Örme zincir

Zirah bagtar isimli, perçinlenmiş zincir ve plaka zırh. Bu tip bir zırh Hindistan'da, Babür İmparatorluğu döneminde çıkmıştır.

Örme zincir (diğer kullanım şekliyle zincir zırh veya örme zırh) küçük metal halkaların birbirine bağlanarak örgü şekli verilmesiyle oluşmuş bir çeşit zırhtır.

Tarihi

Örme zincir zırh giymiş Galyalı bir savaşçının heykeli.

Zincir zırh, MÖ 300'den sonra ortaya çıkmıştır. Bu zırhın, Babilliler tarafından icat edildiği[1] ve yapımında, ilkel pul zırhtan ilham alındığı[2][3] düşünülmektedir. Daha sonradan zincir zırh; Kuzey Afrika, Orta Doğu, Orta Asya, Hindistan, Tibet, Kore ve Japonya gibi yerlerde kullanılmaya başlanmıştır.

Örme zincir 21. yüzyılda; delici aletlere karşı beden zırhı, oduncular ve kasaplar için kesiklere karşı eldiven, dalgıçlar için köpekbalığı ısırıklarına karşı dalgıç giysisi olarak, daha pek çok alanda kullanılmaya devam etmektedir.

Avrupa'da örme zincir zırh

17. yüzyılın ikinci yarısı, Polonyalı orta ağırlıktaki süvarilerin kullandığı örme zincir zırh ve teçhizat.

Örme zincirin, muharebe zırhı olarak kullanımı Demir Çağı'nda ve Orta Çağ'da yaygındı. 16. yüzyıl ve 17. yüzyıl sürecinde daha az yaygın hale geldi. Örme zincirin en ilk örnekleri MÖ 3. yüzyılda; Horný Jatov, Slovakya'da ve Ciumeşti, Romanya'da bir Kelt klan şefinin gömütünde bulnur.[4] Roma Cumhuriyeti örme zincirle ilk kez; Cisalpina Galya'da (günümüzde Kuzey İtalya) Galyalılarla savaşırken tanışmıştır. Roma ordusu bu teknolojiyi alarak, askeri birlikleri için İmparatorluk döneminde birincil zırh olan "lorica hamata"yı ortaya çıkarmıştır.

Norman ve Anglosakson askerlerini örme zırh içinde gösteren Bayeux işlemesinden bir bölüm. Görüntünün alt kısmındaki ölü bir askerin zincir gömleğinin çıkartılması kısma dikkat ediniz.

Batı İmparatorluğunun çöküşünden sonra plaka zırh üretmek için gereken altyapı büyük ölçüde azaldı. Bu şekilde "örme zincir", zırh kelimesiyle adeta eş anlamlı oldu. O dönemde zırh; pahalı, zaman alıcı bir eşya olduğundan ve bir muharebede yaşam ve ölüm farkını oluşturabileceğinden dolayı aşırı değerli bir objeydi. Maliyet olarak bir Viking haubergeon'unun, on iki süt ineğine eşdeğer olduğu ve bir zırh takımının ise küçük bir ev fiyatında olduğu söylenmektedir. Ölü savaşçıların üzerindeki örme zırhlar sık sık yağmalanırdı ve örme zırhın yeni sahibi, zırhı ya kendisi kullanır ya da yüksek bir fiyata satardı. Zaman geçtikçe altyapı ilerledi ve daha fazla asker zırh kullanmaya başladı. En sonunda savaş alanlarında, mızraklı süvari taarruzunun ve çok güçlü tatar yaylarının kullanımın artmasıyla örme zırh, atlı soylular için plaka zırhın yanında ikincil zırh olarak kullanılmaya başlamıştır.

