960'lar kadın grubu The Supremes ile karşılaştırıldı. Burada Knowles'a, Supremes'in ana vokali Diana Ross rolü biçildiyse de Knowles bu kavramı kabul etmedi.[16] Rastlantısal bir biçimde Knowles, 1981 çıkışlı Broadway müzikalinin uyarlaması olan Dreamgirls'te Diana Ross ile özdeşleştirilen Deena Jones karakteri olarak rol aldı. Buna Survivor albümündeki geniş katkıları eklendiğinde MTV'den Gil Kaufman "Beyoncé'nin grubun su götürmez lideri ve halka açılan yüzü olduğu ortaya çıktı" yorumunu yaptı.[6] Bu albümdeki katkıları ise albümü "neredeyse kendi işi" kıldığı belirtildi.[86] The New York Times gazetesinden Lola Ogunnaike "Destiny's Child aslında Beyoncé'nin kaçınılmaz solo kariyerinden önce kullandığı bir atış rampasından biraz fazlasıydı." yorumunu getirdi.[88]

Knowles'ın Dangerously in Love albümü gündeme geldiğinde grup üyeleri teker teker başarılara imza attıktan sonra grubun tamamen dağılacağı dedikoduları yayıldı.[54][89] Bu durum Justified albümünün büyük başarılarından sonra 'N Sync'ye geri dönmeyi reddeden Justin Timberlake ile karşılaştırıldı.[6][89] Rowland bu dedikodulara, beraber stüdyoda olduklarını belirterek yanıt verdi.[90] Gruba göre tekrar bir araya gelmek alın yazısıydı[6] ve yakınlıkları onları bir arada tutan etmendi.[50] Suede dergisinin sanat editörü Margeaux Watson, Knowles'ın davranışını "önceki partnerlerine sadakatsiz davranmak istemeyen bir yıldız" şeklinde yorumlayarak, bu kararı "hayırsever bir davranış" olarak nitelendirdi.[88] Knowles'ın annesi Tina, 2002'de modanın grup kariyerinde etkisini gösteren Destiny's Style: Bootylicious Fashion, Beauty and Lifestyle Secrets from Destiny's Child adlı kitabı yayımladı.[91]

Knowles'ın Ross'a benzetilmesinin yanında Kelly Rowland da yine The Supremes'ten Mary Wilson ile karşılaştırıldı. Wilson, bu durumu "Bizim durumumuzla aynı...." şeklinde yorumladı ve grubun ikinci insanın sahip olabileceği solo kariyeri hakkında "Bu çok zor ama yapılabilir. Bunu gerçekten vermelisiniz ve ancak bu şekilde işler." yorumunu yaptı.[92] Rowland, Wilson ve diğer Supremes üyesi Cindy Birdsong ile Motown'ın 2004'teki 45. yaş gününde sahne aldı.[93] "Dilemma" ve "Stole" gibi uluslararası başarılar gösteren şarkıların ardından müzik eleştirmenleri Rowland hakkında "özgür ve Beyoncé'den farklı bir sanatçı" yorumunu yaptı.[94][95][96][97][98][99] Grubun ilk üç albümünde Rowland pek çok yerde kendine ait solo geçiş ve köprü kısımlarını tek başına söyledi ("Bills, Bills, Bills", "Independent Woman", "Survivor" ve "Bootylicious"), nakarata katıldı ("Say My Name") ve Knowles'a uyum sağladı ("No, No, No" and "Jumpin' Jumpin'"). Ancak Destiny Fulfilled albümüyle beraber daha çok yer ele geçirdi.[100][101][102]

Grup üyeleri

Girl's Tyme Destiny's Child
Üye 1990 1991 1992 1993 1994 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005
Nikki Taylor
(1990–1993)
Nina Taylor
(1990–1993)
Támar Davis
(1990–1993)
LaTavia Roberson
(1990–2000)
LeToya Luckett
(1993–2000)
Farrah Franklin
(2000)
Beyoncé Knowles
(1990–2005)
Kelly Rowland
(1991–2005)
Michelle Williams
(2000–2005)

Diskografi

Kaynakça

  1. ↑ "Destiny’s Child’s Long Road To Fame (The Song Isn’t Called ‘Survivor’ For Nothing)". MTV. 2005-06-13. 9 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140209094113/http://www.mtv.com:80/news/articles/1504044/destinys-childs-long-road-fame.jhtml. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  2. ↑ Waxman, Olivia (2013-01-11). "Beyoncé and Destiny's Child to Release Original Track for First Time in Eight Years". time.com. http://entertainment.time.com/2013/01/11/beyonce-and-destinys-child-to-release-original-track-for-first-time-in-eight-years/. Erişim tarihi: 11 Haziran 2013.
