II. Giovanni Cornaro

II. Giovanni Cornaro
II. Giovanni Cornaro portresi Giovanni Battista Tiepolo

Venedik Cumhuriyeti Doçesi (111.) Doge di Venezia
Hüküm süresi	22 Mayıs 1709 – 12 Ağustos 1722 13 yıl 2 ay 21 gün
Önce gelen	II. Alvise Mocenigo
Sonra gelen	III. Alvise Mocenigo

Eş(leri)	Laura Cornaro
Babası	Federico Cornaro
Annesi	Cornelia Contarini
Doğum	4 Ağustos 1647 Venedik
Ölüm	12 Ağustos 1722 (yaş: 75) Venedik
Defin	San Nicola da Tolentino Kilisesi, Tolentino

Cornaro sülalesi arması

II. Giovanni Cornaro (veya II. Giovanni Corner) (d. 4 Ağustos 1647, Venedik - ö. 12 Ağustos 1722, Venedik). 22 Mayıs 1709 – 12 Ağustos 1722 dōneminde Venedik Cumhuriyeti "Doçe" unvanı ile devlet başkanlığı yapan 111'inci dükadır. Doçe I. Alvise Mocenigo'nun ölümünden sonra yapılan seçimden sonra 22 Mayıs 1709'da tahta çıktı. 13 yıl 2 ay 21 gün süren Venedik Cumhuriyeti "Doçe"'lik saltanatından sonra 12 Ağustos 1722'de 75 yaşında Venedik'te öldü.

Hayatı

Doçe olmadan önce

II. Giovanni Cornaro 4 Ağustos 1647'de Venedik'te Federico Cornaro ile Cornelia Contarını'nın oğlu olarak doğdu. Babası sülalesi Venedik'te zengin ve gayet prestijli bir kış olup devlet yönetimde senatörlük ve doçe başdanışmanlığı yapmış bir kişi ama oğullarının yetiştiği görevler ve aldıkları payeler yanında bunlar pek yaya kalmakta idi. Bu sülale mensupları Venedik Cumhuriyeti devlet yönetiminde büyek görevler yapmakta kalmadı; Katolik Kilisesi hiyerarşisine de d yakın olup önemli roller oynamaktadı. Bunlardan sülale ve aile mensupları büyük gelirler ve menfaatler elde etmekteydi.

Bu sülaleden daha önce iki tane Doçe seçilmişti. Giovanni'nin Franşcesco ve Giorgio adlı iki erkek kardeşi vardı. Bunlardan Giorgio Katolik Kilisesi hizmetine girdi. Papazlık eğitiminden hemen sonra papalık idari hiyeraşisinde yüksek dereceli bir hukuk görevlisi, prothonotary oldu; sonra Portekiz'e Papalık elçisi (nuncio); takiben Padova başpiskoposu olup 1697'de Papa XII. İnnocentius tarafından kardinal yapıldı.

Gövanni'nin dört kızkardeşi vardı ve bunlardan hepsi Venedik'in prestijli ailelerinin devlet hizmetinde ileri yönetim işlerinde bulunan erkek çocukları ile evlilik yaptılar.

Sülale mensupları ve aile gayet çok sayıda, yüksek değerler taşıyan ve bazıları ganiş alanlar kapsayan topraklar ve gayrimenkuller sahibi idiler ve bunlardan büyük yıllık gelir elde etmekte idiler.

Giovanni 20 yaşına girdiğinde kendi sülalesinin diğer bir dalında olan Laura C. Nicolo Cornado adlı bir kadınla evlilik yaptı. Bu evlilikten 6 tane erkek ve 1 kız çocukları oldu. Bunlarden erken ölen biri hariç, hepsi önemli Venedik Cumhuriyeti devlet görevlerine eriştiler. 4 tanesi değişik zamanlarda Venedik devletinin en önemli yönetimi organı olan "Onlar Konseyi" başkanlığı yaptılar.

Giovanni bu ailesinin prestiji dolayısıyla Venedik devlet yönetimine katılmak istedi ama ilk görevi olarak kendine verilmek istenen nisbeten önemli devlet göreverini kabul etmedi.

