Fırtına (oyun)

Fırtına
The Tempest

Prospero ve ArielRessam: William Hamilton

Prospero ve Ariel
Ressam: William Hamilton
Yazar William Shakespeare
İlk gösterim 1611
Ülke İngiltere
Orijinal dil İngilizce
Tür Trajedi-komik
Zaman ve mekân Akdeniz'de bir ada
The Tempest 1623de yayınlanan Birinci Folyo için baş sayfa

Fırtına, (İngilizce özgün adı: The Tempest) William Shakespeare'in beş perdeden oluşan, trajik-komik hatta fantastik, oyunlarından biridir. Genellikle 1610 ya da 1611'de yazıldığı varsayılmaktadır ama bazı otoritelere göre daha önce yazılmıştır .[1][2] Shakespeare'in başka yazarlarla işbirliği yapmadan, tek kendisinin yazmış olduğu son tiyatro eseridir. Türü konusunda kesin bir anlaşma yoktur. İlk 1623de yayınlanmasında, Birinci Folyo edisyonunda, komedi olarak adlandırılmıştır ama çağımızda birçok modern otorite tarafından romans olarak sınıflandırılmaktadır. 1642de Cromwell'in devrim idaresi tarafından İngiliz tiyatrolarinin kapatılmasina kadar pek az dikkat çekmiştir. Kraliyet idaresinin Restorasyonu ile tiyatrolar tekrar açıldıkları zaman çok ilgi görmüş ve popüler olarak sahnelerde birçok defa tekrarlanmıştır; ama bu oyunlarda çok defa orijinal metin değil değiştirilmiş telif metinler kullanılmıştır. Ondokuzuncu yüzyıl ortalarında tiyatrolar orijinal metinleri kullanmaya başlanmışlardır.[3] Yirminci yüzyilda kritikler ve edebiyat bilimcileri tarafından çok köklü bir yeniden değerlendirmeden geçirilmiştir ve çağımızda Fırtına Shakespeare'in en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilmektedir.

Oyunun mekânı eski Milano Dükası olan sihirbaz Prospero ve kızı Miranda'nın yaşadığı bir sihirli adadır. Prospero bu adada tahtını elinden alan kardeşi Antonio ve Napoli Kralı Alonso yüzünden 12 yıldır bulunmaktadır. Bu adayı bir ağaçta hapisden kurtardığı (hava ve rüzgarı kontrol edebilen pozitif güçlü) Ariel adlı bir hava perisi ve onun vahşi şekilsiz sakat (toprak, şiddet ve ölümü simgeleyen) oğlu Kaliban ile paylaşmaktadırlar. Prospero onlardan sihir ve adada nasıl yaşabileceğini öğrenmiş; ama her ikisini de kendine bağımlı yapmıştır. Prospero sihir kullanarak Napoli Kralı'nı ve kardeşi Milano Dükasını ve bir sıra değişik Karakteri bir deniz yolculuğunda olduklarını öğrenmiş ve çıkarttığı bir fırtına dolayısıyla adasına getirmiştir. Oyunun çeşitli olayları Prospero'nun adasında geçmektedir. Sonunda Prospero'nun hava perisi olan Ariel'in çabalarıyla, herkes işledikleri suçları için yaptıkları hataları kabullenip bu hareketleri için pişmanlık duyarlar. Prospero, Napoli Kralı ve kardeşi Antonio ile uzlaşır; kızı Miranda'yı Napoli Kralı'nın oğlu Ferdinand ile evlendirir; Ariel ve Kaliban'ın bağımsızlıklarını sağlar; sihirbazlığı ve sihirle uğraşmayı bırakarak Milano Dükası olarak geri İtalya'ya geri doner.

Ferdinand ve Miranda (V. Perde) Ressam:Edward Reginald Frampton (1870-1923).

Yazılma kaynağı, zamanı ve sahnede ilk oyun

Fırtına genel yazılma akımı tek bir kaynağa bağlı olmayan Shakespeare'in oyunları arasında nadir bulunan bir oyundur. Oyun birçok kaynakta bulunan olaylardan meydana gelmiş bir bileşim şeklindedir.

