Deprem

1963-1998 yılları arasında meydana gelen depremlerin yeryüzünde dağılışı

Deprem, yer sarsıntısı veya zelzele[1], yer kabuğunda beklenmedik bir anda ortaya çıkan enerji sonucunda meydana gelen sismik dalgalanmalar ve bu dalgaların yeryüzünü sarsması olayıdır. Sismik aktivite ile kastedilen meydana geldiği alandaki depremin frekansı, türü ve büyüklüğüdür. Depremler sismograf ile ölçülür. Bu olayları inceleyen bilim dalına da sismoloji denir. Depremin şiddeti Moment magnitüd ölçeği (ya da eskiden kullanımda olan Richter ölçeği) ile belirlenir. Bu ölçeğe göre 3 ve altı şiddetteki depremler genelde hissedilmezken 7 ve üstü şiddetteki depremler yıkıcı olabilir. Sarsıntının şiddeti Mercalli şiddet ölçeği ile ölçülür. Depremin meydana geldiği noktanın derinliği de yıkım kuvvetine etkilidir ve yer yüzüne yakın noktada gerçekleşen depremler daha çok hasar vermektedir.[2]

Dünya yüzeyinde gerçekleşen depremler kendilerini bazen sallantı bazen de yer değiştirme şeklinde göstermektedir. Bazen yeryüzüne yakın bir noktada güçlü bir deprem gerçekleştiğinde tsunamiye sebep olabilir. Bu sarsıntılar ayrıca toprak kayması ve volkanik aktiviteleri de tetikleyebilir.

Genel olarak deprem sözcüğü herhangi bir sismik olayın -Doğal bir fenomen olarak gerçekleşmiş veya insanların sebebiyet verdiği- ürettiği sismik dalgaları adlandırmak için kullanılır. Depremler genellikle kırıkların (fay hatları) çatlamasıyla oluşur. Bunun yanı sıra volkanik faaliyetler, toprak kaymaları, mayın patlamaları veya nükleer testler sonucunda da gerçekleşebilir.

Doğal depremler

Kırık çeşitleri Yukarıdan aşağıya;
Doğrultulu atımlı kırık
Eğim atımlı normal kırık
Eğim atımlı ters kırık

Deprem kırık türleri

Üç çeşit kırık tipi bulunmaktadır. Bunlar; Eğim atımlı ters kırık, eğim atımlı normal kırık ve doğrultu atımlı kırıklardır.

Yeryüzünde pek çok deprem eğim atımlı ve doğrultu atımlı faylardaki kırıklar sonucunda meydana gelmektedir.

Artçı depremler

Ana depremden sonra meydana gelen sarsıntılara artçı sarsıntı denmektedir. Artçı sarsıntılar ana depremin hissedildiği merkezde gerçekleşir ancak şiddet olarak ondan daha küçüktür. Eğer artçı sarsıntı ana depremden daha şiddetli gerçekleşirse bilinmelidir ki artçıdan önce meydana gelen deprem ana deprem değil öncü sarsıntıdır ve artçı sarsıntı adı verilen sarsıntı aslında ana depremdir.

Deprem fırtınası

Belirli bir bölgede meydana gelen depremler dizisidir. Artçı sarsıntılardan farkı tek bir depreme bağlı olmayışlarıdır. Esas depremden sonra ondan daha yüksek şiddette artçılar meydana gelmezken deprem fırtınalarında bu mümkündür. Deprem fırtınasına örnek olarak 2004 yılında Yellowstone Ulusal Parkında meydana gelen sismik aktiviteleri verebiliriz.[3]

Büyüklüğü ve gerçekleşme sıklığı

Dünyada her yıl yaklaşık 500.000 deprem meydana gelmekte ve bunların 100.000 kadarı hissedilmektedir. [4] Guatemala. Şili, Peru, Endonezya, İran, Pakistan, Portekiz, Türkiye, Yeni Zelanda, Yunanistan, İtalya, Japonya ve ABD gibi ülkelerde sıklıkla ve küçük şiddetlerde depremler meydana gelmektedir.[5]