  3. ↑ "Billboard Greatest Trios of All Time". Billboard. 30 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20080430084937/http://www.billboard.com/bbcom/greatesttrios/2006/destinys_child.jsp. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  4. ↑ "Best of the 2000s. Artists Of The Decade". Billboard. Prometheus Global Media. ss. 1. 19 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151219133207/http://www.billboard.com/. Erişim tarihi: 2012-07-07.
  5. ↑ "The Billboard Hot 100 All-Time Top Artists". Billboard. Nielsen Business Media, Inc. 29 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20121229072451/http://www.billboard.com:80/bbcom/specials/hot100/charts/top100-artists-80.shtml. Erişim tarihi: 2008-11-17.
  6. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 Kaufman, Gil (2005-06-13). "Destiny's Child's Long Road To Fame (The Song Isn't Called 'Survivor' For Nothing)". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1504044/20050613/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-04-13.
  7. 1 2 3 4 5 6 7 8 Beyonce: All New.
  8. 1 2 3 4 5 6 "Beyoncé Knowles: Biography". People. 17 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151017183829/http://www.people.com/people/beyonce_knowles/biography. Erişim tarihi: 2008-04-13.
  9. ↑ Farley, Christopher John (2001-01-15). "Call Of The Child". Time. http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,998976,00.html. Erişim tarihi: 2008-04-12.
  10. 1 2 3 "Driven: Beyonce Knowles". VH1. MTV Networks. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151208172005/http://www.vh1.com/shows/dyn/driven/65240/episode_about.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  11. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Dunn, Jancee (2001-06-10). "Date with destiny". The Observer (Londra). http://www.guardian.co.uk/theobserver/2001/jun/10/life1.lifemagazine5. Erişim tarihi: 2009-02-27.
  12. 1 2 3 4 Gillings, Andrew (2001-04-22). "Destiny's Child: Soul-Survivors". Essence. 15 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. https://web.archive.org/web/20081015053632/http://www.essence.com/news_entertainment/entertainment/articles/destinyschildsoulsurvivors. Erişim tarihi: 2009-02-25.
  13. ↑ Stacy-Deanne; Kenyatta, Kelly; Lowery, Natasha (2005). Alicia Keys, Ashanti, Beyoncé, Destiny's Child, Jennifer Lopez & Mya: Divas of the New Millennium. Amber Books Publishing. ISBN 0-9749779-6-9. http://books.google.com/books?id=1ZGMcUEvkyEC&pg=PA60. Erişim tarihi: 2008-02-01.
  14. 1 2 3 4 5 "Artist Chart History – Destiny's Child". Billboard. Nielsen Business Media, Inc. 13 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151213114222/http://www.billboard.com/artist/300824/destinys-child/chart. Erişim tarihi: 2009-02-24.
  15. 1 2 3 4 5 6 "Gold and Platinum". Recording Industry Association of America. http://riaa.com/goldandplatinumdata.php?resultpage=1&table=SEARCH_RESULTS&artist=Destiny%20Child&startMonth=1&endMonth=1&startYear=1958&endYear=2009&sort=Artist&perPage=25. Erişim tarihi: 2009-02-24.