Shakespeare otoriteleri fırtına ve fırtınadan batan bir gemi konusunda oyunda bulunan betimleme, açıklama ve söz oyunlarının 1609'da Virjinya'ya gitmekte olan Sea Venture adlı bir geminin Bermuda adaları açıklarında kazaya uğrayıp ve batmasını kendi gözleri ile gören William Strachey'in hazırladığı yazılı rapora bağlamaktadırlar. Bu rapor 1610'da yazılmış; el yazısı ile çoğaltılmış kopyaları birçok kişi tarafından görülmüş ve 1625'de basılmıştır. Bu el yazı kopyalarının birinin Shakespeare'in eline geçip Fırtına oyununa kaynak olduğuna ekseriyetle bir inanış bulunmaktadır. Diğer fırtına ve gemi kazası hakkında yazıların da etkileri olabileceğini belirten kriterler de bulunmaktadır.

Oyunun genel şekli hiç şüphesiz klasik İtalyan commedia dell'arte oyunlarına dayanmaktadır. Bu oyunlarda bazen bir sihirbaz ve kızı, doğasal olmayan hizmetkarlar ve diğer kaba saba köylü karakterler bulunmaktaydı. Komediya'da çok kere Fırtına'daki Stefano ve Trinculo'ya çok benzeyen (daha önce "Zanni" adlı) sonradan "Arlecchino" adı verilen bir soytarı karakter ve ortağı "Brighella"; Kaliban'a karşıt olan "Pulchenilla" adlı seks azgını kambur bir Napolili adam; Miranda ve Prospero'ya karşıt olan zeki ve güzel "Isabella" ve ona iyi bir koca bulmaya gayret eden zengin fakat devamlı her işe karışan baba "Pantalone" bulunmaktaydı.

Buna ek olarak Gonzalo'nun konuşmalarından biri Fransız yazarı Montaigne'in insan yiyen Karaipli kizilderilileri övmek için yazdığı "Yamyamlar Hakkında" adlı denemeden alınmıştır. Prospero'nun sihir kullanma kudretinden vazgeçmek için yaptığı bir konuşma ise kelime kelimesine Romalı şair Ovidin Metamorfozlar adlı klasik şiir kitabında Medea ağzından verilen bir konuşmada yer almaktadır.

Karakterler

The Tempest
Prospero ve Miranda

Konu özeti

Milano'nun yasal dükü olan sihirbaz Prospero, kıskanç kardeşi Antonio tarafından , Napoli Kralı Alonso yardımı ile tahttan indirilmiş ve üç yaşında kızı Miranda ile birlikte bir ufak tekneye bindirilirek denize bırakılmaya mahkûm edilmişlerdi. Prospero gizlice Gonzalo'nun yardımına sığınarak kendilerine verilen küçük ve köhne tekneyi daha deniz seyahatine uygun bir gemi ile değiştirmesini sağlamıştı. Bu yeni tekne yaşamaya yeter miktarda su ve yiyecek ile tedarik edilmişti; tekne kazaya uğraması halinde kullanılabilecek emniyet cihazları ile donatılmıştı ve bunların yanında çok ayrıntılı konulari kapsayan çok sayıda kitap ihtiva eden bir kütüphane taşıyordu. Prospero ve kızı Miranda böylelikle ana deniz yolları dışında bulunan bir adaya çıkıp orada yerleşmişler ve 12 yıl boyunca bir adada yaşamak zorunda kalmışlardı.

Miranda Ressam:John William Waterhouse

Prospero büyük şahsi çabalar ile gemide bulunan kütüphanedeki ayrıntılı kitapları okuyarak sihirbazlik gücünü geliştirmişti. Adada bir ağaç içinde hapis olan ve Prospero tarafından bu hapisden kurtarılan bir havasal ruh olan Ariel de pek isteksiz olmasına Prospero'nun sihirbazlik öğrenme çabalarına yardım sağlamıştır. Ariel bu hapse bu adaya önceden sürgüne yollanan Cezayirli cadı kadın olan Sycorax tarafından konulmuştu ve Sycorax Prospero ve Miranda adaya gelmeden önce ölmüş bulunuyordu. Ariel kendisini kurtardığı için Prospero'ya minnet borcu ile bağlı kalmaktaydı. Prospero Ariel'i kendisine bu borçtan kurtamaya vaad etmekle beraber bu vaadini gerçekleştirmeyi devamlı olarak daha ileride bir tarihe geciktirmekteydi.