14. yüzyıldan itibaren plaka zırh, çoğunlukla örme zincire ek olarak kullanılmıştır; ancak sonradan plaka zırh; bocurgat sistemli tatar yaylarına, darbeli silahlara (topuz veya savaş çekici gibi) ve mızraklı taarruzlara karşı çok daha iyi bir koruma sağladığı için örme zinciri gölgede bırakmıştır. Buna rağmen örme zincir ve yanı sıra brigandine ile gambeson gibi zırhlar, pek çok asker tarafından kullanılmaya devam etmiştir. İçlerinde örme zincirin en pahalı olduğu bu üç çeşit zırh, askeri teçhizat yığınının çok büyük bir bölümünü oluşturmaktaydı. Bazen örme zincir, plaka zırhtan daha pahalıydı.[5] Doğu Avrupa gibi teknolojik olarak daha az gelişmiş bölgelerde daha fazla tercih edilmiştir ve 16. yüzyılda her yerde kullanılmıştır.

19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılda örme zincir, özellikle Wilkinson Sword şirketi tarafından üretilen kurşun geçirmez yelek malzemesi olarak kullanılmıştır;[6][7] ancak tatmin edici sonuçlar vermemiştir. Mısır hıdivi İsmail Paşa'nın "Demir Adamlar" rejimi tarafından kullanılan[8] Wilkinson örme zincirleri, daha sonradan kolayca kırıldığı tespit edilen ayrık halkalardan üretilmiştir. Bu zırh, isabet eden mermiyi durdurmamakta, aksine kırılan halkaların zırhı giyen kişiye batmasıyla hasar daha da artırmaktadır.[9] Sudanlı Mehdiciler tarafından kullanılan erçinli örme zırhta aynı sorun gözlenmemiştir; ancak Omdurman Muharebesi'nde İngilizler tarafından kullanılan ateşli silahlara karşı neredeyse hiç koruma sağlayamamıştır.[10] Birinci Dünya Savaşı sırasında Wilkinson Sword şirketi, örme zincirden, şarapnel yeleklerinin öncüsü olan lamellar zırh tasarımına geçiş yapmıştır.

Ayrıca Birinci Dünya Savaşı'nda Yüzbaşı Cruise tarafından İngiliz Piyadesi için yüzü korumak için kasklara takmalık örme zincirden kahkül tasarlamıştır. Bu tasarım, 90 metre uzaklıktan fırlayan 100 gramlık şarapnel parçalarına karşı tam koruma sağlamasına rağmen, askerler arasında yaygınlaşmamıştır.

Asya'da örme zincir zırh

Ayna plaka ile güçlendirilen örme zırh giymiş Tibetli bir savaşçı.

Örme zincir Orta Doğu ve Asya'ya Romalılar aracılığıyla gelmiştir ve bu teknoloji, MS 3. yüzyılda halihazırda pul zırh ve lamellar zırh kullanan Sasani Persleri tarafından alınmıştır. Örme zincir, askerler için kullanımının yanında katafraktlar ve ağır süvariler için at zırhı olarak çokça kullanılmıştır. Genelde Asya tipi örme zincir, Avrupa tipine göre daha hafiftir ve halkaları üzerinde hem zırh ustasının bir damgası hem de ilahi bir kuvvet isteği olarak kutsal semboller bulunur. Örme zırh Kur'an'da "Allah'tan Davud'a verilen bir hediye" olarak geçmektedir:

21:80: "Savaşta düşmanın darbelerinden korunasınız diye Davud'a örme zırh yapma sanatını öğrettik. Acaba buna şükredecek misiniz ki?"

Orta Doğu'daki örme zincir teknolojisi, Orta Asya'da Soğdlar ve Hintler tarafından hızlı bir şekilde alınmıştır. Hindistanın birinci tercihi haline gelen bu zırh, ağırlığı ve bakımının zorluğu gibi sebeplerden dolayı Moğol orduları arasında yaygınlaşmamıştır. Hint tipi örme zincir yapı olarak hafiftir ve plaka zırh ile beraber kullanılır. Plakalı örme zincirin kullanımı, Plassey Muharebesi'ne ve bunun sonucundaki İngilizlerin bu bölge üzerindeki hakimiyetine kadar yaygın olarak kullanılmıştır.

