Kabaköy, Gümüşhane
| Kabaköy | |
| — Köy — | |
 |
|
| Ülke |  Türkiye |
|---|---|
| İl | Gümüşhane |
| İlçe | Merkez |
| Coğrafi bölge | Karadeniz Bölgesi |
| Nüfus (2000) | |
| - Toplam | 245 |
| Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
| İl alan kodu | 0456 |
| İl plaka kodu | |
| Posta kodu | 29100 |
| İnternet sitesi: YerelNET | |
Kabaköy, Gümüşhane ilinin Merkez ilçesine bağlı bir köydür.
Tarihçe
{{KABAKÖY'UN TARİHİ
Gümüşhane tarihiyle ilgili yapılan araştırmalar, şehrin tarihinin M.Ö. ‘li (3000) yıllara kadar uzandığının ipuçlarını bizlere vermektedir. Ancak arada zikredilen zaman farkının çok uzun olması, bu konuyla ilgili kesin bilgilere ulaşmayı güçleştirmektedir.
Gümüşhane; altın, gümüş ve bakır madenlerinin çıkarıldığı bir bölge olması ve önemli ticaret yollarının buradan geçmesi nedeniyle, her dönem ilgi duyulan bir merkez olmuştur. Bunun için, bu şehre sahip olmak isteyen birçok medeniyet birbirleriyle mücadele etmişlerdir.
Gümüşhane tarihiyle ilgili kaynaklara bakıldığı zaman; Protohitit, Hitit, İran, Makedonya, Roma, Bizans, Emevi, Abbasi, Selçuklu, İlhanlı, Trabzon Rum İmparatorluğu, Akkoyunlu ve Osmanlıların bu yörede hüküm sürdükleri görülmektedir.
Gümüşhane’deki önemli yerlerden bir tanesi de, Kabaköy’dür. (Aepin-Kabakilise), Kabaköy’ün güneyinde bulunan Kale’deki Keçi Kale 7. yy’a kadar süren Bizans-Sasani savaşlarına sahne olmuş, daha sonra İmparator Justinyanus tarafından onartılmıştır. 9.yy’da Kabaköy Trabzon Piskoposluğu tarafından I.Basil’in (876–86) hükümdarlığı sırasında köyde bulunan Ayasofya nedeniyle büyük bir metropol konumuna getirilmiş 1054 yılına kadar önemini korumuştur.
Osmanlı döneminde Kabaköy’ün yine önemli bir merkez olduğu görülmektedir. Fatih Sultan Mehmet’in 1461 yılında Trabzon’u almasıyla bu bölge de Osmanlı toprağı olmuş, fakat bu hakimiyet 1467 yılına kadar kısa bir zaman sürmüştür. 1473 yılında Fatih Sultan Mehmet ve Uzun Hasan arasında vuku bulan Otlukbeli Savaşı’ndan sonra Gümüşhane’nin bir bölümü, Yavuz’un Çaldıran Zaferi’nden sonra ise (1514) tamamı -kesin olarak-Osmanlı hâkimiyeti altına girmiştir.
Osmanlı döneminde Kabaköy Ayasofyası (?epin Hagia Shophia) 1737 yılına kadar kilise olarak kullanılmıştır. 1737 yılına gelindiğinde ise bu bölgede ki Türk nüfusunun çoğalması sonucu kilise camiye çevrilmiş ve Ayasofya Camii ismini almıştır. Ayrıca Kabaköy’ün ?epin olan ismi de, Kabakilise olarak değiştirilmiştir.
19. yy.’ da Kabaköy ve çevresinde yaşayan Ortodoks Rumların bir kısmı, İstanbul ve Antakya’ya göç etmişlerdir . Yaşanan bu göç hareketi, Türklerin Kabaköy ve çevresinde daha etkin bir konuma gelmelerini sağlamıştır.
20. yy. gelindiğinde, Kabaköy çok farklı bir döneme girmiştir; I.Dünya Savaşı, Rusların Gümüşhane’yi işgali , işgali takip eden süreçte başlayan İstiklâl Mücadelesi ve Kurtuluş Savaşı’nın yaşandığı oldukça yoğun bir dönemdir.