Adada bulunan Prospero ve Miranda gelmeden önce tek diğer ruhsal olmayan varlık Sycorax'in oğlu olan ve bir canavar gibi özürlü ve kötürüm Kaliban'dı. Prospero adaya çıktıktan sonra Kaliban'ı benimsemiş ve kızı Miranda'yla birlikte ona dillerini ve dinlerini öğretip iyi bir eğitim sağlamışlardı. Fakat Kaliban Miranda'ya tecavüz etmeye çalısınca Prospero tarafından köle gibi, sahibine odun taşıyıp adada bulunan domuz fındıklarını toplama hizmeti sağlamaya zorlanmıştı. Kölelikten hoşlanmayan Kaliban, Prospero'yu ve kızı Miranda'yı gasıp olarak görerek onlara kızgınlık ve küskünlükle hizmet etmekteydi. Buna karşılık Prospero ve Miranda Kaliban'a nefret ve küçümseme ile bakmaktaydılar.

I.Perde

Oyun Prospero'nun kardeşi Antonio'nun gemi ile adanın yakınından geçeceğini sihirle oğrendiği zaman ortaya çıkarttığı (oyunun ismi olan) fırtına dolayısıyla adada karaya oturmasi ile başlar. Kazaya uğrayan gemide Tunus Kıralı'nin Napoli Kıralı Alonso'nin kızı olan Claribel'e evlenme töreninden dönen asiller bulunmaktadır. Bunlar arasinda üç günahkar Propero'nun kardeşi ve o zamanki Milano Dükü Antonio, Napoli Kıralı Alonso, Alonso'nun kardeşi Sebastian ve ayrica Alonso'nun kırallık müşaviri Gonzalo ve Alonso'nun oglu Ferdinand bulunmaktadır. Sihirini kullanan Prospero kazazedeleri birkaç gruba ayırır. Alonso ve oğlu Ferdinand değişik gruplarda olup birbirlerinin hayatta olmadıklarına inanırlar. Bu adadaki herkes gerçeğin ne olacağını öğrenmek hedefiyle bulunmaktadır. Miranda bile gerçekte iyi ile kötüyü ayırmayı anlayıp: nefret ve küçümseme ile davrandığı Caliban'ı kabul etmeyi ve Alonso'nun oğlu Ferdinand'i sevmeyi öğrenecektir.

II.Perde

Bu ada tarihin eski dramlarından olan devlet idaresinin gaspının tekrar oynacağı bir sahne haline gelmiştir. Sebastian ve Antoniyo, Napoli Kıralı Alonso'yu ve devlet müşaviri Gonzalo'yi öldürüp Sebastian'ın devlet idaresini ele almasını planlarlar.

III.Perde

Kaliban iki yeni sahip bulmuştur: sarhoş soytarılar Triculo ve Stefano. Bunlarla birlikte adayı Prospero'nun elinden kurtarıp yeni bir dünya yaratmak için planlar yaparlar. Erdemli bir kişi olan kirallik müşaviri Gonzalo bile adanın yeniliğine kendini kaptırıp fazilete dayan bir ülkenin kırallığını düşlemektedir. Babasının faziletini kaybettiği için tanrı tarafından cezalandirılıp öldüğüne inanan Ferdinand kendini Napoli kıralı olarak kabul etmeye başlar.

Ariel'in yardımı ile Prospero da gerçeği aramaktadır. Ferdinand ile Miranda arasinda bir romantik ilişki sağlamak için çalışır; iki genç hemen birbirine açık olurlar; ama Propero "çok kolay kazancın ödülünü hafif olarak görmeye" yol açabilecegini düşünerek Ferdinand'in kendine hizmet etmesini sağlar. Tahtının gasıplarından intikamını alma planı gerçekleşirse sihirbaz değneğini kırıp atmaya ve sihirbazlık kitabını denizlere batırıp ortadan kaldırmaya karar verir.

Kazazadeler kendileri için hazırlanmış bir sofrayı görürler, ama Ariel bir canavar kılığı ile bütün her şeyi yeyip bitirir. Ariel canavar kılığı ile üç günahkar adamı Propero'ya ihanetle suçlar ve azarlar. Acayip gürültüler, sesler ve müzik kazazedeleri çok rahatsız eder; bu labirent gibi adada akıllarını kaybettiklerine inanmaya başlarlar ve kaçışmaya başlarlar.

IV. Perde

Prospero düşmanlarının yollarını sihirle idare ederek hepsinin kendi bulunduğu yere gelip Prospero hazırlanmış bir mask tipi oyunu görmelerini sağlar. Bu gösterişli oyunu hazırlamış olan Prospero evlilik ve çalışmaya dayanan medenileştirilmiş bir doğanin idealini inceler. Fakat bu oyun Kaliban'in komplosunu gerçekleştirmeye çalışması ile durdurulur. Shakespeare böylece hiçbir uyumlu görüşün ve davranışın kötüyü ortadan kaldıramiyacağını ve kotunun her zamnan bulunmasının kabullenip engelenmesi gereğine işaret etmektedir.