Osmanlı İmparatorluğu plakalı örme zinciri büyük ölçüde kullanmıştır ve ağır süvari birlikleri ile Yeniçeriler tarafından 18. yüzyıla kadar kullanılmaya devam etmiştir. Ayrıca Osmanlı İmparatorluğu bu zırhı, Memlûk Sultanlığı ve Sudanlıların bulunduğu Kuzey Afrika'ya yaymıştır. Örme zırh bu bölgede 20. yüzyılın başlarına kadar üretilmeye devam etmiştir.

Örme zincir Çin'e, Tang Hanedanı'na müttefikleri tarafından MS 718 yılında ödenen haraçta bulunan ve örme zincirden yapıldığı düşünülen, Çin kaynaklarındaki ismiyle "bağlantılı zırh" ile takdim edilmiştir. Yine de Çin bu zırhla ilk kez MS 384 yılında, "zincirlere benzeyen zırh" giyen müttefikleri Kuchi ulusu aracılığıyla karşılaşmıştır. Çin'de örme zırh yaygın olarak üretilmese bile ithal edilmiştir. Sağladığı esneklik ve konfor sayesinde genel olarak yüksek rütbeli muhafızlar ve bu zırhı ithal edebilecek durumda olanlar tarafından sıkça kullanılmıştır. Örme zincir, Çin'in diğer ülkelerden ithal ettiği çok az askeri teçhizattan biridir. Bu zırh nispeten daha geç bir zamanda Kore'ye yayılmıştır ve imparatorluk muhafızları ile generaller için ithal edilmiştir

Japonya'da örme zincir zırh (kusari)

Edo dönemi Japonyasına ait samuray örme zırhı veya kusari gusoku

Japonların, tüm dünyadan daha fazla örme zırh çeşidi vardı.[11] Japonya'da örme zırha, zincir anlamına gelen kusari adı verilmiştir. Kusari kelimesi, zırhlı bir eşya ile kullanıldığında, zırhın çoğunu kusarinin oluşturduğu anlamına gelir.[12] Bunun bir örneği, zincir zırh anlamına gelen kusari gusoku kelimesidir. Kusari gömlekleri, başlıkları, eldivenleri, yelekleri, kaval kemiği, omuz, uyluk koruması, ve öteki zırhlı giysiler üretilmiştir, kusari tabi isimli zırh çoraplar bile.

Kusari, samuray zırhlarında en ilk 1270 yıllarında Moğol istilasında kullanılmıştır; ancak özellikle Nambokuço döneminde (1336-1392) kullanıma geçmiştir.[13] Japonlar bu zırh için pek çok değişik örgü yöntemi kullandılar: Kare şeklinde 1'e 4 deseni (so gusari), altıgen şeklinde 1'e 6 deseni (hana gusari) ve Avrupa tarzı 1'e 4 (nanban gusari) deseni gibi.[14] Kusari genelde Avrupa tipine nazaran çok daha küçük halkalardan yapılmış ve kusariden oluşan yamalar, zırh plakalarını birbirine bağlamak ve kolun altı gibi silah hamlelerine karşı zayıf kalan kısımları kapatmak için kullanılmıştır.

Perçinli kusari Japonya'da bilinen ve kullanılan bir zırhtır. Robinson, H Russell tarafından yazılan "Japanese Arms & Armor Introduction" (Türkçe: Japon Silahları ve Zırhları Tanıtımı) kitabının 58. sayfasında Japon tipi perçinli kusari bulunmaktadır[15] ve Sakakibara Kozan'ın 1800'de yazdığı 16. Yüzyıl Japonyasında Zırh ve Miğfer Yapımı kitabındaki bir alıntıda, Japonların perçinli kusariyi sadece bilip kullanmamış, aynı zamanda kaliteli bir şekilde imal etmişlerdir.

