Pasquale Cicogna

Pasquale Cicogna
Pasquale Cicogna büyük yağlıboya duvar tablosunun içinden Ressam:Palma il Giovane

Venedik Cumhuriyeti Doçesi (88.) Doge di Venezia
Hüküm süresi	18 Ağustos 1585 – 2 Nisan 1595 9 yıl 7 ay 15 gün
Önce gelen	Niccolò da Ponte
Sonra gelen	Marino Grimani

Eş(leri)	Laura Morosini
Çocukları	1 erkek ve bir kiz çocuk
Babası	Gabriele Cicogna
Annesi	Marina Manomesso
Doğum	27 Mayıs 1509 Venedik
Ölüm	2 Nisan 1595(yaş: 85) Venedik
Defin	Santa Maria Assunta Kilisesi, Venedik

Pasquale Cicogna arması ve imzası

Pasquale Cicogna (d. 27 Mayıs 1509, Venedik - ö. 2 Nisan 1595, Venedik). 18 Ağustos 1585 – 2 Nisan 1595 dōneminde Venedik Cumhuriyeti "Doçe" unvanı ile devlet başkanlığı yapan 88'inci dükadır. Doçe Niccolò da Ponte'nin ölümünden sonra yapılan seçimden sonra 18 Ağustos 1585'de tahta çıktı. 9 yıl 7 ay 15 gün süren Venedik Cumhuriyeti "Doçe"'lik saltanatından sonra 2 Nisan 1595'de 85 yaşında Venedik'te öldü. .

Hayatı

Doçe olmadan önce

Pasquale Cicogna 27 Mayıs 1509'da Venedik'te Venedik'in pek zengin olmayan Gabriele Cicogna ile Marina Manomesso'nun oğlu olarak doğdu.

Pasquale çok derin bir Katolik Hıristiyan inanca sahipti. Santa Maria Assunta kilisesine devam etmekte ve bu kiliseyi yöneten "Crociferi (Çarmıh Bakıcıları)" Katolik tarikatına çok yakındı. Günümüzde bu kilise Cizvitler tarikatı tarafından yönetilmektedir.

Laura Morosini ile evlilik yapmıştı. Ama yeni Doçe seçimlerinin yapılmasından önce eşi vefat etmiş ve Pasquale dul kalmıştı.

Doçelik dönemi

Daha önce Doçe olan Niccolò da Ponte 30 Temmuz 1585'de ölünce 41 seçmenden oluşan Venedik Cumhuriyeti "Doçe Seçmenler Konseyi" yeni doçe seçmek için toplandı. Bu seçim gayet karmaşalık içinde geçti ve birkaç oylama sonucu verilince asıl üyeler arasında bulunan klikler birbirleriye gerçekten kavgaya giriştiler. Oylamanın yapıldığı Palazzo Ducale Sarayı'nın dışında halk arasında da kavgalar çıktı. Bu oylama sırasında birçok klik bulunduğu ortaya çıktı; ama en önemli klikler "eski" asillerin tuttuğu Vicenzo Morosini kliği ve "proküratör" görevinde olan Giacomo Emo kliği idi. Vicenzo Morosini kliği adaylarının doçe seçilmesi için yeterli çoğunluğu sağlayamayacağını anlayınca yaşı biraz geçkin (76 yaşnda) olan Pasquale Cicogna'ya oy vermeye karar verdi. 18 Ağustos 1585'daki 53üncü oylama sonucunda seçmenler Pasquale Cicogna'ya doçe seçilmek için yeterli çoğunlukta oy verdiler. Aynı gün Pasquale Cicogna Venedik Cumhuriyeti 88. doçesi olarak 76 yaşını geçkin olarak tahta geçti. Bu sonuç Pasquale Cicogna'yı çok şaşırtmıştı. Seçileceğini hiç beklemediği için oylama sonuçlarının açıklanmasını beklemeden sonuçların ilan edildiği saray salonundan ayrılıp Santa Maria Assunta Kilisesi'ne gitmiş ve Doçe seçildiğini bu kilisede dua etmekte iken öğrenmişti.

