I. Károly
| I. Károly | |
|---|---|
 | |
| Macaristan Kralı | |
| Hüküm süresi | 1310-1342 |
| Taç giymesi | 27 Ağustos 1310 |
| Önce gelen | Otto |
| Sonra gelen | I. Lajos |
| Doğum |
1288 Napoli |
| Ölüm |
16 Temmuz 1342 Visegrád, Macaristan |
I. Károly, lakabı Károly Róbert ya da Carobert d'Anjou (d. 1288, Napoli - ö. 16 Temmuz 1342, Visegrád, Macaristan), ülkesine büyük güç ve zenginlik kazandıran Macaristan kralı.
V. István'ın torununun torunu olan Károly, Arpád hanedanının son temsilcisi III. András'ın ölümünden sonra papanın izniyle Macaristan tahtı üzerinde hak iddia etti ve 1301'de Macaristan kralı olarak taç giydi. Ama bir süre sonra tahtı Bohemya kralı Václav'a bırakmak zorunda kaldı. Václav taht üzerindeki hakkını 1305'te Aşağı Bavyera dükü Otto'nun Macarlar tarafından esir alınması üzerine Károly 27 Ağustos 1310'da Székesfehérvar'da bir kez daha taç giydi.
Károly'nin dış politikası, Anjou hanedanının güçlenmesine yönelik olmakla birlikte, Macaristan'a da çok yararlı oldu. Çekler ve Habsburglar'a karşı Polonya'yla ittifak kurulması 1335'te Kutsal Roma-Germen imparatoru IV. Ludwig ve müttefiki Avusturyalı Albrecht'e karşı zafer kazanmasına sağladı. Macaristan'ın Adriyatik'te üstünlük kazanmasından korkan Venedik ve papalık, Károly'nin Macaristan ve Napoli krallıklarını en büyük oğlu Lajos'un (sonradan I. Lajos) yönetimi altında birleştirme çabalarına engel oldular. Bunun üzerine Károly, aynı zamanda kayınbiraderi olan Polonya kralı III. Kazimierz'le (Büyük Kazimiers) bir antlaşma yaparak oğlu Lajos'un Kazimierz'in varisi olmasını güvence altına aldı.
Károly'nin sarayı, bütün Avrupa'da şövalye yetiştiren bir okul olarak ünlendi. Ruhban sınıfı ve soylularla iyi ilişkiler kuran Károly, aynı zamanda orta sınıfın haklarını korumaya da özen gösterdi.[1]