  16. 1 2 3 4 5 Anthony, James (2006-08-18). "'Of course you can lose yourself'". The Guardian (Londra). http://arts.guardian.co.uk/filmandmusic/story/0,,1852025,00.html. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  17. 1 2 Flynn, Paul (2006-08-18). "'Of course you can lose yourself'". The Guardian (Londra). http://www.guardian.co.uk/music/2006/aug/18/urban.popandrock. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  18. 1 2 Powers, Ann (2001-04-29). "Destiny's Child: In Tune With the New Feminism". The New York Times. http://www.nytimes.com/2001/04/29/arts/music-in-tune-with-the-new-feminism.html?pagewanted=all&src=pm. Erişim tarihi: 2014-01-07.
  19. ↑ "About Destiny's Child – MTV". MTV. 25 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150925135604/http://www.mtv.com/artists/destinys-child/biography/. Erişim tarihi: 22 Mart 2014.
  20. ↑ "Chart Beat Bonus: Endless Love". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). 2005-02-18. http://www.billboard.com/articles/news/64057/chart-beat-bonus. Erişim tarihi: 2009-02-24.
  21. ↑ VanHorn, Teri (2000-12-06). "Sisqo Wins Big At Billboard Awards". MTV. http://www.mtv.com/news/articles/1374996/20001206/sisqo.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  22. ↑ Vineyard, Jennifer (2001-12-05). "Destiny's Child, R. Kelly Win Big, Britney Gets Soaked At Billboard Awards". MTV. http://www.mtv.com/news/articles/1451323/20011205/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  23. ↑ Schafer, Gabrielle (2000-09-05). "Mary J. Blige, Angie Stone, Destiny's Child Win Big at Soul Awards". Rolling Stone. 18 Ağustos 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20060818015916/http://www.rollingstone.com/artists/tonibraxton/articles/story/5923742/mary_j_blige_angie_stone_destinys_child_win_big_at_soul_awards. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  24. 1 2 VanHorn, Teri (2008-12-08). "Destiny's Child Solo CDs Won't Compete With Group, Each Other". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1375022/20001208/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  25. ↑ "Destiny's Child: Survivors". MTV. 19 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20141119093203/http://www.mtv.com/bands/archive/d/destiny01/index2.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  26. ↑ Cohen, Jonathan (2001-05-09). "Destiny's Child Shoot Straight To No. 1". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). http://www.billboard.com/articles/news/79810/destinys-child-shoot-straight-to-no-1. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  27. ↑ Sexton, Paul (2001-04-23). "Destiny's Child 'Survive' On UK Singles Chart". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). http://www.billboard.com/articles/news/80044/destinys-child-survive-on-uk-singles-chart. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  28. ↑ "ARIA Charts – Accreditations – 2001 Albums". Australian Recording Industry Association. 1 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150501001702/http://www.aria.com.au/pages/aria-charts-accreditations-albums-2001.htm. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  29. ↑ "Destiny's Child Timeline – Survivor". Sony Music. 30 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151130185732/http://www.destinyschild.com/news/destinys-child-timeline-survivor/. Erişim tarihi: 22 Mart 2014.
  30. ↑ VanHorn, Teri (2008-09-24). "Destiny's Child Put 'Stank' Into Christmas On Holiday Album". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1449126/20010924/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  31. ↑ Reese, Lori (2001-02-22). "Steel Yourself". Entertainment Weekly. http://www.ew.com/ew/article/0,,100210,00.html. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  32. ↑ Cohen, Jonathan (2002-02-05). "Destiny's Child Groove On 'Remix'". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). http://www.billboard.com/articles/news/76898/destinys-child-groove-on-remix. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  33. 1 2 "Kelly Rowland pursues her own destiny". Cable News Network. 2003-01-23. http://edition.cnn.com/2003/SHOWBIZ/Music/01/23/mroom.rowland/index.html. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  34. ↑ Corey, Moss (2002-03-15). "Destiny's Child Solo Gospel Album Features 9/11 Tribute". MTV. http://www.mtv.com/news/articles/1452910/20020315/story.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  35. 1 2 Moss, Corey (2002-07-22). "Nelly Hit Forces Change In Plans For Destiny's Child LPs". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1456206/20020722/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-08.