"… bir perçin çivisi ile iri bağlantıları birbirine yaklaştırlan karakuri-namban (perçinli namban). Bunun icadı, Hojo Ava no Kami Ujifusa'nın öğrencisi Fukuşima Dembei Kunitaka'ya ithaf edilir; ancak bu tip bir zırhın doğrudan yabancı zırh modellerinden türetildiği söylenir. Zırh ağırdır, çünkü bağlantıları kalaylanmıştır (biakuro-nagashi) ve keskin kenarlara sahiptir çünkü demir plakalardan dövülmüştür."[16]

Uç uca birleştirilmiş veya ayrık (bükük) bağlantılar, Japonlar tarafından kullanılan kusari bağlantılarının çoğunluğunu oluşturmaktadır. Bağlantılar ya uç uca birleştirilmiştir (perçinlenmemiştir) ya da kusari, iki veya daha fazla kere çevrilmiş veya bükülmüş tel bağlantılardan oluşturulmuştur.[17] Bu ayrık bağlantılar, günümüzdeki anahtarlıklardaki ayrık bağlantılı halkalarla benzerdir. Halkalar, paslanmayı önlemek için siyah lake ile kaplanır ve her zaman giysiye veya deri kıyafete dikilirdi. Bazen kusari, kıyafetin katmanları arasına yerleştirilerek tamamen kapatılırdı[18]

Kusari gusoku veya örme zincir zırh, Edo dönemi boyunca (1603-1868) sıkça kullanılmıştır. George Cameron Stone'a göre,

"Bütün haldeki örme zincir zırh takımı kusari gusoku, önemli günlerde, bazen günlük kıyafetlerin altına giyilirdi."[11]

Ian Bottomley tarafından yazılan "Arms and Armor of the Samurai: The History of Weaponry in Ancient Japan"[19] (Türkçe: Samurayların Silahları ve Zırhları: Antik Japonya'da Silahların Tarihi) kitabında, kusari zırhının resmi gösterilir ve Edo dönemi samuray polisler trafında giyilen, çıkarılabilir kollara sahip olan kusari katabira'dan (zincir gömlekler) bahsedilir. 1860larda samuray döneminin sonlanması ve 1876'da getirilen "halk arasında kılıç taşıma yasağı" ile birlikte, örme zincir ve diğer tüm zırhların günlük hayattaki kullanımı ortadan kalkmıştır.[20]

Etkililiği

Bayeux Müzesi'nden bir zincir gömlek.

Örme zincir kesici silah hamlelerine ve delici silahların saplama hamlelerine karşı etkili bir savunma sağlar; hatta Leeds'teki Royal Armouries'de yapılan bir çalışmaya göre geleneksel ortaçağ silahlarıyla bu zırhı delip geçmek çok zordur.[21][22] Genel olarak basedilirse, örme zırhın dayanıklılığı dört faktörden oluşur: Bağlantı tipi (perçinlenmiş, uç uca eklenmiş veya kaynak yapılmış), kullanılan malzeme (demir, tunç, çelik), örgü yoğunluğu (daha sıkı örülmüş zırhın halka aralıklarından geçebilmek için daha ince silah kullanımı) ve halka kalınlığı (çoğu örnekte 14 ile 18 ayar arasında uzanır). Örme zırh, uygun dövüş teknikleriyle birleştirildiği zaman bir savaşçıyagözle görülür bir avantaj sağlar. Yine de, zırh yüzeyine gelen tamamen dik bir darbe, perçinlenmemiş zincir bağlantılarının arasından geçebilir.[23] Bir mızrak veya ince bir kılıçla uygun bir şekilde batırma hamlesi yapılırsa zırh delinebilir, ayrıca baltalı kargı veya mızraklı balta darbeleri, zırhı kırıp geçebilir. Hindistan'da, yöresel hafif örme zırhları delebilmek için katara olarak bilinen muştalı hançerler geliştirilmiştir. Bazı bulgular, zırhlı dövüş sırasında yapılan hamlelerin amacını, doğrudan zırhın içinden geçmek değil de, zırhın kenarından geçmek olduğunu göstermiştir. İsveç'in Visby knetinde yapılan tarihi bir çalışmaya göre, iskeletlerin çoğunun zırhın daha az koruduğu bacak bölgesinde yaralanmalara rastlanmıştır.[23]

