Yaycı, Şebinkarahisar
| Yaycı | |
| — Köy — | |
 |
|
| Ülke |  Türkiye |
|---|---|
| İl | Giresun |
| İlçe | Şebinkarahisar |
| Coğrafi bölge | Karadeniz Bölgesi |
| Nüfus (2000) | |
| - Toplam | 191 |
| Zaman dilimi | UDAZD (+3) |
| İl alan kodu | 0454 |
| İl plaka kodu | |
| Posta kodu | 28400 |
| İnternet sitesi: Şebinkarahisar Kaymakamlığı | |
Yaycı, Giresun ilinin Şebinkarahisar ilçesine bağlı bir köydür.
Yaycı Köyü Şebinkarahisar'ın batısında, şehir merkezinden 4 km uzaklıkta Dikmen Tepesi eteklerinde kurulmuştur. Köy iki mahalleden (Yaycı ve Kozluca) ibaret olup doğusunda Şebinkarahisar, batısında Kınık Köyü, kuzeyinde Ekecek Köyü ve güneyinde Bayram Köyü bulunmaktadır. Yaycı Köyünün kuzey yamaçları yabani fındık ağaçları ile kaplı meralar, güneyinde ise tarım arazisi ve bahçeler bulunmakta olup karasal iklim hüküm sürmektedir. Köy 35 haneden oluşmasına rağmen birçok hane sakini İstanbul, Ankara gibi büyük şehirlere göç etmiştir. En son yapılan nüfus sayımına göre köy nüfusu 100 kişidir. Büyük şehirlere göç edenlerden emekli olanlardan bazıları yeni evler yaptırıp, yaz aylarını köyde geçirmektedirler. Son zamanlarda gurbettekilerin tatillerini geçirmek üzere köye gelmelerine bağlı olarak yaz aylarında nüfus artmaktadır. Ankara'ya göç eden Yaycılılar PTT başta olmak üzere kamu sektöründe çalışmaktadırlar ve çoğunlukla Dikmen, Abidinpaşa ve Keçiören gibi semtlerde ikamet etmektedirler. İstanbul'a göç edenler ise genellikle özel sektörde çalışmakta veya ticaretle uğraşmakta ve şehrin dört bir yanına dağılmış vaziyettedirler. Köyde yaşayan Yaycılılar çoğunlukla büyük baş hayvancılıkla uğraşmakta ve buğday, arpa tarımı ile geçimini sağlamaktadırlar. Ayrıca ceviz, dut, pestil, dut kurusu, elma, armut, alıç, ahlat, çilek (böğürtlen), kuşburnu, yabani fındık köyün diğer geçim kaynaklarıdır. Köyde uzun yıllar tütün ekimi yapılmış ancak son yıllardaki kota uygulaması nedeni ile tütün ekimi yapılmamaktadır. Kavak, söğüt, fındık çalısı, pelit ağaçları köylünün yakacak ve diğer ihtiyaçlarını karşılamaktadır. Köy, çeşmelerinin bolluğu ve sularının soğuk olması ile meşhurdur. Köyün belli başlı çeşmeleri; Köy Çeşmesi, Soğuk Pınar, Çam Pınarı, Haçinik Çeşmesi, Şabanağa Gözesi'dir. Köyün belli başlı mevkileri Köy Önü, Büyük Yama, Çinçine, Kavaklık, Tuzlak, Venk, Üç Gözeler, Töngel, Çingen Çayırı, Haçinik'dir. Köyde elektrik, telefon, su ve kanalizasyon alt yapıları tamamlanmış, alt yapı sorunu kalmamıştır. Köy yolu 1972 yılında köy halkı ve Y.S.E.'nin katkıları ile stabilize olarak yapılmıştır, ancak son yıllarda ihtiyaca cevap vermekte yetersiz kaldığından 2004 yılında genişletilmiş ve asfaltlama çalışması için gerekli hazırlıklar yapılmıştır. Yaycı Köyü'nde ilkokul 1960 lı yıllarda açılmıştır. Ancak; göçler sebebi ile öğrenci yetersizliğinden mevcut okul kapatılmıştır. Taşımalı sisteme geçilerek öğrencilerin Şebinkarahisar'da eğitim ve öğretim görmesi sağlanmıştır. Köylülerimizde eğitim seviyesi oldukça yüksektir, Cumhuriyetimizin ilk öğretmenlerinden Mehmet Demiralp (Muallim) Yaycı Köyü'ndendir. Oğlu Kemal Demiralp ise Türk Silahlı Kuvvetleri'nde Korgeneralliğe kadar yükselerek emekli olmuştur. Köy halkından olup öğretmenlikten emekli olan Hüseyin Demiralp Şebinkarahisar'da ilk dernekçilik faaliyetlerini başlatan kişidir.1970 li yıllarda yaklaşık 15 köyde dernek kurulmasına