  36. ↑ "Tatu top singles chart again". British Broadcasting Corporation. 2003-02-09. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/2742967.stm. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  37. ↑ Louie, Rebecca (2007-08-06). "Crazy in love with Beyonce". New York Daily News. http://www.nydailynews.com/entertainment/music/2007/08/05/2007-08-05_crazy_in_love_with_beyonce.html. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  38. ↑ Susman, Gary (2003-06-02). "'Anger' Management". Entertainment Weekly. http://www.ew.com/ew/article/0,,456067,00.html. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  39. ↑ "R&B stars Destiny's Child split". BBC. 2005-06-13. http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/music/4087228.stm. Erişim tarihi: 2008-10-04.
  40. ↑ Todd, Martens (2003-07-02). "Beyonce, Branch Albums Storm The Chart". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). http://www.billboard.com/articles/news/70145/beyonce-branch-albums-storm-the-chart. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  41. ↑ "Gold & Platinum Searchable Database - June 04, 2014". RIAA. http://www.riaa.com/goldandplatinumdata.php?table=SEARCH_RESULTS. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  42. ↑ Grein, Paul (23 Haziran 2014). "Top New Acts Since 2000 (slide 13)". Yahoo! Music. 19 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151019030701/https://music.yahoo.com/photos/top-new-acts-since-2000-1403561474-slideshow/?soc_src=mediacontentslideshow. Erişim tarihi: 25 Haziran 2014.
  43. 1 2 "Destiny's Child Biography and Sales". 24 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150724075114/http://www.musicstarx.net/biography/biography-destinys-child/.
  44. ↑ "Beyonce & Fans to Celebrate Superstar's 25th Birthday With Eagerly Awaited New Solo Album, 'B'Day,' Coming in September". Prnewswire.co.uk. 8 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20110608080609/http://www.prnewswire.co.uk/cgi/news/release?id=171923. Erişim tarihi: 2010-10-24.
  45. ↑ Silverman, Stephen (2004-02-08). "Much Grammy 'Love' for Beyoncé, OutKast". People. http://www.people.com/people/article/0,,627723,00.html. Erişim tarihi: 2008-05-22.
  46. ↑ "Yahoo Music - Exclusive New Music and Music Videos". New.music.yahoo.com. http://new.music.yahoo.com/tony-toni-tone/news/tony-toni-tone-member-sues-attorney-for-letting-destinys-child-off-easy--12060354. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  47. ↑ Susman, Gary (2003-06-27). "Codependent Women". Entertainment Weekly. http://www.ew.com/ew/article/0,,461691,00.html. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  48. ↑ Moss, Corey (2003-06-26). "Destiny's Child May Get A New Member Next Year". MTV. http://www.mtv.com/news/articles/1473417/20030626/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  49. ↑ Corey, Moss (2003-08-25). "Destiny's Child To Remain A Trio, Says Beyoncé". MTV. http://www.mtv.com/news/articles/1477173/20030825/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  50. 1 2 Moss, Corey. "Destiny's Child: Reunited And It Feels So Good (Part 1)". MTV News. http://www.mtv.com/bands/d/destinys_child/news_feature/041108/. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  51. ↑ Moss, Corey. "Destiny's Child: Reunited And It Feels So Good (Part 2)". MTV News. http://www.mtv.com/bands/d/destinys_child/news_feature/041108/index2.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  52. ↑ .