Kurtuluş Savaşı sonrası yapılan Lozan Barış Antlaşması (24 Temmuz 1923) ekleri arasında bulunan Nüfus Mübadelesi Sözleşmesi’ne göre, bu bölgede bulunan Rum nüfus ile Yunanistan’da bulunan Türk nüfus değiştirilmiştir. Bu tarihten sonra, Kabaköy sadece Türklerin yaşadığı bir köy konumuna gelmiştir.
Birçok tarihi kaynakta, yapımı Ortaçağa dayandırılan Ayasofya’nın önemli bir yapı olduğu, bu eserin bulunduğu Kakaköy’ün de eski dönemlerden beri önemli bir yerleşim merkezi olduğu belirtilmektedir. Kabaköy Ayasofyası’nı inceleyen araştırmacı Anthoniy BRAYER ve David WINFIELD yapının mimari ve üslup özelliklerini göz önünde bulundurarak Kabaköy Ayasofyası’nın 6.yy’da inşa edilmiş olduğunu 9.yy’da onarım geçirdiğini belirtirler. Araştırmacıların ulaştıkları son bilgilerinde de bize gösterdiği gibi, Kabaköy tarihi ortaçağa dayanan önemli bir yerleşim birimidir.
KABAKÖY’E TÜRK AİLELERİN İSKANI 1514’teki Çaldıran Savaşı’ndan sonra Gümüşhane’nin tamamen Osmanlı toprağı olmasıyla, Osmanlı Devleti bu bölgeye Türk oymak, boy ve cemaatlerini getirerek yerleştirmeye başlamıştır . 17 ve 18. yy’ dada devam eden bu süreç, 19.yy sonunda doruk noktaya ulaşmıştır.
Yerleşim süreci içerisinde Kabaköy’e ilk gelen kişinin Memiş Ahmet isimli bir şahıs olduğu, çobanlık yaptığı ve Kabaköy’e Aydın tarafından geldiği bilinmektedir. Bir süre sonra ise Kabaköy’e;
•Tatar Hasan, Ömer Ağa ve sülalesi TATAROĞULLARI (TATARGİLLER) •Yusuf Hoca, Ahmet Hoca, İzzet Hoca ve Sülalesi KEBİROĞULLARI (HOCAGİLLER) •Yemen ve oğlu Ali Ağanın sülalesi ŞERALİ OĞULLARI (İBOGİLLER) •BATTALOĞULLARI (KADIGİLLER) •MUTASARRIFOĞULLARI – BAYRAKTAR OĞULLARI (OSMANGİLLER) •DALFESOĞULLARI (AYDINLILAR) •Feyiz Ağa ve Sülalesi FEYİZOĞULLARI (EMENNOĞGİLLER) •TAŞÇIOĞULLARI (TAŞÇILAR) •Şerif Ağa ve Sülalesi / TUFANGİLLER •ZOBUOĞULULARI (ZOBUGİLLER) •TAŞDELENLER gelmiştir.
Bu sülalelerin bir bölümünün, ilk olarak Kabaköy Ballıca (Edişe) sınırında bulunan Demüş Deresi’ne (Demirci Deresi) geldikleri, buradan Kabaköy’e geçtikleri bilinmektedir. Şeralioğullarının, Taşçıoğullarının, Zobuoğulların bir kısmı Kabaköy’ün Mezra (Mezire) mahallesine bir kısmı da Merkez mahallesine yerleşmişlerdir.
Kakaböy’e iskan edilen bu ailelerin nereden, hangi bölgelerden geldiklerini de son yaptığımız araştırmalarla tespit etmiş bulunuyoruz.
Hocagiller (EZBER)
- Trabzon-Grom Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
Tatargiller (YAKUT)
- Hazar Denizi boylarından gelen Tatar Türkü ailelerinden
İbogiller (ŞENEL)
- Hazar Denizi boylarından gelen Türk ailelerinden
Kadıgiller (BAYIR)
- Tercan – Karakulak civarından gelen Türk ailelerinden
Kumaşlar (KURAL)
- Trabzon-Ziganoy Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
Osmangiller (PASLI)
- Trabzon-Ziganoy Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
Aydınlılar (ÇELİK)
- Aydın civarından gelen Yörük Türkü ailelerinden.
Emennoğgiller (YILDIZ)
- Trabzon-Ziganoy Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
Zobuoğulları (YURT)
- Hazar Denizi boylarından gelen Türk ailelerinden.