Büyük şiddette depremler az sıklıkla gerçekleşir. Örneğin; Kabaca günde 10 kez gerçekleşen depremlerin çoğunun 4 büyüklüğünde olması 5 büyüklüğüne göre daha olasıdır. Yine örneğin; İngiltere'de her yıl 3.7-4.6 büyüklüğü arası depremler, 10 yıl içinde 4.7-5.5 büyüklüğünde depremler görülürken 5.6 ve üstü büyüklükteki depremler 100 yılda bir görülebilmektedir.[6] Buna Gutenberg-.richter kuralı denilmiştir.

Yine USGS'ye göre 1900 yılından bu yana yılda ortalama 18 adet 7.0-7.9 büyüklükleri arasında deprem meydana gelirken 8.0 ve üstü bir deprem yılda ortalama yalnızca bir kez gerçekleşmektedir. [7]

Yakın tarihte ise 7.0 ve üstü büyüklükteki depremlerin sıklığının azaldığı görülmektedir. [8]

Yapay depremler

Depremlerin büyük çoğunluğu Dünyadaki tektonik tabakaların hareketi sonucu meydana gelir. Bunun yanı sıra insanlar da deprem oluşumuna neden olabilir. Büyük barajlar ve köprüler inşa ederken, toprağı delerken, kömür madeni kazarken veya petrol kuyuları açarken insanlar yapay depremler yaratabilir.[9] En bilinen örneklerden biri 2008 yılında Çin'in Sichuan kentindeki Zipingpu Barajının çökmesi sonucu oluşan ve 69,227 kişinin ölümüne sebep olan yapay depremdir.[10]

Ölçümü ve yerlerinin belirlenmesi

Depremler sismometrelerle uzun mesafeler boyunca ölçülür çünkü sismik dalgalar Dünyanın iç kısmı boyunca hareket halindedirler. Depremin kesin şiddeti Moment magnitüd ölçeği numaralandırması (ya da eskiden kullanımda olan Richter ölçeği) ile tespit edilir. Buna göre 7 ve üstü depremler yıkıcı türlerdendir. Hissedilen şiddet ise Mercalli şiddet ölçeği ile ölçülür. (2-12 şiddeti)

Her yer sarsıntısı değişik tipteki sismik dalgaların farklı hızlardaki hareketini meydana getirir: Boylamsal (P-dalgaları), Enlemsel (S-dalgaları) ve bir takım yüzey dalgaları. Sismik dalgaların yayılma hızı ortamın yoğunluğu ve esnekliğine göre 3 km/s ile 13 km/s arasında değişebilir. Yeryüzünde S-dalgalarına oranla P-dalgaları çok daha hızlı ilerler. Rasathaneler ile depremin merkez üssü arası uzaklık farkı ölçülmekle birlikte deprem odağının derinliği de kabaca ölçülür.

Depremler sadece şiddetlerine göre kategorilendirilmez. Bunun yanı sıra nerede meydana geldikleri de önemlidir. Dünya sismik aktivitelerle birlikte coğrafi ve politik olarak 754 Flinn-Engdahl bölgeleri (F-E bölgeleri)'ne ayrılmıştır. Daha aktif alanlar daha küçük alanlara bölünmüştür. Pek aktif olmayan kuşaklar ise geniş F-E bölgeleri oluşturur.

Sonuçları

1755 Lisbon depremi ardından

Sallantı ve yeryüzünün çatlaması

Sallantı ve yeryüzü çatlamasına bağlı olarak binaların ve dikili yapıların zarar görmesi depremlerin en temel sonuçlarından biridir. Sonucun ciddiyeti; depremin Richter ölçeğine göre şiddeti, merkez üsse olan uzaklığı ve yerel jeolojik, jeomorfolojik durumlarına bağlı olarak dalga yayılımı arttıran yahut azaltan karmaşık bir birleşimdir.[11]

Yer sarsıntısı zemin hızlanması ile ölçülür.