  53. ↑ Whitmire, Margo (2004-11-24). "Eminem Thankful To Remain No. 1". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). http://www.billboard.com/articles/news/65514/eminem-thankful-to-remain-no-1. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  54. 1 2 3 Kaufman, Gil (2005-06-12). "Destiny's Child Announce Split". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1503975/20050612/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  55. 1 2 Vineyard, Jennifer (2005-06-23). "Destiny's Child Talk Split: 'It's Not The End'". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1504619/20050623/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  56. 1 2 Moss, Corey (2005-09-21). "Destiny's Child Look Back With #1's Before Going Their Separate Ways". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1510101/09212005/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  57. ↑ "Destiny's Child Releases New Anthem for World Children's Day at McD's". McDonalds. 2005-09-27. http://www.mcdonalds.com/corp/news/corppr/2005/CPR_09272005.html. Erişim tarihi: 2008-02-13.
  58. ↑ Caulfield, Keith (2005-11-01). "Ask Billboard". Billboard. Nielsen Business Media, Inc. 20 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150920141637/http://www.billboard.com/articles/news/60849/ask-billboard. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  59. ↑ Harris, Chris (2005-11-02). "Destiny's Child's #1's Hits — You Guessed It — #1". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1512779/20051102/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  60. 1 2 Ford, Tracey (2006-01-31). "Destiny's Child Reunite for NBA". Rolling Stone. 18 Mart 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20080318185310/http://www.rollingstone.com/news/story/9215816/destinys_child_reunite_for_nba. Erişim tarihi: 2008-08-04.
  61. ↑ MTV News staff (2008-05-13). "For The Record: Quick News On Kanye West, Destiny's Child, Metallica, Kelly Clarkson, Paris Hilton & More". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1523969/20060208/west_kanye.jhtml?.
  62. ↑ "Destiny's Child Gets Star on Walk of Fame". FOX News. Associated Press. 2006-03-29. http://www.foxnews.com/story/0,2933,189491,00.html?sPage=fnc/entertainment/beyonce. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  63. ↑ "BET Awards Style: 28 Past Winner Portraits". Entertainment Weekly. http://www.ew.com/ew/gallery/0,,20208394_8,00.html. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  64. ↑ Cohen, Jonathan (2006-08-02). "LeToya Powers Right To No. 1 On Billboard 200". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). http://www.billboard.com/articles/news/57657/letoya-powers-right-to-no-1-on-billboard-200. Erişim tarihi: 2009-02-24.
  65. 1 2 Otto, Jeff (2006-02-08). "Interview: Beyonce Knowles". IGN. 17 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20120717215657/http://movies.ign.com/articles/686/686598p1.html. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  66. ↑ Tecson, Brandee J. (2006-02-03). "Beyonce Slimming Down And 'Completely Becoming Deena'". MTV News. http://www.mtv.com/movies/news/articles/1523138/20060203/story.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  67. ↑ Reid, Shaheem. "Be All You Can, B.". MTV News. http://www.mtv.com/bands/b/beyonce/news_feature_081406/index2.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  68. ↑ Vineyard, Jennifer. "Beyonce: Behind The B'Day Videos (Part 2)". MTV News. http://www.mtv.com/bands/b/beyonce/videos_07/news_feature_040207/index2.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  69. ↑ Cohen, Sandy (2007-03-02). "Hudson, Beyonce, T.I. Among BET Winners". The Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/06/26/AR2007062601233.html?tid=informbox. Erişim tarihi: 2008-01-26.
