Luigi Sturzo
Luigi Sturzo (d. 26 Kasım 1871, Caltagirone, Sicilya - ö. 8 Ağustos 1959, Roma, İtalya), İtalyan rahip ve siyaset adamı. Hıristiyan Demokrat Parti'nin öncüsü İtalyan Halk Partisi'nin (PPI) kurmuştur.
Yaşamı
Caltagirone İlahiyat Okulu'nda öğrenim gördükten sonra 1894'te papaz oldu. Doktora çalışmasını Roma'daki Gregorius Üniversitesi'nde tamamladı. 1890'larda Sicilya'da kükürt madenlerinde çalışanların ve köylülerin karşılaştığı yoğun baskılardan etkilenerek Caltagirone'ye döndü ve bu insanların bir siyasal örgüte kavuşmaları için çalışmaya başladı. La Croce di Constantino adlı gazetesi aracılığıyla hükümetin Katolik ve sosyalist işçi derneklerini dağıtma girişimlerine karşı çıktı. 1905-20 arasında Caltagirone belediye başkanlığını yürüttü. Ayrıca yöredeki ilahiyat okulunda ders verdi ve Catania il meclisi üyeliğinde bulundu.
1915'te İtalyan Yerel Yönetimler Birliği başkan yardımcısı olarak siyasal yaşama girdi. Katolik Eylem'in genel sekreteri (1915-17) oldu. Ocak 1919'da İtalyan Halk Partisi'ni kurdu ve partinin siyasi sekreteri oldu. Parti Kasım 1919 seçimlerinde Temsilciler Meclisi'ndeki 508 sandalyeden 101'ini kazandı. Sturzo kendisi hükümete girmemekle birlikte, sonraki kabinelerin kuruluşunda etkili oldu. Ekim 1922'de Benito Mussolini'nin faşist rejimini desteklemeyi reddederek partisinin muhalefette yer almasını sağladı. Buna rağmen, Mussolini karşısında Vatikan'ın desteğini alamamıştır.[1] Temmuz 1923'te bir manastıra çekildi. Ekim 1924'te ülkesini terk ederek sürgüne gönderildi.
1946'da İtalya'ya döndü. Kurmuş olduğu parti Hıristiyan Demokrasi adıyla yeniden canlandı, ancak Sturzo artık siyasal sorumluluklar üstlenmedi ve danışman olarak kaldı. 1952'de cumhurbaşkanı tarafından yaşam boyu senatör yapıldı.
Sturzo Hıristiyan toplum felsefesi konusunda bir dizi kitap yazmıştır.