Bölgeye özgü jeolojik, jeomorfolojik ve yapısal özellikler düşük şiddetli depremlerde bile güçlü şiddette bir sallantıya sebep olabilir. Buna amplifikasyon etkisi denmektedir.

Yer çatlakları baraj, köprü, nükleer tesis gibi büyük ve geniş yapılar için büyük tehlike oluşturmaktadır. [12]

Heyelan ve çığlar

Depremler ardından gelen pek çok ve sürekli artçı sarsıntı, volkanik dağların aktif hale geçmesi, kıyıya vuran güçlü dalgalar ve orman yangınları sonucu heyelanlar meydana gelebilmektedir. Heyelanlar deprem sonrası yardım için orada bulunan personel için de önemli bir tehlikedir.[13]

Yangınlar

1906 San Francisco depremi sonrası çıkan yangın

Deprem ardından elektrik hatları ile gaz borularının zarar görmesi sonucu yangınlar çıkabilir. Yine depreme bağlı olarak su borularının da zarar görmesi durumunda depremlere zamanında müdahale etmek zorlaşabilmektedir. Örneğin; 1906 San Francisco depreminde ölümlerin çoğu durdurulamayan yangın sonucunda gerçekleşmiştir.[14]

Zemin sıvılaşması

Zemin sıvılaşması sallantı sonrası suya doymuş tanecikli materyallerin sıkılığını kaybetmesi ve katı halden sıvı hale geçmesi şeklinde görülebilir. Bu durumda binalar ve köprüler çökebilir ya da bulunduğu noktaya batabilir. Örneğin; 1964 Alaska Depreminde pek çok yapı toprağın sıvılaşması sonucu çökmüştür.[15]

Tsunami

2004 Hint Okyanusu Depremi sonrası görülen tsunami

Tsunamiler okyanus ya da denizlerin tabanında oluşan depreme bağlı taban çökmesi, zemin kaymaları gibi meydana gelen tektonik olaylar sebebiyle denizde açığa çıkan enerji sonucunda meydana gelen uzun periyotlu deniz dalgasını temsil eder.

Tsunamiden sonra oluşan dalganın diğer deniz dalgalarından farkı, su zerreciklerinin sürüklenmesi sonucu hareket kazanmasıdır. Derin denizde varlığı hissedilmezken, sığ sulara geldiğinde dik yamaçlı kıyılarda ya da V tipi daralan körfez ve koylarda bazen 30 metreye kadar tırmanarak çok şiddetli akıntılar yaratabilen bu dalga; insanlar için deprem, tayfun, çığ, yangın ya da sel gibi bir doğal afet haline gelebilmektedir.

7.5 ve üstü büyüklükteki depremler tsunami oluşturmaya daha müsaittir.

Seller

Seller de deprem sonrası oluşabilen tehlikelerden biridir. Sellere nehir ve göllerin kapasitelerinden fazla su taşımaları sonucunda taşmalarının yanı sıra deprem sırasında barajların yıkılması veya hasar görmesi de sebep olabilir. [16]

Gelgit kuvveti

Depremlerin gelgit kuvvetlerini oluşturdukları da tespit edilmiştir.[17][18][19][20]

İnsana etkileri

2007 Peru depreminde zarar görmüş binalar

Depremler hastalık, temel ihtiyaç eksikliği, yaşam kaybı, yüksek sigorta primleri, genel mülke zarar, yollarda ve köprülerde hasar ile binalarda çatlak ve yıkılmaya sebep verebilir. Volkanik faaliyetleri harekete geçirerek var olan hasardan çok daha fazlasına sebep olabilir.[21]

Başlıca depremler

Yeryüzünde ölçülmüş en büyük deprem, 22 Mayıs 1960 tarihinde Şili'nin Cañete kentinde meydana gelen 9.5 büyüklüğündeki depremdir. Enerji boşalımı olarak bakıldığında ise bir sonraki en büyük deprem 9.2 ile 27 Mart 1964 tarihinde Alaska'da gerçekleşmiştir.[22]

Yeryüzünde ölçülmüş en büyük 10 depremin tamamı 8.5 ve üstü büyüklükteyken buna paralel olarak en çok can kaybına sebebiyet vermiş depremlerden biri de bunlar dışında 2004 yılında Hint Okyanusunda meydana gelen depremdir.