  70. ↑ Crosley, Hillary (2007-09-27). "Billboard Bits: Beyonce, Bob Marley, Bragg/Brad". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). http://www.billboard.com/articles/news/1048957/billboard-bits-beyonce-bob-marley-braggbrad. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  71. ↑ "Kelly Rolland: Fulfilling Her Destiny". Bluesandsoul.com. 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140201175707/http://www.bluesandsoul.com/feature/281/kelly_rolland_fulfilling_her_destiny/. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  72. ↑ Crosley, Hillary (2008-03-21). "Williams In A Dance Mood On Third Solo Disc". Billboard (Nielsen Business Media, Inc). http://www.billboard.com/articles/news/1046100/williams-in-a-dance-mood-on-third-solo-disc. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  73. ↑ "MICHELLE WILLIAMS: Destiny's offspring". Bluesandsoul.com. 24 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151124223921/http://www.bluesandsoul.com/feature/334/michelle_williams_fulfills_her_destiny/. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  74. ↑ "Michelle Williams: Heart to Hart". Bluesandsoul.com. 1 Şubat 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140201175709/http://www.bluesandsoul.com/feature/428/michelle_williams_heart_to_heart/. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  75. ↑ "Kelly Rowland: Fulfilling destiny". Bluesandsoul.com. 15 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150715230423/http://www.bluesandsoul.com/feature/546/kelly_rowland_fulfilling_destiny/. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  76. ↑ Fekadu, Mesfin (October 16, 2012). AP source: Beyonce set for Super Bowl halftime. Associated Press. Retrieved October 16, 2012.
  77. ↑ "Love Songs". Destiny's Child. http://www.destinyschild.com/news/destinys-child-love-songs-coming-january-29th-features-newly-recorded-song-nuclear. Erişim tarihi: 2013-01-10.
  78. ↑ "Listen to the World Premiere of Destiny's Child's 'Nuclear'". Mashable.com. http://mashable.com/2013/01/11/destinys-chid-new-song-nuclear-listen/. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  79. ↑ "Destiny's Child reunite at Beyoncé Super Bowl half-time show". Digitalspy.com. http://www.digitalspy.ca/music/news/a455988/destinys-child-reunite-at-beyonce-super-bowl-half-time-show.html. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  80. 1 2 "Destiny's Child Video Anthology To Be Released June 4th | The Official Destiny's Child Site". Destiny's Child Official Website. 9 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20150609110216/http://www.destinyschild.com:80/news/destinys-child-video-anthology-be-released-june-4th. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  81. ↑ Stutz, Colin (21 Mayıs 2014). "Destiny's Child Reunites for Michelle Williams Solo Track & Music Video: Listen". Billboard. http://www.billboard.com/articles/columns/the-juice/6092294/destinys-child-reunites-for-michelle-williams-solo-track-music. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2014.
  82. ↑ Huey, Steve. "Destiny's Child: Biography". Allmusic. Macrovision Company. http://www.allmusic.com/album/artist/p278369. Erişim tarihi: 2008-08-04.
  83. ↑ Atwood, Brett (2001-01-11). "Destiny's Child Inspired By Janet Jackson". Yahoo!. http://music.yahoo.com/read/news/12056577. Erişim tarihi: 2009-03-26.
  84. ↑ Pareles, Jon (2005-08-01). "Pop Review; Empowerment, Allure And a Runway's Flair". The New York Times. http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9401E6DE1E3FF932A3575BC0A9639C8B63&fta=y&scp=36&sq=Destiny%27s%20child&st=cse. Erişim tarihi: 2009-02-27.
  85. ↑ Basham, David (2001-04-20). "'Bootylicious' Destiny's Child Sample Stevie Nicks, More On Survivor". MTV. http://www.mtv.com/news/articles/1443010/20010420/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  86. 1 2 3 Browne, David (2001-05-07). "Survivor (2008): Destiny's Child". Entertainment Weekly. http://www.ew.com/ew/article/0,,108583,00.html. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  87. ↑ Erlewine, Stephen Thomas. "Survivor: Destiny's Child". Allmusic. http://www.allmusic.com/album/album/r528778. Erişim tarihi: 2009-02-26.
  88. 1 2 Ogunnaike, Lola (2004-11-14). "Beyoncé's Second Date With Destiny's Child". The New York Times. http://www.nytimes.com/2004/11/14/arts/music/14ogun.html. Erişim tarihi: 2009-02-27.
