Andronovo Kültürü
Koordinatlar: 55°53′K 55°42′D / 55.883°K 55.7°D
Andronova Kültürü (Rusça: Андроновская культура), Altay - Tanrı Dağı dağları, Güney Sibirya ve Hazar'ın kuzeydoğusuna kadar uzanan bölgede gelişen Türk[1] kültür çevresi. MÖ 1700 ile MÖ 1200 arasına tarihlenir. Afanasyevo Kültürü'ne benzeyen ve daha ileri bir seviyeye ulaşan kültürde bakır araçların yanı sıra tunç, gümüş ve altından araçlara da rastlanmıştır. Eşyalarını hayvan figürleri ile süsleyen bu kültür atı evcilleştirmiştir.
Andronovo Kültürü Ön-Türkler tarafından kurulduğuna dair bazı kanıtlar var. Tarihçiler, etnologlar, sanat ve kültür tarihçileri ile dil araştırmacılarının Türklerin anayurdu olarak kabul ettikleri Altay bölgesinde yapılan arkeolojik araştırmalar, Afanasyevo (MÖ 3300-1700) ve Andronovo (MÖ 1700-1200) kültürlerinin bilhassa ikincisinin temsilcisi olan ırk brakisefal savaşçı Türk ırkının prototipi olduğunu göstermiştir.[2][3]
Andronovalıların fiziki açıdan Avrupalı olduğu düşünülmekle birlikte, Başkurtlar, Kırgızlar, Tatarlar, Altaylılar, Karakalpaklar, Kazaklar, bazı Özbekler ve Tacikler onların özelliklerini taşımaktadır.[4]
Ayrıca bakınız
- Altay Dilleri
- Afanasyevo kültürü
- Anav Kültürü
- Hint-Avrupa dil ailesi
- Karasuk kültürü
- Kelteminar Kültürü
Kaynakça
- ↑ Ibrahim Kafesoglu, "Türk Milli Kültürü", Istanbul, 1983, s. 48. Yrd. Doç. Dr. Hasan Bahar: "Türkistan'ın coğrafi konumu ve ilkçağ kaynaklarına göre tarihi", s. 238.
- ↑ "It is reckoned that the culture of Andronovo was created by the ancestors of the Turks, who were white, horse-riders and warriors having spherical heads." (Murat Ocak, The Turks: Early ages, Yeni Türkiye, 2002)
- ↑ "Hakasya'da Abakan yakınlarındaki Minusinsk bölgesinden doğan Afanasyevo kültürü (MÖ 2500-1700), sonra Andronovo kültürü (MÖ 1700-1200) eski Türk kültürünün ilk temsilcileri idiler." (Türk Kültürüne Hizmet Vakfı, Türk dünyası kültür atlası: The Seljuk period, Turkish Cultural Service Foundation, 2003, s.9)
- ↑ A.S. Amanjolov, History of Ancient Türkic Script: Chapter 10: Genesis of Türkic Runic Alpabet, Almaty, Mektep 2003, s.292
|