Örme zırhın kötü yanlarından biri de eşit olmayan ağıtlık dağılımıdır, zırhın oluşturduğu ağırlık tamamen omuzların üstüne biner. Zırhın üstüne bir kemer takılmasıyla fazladan bir destek noktası oluşur ve dengesiz ağırlık sorunu azaltılabilir.

Örme zincirin esnekliği yüzünden gelen darbeler sonucu giyen kişide ciddi çürükler veya kırıklar oluşabilmekteydi, ayrıca kafa travmalarına karşı çok zayıf bir koruması vardı. Bu yüzden savaşçılar, örme zincir külahlarının üzerine sert miğferler giyerlerdi. Gürz veya savaş çekici gibi darp silahlarıyla yapılan hamlelere karşı örme zincirin neredeyse hiçbir etkisi yoktu; bu yüzden genelde zincir gömleğin altına gambeson gibi zırhlar giyilirdi. Ortaçağ'da cerrahlar, kırık kemikleri yerine oturtma ve bu tip yaralanmaların bakımı konusunda oldukça iyilerdi, ancak zayıf hijyen anlayışı nedeniyle kesikler, enfeksiyon gibi çok daha büyük tehlikeler oluşturabilmekteydi. Bu yüzden, kesiklere karşı çok daha iyi korunma sağlayan örme zırh giyen savaşçıların hayatta kalma yüzdeleri daha iyiydi.

İmal edilişi

1698 yılına ait örme zincir üretimini gösteren elyazması.

En yaygını 1'e 4 deseni olan (her bir halka, dört halkaya bağlıydı), birbirine bağlı halka desenleri antik zamanlardan beri bilinmekteydi. Avrupa'da 1'e 4 desni tamamen baskın örgü tarzıydı. Örme zincir aynı zamanda, daha fazla desenin üretildiği ve pek çok değişik isminin türetildiği Doğu Asya'da da (özellikle Japonya'da) yaygındı.

Roma dönemi öncesi Avrupa'da, batırma hamlesi veya ok saplanması sonucu zırhtaki halkaların kopmaması için, örme zırhtaki halkalar perçinlenmeye başlanmıştır.

14. yüzyıldan itibaren Avrupa tipi örme zincirler alternatif serilerde perçinlenmiş ve sert halklarla yapılmaya başlanmıştır. Bu noktadan sonra örme zincirler sadece perçinlenmiş halkalardan yapılmıştır. Halkalar dövme demirden yapılırken, daha sonra ısıl işlem görmüş çelikten yapılmaya başlanmıştır. Perçinlenmiş halkalar için kullanlın teller, iki şekilde yapılmaktaydı. İlk yöntemde, dövme demir çekiçle levha haline getiridkten sonra şeritler halinde kesilir, ardından hadde aracılığıyla istenilen çapta tel elde edilir. O döneme ait çeşitli elyazmalarındaki resimlerde su çarkı kullanan, tel üretimi yapan değirmenler görülür. İkinci yöntemde ise, demir çubuk dövülerek daha ince bir değnek haline getirilir ve çekilerek tel haline getirilir. Bütün haldeki halkalar, delinen levhalar ile elde edilir. Bu halkaların üzerine, kökenini ve zanaatkârlarını belirtmek amacıyla lonca sembolleri damgalanır. Bütün halkalar üretmek için ayrıca şahmerdan kaynağı da kullanılmıştır, ancak Avrupa'da bunun bilinen tek örneği 7. yüzyıl örme zincir Coppergate perdeleridir. Avrupa dışında, örneğin Hindistan'da theta bağlantıları olarak bilinen bu uygulama daha yaygındı. Uç uca eklenen halkalardan oluşmuş zırh çeşidinin, örme zincirin (kusari) uç uca eklenen bağlantılarla yapılması yaygın olan Japonya dışında tarihte çok az örneği vardır. Bu yüzden uç uca ekleme yönteminin tarihte yaygın olmadığı görüşü genel olarak kabul görür.[17]

