El (tanrı)
ʾĒl (Elif-lam şeklinde yazılır, Ugarit ve Fenike tanrısı,[1] Arapça إل veya إله, Akadça ilu), Kuzeybatı Sami dillerinde "tanrı" anlamında bir kelimedir.
Kenaniler, veya tüm Levant bölgesinde, El veya Il bir tanrı idi. Aynı zamanda bütün bir insanlığın veya tüm yaratıkların babası, Ra's Şamra (Suriye) de bulunan tabletlere göre tanrıça Aşera'nın kocası idi.[2]
Boğa El ve oğlu Baal (Haddad)'ın sembolü idi, ve her ikisi başları üzerinde boğa boynuzu giyerlerdi.[3][4][5][6]
El bazı mitlere göre bir çöl tanrısı olmalıydı. İki karısı ve bir oğlu için çölde bir sunak yapılmıştı. Birçok tanrıya, en önemlisi de Baal Haddad, Yam ve Mot isimli semitik ilahlara babalık yapmaktaydı.
Liguistik şekiller
Sami dillerinin tümünde bu kelimenin ve türdeşleri bulunur. Ugarit dilinde ʾil, çoğ. ʾlm; Fenike dilinde ʾl, çoğ ʾlm; İbranice ʾēl, çoğ. ʾēlîm; Arami ʾl; Akkad ilu, çoğ. ilānu.
Kuzeybatı sami dillerinde El generik isim olarak tanrı anlamında ve El isimli tanrının özel ismi olarak iki şekilde kullanılırdı.[8]
El birçok panteonun "baştanrı"sıydı ve Kenanlılara göre baba tanrı idi.
Kaynaklar
- ↑ Princeton.edu s.v. "El (god)"; Online Phoenician Dictionary
- ↑ Matthews 2004, s. 79.
- ↑ Caquot, André; Sznycer, Maurice (1980). Ugaritic religion. Iconography of religions. 15: Mesopotamia and the Near East. Leiden, Netherlands: Brill. s. 12. ISBN 978-90-04-06224-5. LCCN 81117573. OCLC 185416183. http://books.google.de/books?id=S4geAAAAIAAJ&pg=PA12.
- ↑ van der Toorn 1999, s. 181.
- ↑ Schwabe, Calvin W. (1978). Cattle, priests, and progress in medicine. Minneapolis, MN: University of Minnesota Press. s. 19. ISBN 978-0-8166-0825-6. LCCN 77084547. OCLC 3835386. http://books.google.de/?id=3h6RJVdZOlkC&pg=PA19.
- ↑ Falk, Avner (1996). A psychoanalytic history of the Jews. Cranbury, NJ: Associated University Presses. s. 49. ISBN 978-0-8386-3660-2. LCCN 95002895. OCLC 32346244. http://books.google.de/?id=z10-Xz9Kno4C&pg=PA49.
- ↑ du Mesnil du Buisson, Robert (1969). "Le décor asiatique du couteau de Gebel el-Arak" (French) (PDF, 4.6 MB). BIFAO (Institut Français d'Archéologie Orientale) 68: 63–83. ISSN 0255-0962. http://www.ifao.egnet.net/bifao/Bifao068_art_07.pdf.
- ↑ Smith 2001, s. 135.