Georges Bernanos
Georges Bernanos (d. 20 Şubat 1888, Paris - ö. 5 Temmuz 1948, Neuilly-sur-Seine, Fransa), romancı ve polemik yazarı. Journal d'un curé de campagne (Bir Kır Papazının Günlüğü) adlı başyapıtıyla döneminin en özgün ve bağımsız düşünceli Katolik yazarlarından biri olarak ün kazanmıştır.
Yaşamı
Yazarlık yaşamına kral yanlısı bir gazeteci olarak başladı. Daha sonra bir sigorta şirketinde müfettişlik yaptı. Gene Fransız Katolik yazar Léon Bloy gibi Bernanos da doğaüstünden asla uzaklaşmayan bir düşçüydü. Maddeci yaşam biçiminden ve kötülüğe ödün verilmesinden tiksinirdi; nüktedan ve insancıl bir kişiydi. Kabına sığmayan içtenliği, orta sınıfların maddeciliği üzerine bir polemik olan La Grande Peur des bien-persants (1931; Doğru Düşünenlerin Büyük Korkusu) ile Les Grands Cimetières sous la lune (1938; Ay Altındaki Büyük Mezarlıklar) adlı yapıtında açıkça görülür. Les Grands Cimetières'de Bernanos faşistlerin İspanyol İç Savaşı sırasındaki saldırganlıklarına ve onları destekleyen kilise ileri gelenlerine şiddetle karşı çıkar.
Bernanos, romanlarında iyi ve kötü güçlerin insan ruhunu ele geçirme savaşını işler ve bu çatışmayı özellikle din adamlarını konu alan yapıtlarında örnekler. Ermişlikten tam bir yozluğa kadar insan davranışındaki uçları simgeleyen karakterleri, eksiksiz bir düş gücüyle ve gerçekçi bir üslupla çizilmiştir.
İlk romanı Sous le soleil de Satan (1926; Şeytanın Güneşi Altında), Ars Papazı olarak bilinen Jean-Baptiste-Marie Vianney'nin deneyimlerine dayalıdır. Yapıttan Maurice Pialat'nın gerçekleştirdiği film, 1987 Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye Ödülü'nü kazandı. Un Crime'den (1935; Bir Cinayet, 1955) sonra, 1936'da yayımladığı Journal d'un curé de campagne genç bir papazın günaha karşı direnişini anlatır. Öykü, 1951'de Fransız yönetmen Robert Bresson tarafından filme alınmıştır. Öteki önemli yapıtları arasında La Joie (1929; Neşe), Nouvelle Histoire de Mouchette (1937; Mouchette'in Yeni Öyküsü) ve Monsieur Ouine (1943) sayılabilir.
Bernanos, siyasal gelişmelerden giderek artan biçimde tedirgin olmaya başlayınca, karısı ve altı çocuğuyla birlikte 1938'de kendi isteğiyle sürgün yaşamını seçti; Brezilya'da başarısızlıkla sonuçlanan bir çiftçilik girişiminde bulundu. Ahlaki yozlaşma olarak değerlendirdiği Münih Antlaşması'ndan derinden etkilendi ve tepkisini "Scandale de la vérité" (1939; Gerçeğin Utancı) başlıklı yazıda dile getirdi. Haziran 1940'ta eski sınıf arkadaşı General Charles de Gaulle'ü destekledi. Radyodan yayımlanan söylevleri ve Lettre aux Anglais (1942; İngilizlere Mektup) adlı kitabı II. Dünya Savaşı sırasında etkili oldu.
1945'te Fransa'ya döndüğünde, ülkesinin manevi yenilenmede yetersiz kalışı karşısında düş kırıklığına uğradı. O tarihten sonra, ölümcül bir hastalığa yakalanarak Fransa'ya dönene değin Tunus'ta yaşadı. Ölümünden kısa süre önce, Fransız Devrimi sırasında öldürülen 16 rahibenin öyküsünü, Dialogue des Carméltes (Karmelitler Diyalogu) adıyla film senaryosu olarak kaleme aldı. Francis Poulenc'ın bir operası konusunu bu senaryodan alır.[1]
Eserleri
Romanları
- Sous le soleil de Satan (1926; Şeytanın Güneşi Altında)
- Les Ténèbres
- L'Imposture (1927)
- La Joie (1928)
- Un crime (1935)
- Journal d'un curé de campagne (1936; Bir Kır Papazının Günlüğü)
- Nouvelle histoire de Mouchette (1937; Mouchette'in Yeni Öyküsü)
- Monsieur Ouine (1943)
- Un mauvais rêve (1950)