  89. 1 2 Edwards, Tanya (2002-09-23). "Will 'NSYNC Or Destiny's Child Ever Record Another Album". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1457698/20020920/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  90. ↑ Moss, Corey (2004-07-09). "Destiny's Child Back In The Studio, So 'Shut Up!' Kelly Rowland Says". MTV News. http://www.mtv.com/news/articles/1489338/20040709/destinys_child.jhtml. Erişim tarihi: 2008-05-13.
  91. ↑ "Book Excerpt: Destiny's Style". ABC News. http://abcnews.go.com/GMA/WinterConcert/story?id=125692. Erişim tarihi: 2009-10-29.
  92. ↑ "Mary Wilson Of The Supremes On ‘Dreamgirls,’ ‘Sparkle,’ Diana Ross And Kelly Rowland | Hip-Hop Media Training (NEW) - Yahoo". Ca.music.yahoo.com. 2012-06-08. 19 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20141219134253/https://ca.music.yahoo.com/blogs/hip-hop-media-training/mary-wilson-supremes-dreamgirls-sparkle-diana-ross-kelly-205307251.html. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  93. ↑ "The Supremes' Mary Wilson, and Cindy Birdsong and Kelly Rowland were among the knockout performers who wowed the crowd at the "Motown 45" anniversary celebration on Sunday at Shrine Auditorium in Los Angeles.(About town: events that have people talking) | HighBeam Business: Arrive Prepared". Business.highbeam.com. 2004-04-06. 19 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20141219113833/http://business.highbeam.com/2012/article-1G1-115347465/supremes-mary-wilson-and-cindy-birdsong-and-kelly-rowland. Erişim tarihi: 2014-06-04.
  94. ↑ "Album: Kelly Rowland". London: The Independent. 2003-02-07. http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/music/reviews/album-kelly-rowland-596924.html. Erişim tarihi: 2011-05-18.
  95. ↑ Verrico, Lisa (2003-01-31). "Kelly Rowland: Simply Deep". The Times. 17 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20110517040919/http://entertainment.timesonline.co.uk/tol/arts_and_entertainment/music/cd_reviews/article858930.ece. Erişim tarihi: 2011-05-18.
  96. ↑ "The Release Of Kelly Rowland's Debut Album Simply Deep, Firmly Fixes The Spotlight On...". BBC Music. 2003-03-31. 17 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151017183829/http://www.bbc.co.uk/music/reviews/qj63. Erişim tarihi: 2011-05-18.
  97. ↑ Sullivan, Caroline (2003-02-07). "Kelly Rowland: Simply Deep". London: The Guardian. http://www.guardian.co.uk/music/2003/feb/07/popandrock.artsfeatures1. Erişim tarihi: 2009-02-23.
  98. ↑ Cinquemani, Sal (2002-11-02). "ALBUM REVIEW: Kelly Rowland – Simply Deep". Slant. 13 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20121013124438/http://www.slantmagazine.com/music/review/kelly-rowland-simply-deep/214. Erişim tarihi: 2011-05-23.
  99. ↑ Caramanica, Jon (2002-10-25). "Simply Deep Rreview". Entertainment Weekly. http://www.ew.com/ew/article/0,,365701,00.html. Erişim tarihi: 2011-05-18.
  100. ↑ Sullivan, Caroline (2004-11-12). "Destiny's Child, Destiny Fulfilled". The Guardian (London). http://www.guardian.co.uk/music/2004/nov/12/popandrock.shopping4. Erişim tarihi: 2008-09-03.
  101. ↑ Sinclair, Tom (2004-11-26). "Destiny Fulfilled (2004): Destiny's Child". Entertainment Weekly. http://www.ew.com/ew/article/0,,784896,00.html. Erişim tarihi: 2008-09-03.
  102. ↑ Eliscu, Jenny (2004-10-25). "Destiny's Child: Destiny Fulfilled". Rolling Stone. 18 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20080518011228/http://www.rollingstone.com/reviews/album/6592847/review/6594165?utm_source=Rhapsody&utm_medium=CDreview. Erişim tarihi: 2008-09-03.

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/10/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.