I. Danilo Petrović-Njegoš

I. Danilo Petrović-Njegoš Данило I Петровић-Његош
Karadağ Prensi
Hüküm süresi	1852-1860
Sonra gelen	I. Nikola Petrović-Njegoš
Karadağ Prensi-Piskoposu
Hüküm süresi	1851-1852
Önce gelen	II. Petar Petrović-Njegoš
Eş(leri)	Darinka Kvekić
Çocukları	Olga
Hanedan	Petrović-Njegoš Hanedanı
Babası	Stanko Petrović-Njegoš
Annesi	Krstinja Vrbica
Doğum	25 Mayıs 1826 Njegoš
Ölüm	13 Ağustos 1860 (34 yaşında) Kotor

I. Danilo Petrović-Njegoš, (Sırpça: Данило I Петровић-Његош; 25 Mayıs 1826, Njegoš, Karadağ - 13 Ağustos 1860, Kotor), Karadağ'ın 1851-52'de prens-piskoposu (vladika) ve prensi (1852-60). Karadağ'ı hükümdarlığın veraset yoluyla belirlendiği bir prenslik durumuna getirmiştir.

Seçim yoluyla piskopos-prensliğe gelen amcası II. Petar Petrović-Njegoš'un ölümü üzere Karadağ'ın piskopos-prensi oldu. Ertesi yıl vladikaların o güne kadar taşıdıkları piskopos unvanını bırakarak prens unvanı aldı (1852). Bu çığır açan hareketiyle, Vladika Gaspodarlık dönemi kapandı ve laik bir sistem getirildi.

Avusturya ve Rusya'nın muvafakatini alarak Karadağ'ın başına geçti ve kendini Karadağ prensi ilan etti. Osmanlı Devleti, bu durumun ileride bir bağımsızlık isteği gibi zararlı neticeler doğuracağı düşüncesiyle, Danilo'nun prensliğini tanımadı. Bu nedenle 1853'te Karadağlılar, Danilo liderliğinde isyan etti ve bağımsızlık istediler. Gelişen hadiseler üzerine Osmanlı Devleti, Serdar-ı Ekrem Ömer Paşa kumandasında büyük bir kuvvet oluşturarak beş koldan Karadağ'a girdi. Danilo, 1853'te Ostrog yakınlarında Osmanlı kuvvetlerini yendi, Avusturya ve Rusya‘nın araya girmesiyle Karadağ ile Osmanlı Devleti arasında 3 Mart 1853 tarihinde bir anlaşma imzalanarak, Karadağ'da statükonun korunması yönünde bir karar alındı ve Osmanlı Devleti geri çekilmek zorunda kaldı.^[1]

Bu askeri ve siyasi gelişmelere rağmen Kırım Savaşı sırasında Osmanlılara saldırmaktan kaçındı. Barışçı politikasının dağlılar arasında yarattığı hoşnutsuzluk, sonunda açık bir ayaklanmaya dönüştü. Karadağ'ın bağımsızlığının tanınması yolundaki isteği ve öteki talepleri Paris Kongresi'nde kabul görmedi. 1858'de "Karadağ'ın Kılıcı" olarak anılan kardeşi Mirko, Grahovo'da Osmanlı ordularını yendi.

Danilo, 1855'te yurttaşlık haklarını ve dinsel özgürlükleri tanıyan bir yasa çıkardı. 11 Ağustos 1860'ta Kotor Körfezi üzerindeki Persano'da, ülkedeki ayaklanmanın ardından sürgüne gönderdiği bir Karadağlı tarafından vuruldu; iki gün sonra da öldü. Erkek çocuğu olmadığı için yerine kardeşi Mirko'nun oğlu Nikola geçti.

Kaynakça

1. Uğur Özcan, II. Abdülhamid Dönemi Osmanlı-Karadağ Siyasi İlişkileri, Türk Tarih Kurumu, Ankara 2013 ISBN 978-975-16-2527-4

Resmî unvanlar
Önce gelen: Önce gelen yoktur.	Karadağ Prensi 1852-1860	Sonra gelen: I. Nikola
Dini unvanlar
Önce gelen: II. Petar Petrović-Njegoš	Karadağ Prensi-Piskoposu 1851-1852	Sonra gelen: Sonra gelen yoktur.