Modern kullanımı

Pratik kullanımı

Köpekbalığı ısırıklarına karşı Neptunic dalgıç giysisi

Örme zincir, kasaplar için et paketleme teçhizatına karşı koruma giysisi olarak kullanılır. İşçiler beyaz önlüklerinin altına 4 kg ağırlığa kadar örme zincir giyerler.[24] Ayrıca kasaplar genelde, et keserken oluşan yaralanmalara karşı kendilerini korumak için örme zincir eldiven de takabilirler.

Oyma sanatçıları bazen, kıymıklara ve kesiklere karşı korunmak için örme zincir eldiven takar.

İngiliz polisi, bıçaklı saldırganlarla ilgilenirken örme zincirle güçlendirilmiş eldiven takar.

Meşgul oldukları hayvanlara karşı korunma için, hayvan kontrol memurları ve köpekbalığı ısırıklarından korunmak isteyen dalgıçlar örme zincir kullanırlar. 1979 yılında Köpekbalığı uzmanı ve su altı film yapımcısı Valerie Taylor, köpekbalıklarıyla dalış yaparken kullanılan örme zincir giysileri geliştirip deneme yapan ilk kişilerdendir.

Örme zincir, endüstriyel alanlarda metal işleme çalışmaları sırasında şarapnel ve sıçrama gibi durumlar için yaygın bir şekilde kullanılır.

Yüksek gerilim hatlarında çalışan işçiler ve tesla bobini meraklıları tarafından faraday kafesi işlevi görmesi için örme zincir giysiler kullanılır.[25][26]

Kesici aletlere karşı yelek

Geleneksel tekstil bazlı kurşun geçirmez yelek, yumuşak uçlu mermileri durdurmak için tasarlanmıştır; ancak bıçaklı saldırılara karşı sağladığı savunma azdır. Bıçağa karşı dayanıklı yelekler, bu tür saldırılara karşı tasarlanmıştır. Bunlardan bazılarının katmanları arasında metal plaka, örme zincir, metalik tel gibi cisimler vardır.[27]

Tarihi canlandırmalar

MS 175 yılında kuzey bölgelerde bir Roma askeri canlandırması.

Pek çok tarihi canlandırma grupları, özellikle İlk Çağ ve Orta Çağ odaklı olanlar, örme zinciri hem kostüm hem de rol gereği hamle yapılan silahlara karşı koruma için kullanırlar. Özellikle gerçek çelik silah kullanan gruplar arasında yaygındır. Zindeliğine göre bir oyuncu, zincir gömlek giydiğinde; koşabilir, yere yatabilir, kalkabilir, zıplayabilir, parende atabilir (hatta yanlamasına parende bile atabilir) ve hatta zırh takımı giyerken yüzebilir. 1,5 mm çapında tellerle ve 10 mm çapında halkalarla yapılan modern bir zincir gömlek, 10 kg ağırlığındadır ve 15,000 ila 45,000 arasında halka taşır. Örme zincir zırh, günlük kıyafetlerin altına giyilebilir ve pek çok oyuncu, rollerine alışabilmek için bunu yapar.

