Türkiye'nin idari bölünüşü
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Türkiye'nin idari bölünüşü, coğrafya durumu, ekonomik şartlar ve kamu hizmetlerinin gerekleri göz önünde bulundurularak oluşturulmuş olup Türkiye'deki en büyük idari birimi il olarak isimlendirilmektedir. İller ise ilçelere ayrılmaktadır.[1] İl ve ilçelerin belli bir sınırı vardır. Ancak belde, bucak, köy gibi yerleşim birimlerinin belli sınırı yoktur. Bu yerleşim birimlerinde sadece merkez ve merkez çevresindeki yerler kullanılmaktadır.
Tarihçe
Yeni Türk devletinin kurulmasıyla 1921 ve 1924 anayasalarında devletin yeniden yapılandırılması ile ilgili kararlara yer verildi. Buna göre ülke; iller, ilçeler, bucaklar ve köyler olarak yönetim birimlerine ayrıldı. Bu ayrım yapılırken ülkenin coğrafi ve ekonomik durumu göz önünde bulunduruldu. Yeni yönetim yerlerine merkezden yönetici atanması uygun görüldü. İllere valiler, ilçelere kaymakamlar, bucaklara bucak müdürleri atandı. Böylece, yerel yönetim birimleri merkeze bağlanarak yurdun geneline daha hızlı hizmet ulaştırılması sağlandı. Ayrıca, 1930 yılında çıkarılan Belediye Kanunu ile yerel yönetim birimlerinin işleyiş biçimi belirlendi.
Ayrıca, yöneticilerin yaptığı bütün işler yöneticilerin onayına bağlı idi. Bu yeni düzenleme ile hem inkılâpların ülkenin her yerine yayılması hem de hizmetlerin en iyi biçimde götürülmesi amaçlanmıştır.
Belediye idareleri
- Büyükşehir belediyeleri
- İl belediyeleri
- Büyükşehir ilçe belediyeleri
- İlçe ve belde belediyeleri
- Belediye bağlı kuruluşları
- Mahalli idari birlikleri