Tufangiller (MUTLU)
- Hazar Denizi boylarından gelen Türk ailelerinden.
Taşçılar (TAŞÇI)
- Trabzon-Ziganoy Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
(TAŞDELEN)
- Tekke’den gelmişlerdir.
(ÇAKMAK)
- Vessenli (Yayladere) civarından gelmişlerdir
(VURAL)
Bu sülalelerin şimdiki soy isimleri 1934 yılında kabul edilen Soyadı Kanunu ile almış oldukları unvanlardır.
• Osmangillerin (PASLI) bir kısmı ilerleyen zamanlarda “PASLI” soy ismini değiştirerek “ECE – DİVAVER – BAŞARAN” soy isimlerini almışlardır. • Kadıgillerin (BAYIR) bir kısmı da soy isimlerini değiştirerek “DAL” soy ismini almışlardır. • Tatargillerin (YAKUT) bir kısmı da soy isimlerini değiştirerek “ERKAN” soy ismini almışlardır. • Tufangillerin (MUTLU) bir kısmı soy isimlerini değiştirerek “UZUN” soy ismini almışlardır. • İbogillerin (ŞENEL) bir kısmı soy isimlerini değiştirerek “TOKAY” soy ismini almışlardır.
Dipnotlar: Ayrıntılı bilgi için bkz. Selahattin Tozlu, XIX. Yüzyılda Gümüşhane, Erzurum, 1998, s.18 Bazı kaynaklarda Küçük Ayasofya olarak da geçmektedir. İstanbul ve Antakya’ya göç eden Rumlar için bkz. Anthony Brayer-David Winfield, The Byzantine Manumemts and Topography of the Pontos, Washington, 1985 Gümüşhane 19 (20) Temmuz 1916-15 Şubat 1918 tarihleri arasında Rus işgali altında kalmıştır. Bu süre içerinde özellikle Ermeniler halka büyük zulümler yapmışlardır. İşgal sırasında Rus askerlerin Kabaköy’e de geldikleri bilinmektedir. Bkz. Volkan Şenel, Güzel Köyüm Kabaköy, İstanbul, 2000, s. 62-63 Sözleşmeye göre; 1 Mayıs 1923 tarihinden itibaren, Türkiye topraklarında yerleşik Rum Ortodoks dininde bulunan Türk tebaası ile Yunan topraklarında yerleşik, Müslüman dininde olan Yunan tebaası zorunlu olarak değiştirilmeye (mübadele) tabi tutulacaktı. Ancak yine bu sözleşmenin 2. maddesine göre ise; İstanbul’da bulunan Rumlar ve Batı Trakya’da bulunan Müslümanlar etabli (yerleşik) sayılarak değişim dışında bırakılacaklardı. Mübadele ile ilgili ayrıntılı bilgi için bkz. Ali Naci Karacan, Lozan, İstanbul, 1971, s.672, Seha Seray, Lozan Barış Konferansı Tutanakları-Belgeleri, C.6, Ankara, 1969, s.138-339, Salahi R.Sonyel, ”Lozan’da Türk Diplomasisi”, Belleten, S.149, Ankara, 1974, s.41-116, Dışişleri Bakanlığı, Türkiye Dış Politikasında 50 Yıl, Lozan(1922-1923), Ankara, 1973, s.90-95, Mehmet Özel, 70. Yıldönümünde Lozan, Ankara, 1993, s.21 Ayrıntılı bilgi için bkz. Cevdet Turkay, Başbakanlık Arşivi Belgelerine Göre Osmanlı İmparatorluğu’nda Oymak, Aşiret ve Cemaatler, İstanbul, 2001, Yusuf Halaçoğlu, XVIII. Yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nun İskan Siyaseti ve Aşiretlerin Yerleştirilmesi, Ankara, 1998, Ahmet Refik Altınay, Anadolu’da Türk Aşiretleri , İstanbul, 1930
Kültür
Mantı, erişte, siron, güveç yemeği, kartol yahnisi, zuluf pağla, kartol dennisi, golba çorbası, lahana dolması köyün önde gelen yemeklerindendir.
