Gianfranco Fini

Gianfranco Fini
İtalya Temsilciler Meclisi Başkanı
Görev süresi 30 Nisan 2008 - 15 Mart 2013
Cumhurbaşkanı	Giorgio Napolitano
Yerine geldiği	Fausto Bertinotti
Yerine gelen	Laura Boldrini
İtalya Dışişleri Bakanı
Görev süresi 18 Kasım 2004 - 17 Mayıs 2006
Başbakan	Silvio Berlusconi
Yerine geldiği	Franco Frattini
Yerine gelen	Massimo D'Alema
İtalya Başbakan Yardımcısı
Görev süresi 11 Haziran 2001 - 17 Mayıs 2006
Başbakan	Silvio Berlusconi
Yerine gelen	Massimo D'Alema Francesco Rutelli
Kişisel bilgiler
Doğum	3 Ocak 1952 Bologna, İtalya
Partisi	Gelecek ve Özgürlük (FLI)
Eşi	Daniela Di Sotto (1988–2007) Elisabetta Tulliani (2008-)
Bitirdiği okul	Roma La Sapienza Üniversitesi
Mesleği	Gazeteci Siyasetçi

Gianfranco Fini (d. 3 Ocak 1952, Bologna), İtalyan siyasetçi, İtalya Temsilciler Meclisi başkanı.

Yaşamı

Babası Argenio Fini, II. Dünya Savaşı sırasında İtalya'nın kuzeyinde Nazi Almanyası'na bağlı bir kukla devlet olarak kurulan İtalyan Sosyal Cumhuriyeti için gönüllü olarak çalışmıştı. Annesi Erminia Marani ise, İtalya'da faşist dönemi başlatan ünlü Roma Yürüyüşü'ne katılmış Antonio Marani'nin kızıydı.

Lise yıllarından itibaren siyasetle ilgilenmeye başlayan Fini, daha sonra neo-faşist İtalyan Sosyal Hareketi'nin (MSI) gençlik teşkilatı olan Gençlik Cephesi'nde (Fronte della Gioventù) siyasi kariyerine başladı. Askerlik hizmetinden sonra Gençlik Cephesi'nin ulusal sekreteri oldu. Aynı dönemde Roma La Sapienza Üniversitesi Pedagoji bölümünden mezun olan Fini, ayrıca parti gazetesi Il Secolo d'Italia'da (İtalya Yüzyılı) çalıştı.

İlk kez 1983'te, MSI'den Temsilciler Meclisi üyeliğine seçildi. 1987'de, parti sekreteri Giorgio Almirante tarafından kendisinden sonraki parti sekreterliğine aday gösterildi. Fini, aynı yıl yapılan kongrede Pino Rauti önderliğindeki partinin aşırı sağ kanadını yenerek sekreterliğe seçildi. Ocak 1990'da yapılan bir sonraki kongrede Rauti'ye yenilmesine rağmen, Temmuz 1991'de Sicilya'da yapılan bölgesel seçimlerde MSI'nin ağır bir yenilgiye uğramasından sonra tekrar sekreterliğe getirildi. 1995'te partinin feshedilmesine kadar sekreterlik görevine devam etti.

1993 sonbaharında Roma belediye başkanlığına aday oldu. Seçimleri kaybetmesine rağmen aldığı oy oranıyla, ilk kez bir MSI adayı büyük bir seçimde bu kadar büyük bir destek kazanmış oldu. Silvio Berlusconi'nin kazandığı 1994 genel seçimlerinden sonra İtalya siyasi tarihinde MSI ilk kez bir kabinede dört bakanlık elde etti. Bu büyük başarıya rağmen Fini doğrudan bir bakanlık görevi almadı.

Fini'nin liderliğindeki İtalyan Sosyal Hareketi 1990'lar boyunca neo-faşist ideolojisinden uzaklaşarak giderek geleneksel muhafazakar bir partiye dönüştü. Ocak 1995'te, Fiuggi'de yapılan kongrede kısa süre önce kapanan Hıristiyan Demokrasi'nin muhafazakar unsurlarının İtalyan Sosyal Hareketi'ne katılmasıyla Ulusal İttifak adlı yeni bir siyasi oluşum ortaya çıktı. Partinin kesin bir dille eski neo-faşist çizgisinden kopması bazı önemli MSI üyelerinin partiden ayrılmasına neden oldu.