V.Perde

Bir uyumluluk simgesi olan bir satranç tahtası etrafında herkes Prospero önünde toplanmıştır. Prospero yıllar önce kendi kardeşinin ihanetini ve buna Alonso'nun yardımını affettiğini söyler ve Antoniyo ile Sebastian'ı yeni bir ihanet planları yapmamaları için uyarır. Tanrıya inancının sonsuz olduğunu söyleyip sihirbazlığı bırakacağını bildirir.

Prospero'ya son hizmetini yapmak üzere Alonso ve maiyetini kolayca devlet donama birliklerine oradan da Napoli'ye gidebilmeleri için uygun rüzgarı hazırlar. Ariel bir havaya serbest bırakılır. Prospero Kalıban'ı da af eder ve son geceyi geçireceği odayı hazırlamaya gönderir.

Epilog

Oyunun epilogunda Propero seyircilere hitapla adasından serbest kalması için seyicilerin alkışlarını beklediğini ifade eder.

Ana temalar ve kritik


Beyazperdeye ve televizyona uyarmalar ve adaptasyonlar

'Fırtına oyunu birçok defa değişik şekillerde beyazperdeye aktarılmıştır. Şu bir kronolojik özettir:

Sessiz film

The Tempest (1908)

Savaş sonrası

İkinci Dunya Savaşından sonra bir sıra Fırtına oyununa dayalı ama biraz veya hemen hemen tümüyle değiştirlmiş varyasyonlar veya adaptasyonlar beyazperdeye ve televizyona uyarılmıştır. Tek bir genel vizyona giren film ve iki tane televizyon filmi orijinal metine sadık kalmışlardır.

Klasik Batı müziği ve Fırtına

Eser bircok klasik Bati muzigi sanatcilara ilham saglamistir. Alman bestakar Ludwig van Bethoven'in bir piyano icin sonata no.17; Ingiliz bestekâr Purcell (1695)da bir opera; Rus bestekâr Tchaïkovski bir senfonik fantazi, Isvicreli bestakar Honegger (1923-1929)de ve Fin bestakar Sibelius (1926)de birer muzik suiti ve Isvicreli bestakar 1956da Frank Martin bir opera bu oyundan ilham alarak bestelemislerdir.

Türkçeye çeviriler

Kaynakça

  1. ↑ Barton (1968, 22); Vaughan and Vaughan (1999, 1); de Grazia and Wells (2001, xx)
  2. ↑ Hunter, Rev. Joseph, Disquisition on the Scene, Origin, Date & etc. of Shakespeare's Tempest; Elze, Karl. "The Date of the Tempest" , Essays on Shakespeare, İngilizce'ye tercume Dora L. Schmitz. London: Macmillan & Co., 1874
  3. ↑ Orgel Stephen, editör. 1987. The Tempest. Oxford: Clarendon Press. ISBN 0-19-283414-2 67-92).
  4. 1 2 3 Brode (2001, 222)
  5. ↑ Howard (2000, 296)
  6. ↑ Howard (2000, 306-307
  7. ↑ Brode (2001, 223)
  8. ↑ Vaughan and Vaughan (1999, 118)
  9. ↑ Brode (2001,227-228)
  10. ↑ Brode (2001, 229-231)
  11. ↑ Brode (2001, 232)
  12. ↑ Howard (2000, 309)
  13. ↑ Brode (2001, 231-232)

Dış bağlantılar

William Shakespeare'in eserleri
Trajediler
Komediler
Tarihsel oyunlar
Soneler ve şiirler
Soneler  · Venüs ve Adonis  · Lucrece'nin Tecavüzü  · Zümrüdüanka ve Kaplumbağa · The Passionate Pilgrim  · A Lover's Complaint
Apocrypha ve
kayıp sahne oyunları
Oyun
Edward III · Sir Thomas More · Cardenio (kayıp) · Love's Labour's Won (kayıp) · The Birth of Merlin · Locrine · The London Prodigal · The Puritan · The Second Maiden's Tragedy · Thomas of Woodstock · Sir John Oldcastle · Thomas Lord Cromwell · A Yorkshire Tragedy · Fair Em · Mucedorus · The Merry Devil of Edmonton · Arden of Faversham · Edmund Ironside · Vortigern ve Rowena
Şiir
To the Queen · A Funeral Elegy
İlgili maddeler
Oyunlarındaki karakterler
This article is issued from Vikipedi - version of the 10/22/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.