Pitti Sarayı

Pitti Sarayı
Boboli Bahçeleri amfitiyatrosu na bakan bahçenin ön kısmı

Pitti Sarayı (İtalyanca:paˈlattso ˈpitti), İtalya, Floransa' daki koskocaman başlıca bir Rönesans saray' ı dır. Arno Nehri' nin güney tarafında konumlanmakta olup, Eski Köprü' ye kısa bir mesafe uzaklıktadır. 1458 yılından tarihlenen şimdiki saray'ın çekirdeğini teşkil etmekte ve orijinal olarak ihtiraslı bir banker olan Luca Pitti' nin kasaba residansıydı.

Saray 1549 yılında Medici ailesi tarafından satın alındı ve Taskonya Büyük Dükalık ailesinin en önemli yönetim residansı haline geldi. Saray bir büyük hazine dairesi haline geldi ve sonraki jenerasyon tablolar, kupa-şiltler, kuyumculuk ve pahalı mülkleri topladılar.

18nci yüzyılda saray Napolyon' un hükümet üssü olarak kullanıldı ve daha sonra kısa bir dönem için yeni kurulmuş olan İtalya birliğinin başlıca kraliyet sarayı olarak hzmet verdi. Saray ve onun içirdikleri 1919 yılında kral III. Vittorio Emanuele tarafından İtalyan halkına bağişlandı ve onun kapıları halka Floransa'nın en geniş sanat galerisi olarak açıldı. Bugün, Medici ailesinin olduğu kadar birçok küçük kolleksiyonlara ev sahipliği yapmakta ve bütünüyle halka açık bulunmaktadır.

Tarih

İlk tarihsel olaylar

Luca Pitti (1398–1472) Saraydaki çalışma 1458 yılında başladı.
Toledo'lu Eleonora, Toskonya Büyük Düşeşi, 1549 yılında sarayı Mediciler için Pitti'den satın aldı. Bronzino ye göre portre.

Bu berbat ve ürkütücü yapının[1] inşaası için 1458 yılında Cosimo de' Medici' nin
arkadaşı ve başlıca destekleyicisi Florentinli banker Luca Pitti görevlendirildi. Palazzo Pitti' nin ilk tarihsel olayı bir gerçek ve mit karışımıdır. Sözde Pitti yapının pencerelerini Medici Riccardi Sarayı' nın girişinden daha geniş yapacağı rivayet edilmişti. 16ncı yüzyıl sanat tarihcisi Giorgi Vasari, Brunelleschi' yi sarayın mimarı olarak önermiş ve onun öğrencisi Luca Fancelli bu görevde ise sadece yardımcıydı fakat bugün genel olarak Fancelli saygındır.[2] Yaşlı mimarın stilinden gelen açık fark yanında, Brunelleschi sarayın inşaasına başlamadan 12 yıl önce öldü. Dizayn ve pencereleri öneren kimliği bilinmeyen mimar Alberti' nin kitabı De Re Aedificatoria de faydacıl yerli mimaride hümanist usulden daha tecrübeli olarak tanımlanmaktadır.[3] Her ne kadar etkili olsa da orijinal saray, büyüklük ve rahatlık konusunda Floransa Medici residansına rakip olmayacaktı. Palazzo Pitti'nin mimarı her kim ise o, çağdaş modanın akışına karşı hareket ediyordu. Kaba işçilikle yapılmış taş işlemeciliği saraya sert ve güçlü bir atmosfer veriyordu. Yedi kemer başı açıklığı Roma su kemerlerini anımsatıyordu. Antik Roma stil mimarisi yeni stil all'antica Floransa aşkına başvurdu. Bu orijinal dizayn zaman testine karşı koymaktaydı: öncephede tekrarlanan yöntem saraya sonradan gelen ekelemeler süresinde devam ettiriliyordu ve onun etkisi 16ncı yüzyıl sayısız benzetmelerinde ve 19ncu yüzyılda hayat bulmalarda görülebilir.[4] Çalışma Pitti' nin finansal sorun yaşaması ve Cosimo de' Medici' nin 1464 yılında ölümününü takiben durdu. Luca Pitti 1472 yılında yapıyı bitirmeden öldü.[5]

Medici

Yarım ay şeklindeki tablo 1599 yılında Giusto Utens tarafından yapıldı. Tablo Boboli Bahçeleri' nin arkasını ve amfitiyatroyu onun genişletilmeden önceki halini vurgulamaktadır. Alandan kazıp açılan kırmızı taş sarayın genişletilmesinde kullanıldı.