Taç giyme töreni için yapılan şehir içi yürüyüşü sırasında yeni Doçe'in yürüyüş yolu kenarında bekleyen halka altın dukat sikkeleri savurup saçması bir gelenekti. Halk gayet zengin olan Vicenzo Morrosini'nin Doçe seçileceğini ve tören yürüyüşü sırasında halka gayet cömertçe çok sayıda altın dükat saçacağını ummaktaydı. Pasquale Cicogna da bu geleneğe bir bakıma uyup halka sikkeler saçtı ama saçtığı sikkeler altın dükatlar değil yeni darp edilmiş gümüş sikkelerdi. Halk bir bakımdan bunun için Cicogna'nın Doçe oluşunu soğuk karşıladı. Bu gümüş sıkkeler Venedik'de tedavüle girdiğinde Doçe'nin anısına "cicognini" olarak isimlendirildiler.

Pasquale Cicogna'nın on yılın biraz altında süren Doçelik yılları Venedik için refahlı ve barışçıl zamanlar oldu. Bu dönemde Papalık devamlı olarak Venedik Cumhuriyeti'ni bastırarak Katolik olmayan Hıristiyanlara ve diğer yabancılara Venedik Cumhuriyeti'nin liberal serbestliğe dayanan tutumunu bırakmasını bunlara Katolik Hıristiyanlığa dönüşmeleri için gayet ağır baskı yapmasını ve hatta Katolik Hıristıyan olmayanların Venedik Cumhuriyeti arazilerinde yaşamalarını yasaklaması ve dönüşmeyi kabul etmeyenlerin ise ülkeden atılmaları hakkında büyük baskılar yapmaya başladı. Pasquale Çiçoğna gayet koyu inançlı Katolik Hıristiyan bir dindar kişi idi. Ama geleneksel olan Venedik Cumhuriyeti'nin Katolik olmayan hıristiyanlara ve yabancialara gayet toleranslı olarak davranıp onlara baskı yapmaması prensiplerinden ayrılmayı hiç kabul etmedi. Roma Vatikan'da V. Sixtus (1586-1590) papa iken Papa'nın Doçe'nin gayet dindar Katolik Hıristiyan olmasını gayet iyi bilmesi dolayısıyla bu Papalık baskısı Doçe tarafından dayanılır olmaktaydı. Fakat 1591'de birer yıldan daha az papalık yapan iki geçiş papasından sonra (XIV. Gregorius ve IX. İnnocentius), Papa VIII. Clemens (1592-1605) papalığa geldiğinde, İspanya Krallığı'nın yeni papaya etkisinin artması ve Fransa Krallığı'na protestan görüşlü IV. Henry'in gelmesi ve iç savaş başlaması sorunlarının ortaya çıkması nedenleri ile papalığın Venedik Cumhuriyeti üzerine baskısı artış gösterdi. ı Bu barışçıl refahlık döneminde tüm 16. yüzyıl geleneklerine devam ederek Doçe büyük imar hareketlerine geçerek Venedik şehrinin mimarisinin süslenmesine önem verdi. Bu dönemde diğer imar hareketleri arasında şu önemli inşaat hareketleri görüldü: Pallazzo Ducale Sarayı'in tamir ve renovasyonu; Rialto Köprüsü (İt.: Ponte di Rialto)'nun yapımı (1588-1591); Pallazzo Ducale Sarayı yanında Piombi zindanlarının ve Ahlar Köprüsü ((İtalyanca):Ponte dei Sospiri)'nun inşa edilmesi; ünlü mimar Paladdio tasarımı ve yapımı ile Santissimo Redentore Kilisesi" ; yıldız kale şekilli "Palmanova" Kalesi yapiımi.