öncülük etmiştir. Şu anda İstanbul'da ikamet eden Hüseyin Demiralp sosyal faaliyetlerine Alibeyköy'de devam ettirmektedir. Bunlarla birlikte; Sururi Demiralp, Hamdi Demiralp de öğretmenlik yapmıştır, Yrd. Doç. Dr. Mehmet Demiralp üniversitede öğretim üyeliği yapmaktadır. İlçemizin tek Yüksekokulu olan Cumhuriyet Üniversitesi Şebinkarahisar Meslek Yüksekokulu da Yaycı Köyü toprakları ile iç içedir. Yaycı Köyü kemençe ve davul-zurna sanatçıları ile de meşhurdur. Hakkı Demiralp, İsmail Demiralp, Ahmet Demiralp,geçmişteki kemençe sanatçılarımızdır. Günümüzde ise bu sanatı Ankara'da ikamet eden Metin Demir ve İstanbul'da ikamet eden Orhan Aksoy aktif olarak devam ettirmektedir. Gurbette yaşayan Yaycılılar bayram ve düğünlerde bir araya gelerek davul-zurna ve kemençe eşliğinde gelenek ve göreneklerini en iyi şekilde sürdürmektedir. Ayrıca köy taş ve fırın ustaları ile de meşhurdur. Geçmiş yıllarda bu işleri yapan ustalar; Şaban Usta, Hakkı Usta, Şakir Usta'dır. Günümüzde bu işi yapan fazla kişi kalmamasına rağmen Mustafa Bilgin bu sanatı halen sürdürmektedir. Yaycı Köyü'nde ilk dernek çalışmaları 1970 li yıllarda Yaycı Köyü Yardımlaşma ve Güzelleştirme Derneği adı altında başlamıştır. Derneğin o yıllardaki en önemli faaliyetleri Köy Camisi nin yaptırılması, köy sınırları içerisinde kalan yabani fındık alanlarının koruma altına alınması ve ormanlık alan kapsamı içine dâhil edilmesi, köy mezarlığının etrafının çevrilerek koruma altına alınması olmuştur. Yaycı Köyü Yardımlaşma ve Güzelleştirme Derneği 12 Eylül 1980 askeri darbesi ile kapatılmıştır. 2004 yılında merkezi İstanbul olmak üzere; İstanbul ve Ankaradaki Yaycılılar ile köyde yaşayanlar Yaycı Köyü Yardımlaşma ve Güzelleştirme Derneği adı altında dernek faaliyetlerine tekrar başlamışlardır.Derneğin Kurucu Üyeleri Hasan Demiralp,Hüsamettin Karataş,Sururi Demiralp,Ataman Demiralp,Vedat Demiralp,İlhan Demiralp,Şakir Bilgin olmuştur.2004 Aralık ayında yapılan ilk Olağan Genel Kurulda yeni yönetim ve denetim kurulları oluşturulmuş;Yönetim Kurulu Başkanlığına Hasan Demiralp,II.Başkan Sururi Demiralp,Muhasip Hüsamettin Karataş,Sekreter Cavit Demiralp,Veznedar İlhan Demiralp,Denetim Kuruluna;Muammer Demir,Hamdi Demiralp ve Ataman Demiralp seçilmişlerdir.Derneğin ilk faaliyeti köy çeşmelerinin onarımını yapmak olmuştur. Önümüzdeki yıllar içerisinde köy konağının yapılması, ağaçlandırma çalışması, muhtaç öğrencilere burs verilmesi, köy kütüphanesi kurulması ve köy konağı bünyesinde köydeki öğrencilerin kullanımına yönelik internete bağlı bilgisayarlar alınması planlanmaktadır. Tapu Kadastro Genel Müdürlüğü tarafından yürütülmekte olan kadastro çalışmaları tamamlanmıştır. Muhtarımız iki dönemdir Kozluca Mahallesinden Nizamettin Aslandır.
Kültür
Köyün gelenek, görenek ve yemekleri hakkında bilgi yoktur.
Coğrafya
Giresun iline 122 km, Şebinkarahisar ilçesine 4 km uzaklıktadır.
İklim
Köyün iklimi, Karadeniz iklimi etki alanı içerisindedir.
Nüfus
| Yıllara göre köy nüfus verileri | |
|---|---|
| 2007 | |
| 2000 | 191 |
| 1997 | 242 |
Ekonomi
Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır.
Altyapı bilgileri
Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyün hem içme suyu şebekesi hem kanalizasyon şebekesi vardır. PTT şubesi yoktur ancak PTT acentesi vardır. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.