Feodal sosyalizm
| Sosyalizm |
|---|
 |
|
Gelişme
Sosyalizmin Tarihi
|
|
Fikirler
Ekonomik planlama ·
İlkel sosyalist birikim · Fırsat eşitliği · Ekonomik demokrasi Adhokrasi · Teknokrasi Öz-yönetim · Doğrudan demokrasi Kamu mülkiyeti · Ortak mülkiyet Sosyal temettü · Temel gelir Üretim kullanmak için Ayni hesaplanması · Çalışma çeki Endüstriyel demokrasi · İşbirliği Malzeme denge muhasebesi Sosyal mülkiyet · Ekonomi |
|
Çeşitleri
Tarım · Devlet · Demokratik
Yeşil · Esnaf · Marksist Liberter · Liberal · Karşılıkçılık Piyasa · Bilimsel · Devlet Anarşizm · Sendikalizm · Sosyal demokrasi Dini · Feodal · Burjuva · Devrimci 21. yüzyıl sosyalizmi Ütopik Afrika sosyalizmi |
|
Kişiler
Charles Hall · Henri de Saint-Simon
Robert Owen · Charles Fourier William Thompson Thomas Hodgskin Louis Blanc · Moses Hess Karl Marx · Friedrich Engels Ferdinand Lassalle William Morris · Mary Harris Jones Eugene V. Debs · John Dewey Enrico Barone · Ben Tillett Edvard Kardelj · Robin Hahnel Michael Albert · Sultan Galiyev |
|
Organizasyonlar
Birinci Enternasyonal İkinci Enternasyonal(Uluslararası Emekçiler Birliği) Üçüncü Enternasyonal (Komintern) Dördüncü Enternasyonal Beşinci Enternasyonal Sosyalist Enternasyonal Dünya Sosyalist Hareketi |
|
Sosyalizm portalı Siyaset portalı |
Feodal sosyalizm, anti-kapitalist toplumsal bir demagoji yardımıyla işçi sınıfını feodal sınıfların yanına çekmeye ve onları feodal sınıfların burjuvaziye karşı savaşımında kullanmaya çalışan eğilim. Bilimsel sosyalizmin aksine, bilimsel yöntemler kullanılmadan literatüre geçirilen bu sosyalizm fikrinde feodal sınıflar, işçi sınıfını kendi sınıf çıkarları gereği kullanmıştır.
Hakkında
"Feodal sosyalizm" terimi ilk kez Karl Marx ve Friedrich Engels'in Komünist Parti Manifestosu eserinde kullanılmıştır.[1] Tarihsel ve felsefik olarak büyük oranda Thomas Carlyle tarafından teorize edilen bu düşüncenin kökenleri Katolik fikirlere dayanmaktadır.
Fransa'da 1830 yılındaki Temmuz Devrimi döneminde Bourbon Hanedanı taraftarı mutlak monarşi yanlılarından bir bölümü böyle bir propaganda yapmıştır. İngiltere'de ise 1832 yılındaki parlamento reformu döneminde, soylulardan ve edebiyatçılardan oluşan ve liberalizm yanlılarına (Benjamin Disraeli, Thomas Carlyle vb.) yakın olan "Genç İngiltere" grubunun işi oldu. Bu eğilimin Prusyalı köy soylularının feodal partisinin bazı öğeleri üzerinde belli bir etkisi oldu. Görüşleri Almanya'da "L'Observateur rhénan" adlı gazete ile yayılıyordu. Karl Marx bu gazetede yer alan görüşlere karşı "devrimci sosyalizmi" savunmuş ve "L'Observateur rhénan'ın Komünizmi" adlı bir makale yayınlamıştır.[2]
Devrimler ve toplumsal değişimler sonucu ortaya çıkan burjuva sınıfına karşı savaşan feodaller, antikapitalist görüşlere sahip emekçi sınıflar ile feodal lordları birleştirmiş ve önemli bir cephe kazanmışlardır.[3] Marksist tarih yorumuna göre burjuva sınıfı, ilk ortaya çıktığı yıllarda feodalizmin tasfiyesini amaçladığından dolayı üstlendiği rol bakımından ilerici bir role sahipti. Bu nedenle "feodal sosyalizm" taraftarları, feodalizmi temsil etmeleri ve burjuvaziye karşı açtığı savaş nedeniyle marksist yorumculara göre gerici bir tarihsel role sahiptir.
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ↑ Karl Marx, Friedrich Engels. Manifest Kommunisticheskoi partii, In Soch, İkinci baskı, vol. 4.
- ↑ Karl Marx, Friedrich Engels. Din Üzerine, Sol Yayınları, Dördüncü baskı, 2008, s. 334-335.
- ↑ Büyük Sovyet Ansiklopedisi, 1979, Erişim tarihi: 7 Temmuz 2016.