Ancak Subat 1682'de Venadik anakarasinda kuzeyde buluan Udine bolgesi idari mufettisligini kabul etti ve orada Haziran 1683e kadar çalıștı. Bu göreve başladıktan hemen sonra acil bir durumla karşılaştı. Avusturya Krallığı yönetimi altında bulunan Hırvatistan'ın Venedik'le sınırı olan Gorizia bölgesinde büyük bir veba salgını çıkmıştı. Venedik'in Udine bolgesi yonetim mufettisi olarak bu salgının Venedik'in "terrafirma" arazilerine geçmesini önlemesi gerekti. Haziran sonunda bu salgının ortaya çıktığından haberdar edilen Venedik sınır bölgesi yetkilileri ve bu bölgedeki sağlık müfettişleri bu veba salgının yayılmasını yakından takip edip onu durumdan haberdar etmekteydiler. Yönetim boölgesindeki bu gayet ciddi salgın tehlikesi hakkında Senato'ya bilgiler verdi. Udine'de sınırı ve Venedik arazilerinde her veba görülen yeri sıkı karantina altına aldırdı. Venedik'in Udine sınır bölgesi idaresi merkezden gönderilen dört sağlık müfettişi eline verildi. Bu müfettişlerin aldıklari ve gayet dikkatli şekilde uyguladıkları karantina tedbirleri bölgedeki her tabaka mensubu için büyük bir ekonomik zorluklara yol açtı ve darlıklar yarattı. Örneğin Goriske bölgesinde zorlukları karşılamak için Aquileia Patriki'nin papazlar vasıtası ile toplattığı hayırsever yiyecek ve eşya yardımlarını karantina kurallarına uymadan yerel kilise hiyerarşine, papazlık seminerlerine gidenlere, dinsel tarikat mensupları arasında ve kilise okullarında dağıttırması bu sağlık müfettişleri tarafından durdurulmak istendi ve bu durum Doçe'nin katına kadar gitti. Ama sonunda bu veba salgınınin Venedik'e ait olan ve kendi yönetim bölgesinde bulunan Udine ve Friuli bölgelerine geçmesi önlendi.

Bundan sonra Venedik şehri içinde görevler yapmaya başladı. Uzun zaman şehir mahkemelerinde yargıçlık yaptı. 1683-1686 döneminde Venedik Cumhuriyeti'nin Senatosu'nun "Zonta" ismini taşıyan ek kısmınına atanarak Senato üyeliği yaptı. Bu dönem sırasında Senato üyeliği yanında ek devlet görevleri de yaptı. 1686-1688'de Kamu Gelirleri idaresinde denetimcilik ve kontrolörük görevleri aldı. Temmuz 1688'de Fransa'ya elçilik için görevi için tayini çıktı ama bu görevi kabul etmedi..

Ağustos 1689 ile Ocak 1691'de Brescia şehri için merkez valisi ("podesta") görevi yaptı. Bu dönemde Venedik merkezi idaresi bu şehrin idaresini teftiş etmek için Domenico Bragadin adlı bir "Görevleri Sorgulayıcı" adı verilen bir merkezi müfettiş göndermişti ve bu kişi özellikle şehrin maliyesi ve vergi toplama sisteminde incelemeler yapmakta ve yeni reformlar teklif etmekte Giovanni Cornaro'nın görevlerini kısıtlaması gerekti. Bu müffettişin çalışmaları sırasınada, özellikle gümrük gelirlerinin ve gümrük idaresinin bünyesel reformu sırasında, şehirde isyanlar çıktı. Giovanni Cornaro bunlardan Senato'yu haberdar etmekte iken bu özel müfettişin yaptıklarında şikayetçi olmaktan kaçınmadı. Bragadın görevini bitirip Brescıa'dan ayrıldığı zaman yaptığı reformların uygunsuz olduğu ve Senato tarafından geri alınması gerektiği hakkında raporları da Senatao;ya gönderdi.

