Tabiiyyun

Tabiiyyûn, ya da tabiat felsefesi, İslam felsefesi içerisinde natüralizm akımına verilen addır. Her şeyi doğa içinde gören bir anlayışa sahiptir. En büyük temsilcisi Ebu Bekir Zekeriya Razî'dir. Aristo'ya muhalif olan Razi, felsefesini oluştururken Sokrates öncesi doğa filozoflarından faydalanmıştır. Öklid, Batlamyus, Hipokrat, Calinos bu felsefenin etkilendiği filozoflardır.^[1] Bu felsefeye göre Allah, zaman, mekan ve nefs tabiatın dışında değil, içindedir.

Razi'nin Yaklaşımı

Akademik çevrelerce deist olarak betimlenen Razi peygamberliği ve dinleri reddeder.^[2] Ona göre: "Bütün insanlar yaratılıştan eşittir. Peygamberlerin hiçbir akli ve ruhi üstünlükleri yoktur. Mucizeler birer gerçek değil, efsanedir, tek olan sonsuz gerçeğe aykırıdır. Savaşların çıkmasına ve insanlığın mahvolmasına dinler sebep olmaktadır. Din adamları felsefi düşüncenin ve ilmi araştırmaların en büyük düşmanı ve engelidirler. Filozofların eserleri, insanlık için mukaddes kitaplardan çok daha faydalıdır. Dine bağlı olmanın sebepleri taklit, alışkanlık, köhnelik, tembellik ve hadiselerin meydana getirdiği korkudur." Tabiiyyun filozofları İhvan-ı Safa batıniler üzerinde etkili olmuştur.^[3]

Kaynakça

1. İbn Nedim, el-fihrist, s.429
2. Orhan Hançerlioğlu,Felsefe Sözlüğü,Remzi Yayınevi, c.4
3. Süleyman Uludağ, İslam Düşüncesinin Yapısı, s.219