Lazarus refleksi

Başlığın diğer anlamları için Lazarus sayfasına bakınız.

Lazarus belirtisi ya da Lazarus refleksi beyin ölümü gerçekleşmiş hastalarda meydana gelen reflekslerdir,^[1] bu refleks sarılır gibi kollarını kaldırıp çapraz şekilde bağlama şeklinde görülür (mısırmumyaları pozisyonunda).^[2][3] Bu fenomen adını İncilde geçen Lazarus'tan alır,^[4] Yuhanna İncili'nde İsa'nın Lazurs'u ölüyken dirilttiğinden bahsetmektedir.

Görülme nedenleri

Lazarus belirtisi diz kapağı refleksi gibi, refleks yayı'nın aracılık ettiği reflekslere bir örnektir, sinirsel iletim beyine uğramadan omurga aracılığıyla gerçekleşir. Bunun bir sonucu olarak beyin ölümü gerçekleşmiş ancak diğer organları yaşam destek ünitesine bağlı hastalarda hareket mümkün kılınır, beyin aktivitesi testleri yapabilmek için istemsiz hareketler kompleksinin önüne geçilir.^[3] Bu ve buna benzer hareketlerin farkında olmak beyin ölümünün gerçekleşmesi ve bu konuda yanlış teşhislerin önüne geçmede daha doğru kararlar verileceği, nörolojistler tarafından öne sürülmüştür^[2]

Refleks genellikle hastanın kollarının hafif titreme hareketleri öncesinde ya da kollar ve gövde üzerindeki görünümü öncesinde meydana gelir. Önce dirsekler sternum üzerinde kaldırılır ve sonra kollar esnemeye başlar. Genellikle boyun ve çeneye dokunma ya da kolları çapraz şekilde bağlama tarzında olur. Bu eylemlerle beraber kısa nefes vermeler de gözlemlenebilir..^[3]

Olaylar

Fenomen, beyin ölümü gerçekleşmiş hastalardan solunum cihazının çıkarılmasından birkaç dakika sonra görülmüştür.^[4] aynı zamanda apne testi sırasında da görülmüştür – Bu, akciğer ve dış solunum kaslarının süspansiyon ve hareketinden dolayı olur- Bu tarz belirtiler Amerikan Nöroloji Akademisi tarafından beyin ölümünün bir göstergesi olarak kabul edilmektedir.^[5]

Yoğun bakım ünitelerinde Lazarus işareti oluşumları hastaların kurtarılma çalışmalarında yanıltıcı olabilmektedir. Bu durumu gözleyen birçok gözlemci korkmuş ve mucizevi bir olay olduğunu düşünmüştür.^{[3] [4]}

Ayrıca bakınız

• Lazarus sendromu

Kaynakça

1. "Brain death and brainstem failure". The Egyptian Society of Medical Ethics. 2009. 5 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20140605034103/http://medethics.org.eg:80/ESME/e-brain_death5.htm. Erişim tarihi: August 26, 2011. 
2. S.G Han et. al (2006). "Reflex Movements in Patients with Brain Death: A Prospective Study in A Tertiary Medical Center". Journal of Korean medical science 21 (3): 588–90. DOI:10.3346/jkms.2006.21.3.588. ISSN 1011-8934. PMC 2729975. PMID 16778413. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=2729975. 
3. Allan H Ropper (1984). "Unusual spontaneous movements in brain-dead patients". Neurology 34 (8): 1089–90. DOI:10.1212/wnl.34.8.1089. PMID 6540387. http://www.neurology.org/cgi/content/abstract/34/8/1089?ijkey=06e05d11bada7b6a4b70f962591dfd2d96b3d91a&keytype2=tf_ipsecsha. 
4. Calixto Machado (2007). Brain death: a reappraisal. Springer. s. 79. ISBN 978-0-387-38975-2. http://books.google.com/?id=p3dRFHAYZ3AC. 
5. "Practice Parameters: Determining Brain Death in Adults". American Academy of Neurology. 1994. 11 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20120211151438/http://www.aan.com/professionals/practice/pdfs/pdf_1995_thru_1998/1995.45.1012.pdf. Erişim tarihi: 12 July 2009.