Lösin
| Lösin | |
|---|---|
 | |
| Leucine L-Lösin (sol) D-Lösin (sağ) | |
| Tanımlayıcılar | |
| CAS numarası | 61-90-5 |
| PubChem | 6106 |
| SMILES |
|
| InChI |
|
| ChemSpider | 5880 |
| Özellikler | |
| Molar kütle | 131,18 g·mol−1 |
| Görünüm | katı, pırıldayan beyaz kiristal pul şeklinde |
| Yoğunluk | 1,29 g·cm−3 |
| Erime noktası |
293–295 °C |
| Çözünürlük (su içinde) | Suda kötü çözülür: (24 g·l−1 20 °C) |
| Tehlikeler | |
| AB İndeksi | Belirtilmemiş |
| Belirtilmiş yerler dışında verilmiş olan veriler, standart haldedir. (25 °C, 100 kPa) | |
| Bilgikutusu kaynakları | |
Lösin (Leu, L) DNA tarafından kodlanan 20 aminoasitten biridir. İzolösin ve lösin birbirlerinin izomeridirler. Beslenme açısından lösin dışarıdan alınması elzem (esansiyel) olan bir aminoasittir.
Diğer birçok amino asitte olduğu gibi bu amino asitinde hem L- hemde D- isomeri vardır. Aber aktiv olan diğer bir değişle doğada var olan isomeri L- Lösin’dir. Bu yazıda ya da bilimsel makalelerde Lösin L- ya da D olarak hiçbir ön ek almayarak sadece Lösin diye bahsedilmişse, burda bahsi geçen L- Lösin’dir.
Doğada Bulunuşu
Lösin proteinlerin yapısında bulunan en yaygın aminoasittir. Bebeklerin ve çocukların optimal gelişimi ve yetişkinlerde nitrojen (azot) dengesi için gerekli bir besindir. Kaslarda proteinlerin sentezi ve yıkımında önemli bir rolü olduğu düşünülmektedir.
Lösin doğada hayvansal ve bitkisel proteinlerin yapısında bulunmaktadır. Yapısında Lösin barındıran besinlerin başında çiğ inek eti, çiğ tavuk göğsü ve alabalık gelmektedir. Yalnız yapısında Lösin proteini barındıran besinler bunlarla sınırlı değildirler. Bunun yanında inek süttünde, cevizde, buğdayda, mısırda ve daha birçok bitkisel besinin yapısında bol miktarda Lösin proteini bulunmaktadır.
Lösin içeren ana besin kaynakları tahıllar, baklagiller ve süt ürünleri şeklinde de özetliyebiliriz.
Tarihçe
L-Lösin tarihte ilk defa 1819/1820 yılları arasında Proteinlerin bir parçası olarak elde edilmiştir.[1][2]
Fonksiyonu
L- Lösin’nin kaslar için çok önemli olan bir amino asittir. Vucutta kaslardaki ve karaciğerdeki proteinbiyo sentezini destekleyerek kas proteinlerinin yapımına ve hasar görmüşlerin ileşmesini sağlamaktadır. L-İzolösin gibi gerektiğinde enerji kaynağı olarakta kullanılabilmektedir. Yetişkin bir insanın vucud ağırlığının her kilo gramı için gerekli olan günlük lösin miktarı 10–50 mg civarında olduğu tahmin edilmektedir.[3] Vucuttaki Lösin eksikliği iki şekilde açıklanabilir, ya yeterli derecede beslenme yoluyla vucuda alınmamaktadır ya da vucutta Piridoksin, bir diğer adıyla B6 vitamini eksikliği bulunmaktadır.
Kaynakça
- ↑ Hans-Dieter Jakubke, Hans Jeschkeit: Aminosäuren, Peptide, Proteine, Verlag Chemie, Weinheim, S. 19, 1982, ISBN 3-527-25892-2.
- ↑ Jesse P. Greenstein, Milton Winitz: Chemistry of the Amino Acids, Robert E. Krieger Publishing Company, Malabar (Florida), 1961, S. 4, ISBN 0-89874-484-9.
- ↑ A. V. Kurpad, M. M. Regan, T. Raj, J. V. Gnanou: "Branched-chain amino acid requirements in healthy adult human subjects", in: J. Nutr., 2006, 136(1 Suppl), S. 256S–263S.
| ||||||