Geçmişle hesaplaşmayı başaran Fini, 2001 seçimlerinde özellikle eski Hristiyan demokratların, muhafazakarların ve sol yönetim zamanında hayal kırıklığına uğrayan işçi sınıfınında oylarını almayı başararak 2001-06 arasındaki II. Berlusconi kabinesinin iki numaralı ismi haline geldi.^[1] 2001 yılında, Berlusconi liderliğindeki Özgürlükler Evi adlı sağ ittifakın seçimlerden galibiyetler çıkmasının ardından başbakan yardımcısı (2001-06) ve dışişleri bakanı (2004-06) oldu.

Ulusal İttifak içindeki hizipler arasında yaşanan bir dizi fikir ayrılığından sonra yapılan kongrede ve hiziplerin tasfiye edilerek Fini partinin lideri olarak kalması kararlaştırıldı. 2000'li yıllarda, neredeyse partisinin tamamının karşı çıkmasına rağmen kendisini daha liberal bir çizgiye doğru taşıdı.

Ocak 2007'de, Silvio Berlusconi merkez sağ partilerin birleşmeleri halinde kendisinin tek ardılının Fini olabileceğini açıkladı. Aynı yıl Berlusconi kendi partisi Forza Italia'nın feshedilerek merkez sağda Özgürlük Halkı adlı tek ve yeni siyasi parti doğacağını açıkladı. Berlusconi'nin kararına önceleri soğuk bakan Fini, Romano Prodi liderliğindeki merkez sol hükümetin istifasından sonra kararını değiştirerek Nisan 2008'de yapılacak genel seçimlerde Ulusal İttifak ile Forza Italia'nın Özgürlük Halkı adlı ittifak içinde seçimlere katılabileceğini açıkladı.

Nisan 2008'de yapılan ve Özgürlük Halkı'nın zaferle çıktığı seçimlerden sonra Temsilciler Meclisi başkanlığına seçildi. Ardından yeni Özgürlük Halkı'nın (PdL) partileşmesi yolunda bir adım atarak Ulusal İttifak liderliğinden istifa etti. 2009 Martında yapılan kongrede PdL'nin resmen partileşmesinden sonra Fini ile Berlusconi arasında pek çok konuda görüş ayrılıkları başgöstermeye başladı. Muhafazakar oyları kaybetmek istemeyen Berlusconi hükümetinin Eluana Englaro Olayında ötanazi yasasına karşı tutum alması^[2] ve Fini'nin Berlusconi'yi, adli soruşturmalarda telefon konuşmalarının dinlenmesiyle ilgili haberlerin yayınlanmasını sınırlandırmaya yönelik yasa tasarısının kapsamını daraltmaya zorlaması partinin iki ortağının arasını giderek açtı.^[3][4]

İki ortak arasındaki gerginliğin giderek artması üzerine Fini, 2010 temmuzunda, kendisiyle beraber PdL'den ayrılan milletvekili ve senatörlerle İtalya için Gelecek ve Özgürlük (Futuro e libertà per l'Italia, FLI) adında bir parlamento grubu oluşturdu.

Kaynakça

1. Gianfranco Fini, Cumhuriyet, 2002/10/10.
2. Eluana vakası, hurriyet.com.tr 2009/02/12.
3. Berlusconi, parti ortağıyla kapıştı, hurriyet.com.tr 2010/04/24.
4. Berlusconi'nin partisindeki çatlak İtalya'yı krize soktu, BBC Türkçe 2010/07/30.

Siyasi görevi
Önce gelen: Fausto Bertinotti	İtalya Temsilciler Meclisi Başkanı 2008-2013	Sonra gelen: Laura Boldrini
Önce gelen: Franco Frattini	İtalya Dışişleri Bakanı 2004-2006	Sonra gelen: Massimo D'Alema
Önce gelen: Yeni makam	İtalya Başbakan Yardımcısı 2001-2006	Sonra gelen: Massimo D'Alema Francesco Rutelli