Tarihi canlandırmalar için günümüzde kullanılan örme zırhlar çeşitli tarzlarla ve malzemelerle yapılabilir. Günümüzdeki çoğu canlandırmada, paslanmaz çelik veya galvanizli demir halkaların uç uca eklenmesiyle üretilir; ancak bu, tarihi açıdan hatalıdır, yine de tarihi açıdan tutarlı taklitlere göre bakımı ve üretimi daha az masaflıdır. Örme zırh ayrıca titanyum, alüminyum, tunç ve bakırdan yapılabilir. Perçinli örme zincir, uç uca eklenerek oluşturulan örme zırhlara göre daha fazla işçilik ve masraf gerektirse de, tarihi açıdan daha tutarlıdır. Deadliest Warrior gibi televizyon şovları uç uca eklenmiş zincirleri, Avrupa ve Orta Doğu tarihinde kullanılmış olarak göstermiştir; ancak bu söylem hatalıdır, uç uca eklenmiş zincir örneği sadece Japon kusarilerinde yaygın olarak kullanılmıştır.[17]

Dekoratif kullanımı

Binbaşılar için dekoratif zincir omuzluklar.
Roundmaille örgüsü kullanılarak yapılmış modern bir bileklik.

Örme zincir dekoratif alanda kullanılmaktadır ve pratik faydaları ortadan kaybolduktan çok sonra bile askeriyede rütbe göstergesi olarak kullanılmaya devam etmiştir. Askeri ünifromalarda örme zincir, genelde apoletler üzerinde kullanılır. Bu şekilde İngiliz Territorial Army'de ve Kanada Ordusu'nda kullaılmaktadır.

Örme zincir, heykel ve mücevherat alanında, özellikle değerli metallerle veya renkli bir şekilde anotlanmış metaller şeklinde kullanılmaktadır. Baş süsleri, Noel aksesuarları, satranç takımları ve mücevherat gibi alanlar, örme zincir sanatının en çok kullanıldığı yerlerdir. Geleneksel olmayan bu uygulama alanları için yüzlerce zincir örgüsü veya deseni geliştirilmiştir.[28] Örme zincir sanatçılarının eserlerini gösterebildikleri ve diğer eserleri tartışabildikleri forum siteleri oluşturulmuştur, bu sitelerden en çok ziyaret edilen iki tanesi: M.A.I.L. (Maille Artisans International League) ve the Ring Lord forumlarıdır.

Filmlerde örme zincir

Bazı filmlerde, gerçek örme zırhın masrafı çok olduğu için, asıl zırh yerine metalik boyayla boyanmış iplik dokuması kullanılmıştır (bunun bir örneği, çok düşük bir bütçeyle çekilen Monty Python and the Holy Grail filmidir). Kostümün gerçek görünmesi konusuna biraz daha önem verilen filmlerde, daha hafif ve ucuz olduğundan, sık sık akrilonitril bütadien stiren (ABS) plastik halkaları kullanılmıştır. Yüzüklerin Efendisi üçlemesinde pek çok gerçek zırhın yanında ABS zırhları da kullanılmıştır. ABS halkalarının sahteliğinin belli olduğu yakın çekimler dışında, ağırlığı dolayısıyla oyuncuların performansını etkileyebileceğinden ötürü gerçek metal zırhlar pek tercih edilmez.

