Jacques Maritain
Jacques Maritain (d. 18 Kasım 1882, Paris - ö. 28 Nisan 1973, Toulouse, Fransa), görüşlerini Katolik inancına dayandıran Fransız düşünür. Aquino'lu Aziz Tommaso'nun düşüncesi üzerine yorumları ve buna dayalı Tommasocu felsefesiyle tanınmıştır.
Yaşamı
Protestan inancıyla yetiştirildi. Paris'te Sorbonne Üniversitesi'ndeki öğrenimi sırasında insanın yaşam ve ölüme ilişkin sorunlarının ancak doğal bilimler aracılığıyla çözülebileceğini savunan öğretmenlerinden etkilendi. Gene Sorbonne'da tanıştığı Yahudi asıllı Rus olan Raissa Oumansoff da onun doğruluk arayışına katıldı. Sorbonne'daki bilimci tutum karşısında düş kırıklığına uğrayan iki öğrenci sezgici felsefeyi öğreten Henri Bergson'un derslerini izlemeye başladılar. Onun etkisiyle "Mutlak" olana duydukları gereksinimin farkına vardılar ve evlenmelerinden iki yıl sonra Katolikliği benimsediler (1906).
Maritain, Aristotelesçiliğe ve Tommasoculuğa dayanan düşüncesinde, başka klasik ve modern felsefe görüşlerinin öğelerine de yer verir; ayrıca antropoloji, sosyoloji ve psikoloji çalışmalarından yararlanır. Elliyi aşkın kitabında başlıca şu görüşler öne sürülür: 1) Gerçeklik bilim, felsefe, şiir ve mistizm gibi çok çeşitli yollardan bilinebilir; 2) birey siyasal topluluğu yaşar 3) doğa yasaları, yalnızca dünyada doğal olan şeyleri değil, aynı zamanda insanların doğal olarak bilebildiklerini dile getirir; 4) ahlak felsefesi insan bilgisinin öteki dallarını da hesaba katmak zorundadır; 5) sağlıklı siyasal kurumların oluşturulması ve korunması için, farklı inançtaki insanlar işbirliği yapmalıdır.
Tommasoculuğa "varoluşçu entelektüalizm" adını veren Maritain'a göre, var olmak eylemde bulunmaktır. Felsefesinde hümanist öğelere de yer vermiş, Hıristiyan topluluğu kadar, bireyin de önemini vurgulamıştır.
Bazı eleştirmenlere göre Maritain, Aziz Tommaso'nun en önemli çağdaş yorumcusudur. İnce ve keskin bir duyarlığa sahip bir insan olarak birçok ressam, şair ve sanatçı ile yakın dostluk kurmuş, sanat felsefesi çalışmalarına çok zaman ayırmıştır.
Önemli yapıtları arasında Art et scolastique (1920; Sanat ve Skolastik), Distinguer pour unir, ou les drgrés du savoir (1932; Birleştirmek İçin Ayırt Etmek, ya da Bilginin Deereceleri), Frontières de la poésie et autres essais (1935; Şiirin Sınırları ve Öbür Denemeler), Man and the State (1951; İnsan ve Devlet) ve La Philosophie morale... (1960; Ahlak Felsefesi) sayılabilir.[1]