Rozet Bulutsusu
Koordinat:
06s 33d 45sn; +04º 59' 54″
 | ||
| Gözlem verisi Dönem J2000 | ||
|---|---|---|
| Takımyıldız | Tekboynuz | |
| Bahar açısı | (α) | 06s 33d 45sn[1] |
| Yükselim | (δ) | +04° 59′ 54″[1] |
| Türü | Salma bulutsu | |
| Açısal boyut | (V) | 80,0' × 60,0' |
| Görünür parlaklık | (V) | 9,0 |
| İyonize kaynağı | ||
| Adı | NGC 2244 | |
| Sınıfı | ||
| Fiziksel özellikler | ||
| Uzaklık | 5.200 Iy (1.600[2] pc) | |
| Yarıçap | 65 Iy | |
| Dikkate değer özellikler | ||
| Çok parçalı bulutsu | ||
| Katalog başlıkları | ||
| NGC 4565, SH 2-275[1], CTB 21[1] | ||
| Ayrıca bakınız: | ||
Rozet Bulutsusu Samanyolu bölgesinde Tekboynuz takımyıldızı içindeki dev moleküler bulutun bir ucunun kenarında yer alan, büyük ve yuvarlak bir H II bölgesi. Açık yıldız kümesi NGC 2244, bulutsu ile yakından ilgilidir, kümenin yıldızları bulutsunun maddesinden oluşmuştur.
Küme ve bulutsu, Dünya'dan yaklaşık olarak 5.200 ışık yılı uzaklıktadır ve çapı yaklaşık 130 ışık yılıdır. Genç yıldızlardan yayılan radyasyon, bulutsudaki atomları uyarır ve gördüğümüz salma bulutsunun radyasyon yaymasına neden olur. Bulutsunun kütlesi yaklaşık olarak 10,000 Güneş kütlesi olarak hesaplanır.
Bulutsunun parçaları
Bulutsunun tam olarak neresini temsil ettiğini belirlemek çok zor olsa da, NGC Kataloğu'nda Rozet Bulutsusu civarında dört bulutsu listelenmiştir. Bu bulutsuların hepsi, astronomların burada yalnızca tek bir bulutsu olduğunu fark etmesinden önce, 18. ve 19. yüzyıllarda, görsel olarak keşfedilmiştir. Örneğin NGC 2239, 12 Tekboynuz yıldızı ile ilgili gibi gözükmektedir.
NGC 2237
Genellikle bütün bulutsuyu göstermek için kullanılır. Lewis A. Swift tarafından keşfedilmiştir. Çok güzel ve çok büyüktür.
NGC 2238
Bulutsunun bir parçasıdır ve Albert Marth tarafından keşfedilmiştir.
NGC 2239
John Herschel tarafından keşfedilmiştir.
NGC 2246
Lewis A. Swift tarafından keşfedilmiştir. Çok soluk, düzensiz halkalı ve çok zor bir parçadır.
Rozet Bulutsusu ile bağlantılı yıldız kümeleri
Rozet Bulutsusu ile ilgili olduğu kesin olan tek yıldız kümesi, bulutsunun merkezindeki NGC 2244'tür. NGC 2186 da bu listede yar almaktadır, çünkü Rozet Bulutsusu'ndan 5 derece (ve 400 ışıkyılı) uzak olmasına rağmen, bizden de aynı uzaklıktadır. Bulutsunun kuzeybatısında yer alan NGC 2252, uzaklığı bilinmemesine rağmen bulutsunun bir parçası olabilir.
NGC 2186
Bulutsu ile bağlantılı yıldız kümesi
NGC 2244
Bulutsu ile bağlantılı açık yıldız kümesi (keşif John Flamsteed 1690)
NGC 2252
Bulutsu ile bağlantılı yıldız kümesi[3]
Rozet Bulutsusu gözlemi
Bulutsuyu görsel olarak seçmek ufak teleskoplar ve dürbünle zor olsa da, yıldız kümesi kolayca gözlenebilir. Görmek için karanlık bir yer gereklidir. Rozet Bulutsusu'nu fotoğrafla kaydetmek daha kolaydır ve görsel olarak görünmeyen kırmızı rengi kaydetmenin tek yoludur.