1691'den 1693'e kadar yine Senatörlük yaptı. Bu dönemde 1692'de Senato'ya Osmanlılar aleyhine bir askeri sefer açılması gerektiği hakkında bir karar teklifi sunan 9 senatörden biri olmuştu.

1693'de üçüncü defa "Terrafirma" arazilerine görev olarak Palma Bölgesi Genel Müfettişi olarak atandı. ve bu görevde Mayıs 1695'e kadar kaldı.

Venedik şehrine geri döndüğü zaman 1709'a kadar ailesi ve sülalesinin şehirde yüksek olan prestijine daha uygun devlet görevleri almaya başladı ve gayet çeşitli yüksek devlet görevlerine atandı ve ayrıldı. Bunlar arasında 1700, 1703 ve 1707 yaptığı "Onlar Konseyi" üyeliği de gelmekteydi.

Doçelik dönemi

III. Giovanni Cornaro doçeliik döneminde 1709'da darp edilmiş altın 1 Venedik dukasi sikkesi

6 Mayıs 1709'de önceki Doçe olan II. Alvise Mocenigo ölünce 22 Mayıs 1709da 41 seçmenden oluşan Venedik Cumhuriyeti "Doçe Seçmenler Konseyi" yeni doçe seçmek için toplandı. 18. yüzyılda Venedik Cumhuriyeti eski ahlaklı düzenini kaybetmişti. Eskiden doçeler yeteneklerine göre seçilmekte iken 18. yüzyılda zengin ilerigelenlerin seçmenlere gösterdikleri iltimaslar; onlara dağıttıkları hediyeler ve verdikleri parasal rüşvetler nedeni ile seçmen oyu satın almaları artık olağan ve alışılan teamül haline gelmişti. Bu nedenle bu konseyin yaptığı ilk oylamada Giovanni Cornaro konseyde bulunan 41 oydan 40ını alarak Venedik Doçesi seçildi ve o gün Venedik Cumhuriyeti doçelik tahtına oturdu.

Doçe olduktan sonra en büyük uğraşı ya kendi huzuruna çıkan veya bir istida yazıp Doçe'nin iltimasını isteyen ve çok kere devlet hazinesinden parasal harcama gerektiren ya bir yerleşke ve ya bir topluluk grubu ya da münferit şahısların ya gerçek ya da uydurulmuş olan şikayet ve taleplerini dinlemek ve incelemek olmuştu. Bunların yanında devletten birçok özel imtiyaz talep eden şahıslar veya gruplar şahsen Doçe'nin huzuruna çıkmak icin devamli fırsat kollamaktaydılar. Bunları incelemek ve bu istek ve talepleri tatmin etmeye çalışmak Doçe için gayet zor olmakta id. Özellikle bunlar devlet hazinesinden harcamalar gerektirmekte ise bu taleplerin karşılanması gayet güç olmakta idi; çünkü Venedik Cumhuriyeti devlet hazinesi ve devletin parasal politikası da sosyal ahlakın kaybolması ile zıvanadan çıkmış ve devlet ve Hazine devamlı likidite olmaması sorunları içinde kalmıştı.

II. Giovanne Cornardo o zaman kadar Avrupa'da çıkan ve Avrupayı kana boyayan savaşlara katılmayan Venedik Cumhuriyeti'nin hicbir savaşa katılmasını istememekte olduğu iddia edilmektedir. 1699 Karlofça Barış Antlaşması ile Venedikliler Mora Yarımadası'nı ellerine geçirmişlerdi ve "Mora Krallığı" adını verdikleri bir eyalet olarak yönetmekteydiler. Fakat Osmanlı hükümeti Venedik Cumhuriyetinin bu anlaşma hükümlerini ihlal ettiğinden şikayetçi idi. 1698'da Karadağ'da kabileler tarafından Çetince Başpiskoposu olarak Danilo Sćepčević adlı bir papaz seçilmişti. Ama Sırp Ortodoks kilisesine bağlı olmasi gereken bu papaz Ortodoks Hristiyan lideri olan İstanbul Patriği'ni kabul etmemişti. Gitmis olduğu Avusturya'da açıkça ve Venedik devleti desteği ile Karlofça Anlaşması'na tüm karşı olarak bir isyan çıkartmaya anlaşmıştı. Bu Karadağ İsyanı 1711'de çıktı ve Avusturya ve Venedik bu isyana destek sağladılar. Ayrıca Venedikli savaş gemileri Mora'yi üs olarak kullanarak İstanbul-Mısır seferleri yapan Osmanlı ticaret ve hac gemilerine saldırmışlardı. Bunları bir vesile bilen Osmanlı İmparatorluğu 8 Aralık 1714'te Venedik Cumhuriyeti'ne karşı bir savaş ilan etti. Böylece 1715-1718 Osmanlı-Avusturya-Venedik Savaşı başlamış oldu.