Depremlerin en önemli sonucu insanların hayatını kaybetmesidir. Güçlü bir deprem gerçekleştiğinde okyanus kıyısında bulunan ve pek çok insanın yaşadığı bölgeler önemli risk oluşturmaktadır. Bu depreme bağlı olarak tsunami meydana gelebilmekte ve binlerce kilometre uzaklıktaki bölgeleri bile etkileyebilmektedir. Tehlike altındaki diğer insanlar depremlerin nadir ancak kuvvetli görüldüğü yerlerde, depreme önem vermeyen fakir bölgelerde ve kontrolsüz inşa edilmiş yapılarda yaşayan insanlardır.

Tarihi

1557 yılına ait bir kitaptan

Orta Çağ öncesinde

Yunan filozof Anaxagoras'ın yaşadığı 5.yüzyıldan 14.yüzyıla kadar depremler Dünyanın oyuklarındaki hava boşluklarına bağlandı.[23]

Milattan önce 625-547 yıllarında yaşayan Thales ise depremlere yeryüzü ve su arasındaki gerilimin sebep olduğunu ileri sürmüştür.[23] Miletli Anaksimenes'e göre ise eğimli arazilerin kurak yahut yaş olma durumu depremlerin temel sebebiydi. Bir diğer filozof Demokritos'ta depreme sebep olarak suyu göstermişti. Gaius Plinius Secundus depremleri yeraltı fırtınaları olarak tanımlıyordu.[23]

Kültür ve depremler

Mitoloji ve deprem

İskandinav mitolojisinde, depremlerin sebebi olarak Tanrı Loki gösterilir.[24]

Yunan Mitolojisinde, Poseidon depremlerin sebebi ve tanrısı olarak görülüyordu. Ne zaman kötü hissetse 3 dişli çatalını yere saplar, deprem ve benzeri felaketlere yol açardı. Bunların dışında o depremi insanları korkutmak ve onlardan öç almak için de kullanmıştır.[25]

Japon Mitolojisinde, Namazu (鯰) adı verilen dev kedi balığının depremlere sebep olduğuna inanılmıştır. Namazu yeryüzü çamurunun altında yaşar ve Tanrı Kashima tarafından oraya hapsedilmiştir. Kashima onu serbest bıraktığında Namazu çırpınmaya başlar ve büyük depremlere yol açar.

Eski Türk mitolojisine göre, Türkler yeryüzünü bir dikdörtgen biçiminde tasavvur etmişlerdi. Yeryüzü dört yöne bölünmüştü. Altaylı Türkler, ‘dünyanın önce daire, sonra kare seklinde’ olduğuna inanırlar (Çoruhlu 2002: 89). Altayların kuzeyindeki Teleüt Türklerine göre, Dünya, dört gök öküzün üzerinde duruyordu: “Dört gök öküz, tabağa benzeyen dünyayı, altına girerek değil; kenarlarına koşulmus olarak tutuyorlardı. Öküzlerin kıpırdamalarından, deprem oluyordu.

Popüler kültür

Modern dünyada depremler pek çok roman, tiyatro, sinema eserine ilham vermiştir.

