Saraycık, Kırşehir
| Saraycık | |
| — Köy — | |
 |
|
| Ülke |  Türkiye |
|---|---|
| İl | Kırşehir |
| İlçe | Merkez |
| Coğrafi bölge | İç Anadolu Bölgesi |
| Nüfus | |
| - Toplam | 310 (2.010) TÜİK |
| Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
| İl alan kodu | 0386 |
| İl plaka kodu | |
| Posta kodu | 40000 |
| İnternet sitesi: | |
Saraycık, Kırşehir ilinin merkez ilçesine bağlı bir köydür.
KIRŞEHİR İli Saraycık Köyünün Tarihi;
Dulkadiroğulları Beyliği II. Dönem Anadolu Beylikleri' den biri. (1339-1521) yılları arasında Anadolu'nun güneyinde, Elbistan merkez olmak üzere kurulmuş bir Türk...men beyliğidir. Dulkadiroğulları Oğuzlar' ın Bozok kolundandır. İlk reisi Zeyneddin Karaca Bey (1337-1353) dir. Zeyneddin Karaca Bey (ö. 11 Aralık 1353, Kahire), Türkmen beyi. 1337-1522 arasında Elbistan-Maraş-Malatya bölgesinde hüküm süren Dulkadiroğulları Beyliği'nin kurucusudur.
Bozok Türkmenlerindendi. Aşiret başkanı iken Memluklerin Kilikya'daki Ermenilere karşı düzenlediği seferlere katıldı (1335) 1337'de Turaklı Halil'i yenerek Elbistan'ı ele geçirdi. Aynı yıl Memluk sultanı tarafından naipliğe atandı. Memluklara bağlı kalarak Sis (bugün Kozan) Ermenilerine karşı başarılı seferler düzenledi ve 1346'da Gabon (bugün Geben) Kalesi'ni aldı. Ayrıca Halep yöresinde geniş topraklar ele geçirdi. Bu başarılarından cesaret alarak 1348'de Melikü'z-Zahir unvanıyla hükümdarlığını ilan etti. Bu arada, durumunu sağlamlaştırmak ve Memluk sultanından gelecek bir saldırıya karşı koyabilmek için kendine yandaş arıyordu. Böylece, merkezi yönetime karşı ayaklanan Memluk emirlerinden Beyboğa ile birleşti (1352). Ama ayaklanma başarısızlıkla sonuçlanınca Beyboğa' yı yenen Halep valisi Argun komutasındaki Memluk kuvvetleri Elbistan'a girdi. Karaca Bey bir süre direndiyse de sonunda Kayseri'ye gitmek zorunda kaldı. Sığındığı Eretna hükümdarı Mehmed Bey tarafından Memluklara teslim edildi ve Mısır'a götürülerek Kahire'de öldürüldü.
Osmanlı İmparatorluğu ve Memlükler arasında mücadelelere neden olan beylik, Turnadağ Savaşı'yla (1515) yıkılarak Osmanlı İmparatorluğu'na bağlanmıştır.
Karacakurt ihtiyarlarının anlattıklarına göre bunların dedelerinin dedeleri Bozulus'un Dulkadir Beyleri'ne bağlıymışlar. Maraş-Diyarbekir bölgesinde otururlarmış. Ancak Bozulus'un dağılmasından sonra (15. yy) ' dan itibaren Orta Anadolu bölgesine gelmişlerdir. Burada iki kola ayrılarak Kızılırmak'ın kuzeye dönen büyük yayı içine (yani Kırşehir'in güneyine, Kırşehir'lilerin Irmak Bucağı dedikleri yere) yerleşip; Hasanlar, Başköy, Büyük Burunağıl, Küçük Burunağıl, Kıran, Geycek, Gümüşkümbet, Dalakçı, Köpekli, İnaç, Tepesidelik, Ağçağıl, Rahne (bu köy Rahma olmalı), Susuz, Karacalı, Kabaca, Küçükkavak, Asma, Karadam, Çiğdem, Çatalağaç, Avcı, Aliyeğenli, Aydoğmuş, Karaboğaz, Saraycık, Kuruağıl ve Ecikağıl köylerini kurmuşlardır.