Coğrafya
Köy Gümüşhane merkezine 27 km uzaklıkta bulunmaktadır. Kabaköy coğrafyası yüksek tepeler doğu-batı yönlü sırtlar, bu sırtlar arasında yer alan birçok devirli ve sürekli dereleri düzlükler ve akarsular tarafından derin bir şekilde yarılmış vadilerden müteşekkil arızalı bir yapıya sahiptir. Morfolojik yapısının oluşumunda volkanizma ve tektonizma önemli yer tutar. Kabaköy deniz seviyesinden 1453 metre yüksekte bulunmaktadır. Kabaköy'ün en yüksek noktası, kuzeyinde bulunan ve 2.184 metre uzunlupa sahip olan Yağlıtaş Tepesi'dir.
KABAKÖY'UN TARİHİ
Gümüşhane tarihiyle ilgili yapılan araştırmalar, şehrin tarihinin M.Ö. ‘li (3000) yıllara kadar uzandığının ipuçlarını bizlere vermektedir. Ancak arada zikredilen zaman farkının çok uzun olması, bu konuyla ilgili kesin bilgilere ulaşmayı güçleştirmektedir.
Gümüşhane; altın, gümüş ve bakır madenlerinin çıkarıldığı bir bölge olması ve önemli ticaret yollarının buradan geçmesi nedeniyle, her dönem ilgi duyulan bir merkez olmuştur. Bunun için, bu şehre sahip olmak isteyen birçok medeniyet birbirleriyle mücadele etmişlerdir.
Gümüşhane tarihiyle ilgili kaynaklara bakıldığı zaman; Protohitit, Hitit, İran, Makedonya, Roma, Bizans, Emevi, Abbasi, Selçuklu, İlhanlı, Trabzon Rum İmparatorluğu, Akkoyunlu ve Osmanlıların bu yörede hüküm sürdükleri görülmektedir.
Gümüşhane’deki önemli yerlerden bir tanesi de, Kabaköy’dür. (Aepin-Kabakilise), Kabaköy’ün güneyinde bulunan Kale’deki Keçi Kale 7. yy’a kadar süren Bizans-Sasani savaşlarına sahne olmuş, daha sonra İmparator Justinyanus tarafından onartılmıştır. 9.yy’da Kabaköy Trabzon Piskoposluğu tarafından I.Basil’in (876–86) hükümdarlığı sırasında köyde bulunan Ayasofya nedeniyle büyük bir metropol konumuna getirilmiş 1054 yılına kadar önemini korumuştur.
Osmanlı döneminde Kabaköy’ün yine önemli bir merkez olduğu görülmektedir. Fatih Sultan Mehmet’in 1461 yılında Trabzon’u almasıyla bu bölge de Osmanlı toprağı olmuş, fakat bu hakimiyet 1467 yılına kadar kısa bir zaman sürmüştür. 1473 yılında Fatih Sultan Mehmet ve Uzun Hasan arasında vuku bulan Otlukbeli Savaşı’ndan sonra Gümüşhane’nin bir bölümü, Yavuz’un Çaldıran Zaferi’nden sonra ise (1514) tamamı -kesin olarak-Osmanlı hâkimiyeti altına girmiştir.
Osmanlı döneminde Kabaköy Ayasofyası (?epin Hagia Shophia) 1737 yılına kadar kilise olarak kullanılmıştır. 1737 yılına gelindiğinde ise bu bölgede ki Türk nüfusunun çoğalması sonucu kilise camiye çevrilmiş ve Ayasofya Camii ismini almıştır. Ayrıca Kabaköy’ün ?epin olan ismi de, Kabakilise olarak değiştirilmiştir.
19. yy.’ da Kabaköy ve çevresinde yaşayan Ortodoks Rumların bir kısmı, İstanbul ve Antakya’ya göç etmişlerdir . Yaşanan bu göç hareketi, Türklerin Kabaköy ve çevresinde daha etkin bir konuma gelmelerini sağlamıştır.
20. yy. gelindiğinde, Kabaköy çok farklı bir döneme girmiştir; I.Dünya Savaşı, Rusların Gümüşhane’yi işgali , işgali takip eden süreçte başlayan İstiklâl Mücadelesi ve Kurtuluş Savaşı’nın yaşandığı oldukça yoğun bir dönemdir.