Kaynakça

  1. ↑ http://www.tdkterim.gov.tr/ttas/?kategori=derlay&kelime=deprem
  2. ↑ http://www.crustal.ucsb.edu/outreach/faq.php
  3. ↑ http://volcanoes.usgs.gov/yvo/2004/Apr04Swarm.html
  4. ↑ http://earthquake.usgs.gov/learn/facts.php
  5. ↑ "Earthquake Hazards Program". USGS. 11 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151211172659/http://earthquake.usgs.gov/. Erişim tarihi: 2006-08-14.
  6. ↑ http://www.quakes.bgs.ac.uk/hazard/Hazard_UK.htm
  7. ↑ "Common Myths about Earthquakes". USGS. 22 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20090122081002/http://earthquake.usgs.gov:80/learning/faq.php?categoryID=6&faqID=110. Erişim tarihi: 2006-08-14.
  8. ↑ "Earthquake Facts and Statistics: Are earthquakes increasing?". USGS. 26 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20141026231435/http://neic.usgs.gov/neis/eqlists/eqstats.html. Erişim tarihi: 2006-08-14.
  9. ↑ http://blog.wired.com/wiredscience/2008/06/top-5-ways-that.html
  10. ↑ http://news.nationalgeographic.com/news/2009/02/photogalleries/humans-cause-earthquakes/photo2.html
  11. ↑ "On Shaky Ground, Association of Bay Area Governments, San Francisco, reports 1995,1998 (updated 2003)". Abag.ca.gov. 3 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20130903074744/http://www.abag.ca.gov/bayarea/eqmaps/doc/contents.html. Erişim tarihi: 2010-08-23.
  12. ↑ Guidelines for evaluating the hazard of surface fault rupture, California Geological Survey
  13. ↑ "Natural Hazards - Landslides". USGS. 5 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20100905124145/http://www.usgs.gov:80/hazards/landslides/. Erişim tarihi: 2008-09-15.
  14. ↑ "The Great 1906 San Francisco earthquake of 1906". USGS. 1 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151201191935/http://earthquake.usgs.gov/regional/nca/1906/18april/index.php. Erişim tarihi: 2008-09-15.
  15. ↑ "Historic Earthquakes -1946 Anchorage Earthquake". USGS. 25 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20090825173010/http://earthquake.usgs.gov/regional/states/events/1964_03_28.php. Erişim tarihi: 2008-09-15.
  16. ↑ "Notes on Historical Earthquakes". British Geological Survey. 8 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20110808231042/http://www.quakes.bgs.ac.uk/earthquakes/historical/historical_listing.htm. Erişim tarihi: 2008-09-15.
  17. ↑ Thomas, Amanda M.; Bürgmann, Roland; Nadeau, Robert M. (December 24, 2009). "Tremor-tide correlations and near-lithostatic pore pressure on the deep San Andreas fault". Nature 462 (7276): s. 1048–1051. DOI:10.1038/nature08654. PMID 20033046. http://www.nature.com/nature/journal/v462/n7276/full/nature08654.html. Erişim tarihi: December 29, 2009
  18. ↑ "Gezeitenkräfte: Sonne und Mond lassen Kalifornien erzittern" SPIEGEL online, 29.12.2009
  19. ↑ Tamrazyan, Gurgen P. (1967). "Tide-forming forces and earthquakes". ICARUS (Elsevier) 7: s. 59–65
  20. ↑ Tamrazyan, Gurgen P. (1968). "Principal Regularities in the Distribution of Major Earthquakes Relative to Solar and Lunar Tides and Other Cosmic Forces". ICARUS (Elsevier) 9: s. 574–592
  21. ↑ "Facts about The Year Without a Summer". National Geographic UK. 30 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20090530054106/http://www.discoverychannel.co.uk:80/earth/year_without_summer/facts/index.shtml.
  22. ↑ http://www.gps.caltech.edu/uploads/File/People/kanamori/HKjgr77.pdf
  23. 1 2 3 "Earthquakes". Encyclopedia of World Environmental History. 1. Encyclopedia of World Environmental History. 2003. ss. 358–364.
  24. ↑ Sturluson, Snorri (1220). Prose Edda. ISBN 1156786215.
  25. ↑ http://www.pantheon.org/articles/p/poseidon.html

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/15/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.