Hausdorff-Young eşitsizliği
Matematik'te, Hausdorff−Young eşitsizliği q ≥ 2 için bir periodik fonksiyon'un Fourier katsayısı'nın Lq-norm sınırıdır.William Henry Young 1913'te q nun bazı özel değerleri için eşitsizliği sağladı, ve Felix Hausdorff 1923'te genelleştirdi.Daha genel olarak eşitsizlik aynı zamanda Fourier dönüşümü bir yerel kompakt grup bir fonksiyonu, için de geçerlidir örneğin Rn ve bu durumda Babenko (1961) ve Beckner (1975) Babenko-Beckner eşitsizliği denilen bir keskin formu verdi.
Fourier işlemcisi'ni dikkate alırsak, yani diyelimki T bir fonksiyonun işlemcisi olarak alınsın birim çember olarak ve çıkışlar Fourier katsayılarının dizisidir
Parseval teoremi şunu gösterir T sınırı dan ya birlikte norm 1 dir. Diğer taraftan,açıkça,
burada bu nedenle T den sınırlanmış için ile norm 1 dir.Bunu elde etmek için Riesz-Thorin teoremi çağrılabilir,herhangi bir 1 < p < 2 için T ,bir operatör olarak için norm 1 ile sınırlanmıştır,
Bir kısa formül içinde,şöyle söylenebilir
p > 2 için Hausdorff–Young eşitsizliği olarak iyi bilinen bu eşitsizliğin doğal çıkarımı başarısız, ve ye ait bir işlev olması Fourier serisinin büyüme derecesinin üzerine herhangi bir ek bilgi vermez
içindedir.
En iyi tahminler
Hausdorff–Young eşitsizliğine dahil sabitle Harmonik Analiz teorisi dikkatli kullanılarak en iyi tahminler yapılabilir.Eğer için ise en uygun sınır
- 'dir.
burada nin Hölder eşleniği
'dir
Kaynakça
- Babenko, K. Ivan (1961), "An inequality in the theory of Fourier integrals", Izvestiya Akademii Nauk SSSR. Seriya Matematicheskaya 25: 531–542, ISSN 0373-2436, Şablon:MathSciNet English transl., Amer. Math. Soc. Transl. (2) 44, pp. 115–128
- Beckner, William (1975), "Inequalities in Fourier analysis", Annals of Mathematics. Second Series 102 (1): 159–182, DOI:10.2307/1970980, ISSN 0003-486X, JSTOR 1970980, Şablon:MathSciNet
- Hausdorff, Felix (1923), "Eine Ausdehnung des Parsevalschen Satzes über Fourierreihen", Mathematische Zeitschrift 16: 163–169, DOI:10.1007/BF01175679
- Young, W. H. (1913), "On the Determination of the Summability of a Function by Means of its Fourier Constants", Proc. London Math. Soc. 12: 71–88, DOI:10.1112/plms/s2-12.1.7