Venedik Cumhuriyeti ve Doçe olan II. Giovanni Cornado ne askeri bakımdan ne de moral bakımdan Osmanlılar ile bir savaş yapmaya hazır değildi. Savaş ilanından hemen sonra 1715 yazında Sadrazam Silahdar Damat Ali Paşa komutasındaki Osmanlı ordusu Venediklilerin elinde olan Mora Yarımadası'na girip ilerlemeye başladı. Osmanlı Ordusu, altı hafta içinde Karlofça Antlaşması ile kaybedilen Korint, Anabolu, Modon, Koron ve Navarın kaleleri de dahil olmak üzere tüm Mora Yarımadası'nı geri aldı. Aarıca 1669 yılında Girit fethedildikten sonra hala Venediklililerin elinde kalan Suda ve Spina Longa iskele kaleleri de Türk donanmasının da katkısıyla zaptedildi. Böylece tüm Mora ve Girit Venediklilerden temizlendi. Canım Hoca Mehmed Paşa komutasındaki Osmanlı donanması Ege Denizi'nde Venedikliler elinde kalmış olan adaları eline geçirdi ve Mora Yarımadası kıyılarındaki Venediklilere ait küçük kalelerini eline geçirdi. İyon Denizi'ndeki Venedik kontrolündeki adalara ilerlemeye başlandı. Önce Lefkada Osmanlılar eline geçti. Kaptan-ı derya Canım Hoca Mehmed Paşa komutasındaki Osmanlı donanmasının 8 Temmuz Korfu Adası kuşatmasında kaptan-ı deryanin yaptığı hatalar yüzünden Venedikliler direnişlerinde başarılı oldular. Bunun için Osmanlılar kaptan-ı deryayı azledip hapise attılar. Sonra Venedik devletine ait olan Dalmaçya sahillerindeki şehirlerinin Osmanlı donanmasının blokajına direnmesi ile kendilerini avuttular.

Avusturya, 1716'da Venedikle ittifakını yenileyip, Osmanlılar'dan Mora'yı Venedik Cumhuriyeti'ne geri vermesini istediler. Osmanlı İmparatorluğu bu isteği redderek Avusturya'ya savaş açtı. Avusturya orduları komutanı Savoy Prensi Eugen ve Osmanlı sadrazamı Silahdar Damat Ali Paşa orduları ile 5 Ağustos 1716'da modern Sırbistan'ın Novi Sad yakınında Petrovaradın Muharebesi'ne giriştiler. Osmanlı ordusu büyük mağlubiyete uğrayıp Sadrazam Silahdar Damat Ali Paşa şehit oldu. Avusturyalılar uzun kuşatma sonunda Temeşvar kalesini ve Belgrad'ı ellerine geçirince Osmanlı devleti barış istedi. 21 Temmuz 1718'da Osmanlı Devleti, Avusturya ve Venedik arasında Pasarofça Antlaşması imzalandı. Bu anlaşma ile Venedik Cumhuriyeti Mora Yarımadası'nı, Korint ve çevresini, Eğin Körfezindeki adaları, İyonya Adalarını, Aya Mavrı Adasını ve Girit’te son Venedik toprağı olan (Suda ve Spina Longa dahil) üç iskeleyi Osmanlı Devletine devretti.

