Santa Croce Bazilikası (Floransa)

Floransa'daki Santa Croce Basilikası

İtalyancaBasilica di Santa Croce İngilizce:(Basilica of the Holy Cross:Kutsal Haç Kilisesi) İtalya, Floransa'da Franciskan mezhebinin en önemli kilisesi olup, Roma Katoliik Kilisesi'nin küçük bir basilikasıdır. Santa Croce Meydanı'nda konumlanır ve Duomo'nin yaklaşık 800 metre güneyindedir. Yapı yeri (ilk seçildiğinde) şehir surlarının dışında ve bataklık bir topraktı. Michelangelo, Galileo, Machiavelli, Foscolo, Gentile, Rossini ve Marconi gibi bazı en meşhur İtalyanların mezar yeridir. Bu nedenle ayrıca Temple of the Italian Glories (İtalyan övünmeler tapınağı) (Tempio dell'Itale Glorie) olarak da bilinir.

Yapı

İç kısma doğru ana giriş

Basilika Franciskan mezhebinin dünyadaki en geniş kilisesidir. Onaltı şapelin ençok dikkate değer olanıdır. Onların çoğu Giotto ve onun öğrencileri tarafından fresklerle ve onun mezarı ve adına dikilen anıt süslenmiştir. Efsane Santa Croce'nin Assisili Francesco'nun kendisi tarafından kurulduğunu söyler. Günümüzdeki kilisenin yapımına eski bir yapının üzerine 12 Mayıs 1294 yılında olasılıkla Arnolfo di Cambio tarafından yapımına başlandı.[1] ve şehrin zengin aileleri tarafından finansmanı sağlandı. Papa IV. Eugene tarafından 1442 yılında kutsandı. Yapının dizaynı Franciskan'ların şatafatsız yaklaşımını yansıtır. Zemin katı bir Mısır veya Aziz Francis'in sembolu olan "Aziz Francis Haçı" olu, 115 metre uzunluğundadır. Kilisede halkın toplandığı orta alan yandaki iki kısım ile sekizgen sütunlarla ayrılır.

1560 yılında, koro bölmesi karşt reform harketlerinden yükselen değişimin bir parçası olarak kaldırıldı ve iç kısım Giorgio Vasari tarafından yeniden inşa edildi. Sonuç olarak kilisenin dekorasynunda hasarlar vardı ve önceki sunakların çoğunda bulunan paravanaların çoğu kayboldu.

Çan kulesi yangından zarar gören öncekinin yerine 1842 yılında yapıldı. Neo-Gotik mermer önyüz, 1587-1863 tarihleri arasında Nicolò Matas tarafından yapıldı.

Bir Yahudi olan Ancona'lı mimar Niccola Matas kilisenin ön yüzünü 19ncu yüzyıl neo-gotik mimari tarzında dizayn etti.

Matas, kendi emsalleri ile gömülmek istemişti. Fakat kendisi bir Yahudiydi ve şehrin duvarları içinde olmayan bir revandanın altına gömüldü.

1866 yılında hükümetin pek çok dini evlere baskısı sonucu kompleks kamunun mülkiyeti haline geldi ve savaş sonrası İtalya bağımsızlığını elde etti ve birliğini sağladı.[2] [3] Bugün Franciskan keşişlerinin eski yemekhanesi bir dericilik okulu (Leather School) "Scuola del Cuoio" na ev sahipliği yapar.. Ziyaretçiler yandaki dükkânda satılmakta olan sanatçıların el hünerleri olan yapımlardan para kesesi, cüzdanlar (el çantası) ve diğer deri eşyalarını görebilirler.

Sanat

Kilisede bulunan sanatçıların eserleri:

Lorenzo di Niccolò tarafından yapılan Poliptik eskiden kilisenin Medici Şapelindeyken, şimdi Florentin galerisi ve Milano'daki Bagatti Valsecchi Müzesi olmak üzere ikiye ayrıldı.

Cenaze anıtları

Michelangelo'nun mezarı.
Galileo Galilei'nin mezarı

Basilika Florentinler ile dua ve koruma yeri haline geldi ve Florentinler için burası gömülme yeri olarak büyük bir onur vesilesiyle gelenek haline geldi. Zengin ailelerden Bardi ve Peruzzi gibi bazıları şapel sahibiydi. 500 yıl boyunca anıtlar kilisenin içinde yerleştirildi ve bunlardan bazıları aşağıdadır:

Referanslar

  1. ↑ http://www.mega.it/eng/egui/monu/xbasilic.htm
  2. ↑ http://www.newadvent.org/cathen/10453a.htm
  3. ↑ http://www.santacroce.firenze.it/english/storia_arte/sguardo/
  4. ↑ Kitap | first= Eve|last= Borsook| year=1991| title= The Companion Guide to Florence, 5th Edition| editor = Vincent Cronin | pages= pages 100–104| publisher= HarperCollins; New York

Dış bağlantılar

Koordinatlar: 43°46′07″K 11°15′44″D / 43.768498°N 11.262311°E / 43.768498; 11.262311


Şablon:Floransa yapıları

This article is issued from Vikipedi - version of the 9/19/2015. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.