Galeri

Kaynaklar

  1. ↑ The ancient world, Richard A. Gabriel, Greenwood Publishing Group, 2007 P.79
  2. ↑ Philip Sidnell, Warhorse: Cavalry in Ancient Warfare, Continuum International Publishing Group, 2006 ISBN 1-85285-374-3, p.159
  3. ↑ Robert E. Krebs, Carolyn A. Krebs, Groundbreaking Scientific Experiments, Inventions, and Discoveries of the Ancient World, Greenwood Publishing Group, 2003 ISBN 0-313-31342-3, p.309
  4. ↑ Rusu, M., "Das Keltische Fürstengrab von Ciumeşti in Rumänien", Germania 50, 1969, sf. 267–269
  5. ↑ Reed Jr., Robert W."Armour Purchases and Lists from the Howard Household Books", The Journal of the Mail Research Society, Vol. 1. No. 1, July 2003
  6. ↑ "Men Who Wear Armour.". The Daily Mail. 1886.
  7. ↑ Randolph, T.H. (1892). The Wilkinson Sword Catalog. The Wilkinson Sword Co. Ltd.. s. 41.
  8. ↑ Google Books Iron Men
  9. ↑ Robinson, H. Russel (2002). Oriental Armour. Courier Dover Publications. s. 85.
  10. ↑ Stone, George Cameron (1999). A Glossary of the Construction, Decoration and Use of Arms and Armor: In All Countries and in All Times. Courier Dover Publications. s. 69.
  11. 1 2 George Cameron Stone (2 Temmuz 1999). A Glossary of the Construction, Decoration and Use of Arms and Armor: In All Countries and in All Times. Courier Dover Publications. s. 61. ISBN 978-0-486-40726-5. http://books.google.com/books?id=J5PgapzD6FoC&pg=PA61. Erişim tarihi: 18 Şubat 2011.
  12. ↑ A Glossary of the Construction, Decoration and Use of Arms and Armor: In All Countries and in All Times, George Cameron Stone, Courier Dover Publications, 1999 p. 403
  13. ↑ Brassey's Book of Body Armor, Robert C. Woosnam-Savage, Anthony Hall, Brassey's, 2002 sf.92
  14. ↑ Ian Bottomley& A.P. Hopson "Arms and Armor of the Samurai: The History of Weaponry in Ancient Japan" P.57 & P.186 ISBN 1-86222-002-6
  15. ↑ JAPANESE ARMS & ARMOR, INTRODUCTION BY ROBINSON, H RUSSELL NA, Publisher: CROWN, 1969, sf.58,ASIN:B000PSBYO8
  16. ↑ The manufacture of armour and helmets in sixteenth century Japan: (Chūkokatchū seisakuben) Kōzan Sakakibara, C. E. Tuttle, 1964 sf.84
  17. 1 2 3 George Cameron Stone (2 Temmuz 1999). A Glossary of the Construction, Decoration and Use of Arms and Armor: In All Countries and in All Times. Courier Dover Publications. s. 424. ISBN 978-0-486-40726-5. http://books.google.com/books?id=J5PgapzD6FoC&pg=PA424. Erişim tarihi: 18 Şubat 2011.
  18. ↑ The manufacture of armour and helmets in sixteenth century Japan: (Chūkokatchū seisakuben) Kōzan Sakakibara, C. E. Tuttle, 1964 sf.85
  19. ↑ Ian Bottomley& A.P. Hopson "Arms and Armor of the Samurai: The History of Weaponry in Ancient Japan" pp.155–156 ISBN 1-86222-002-6
  20. ↑ The connoisseur's book of Japanese swords, Kōkan Nagayama, Kodansha International, 1998 sf.43
  21. ↑ "Medieval Military Surgery", Medieval History Magazine, Vol 1 is 4, December 2003
  22. ↑ Deadliest Warrior: episode 2; katana unable to penetrate mail
  23. 1 2 Thordeman, Bengt (1940). Armour From The Battle of Wisby 1361. Stockholm, Sweden: Kungl. Vitterhets Historie och Antikvitets Akademien. s. 160.
  24. ↑ Schlosser, Eric (3 Eylül 1998). "Fast-Food Nation: Meat and Potatoes". Rolling Stone magazine (USA), Issue 794,. 25 Temmuz 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20120725115324/http://www.ericsecho.org:80/investigation2.htm. Erişim tarihi: 2007-12-05.
  25. ↑ Douglas, David (director) (2002). Straight Up: Helicopters in Action. Smithsonian Institution's National Air and Space Museum.
  26. ↑ Blake, Terry. "Dr Zeus - Testing of HV Suit w Twin Musical Tesla Coils". Daily Planet Segment 2008. Discovery Channel. 9 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160809191943/http://www.dr-zeus.com/.
  27. ↑ Illustrated Directory of Special Forces, Ray Bonds, David Miller, Zenith Imprint, 2003 p. 368
  28. ↑ DeviantArt.com

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 8/20/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.