Doçe Pasquale Cicogna kısa süren yüksek ateşli bir hastalıktan sonra 2 Nisan 1595'de Venedik'de vefat etti. On tane vasiyetname hazırlamış olduğu anlaşıldı. Bu vasiyetnamelerin hepsinde Doçe Pasquale Cicogna'nın daha doçe olmadan eşi öldükten sonra birlikte yaşadıği Alba adlı bir Venedikli hanım bulunduğu belirtilmiştir. Bunun yanında Doçe'nin bir gayrimeşru oğlundan bahsedilmektedir. Doçe'nin bu gayrimeşru oğlu önce bir manastırda keşiş olarak yaşamış; ama sonra Rab Piskoposu olmuştur. Doçe Pasquale Cicogna mezarı yaşamakta olduğu zaman devamlı gitmekte olduğu Santa Maria Assunta Kilisesi'ndedir. Mezarı başında ressam "Palma il Giovane" tarafından hazırlanmış üç büyük yağlıboya tablo vardır. Büyükçe bir mezar taşına kazılmış uzunca bir mezar kitabesi ve dualar da bu mezarın başındadır.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Bu madde kısmen Fransızca Wikipedia "Pasqual Cicogna" maddesi kaynaklıdır (Fransızca)

Dış kaynaklar

Norwich, John Julius (1999) A History of Venice. New York: Vintage Books, ISBN 0-679-72197-5 (İngilizce)
da Mosto, Andrea (1983), Dogi di Venezia nella vita pubblica e privata. Floransa:A. Martello (İtalyanca)
Dumler, Helmut (2001), Venedig und die Dogen. Düsseldorf:Artemis & Winkler ISBN 978-3538071162 (Almanca)

Dış bağlantılar

"Cicogna, Pasquale" maddesi, Yayıncı:Treccani la Cultura Italiana, (1981) Dizionario Biografico degli Italiani - Cilt:25 Online: (İtalyanca)

Resmî unvanlar
Önce gelen: Niccolò da Ponte	Venedik Doçesi 1585 – 1595	Sonra gelen: Marino Grimani

Venedik Doçeleri

Bizanslılar Dönemi (697–737)

Paolo Lucio Anafesto (697–717) • Marcello Tegalliano (717–726) • Orso Ipato (726–737)

Magistri Militum Rejimi (738–742)

Domenico Leoni • Felice Cornicola • Teodato Ipato • Gioviano Cepanico • Giovanni Fabriciaco

Dukalık Dönemi (742–1148)

VIII. yüzyıl	Teodato İpato(742–755) • Galla Lupanio(755–756) • Domenico Monegario(756–764) • Maurizio Galbaio (764–787) • Giovanni Galbaio(787–804)

IX. yüzyıl	Obelerio degli Antenori†(804–811) • Angelo Participazio (811–827) • Giustiniano Participazio (827–829)• I. Giovanni Participazio (829–837)• Pietro Tradonico (837–864)• I. Orso Participazio (864–881)• II. Giovanni Participazio*((864–881))(887-888) • I. Pietro Candiano (887) • Pietro Tribuno(888–912)

X. yüzyıl	II. Orso Participazio(912–932) • II. Pietro Candiano (932–939) • Pietro Participazio(939–942) • III. Pietro Candiano (942–959)• IV. Pietro Candiano†(959–976) • I. Pietro Orseolo♦(976–978) • Vitale Candiano♦(978–979) • Tribuno Memmo • (979–991) • II. Pietro Orseolo (991–1009)

XI. yüzyıl	Ottone Orseolo(1009–1026) • Pietro Centranico(1026–1032) • Domenico Flabanico(1032–1043) • I. Domenico Contarini(1043–1071) • Domenico Selvo*(1071–1084) • Vitale Falier(1084–1096) • I. Vitale Michiel(1096–1102) •

XII. yüzyıl	Ordelafo Faliero(1102–1117) • Domenico Michele(1117–1130) • Pietro Polani(1130–1148)

*tahttan indirilme † idam edilme veya suikastle ölüm ‡ savaşta ölüm ♦ tahttan feragat etme

Cumhuriyet Dönemi (1148–1797)

XII. yüzyıl	Domenico Morosini(1148–1156) • II. Vitale Michiel(1156–1172) • Sebastiano Ziani(1172–1178) • Orio Mastropiero(1178–1192) • Enrico Dandolo(1192–1205)