Sıcak gaz
Chandra X-ışını teleskopuyla Rozet Bulutsusu'nu inceleyen astronomlar, büyük kütleli yıldızların rüzgarlarının çarpışmasıyla ısınan, şimdiye kadar sanıldığından binlerce kez daha enerjik bir gaz ortamının varlığını belirlediler. X-ışınları yayan, birkaç milyon derece sıcaklığındaki bu gazın Samanyolu'nun yıldızlararası ortamındaki enerji ve elementlerin kaynağı sorununa ışık tutması bekleniyor. Chandra, son derece hassas gelişkin CCD Görüntüleme Spektrometresi (ACIS) adlı aygıtını Rozet Moleküler Bulutu adlı yıldız "doğumevine" çevirmiş. Yaklaşık 100 ışık yılı çaplı bu bulutta X-ışını yayan yüzlerce genç yıldız bulunuyor. Rozet bulutsusu, bu moleküler bulutun H II bölgesi diye adlandırılan bir köşesinde yer alıyor. H II bölgesi denmesinin nedeni, bu bölgedeki hidrojen gazı içindeki atomların yakındaki yıldızlardan gelen şiddetli morötesi ışınımın etkisiyle elektronlarını yitirmiş olmaları.[4] Chandra, ilk kez olarak Rozet Bulutsusu'nun merkezinde 6 milyon derece sıcaklıkta gaz saptamış bulunuyor. Bu gazı ısıtan, bulutsunun merkezinde bulunan O ve B sınıfından dev kütleli genç mavi yıldızlar. Bunlar görece daha küçük kütleli 300 kadar yıldızdan oluşan bir "OB Topluluğunun" kralları. Bunlardan çıkan şiddetli rüzgarlar (uzaya savrulan elektrik yüklü parçacıklar) daha soğuk gaza çarpınca şok dalgaları oluşturarak gazı olağanüstü sıcaklıklara kadar ısıtıyor.
Sıcak gazı saptama yöntemi
Chandra'nın seyrelmiş sıcak gazı saptarken kullandığı yöntem şudur. Teleskop, gerek Rozet Bulutsusu içinde, gerekse de moleküler bulut içinde bulunan yüzlerce X-ışın kaynağı yıldızı görüntülemiş. Daha sonra bu nokta kaynaklar bilgisayar aracılığıyla fondan silinince, geriye ışıma yapan seyrelmiş gaz kalmış. Araştırmacılara göre bu gaz süpernova patlamalarıyla ısıtılmış da olamaz. Çünkü bulutsunun yaşı büyük kütleli yıldızların bile ömürlerini tamamlayacağı yaştan çok daha genç. Bu durumda bölgeyi ve Samanyolu'nda ışıma yapan başka bölgeleri aydınlatan gizemli enerji kaynağı olarak geriye yalnızca O ve B yıldızlarının güçlü rüzgarlarıyla yarattığı şok kalıyor.[5]
Kaynaklar
- 1 2 3 4 "SIMBAD Astronomical Database". NGC 2237 için sonuçlar. http://simbad.u-strasbg.fr/Simbad. Erişim tarihi: 23-10-2006.
- ↑ Phelps, Randy L.; Ybarra, Jason E. (2005). "A Parsec-Scale Outflow in the Rosette Molecular Cloud?". The Astrophysical Journal 627 (2): 845–849. DOI:10.1086/430431. http://adsabs.harvard.edu/cgi-bin/nph-bib_query?bibcode=2005ApJ...627..845P.
- ↑ Dias W, Alessi B, Moitinho A, Lépine J (2002). "New catalogue of optically visible open clusters and candidates". Astron and Astrophys: 389-871.
- ↑ Tübitak Bilim ve Teknik dergisi, 2001, s.10
- ↑ NASA Basın Bülteni, 5 Eylül 2001
Dış bağlantılar
- Rosette Nebula (SEDS)
- Chandra Observatory study of the Rosette Nebula
- NOAO; "Fitful Young Star Sputters to Maturity in the Rosette Nebula"
- NightSkyInfo.com - Rosette Nebula
- Astronomy Picture of the Day
- Slooh Videocast on Rosette Nebula
- Rosette Nebula from the Netherlands
| ||||||||||||||
Kategori
NGC 2213 | NGC 2214 | NGC 2215 | NGC 2216 | NGC 2217 | NGC 2218 | NGC 2219 | NGC 2220 | NGC 2221 | NGC 2222 | NGC 2223 | NGC 2224 | NGC 2225 | NGC 2226 | NGC 2227 | NGC 2228 | NGC 2229 | NGC 2230 | NGC 2231 | NGC 2232 | NGC 2233 | NGC 2234 | NGC 2235 | NGC 2236 | NGC 2237 | NGC 2238 | NGC 2239 | NGC 2240 | NGC 2241 | NGC 2242 | NGC 2243 | NGC 2244 | NGC 2245 | NGC 2246 | NGC 2247 | NGC 2248 | NGC 2249 | NGC 2250 | NGC 2251 | NGC 2252 | NGC 2253 | NGC 2254 | NGC 2255 | NGC 2256 | NGC 2257 | NGC 2258 | NGC 2259 | NGC 2260 | NGC 2261 | NGC 2262