Bozulus, Akkoyunlulardan kalma Türkmen halkına Osmanlı defter kayıtlarında verilen isim Bu Türkmen boyları kış aylarında Mardin’in güneyinde ve Fırat nehri kıyılarında kışlamakta ve yaz aylarında Erzurum, Erzincan arasında yaylamaktaydılar. 1540 yılında Boz-Ulus Türkmenleri Dulkadirli boyu da dahil olmak üzere, 68 mücerred, 7325 evli, ve toplam olarak 8013 vergi nüfusundan ibaret olup; Diyarbekir Türkmenleri, Dulkadir oymakları, Haleb Türkmenleri gibi başlıca üç koldan meydana gelmekteydi. 15.yy' dan itibaren Orta Anadolu'da, 16. yy' dan sonra da Batı Anadolu ve Rumeli'de iskan ettirilmiştir. Beşanlu (Turaliler- Durallar - ismiyle Kırcaali' de), Salarlu (Aynı isimle Bulgaristan'da), Karalu (Aynı isimle- Karalılar - Bulgaristan'da), Köçeklü (Aynı isimle Bulgaristan'da), Kürd Mihmadlu (Aynı isimle Yunanistan'da), Köpekli (Aynı isimle ve alt kollarının isimleriyle Yunanistan ve Bulgaristan'da), Gündüzlü (Aynı isimle Bulgaristan'da) köyleri bunlardan birkaçıdır.
Diyarbekir Türkmenleri; Bozulus ve Halep Türkmenlerinin toplamıdır. Eski Akkoyunlular Devleti'nin sınırları içinde kalan topraklar üzerinde yerleşik veya yarı göçer olarak yaşayan ve başşehirleri Diyarbekir olan Türkmen oymaklarının birliğinin adıdır. Bu birliği meydana getiren teşekküllerin başında; Alpagut, Avşar, Beğ-Dili, Çavundur, Danişmendli, Bayat, Argın, Döğer, Dodurğa, Hamza - Hacılu, İzeddin -Hacılu, Karkın, Koca - hacılu, Musullu (Musulcalu), Haydarlı, İvaz, İshak, Yurtçu, Oğul - Beğlü, Pürnek, Salarlu, Süleyman - Hacılu, Tabanlu, Şeyhlü adlarında oymaklardan meydana gelmekteydi.
Dulkadir Türkmenleri; Dulkadiroğulları Beyliği'nin kuruluşundan beri yan yana yaşamış onlarla kader birliği yapmış olan ; Anamuslu, Avcı, Avşar, Çağırganlu, Cecelü, Cerit Sultan Hacılu, Çimenlü, Dokuz (Beşanlu), Dodurga, Eymir, Gündeşlü, Karaca - Arablu, Karkın, Musacalu, Musa - Hacılı, Karalı (Karalu), Köçeklü, Küdt Mihmadlu, Küşne, Kızıl - Kocalı, Şam - Bayadı, Ağca - Koyunlu, Barak, Boynu - Yoğunlu, Çağırğanlu, Çimelü, Elçi, İmanlu - Afşarı, Neccarlu, Tatar Alilü, Tecirlü, Yaban - Eri gibi oymaklardan ibaretti.
Haleb Türkmenlerini meydan getiren oymaklar; Haleb Türkmenlerinin, Kanunî devrindeki sayımlara göre (1540 yılındaki) sadece yerleşmiş olanların vergi nüfusu 9316' dır. Göçer olarak yaşayan boyların da sayılamadığı göz önüne alınırsa büyük bir nüfusa sahip olduğu görülür. Bayat, Beğdili, Harbendelû, İnallu, Köpeklü - Avşarı, Gündüzlü - Avşarı gibi büyük teşekküller ile Acûrlu, Alayuntlu, Baha- dırlu, Büğdüz, Döğer, Eymür, Kara - Koyunlu, Karkın, Kıçı - lu, Kınık, Peçenek, Uç, gibi oymaklardan meydana gelmekteydi.
Kaynakça; 1.[1]
Kültür
ilçe genelde Türkmen kültürüle gelenek, görenek ve yemekleri Yaşamaktir.
Coğrafya
Kırşehir merkezine 35 km uzaklıktadır.
İklim
Köyün iklimi, karasal iklim etki alanı içerisindedir.
Nüfus
| Yıllara göre köy nüfus verileri | |
|---|---|
| 2010 | 310 |
| 2009 | 314 |
| 2008 | 349 |
| 2007 | 351 |
| 2000 | 516 |
| 1997 | 456 |
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalı iken kavun ve karpuz üretimi son yıllarda önemli bir yer almıştır.
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır. ancak eğitim-öğretime kapalı olduğundan Öğrencilerimiz günü birlik taşınarak eğitim-öğretim görmeleri sağlanmaktadır. Köyün içme suyu şebekesi yoktur. ancak kanalizasyon şebekesi vardır.Sağlık ocağı yerine,sağlık evi mevcuttur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.
Kaynakça
- ↑ Halil Erenoğlu' nun Emirdağ yazıları, SBL Yayıncılık, S.187
Dış bağlantılar
| ||||||||||