Kurtuluş Savaşı sonrası yapılan Lozan Barış Antlaşması (24 Temmuz 1923) ekleri arasında bulunan Nüfus Mübadelesi Sözleşmesi’ne göre, bu bölgede bulunan Rum nüfus ile Yunanistan’da bulunan Türk nüfus değiştirilmiştir. Bu tarihten sonra, Kabaköy sadece Türklerin yaşadığı bir köy konumuna gelmiştir.
Birçok tarihi kaynakta, yapımı Ortaçağa dayandırılan Ayasofya’nın önemli bir yapı olduğu, bu eserin bulunduğu Kakaköy’ün de eski dönemlerden beri önemli bir yerleşim merkezi olduğu belirtilmektedir. Kabaköy Ayasofyası’nı inceleyen araştırmacı Anthoniy BRAYER ve David WINFIELD yapının mimari ve üslup özelliklerini göz önünde bulundurarak Kabaköy Ayasofyası’nın 6.yy’da inşa edilmiş olduğunu 9.yy’da onarım geçirdiğini belirtirler. Araştırmacıların ulaştıkları son bilgilerinde de bize gösterdiği gibi, Kabaköy tarihi ortaçağa dayanan önemli bir yerleşim birimidir.
KABAKÖY’E TÜRK AİLELERİN İSKANI 1514’teki Çaldıran Savaşı’ndan sonra Gümüşhane’nin tamamen Osmanlı toprağı olmasıyla, Osmanlı Devleti bu bölgeye Türk oymak, boy ve cemaatlerini getirerek yerleştirmeye başlamıştır . 17 ve 18. yy’ dada devam eden bu süreç, 19.yy sonunda doruk noktaya ulaşmıştır.
Yerleşim süreci içerisinde Kabaköy’e ilk gelen kişinin Memiş Ahmet isimli bir şahıs olduğu, çobanlık yaptığı ve Kabaköy’e Aydın tarafından geldiği bilinmektedir. Bir süre sonra ise Kabaköy’e;
•Tatar Hasan, Ömer Ağa ve sülalesi TATAROĞULLARI (TATARGİLLER) •Yusuf Hoca, Ahmet Hoca, İzzet Hoca ve Sülalesi KEBİROĞULLARI (HOCAGİLLER) •Yemen ve oğlu Ali Ağanın sülalesi ŞERALİ OĞULLARI (İBOGİLLER) •BATTALOĞULLARI (KADIGİLLER) •MUTASARRIFOĞULLARI – BAYRAKTAR OĞULLARI (OSMANGİLLER) •DALFESOĞULLARI (AYDINLILAR) •Feyiz Ağa ve Sülalesi FEYİZOĞULLARI (EMENNOĞGİLLER) •TAŞÇIOĞULLARI (TAŞÇILAR) •Şerif Ağa ve Sülalesi / TUFANGİLLER •ZOBUOĞULULARI (ZOBUGİLLER) •TAŞDELENLER gelmiştir.
Bu sülalelerin bir bölümünün, ilk olarak Kabaköy Ballıca (Edişe) sınırında bulunan Demüş Deresi’ne (Demirci Deresi) geldikleri, buradan Kabaköy’e geçtikleri bilinmektedir. Şeralioğullarının, Taşçıoğullarının, Zobuoğulların bir kısmı Kabaköy’ün Mezra (Mezire) mahallesine bir kısmı da Merkez mahallesine yerleşmişlerdir.
Kakaböy’e iskan edilen bu ailelerin nereden, hangi bölgelerden geldiklerini de son yaptığımız araştırmalarla tespit etmiş bulunuyoruz.
Hocagiller (EZBER)
- Trabzon-Grom Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
Tatargiller (YAKUT)
- Hazar Denizi boylarından gelen Tatar Türkü ailelerinden
İbogiller (ŞENEL)
- Hazar Denizi boylarından gelen Türk ailelerinden
Kadıgiller (BAYIR)
- Tercan – Karakulak civarından gelen Türk ailelerinden
Kumaşlar (KURAL)
- Trabzon-Ziganoy Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
Osmangiller (PASLI)
- Trabzon-Ziganoy Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
Aydınlılar (ÇELİK)
- Aydın civarından gelen Yörük Türkü ailelerinden.
Emennoğgiller (YILDIZ)
- Trabzon-Ziganoy Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
Zobuoğulları (YURT)
- Hazar Denizi boylarından gelen Türk ailelerinden.