XIII. yüzyıl	Pietro Ziani(1205–1229) • Jacopo Tiepolo(1229–1249) • Marino Morosini (1249–1252) • Renier Zen(1252–1268) • Lorenzo Tiepolo(1268–1275) • Jacopo Contarini(1275–1280) • Giovanni Dandolo(1280–1289) • Pietro Gradenigo(1289–1311)

XIV. yüzyıl	Marino Zorzi(1311–1312) • Giovanni Soranzo(1312–1328) • Francesco Dandolo(1328–1339) • Bartolomeo Gradenigo (1339–1342) • Andrea Dandolo(1342–1354) • Marin Falier†(1354–1355) • Giovanni Gradenigo(1355–1356) • Giovanni Dolfin(1356–1361) • Lorenzo Celsi(1361–1365) • Marco Cornaro(1365–1367) • Andrea Contarini(1367–1382) • Michele Morosini (1382–1382) • Antonio Venier(1382–1400)

XV. yüzyıl	Michele Steno(1400–1413) • Tommaso Mocenigo(1413–1423) • Francesco Foscari*(1423–1457) • Pasquale Malipiero(1457–1462) • Cristoforo Moro(1462–1471) • Niccolò Tron(1471–1473) • Niccolò Marcello(1473–1474) • Pietro Mocenigo(1474–1476) • Andrea Vendramin(1476–1478) • Giovanni Mocenigo(1478–1485) • Marco Barbarigo(1485–1486) • Agostino Barbarigo(1486–1501)

XVI. yüzyıl	Leonardo Loredan(1501–1521) • Antonio Grimani(1521–1523) • Andrea Gritti(1523–1538) • Pietro Lando(1538–1545) • Francesco Donato(1545–1553) • Marcantonio Trevisan (1553–1554) • Francesco Venier(1554–1556) • Lorenzo Priuli(1556–1559) • Girolamo Priuli(1559–1567) • Pietro Loredan(1567–1570) • I. Alvise Mocenigo(1570–1577) • Sebastiano Venier(1577–1578) • Niccolò da Ponte(1578–1585) • Pasquale Cicogna(1585–1595) • Marino Grimani(1595–1606)

XVII. yüzyıl	Leonardo Donato(1606–1612) • Marcantonio Memmo(1612–1615) • Giovanni Bembo(1615–1618) • Nicolò Donato(1618–1618) • Antonio Priuli(1618–1623) • Francesco Contarini(1623–1624) • I. Giovanni Cornaro(1624–1630) • Nicolò Contarini(1630–1631) • Francesco Erizzo(1631–1646) • Francesco Molin(1646–1655) • Carlo Contarini (1655–1656) • Francesco Cornaro (1656–1656) • Bertuccio Valier (1656–1658) • Giovanni Pesaro (1658–1659) • II. Domenico Contarini (1659–1674) • Nicolò Sagredo (1674–1676) • Alvise Contarini (1676–1683) • Marcantonio Giustinian (1683–1688) • Francesco Morosini(1688–1694) • Silvestro Valier(1694–1700) • II. Alvise Mocenigo(1700–1709) •

XVIII. yüzyıl	II. Giovanni Cornaro(1709–1722) • III. Alvise Mocenigo(1722–1732) • Carlo Ruzzini(1732–1735) • Alvise Pisani(1735–1741) • Pietro Grimani(1741–1752) • Francesco Loredan(1752–1762) • Marco Foscarini(1762–1763) • IV. Alvise Mocenigo1763–1779) • Paolo Renier(1779–1789) • Ludovico Manin*(1789–1797)

† Marino Falier (1354–55) vatana ihanet ile suçlanmış, yargılanmış ve idam edilmiştir. * Francesco Foscari (1423–57)Onlar Konseyi tarafından Doçe'likten hal edilmiştir. * Ludovico Manin Fransa Devrimi İtalya ordusu komutanı Napolyon Bonaparte tarafından tahttan indirilip Venedik Cumhuriyeti ortadan kaldırılmıştır.

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/14/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.