II. Giovanni Cornaro Venedik'in bu hezimetinden sonra kendini Katolik Hıristiyan dinine döndürdü. Gayet dindar bir davranışla Tölentino'da bulunan aile kilisesi olarak kabul edilen San Nicola Kilisesi'ni restore ettirdi.

12 Ağustos 1722'de Venrdik Cumhuriyeti doçesi olan II. Giovanni Cornara 78 yaşında iken Venedik Dükalık Sarayı'nda vefat etti. Cenazesi Tölentino'da [[San Nicola de Tölentino Kilisesi'nde gömülmüştür.

Karısı olan Laura ise San Gervaso e Protasio adlı bir manastıra rahibe olarak çekildi ve 1729'da vefat etti.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

Bu madde kısmen İtalyanca Wikipedia "Giovanni II Corner" maddesi kaynaklıdır ] (İtalyanca)

Dış kaynaklar

Norwich, John Julius (1999) A History of Venice. New York: Vintage Books, ISBN 0-679-72197-5 (İngilizce)
da Mosto, Andrea (1983), Dogi di Venezia nella vita pubblica e privata. Floransa:A. Martello (İtalyanca)
Dumler, Helmut (2001), Venedig und die Dogen. Düsseldorf:Artemis & Winkler ISBN 978-3538071162 (Almanca)

Dış bağlantılar

Derosas, Renzo (1983) "Corner, Giovanni" maddesi, Dizionario Biografico degli Italiani Cilt:29 Yayıncı:Treccani la Cultura Italiana, Online:] (İtalyanca)

Resmî unvanlar
Önce gelen: II. Alvise Mocenigo	Venedik Doçesi 1709–1722	Sonra gelen: III. Alvise Mocenigo

Venedik Doçeleri

Bizanslılar Dönemi (697–737)

Paolo Lucio Anafesto (697–717) • Marcello Tegalliano (717–726) • Orso Ipato (726–737)

Magistri Militum Rejimi (738–742)

Domenico Leoni • Felice Cornicola • Teodato Ipato • Gioviano Cepanico • Giovanni Fabriciaco

Dukalık Dönemi (742–1148)

VIII. yüzyıl	Teodato İpato(742–755) • Galla Lupanio(755–756) • Domenico Monegario(756–764) • Maurizio Galbaio (764–787) • Giovanni Galbaio(787–804)

IX. yüzyıl	Obelerio degli Antenori†(804–811) • Angelo Participazio (811–827) • Giustiniano Participazio (827–829)• I. Giovanni Participazio (829–837)• Pietro Tradonico (837–864)• I. Orso Participazio (864–881)• II. Giovanni Participazio*((864–881))(887-888) • I. Pietro Candiano (887) • Pietro Tribuno(888–912)

X. yüzyıl	II. Orso Participazio(912–932) • II. Pietro Candiano (932–939) • Pietro Participazio(939–942) • III. Pietro Candiano (942–959)• IV. Pietro Candiano†(959–976) • I. Pietro Orseolo♦(976–978) • Vitale Candiano♦(978–979) • Tribuno Memmo • (979–991) • II. Pietro Orseolo (991–1009)

XI. yüzyıl	Ottone Orseolo(1009–1026) • Pietro Centranico(1026–1032) • Domenico Flabanico(1032–1043) • I. Domenico Contarini(1043–1071) • Domenico Selvo*(1071–1084) • Vitale Falier(1084–1096) • I. Vitale Michiel(1096–1102) •

XII. yüzyıl	Ordelafo Faliero(1102–1117) • Domenico Michele(1117–1130) • Pietro Polani(1130–1148)

*tahttan indirilme † idam edilme veya suikastle ölüm ‡ savaşta ölüm ♦ tahttan feragat etme

Cumhuriyet Dönemi (1148–1797)

XII. yüzyıl	Domenico Morosini(1148–1156) • II. Vitale Michiel(1156–1172) • Sebastiano Ziani(1172–1178) • Orio Mastropiero(1178–1192) • Enrico Dandolo(1192–1205)