Tufangiller (MUTLU)
- Hazar Denizi boylarından gelen Türk ailelerinden.
Taşçılar (TAŞÇI)
- Trabzon-Ziganoy Köyü civarından gelen Türk ailelerinden
(TAŞDELEN)
- Tekke’den gelmişlerdir.
(ÇAKMAK)
- Vessenli (Yayladere) civarından gelmişlerdir
(VURAL)
Bu sülalelerin şimdiki soy isimleri 1934 yılında kabul edilen Soyadı Kanunu ile almış oldukları unvanlardır.
• Osmangillerin (PASLI) bir kısmı ilerleyen zamanlarda “PASLI” soy ismini değiştirerek “ECE – DİVAVER – BAŞARAN” soy isimlerini almışlardır. • Kadıgillerin (BAYIR) bir kısmı da soy isimlerini değiştirerek “DAL” soy ismini almışlardır. • Tatargillerin (YAKUT) bir kısmı da soy isimlerini değiştirerek “ERKAN” soy ismini almışlardır. • Tufangillerin (MUTLU) bir kısmı soy isimlerini değiştirerek “UZUN” soy ismini almışlardır. • İbogillerin (ŞENEL) bir kısmı soy isimlerini değiştirerek “TOKAY” soy ismini almışlardır.
Dipnotlar: Ayrıntılı bilgi için bkz. Selahattin Tozlu, XIX. Yüzyılda Gümüşhane, Erzurum, 1998, s.18 Bazı kaynaklarda Küçük Ayasofya olarak da geçmektedir. İstanbul ve Antakya’ya göç eden Rumlar için bkz. Anthony Brayer-David Winfield, The Byzantine Manumemts and Topography of the Pontos, Washington, 1985 Gümüşhane 19 (20) Temmuz 1916-15 Şubat 1918 tarihleri arasında Rus işgali altında kalmıştır. Bu süre içerinde özellikle Ermeniler halka büyük zulümler yapmışlardır. İşgal sırasında Rus askerlerin Kabaköy’e de geldikleri bilinmektedir. Bkz. Volkan Şenel, Güzel Köyüm Kabaköy, İstanbul, 2000, s. 62-63 Sözleşmeye göre; 1 Mayıs 1923 tarihinden itibaren, Türkiye topraklarında yerleşik Rum Ortodoks dininde bulunan Türk tebaası ile Yunan topraklarında yerleşik, Müslüman dininde olan Yunan tebaası zorunlu olarak değiştirilmeye (mübadele) tabi tutulacaktı. Ancak yine bu sözleşmenin 2. maddesine göre ise; İstanbul’da bulunan Rumlar ve Batı Trakya’da bulunan Müslümanlar etabli (yerleşik) sayılarak değişim dışında bırakılacaklardı. Mübadele ile ilgili ayrıntılı bilgi için bkz. Ali Naci Karacan, Lozan, İstanbul, 1971, s.672, Seha Seray, Lozan Barış Konferansı Tutanakları-Belgeleri, C.6, Ankara, 1969, s.138-339, Salahi R.Sonyel, ”Lozan’da Türk Diplomasisi”, Belleten, S.149, Ankara, 1974, s.41-116, Dışişleri Bakanlığı, Türkiye Dış Politikasında 50 Yıl, Lozan(1922-1923), Ankara, 1973, s.90-95, Mehmet Özel, 70. Yıldönümünde Lozan, Ankara, 1993, s.21 Ayrıntılı bilgi için bkz. Cevdet Turkay, Başbakanlık Arşivi Belgelerine Göre Osmanlı İmparatorluğu’nda Oymak, Aşiret ve Cemaatler, İstanbul, 2001, Yusuf Halaçoğlu, XVIII. Yüzyılda Osmanlı İmparatorluğu’nun İskan Siyaseti ve Aşiretlerin Yerleştirilmesi, Ankara, 1998, Ahmet Refik Altınay, Anadolu’da Türk Aşiretleri , İstanbul, 1930
Nüfus
| Yıllara göre köy nüfus verileri | |
|---|---|
| 2007 | 272 |
| 2000 | 245 |
| 1997 | 758 |
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayanmaktadır.
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamaktadır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı vardır ancak sağlık evi yoktur.