Yapı 1549 yılında Luca Pitti'nin torunu Buonaccorso Pitti tarafından Teledo'lu Elenora'ya satıldı. Napoli'nin lüks sarayında yükseliyordu, Elenora daha sonra Grand Dük olan I. Cosimo de' Medici'nin eşiydi.[6] Saray içindeki nakillerde, Cosimo Vasari'nin yapıyı kendi zevkine göre uydurmasına sahipti. Saray yeni blokların ilavesiyle ikiden fazlaya katlanmıştı. Vasari ayrıca Vasari Koridoru adı verilen Eski Saray'ı Palazzo Pitti'ye bağlayan binalar arası bir kapalı geçiş yolu yapmıştı. Bu Cosimo'nun eski sarayı'ndan yeryüzündeki bir geçiş yolu ve yönetimin ikametgahıydı.[7] Bu Grand Dük ve onun ailesine kolayca ve güvenle kendilerinin resmi residsnsı olan Palazzo Pitti'ye geçişini sağlıyordu. Başlangıçta Palazzo Pitti çoğunlukla resmi misafirlerin geçici konutu ve Medeici'lerin başlıca residansı Eski Saray olduğunda ara sıra sarayın işleri için kullanılıyordu. Bu durum Elenora'nın oğlu Ferdinando I ve onun karısı Cristina of Lorraine'nın saltanat devrine kadar değildi ki saray devamlı bir esas temel için işgal edildi ve Medici'lerin sanat koleksiyonu evi haline geldi.[8]

Sarayın arkasındaki Boboli tepesi arazisi büyük bir park ve bahçeler yaratmak için elde edinildi, bugün Boboli Bahçeleri olarak bilinir.[6] Medici saray peysaj mimarı Niccola Tribolo bu iş için zamanını verdi ve kendisi takip eden yıl içinde öldü. Kendisinin yeri çabuk bir şekilde Bartolommeo Ammaniti tarafından dolduruldu. Bahçelerin orijinal dizaynı sarayın arkasındaki bir amfitiyatro merkezi üzerinde merkezde toplandı.[4] Burada canlandırıldığı kaydedilen ilk oyun 1476 yılında olup, Roma Cumhuriyeti oyun yazarı Terence'ye ait olan Andria adlı komedi türü bir oyunudur. Bunu Giovan Battista Cini gibi Floransa'lı oyun yazarlarının oyunları izledi. Kültürlü Medici saray maiyetinin eğlence zevki için oyunlar canlandırıldı. Onlar saray mimari Baldassarre Lanci tarafından dikkatle işlenmiş dekorlara önem verdiler.[9]

Notlar

  1. ↑ "The Iconographic Encyclopeadia of the Arts and Sciences". Iconographic Pub. Co., 1888. p. 239.
  2. ↑ Masson, sayfa 172
  3. ↑ Dynes,sayfa 67
  4. 1 2 Dynes, 67
  5. ↑ Moretti, John. "Frommer's Florence, Tuscany & Umbria". Frommer's, 2006. p. 174. ISBN 0-471-76384-5
  6. 1 2 Masson, 172
  7. ↑ Chiarini, p. 12
  8. ↑ Chiarini, p. 20
  9. ↑ Dynes, p. 70–71, 74

Referanslar

Diğer okumalar

Dış bağlantılar

Koordinatlar: 43°45′53″K 11°15′00″D / 43.76478°N 11.25006°E / 43.76478; 11.25006

This article is issued from Vikipedi - version of the 4/22/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.