XIII. yüzyıl	Pietro Ziani(1205–1229) • Jacopo Tiepolo(1229–1249) • Marino Morosini (1249–1252) • Renier Zen(1252–1268) • Lorenzo Tiepolo(1268–1275) • Jacopo Contarini(1275–1280) • Giovanni Dandolo(1280–1289) • Pietro Gradenigo(1289–1311)

XIV. yüzyıl	Marino Zorzi(1311–1312) • Giovanni Soranzo(1312–1328) • Francesco Dandolo(1328–1339) • Bartolomeo Gradenigo (1339–1342) • Andrea Dandolo(1342–1354) • Marin Falier†(1354–1355) • Giovanni Gradenigo(1355–1356) • Giovanni Dolfin(1356–1361) • Lorenzo Celsi(1361–1365) • Marco Cornaro(1365–1367) • Andrea Contarini(1367–1382) • Michele Morosini (1382–1382) • Antonio Venier(1382–1400)

XV. yüzyıl	Michele Steno(1400–1413) • Tommaso Mocenigo(1413–1423) • Francesco Foscari*(1423–1457) • Pasquale Malipiero(1457–1462) • Cristoforo Moro(1462–1471) • Niccolò Tron(1471–1473) • Niccolò Marcello(1473–1474) • Pietro Mocenigo(1474–1476) • Andrea Vendramin(1476–1478) • Giovanni Mocenigo(1478–1485) • Marco Barbarigo(1485–1486) • Agostino Barbarigo(1486–1501)

XVI. yüzyıl	Leonardo Loredan(1501–1521) • Antonio Grimani(1521–1523) • Andrea Gritti(1523–1538) • Pietro Lando(1538–1545) • Francesco Donato(1545–1553) • Marcantonio Trevisan (1553–1554) • Francesco Venier(1554–1556) • Lorenzo Priuli(1556–1559) • Girolamo Priuli(1559–1567) • Pietro Loredan(1567–1570) • I. Alvise Mocenigo(1570–1577) • Sebastiano Venier(1577–1578) • Niccolò da Ponte(1578–1585) • Pasquale Cicogna(1585–1595) • Marino Grimani(1595–1606)

XVII. yüzyıl	Leonardo Donato(1606–1612) • Marcantonio Memmo(1612–1615) • Giovanni Bembo(1615–1618) • Nicolò Donato(1618–1618) • Antonio Priuli(1618–1623) • Francesco Contarini(1623–1624) • I. Giovanni Cornaro(1624–1630) • Nicolò Contarini(1630–1631) • Francesco Erizzo(1631–1646) • Francesco Molin(1646–1655) • Carlo Contarini (1655–1656) • Francesco Cornaro (1656–1656) • Bertuccio Valier (1656–1658) • Giovanni Pesaro (1658–1659) • II. Domenico Contarini (1659–1674) • Nicolò Sagredo (1674–1676) • Alvise Contarini (1676–1683) • Marcantonio Giustinian (1683–1688) • Francesco Morosini(1688–1694) • Silvestro Valier(1694–1700) • II. Alvise Mocenigo(1700–1709) •

XVIII. yüzyıl	II. Giovanni Cornaro(1709–1722) • III. Alvise Mocenigo(1722–1732) • Carlo Ruzzini(1732–1735) • Alvise Pisani(1735–1741) • Pietro Grimani(1741–1752) • Francesco Loredan(1752–1762) • Marco Foscarini(1762–1763) • IV. Alvise Mocenigo1763–1779) • Paolo Renier(1779–1789) • Ludovico Manin*(1789–1797)

† Marino Falier (1354–55) vatana ihanet ile suçlanmış, yargılanmış ve idam edilmiştir. * Francesco Foscari (1423–57)Onlar Konseyi tarafından Doçe'likten hal edilmiştir. * Ludovico Manin Fransa Devrimi İtalya ordusu komutanı Napolyon Bonaparte tarafından tahttan indirilip Venedik Cumhuriyeti ortadan kaldırılmıştır.

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/18/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.