Virginia Eliza Clemm Poe

Bu sayfa, İngilizce Virginia Eliza Clemm Poe maddesinden çevrilmektedir.
Siz de yardım etmek istiyorsanız ya da çeviri yarıda kalmışsa, çalışmaya katılan kişilerle veya çeviri grubu ile iletişime geçip, sayfanın durumunu onlara sorabilirsiniz.
Sayfanın geçmişine baktığınızda, sayfa üzerinde çalışma yapanları görebilirsiniz.
Virginia Eliza Clemm Poe

Ölümünden sonra yapılan bir resminde Virginia Poe.
Doğum 15 Ağustos 1822(1822-08-15)
Baltimore, Maryland, ABD
Ölüm 30 Ocak 1847 (24 yaşında)
Fordham, Bronx, New York, ABD
Evlilik(ler) Edgar Allan Poe

Virginia Eliza Clemm Poe (d. 15 Ağustos 1822, Baltimore, Maryland, ABD - ö. 30 Ocak 1847, Fordham, Bronx, New York, ABD), yazar Edgar Allan Poe'nun eşi. Kardeş çocukları olan çift, Virginia Clemm 13, Poe ise 27 yaşındayken evlendi. Bazı biyografi yazarları çiftin ilişkisinin karı kocadan çok ağabey kardeş ilişkisine benzediğini, aralarında cinsel anlamda bir ilişki olmadığını belirtir. Virginia Poe Ocak 1842'de vereme yakalandı ve Ocak 1847'de 24 yaşındayken bu hastalıktan öldü.

Virginia Clemm ile Edgar Allan Poe evlilikleri öncesinde kesintili olarak yıllar boyunca diğer aile üyeleriyle bir arada yaşadı. Çift Poe'nun işleri dolayısıyla sıkça taşındı; dönem dönem Baltimore, Philadelphia ve New York'ta yaşadı. Evlenmelerinden birkaç yıl sonra Poe, Frances Sargent Osgood ile Elizabeth F. Ellet'ın adının karıştığı, önemli bir skandalın içinde yer aldı. Eşinin uygunsuz aşk ilişkileri yaşadığı söylentileri Virginia Poe'yu öyle etkiledi ki, ölüm döşeğindeyken, Ellet'in kendisini öldürdüğünü iddia etti. Mezarı, eşiyle aynı mezar taşını paylaştıkları Baltimore, Maryland'deki Westminster Hall and Burying Ground'dadır. Virginia Eliza Clemm Poe'ya ait olduğu doğrulanmış tek resim, ölümünden saatler sonra yapılan bir suluboya portredir.

Eşinin hastalığı ve buna bağlı ölümü Edgar Allan Poe'yu derinden etkiledi. Çöküntü yaşayan yazar bununla baş edebilmek için yeniden içki içmeye başladı. Virginia Poe'nun hastalığıyla mücadelesi ve ölümünün Poe'nun Annabel Lee, Kuzgun ve Ligeia gibi ölmekte olan genç kadınların sık işlenen bir tema olduğu eserlerini etkilediğine inanılır.

Biyografi

Yaşamının ilk yılları

Poe aile ağacı

Virginia Eliza Clemm 15 Ağustos 1822'de doğdu[1] ve kendisine doğumundan on gün önce,[2] henüz bebekken ölen ablasının adı verildi.[3] Babası William Clemm, Jr. Baltimore'da nalburdu.[4] Virginia'nın annesi Maria Poe ile 12 Temmuz 1817'de,[5] Maria'nın kuzeni olan ilk eşi Harriet'in ölümünden sonra evlendi.[6] Clemm'in önceki evliliğinden beş çocuğu vardı, Maria ile üç çocukları daha oldu.[4] 1826'daki ölümünden sonra ailesine çok az para bıraktı[7] ve akrabaları evliliklerine karşı çıkmış olduklarından maddi destek olmadılar.[4] Maria dikiş dikerek ve pansiyoner alarak aileyi geçindirdi, felçli ve yatalak annesi Elizabeth Cairnes'in yıllık $240 tutarındaki emekli maaşı da bu gelirlere eklendi.[7] Bu maaş Elizabeth'e Maryland'de subay olarak çalışmış ve devlete kredi vermiş olan kocası "General" David Poe'dan kalmıştı.[8]

Edgar Poe kuzeni Virginia ile ilk defa, ordudan ayrılmasından dört ay sonra, Ağustos 1829'da karşılaştı. O tarihte Virginia yedi yaşındaydı.[9] 1832'de - Elizabeth, Maria, Virginia ve Virginia'nın ağabeyi Henry'den oluşan[9] - aile Elizabeth'in pansiyonunu, o zamanlar Baltimore'da 3 North Amity Sokağı adresindeki evi kiralamak için kullanabildi.[10] Poe'nun aileyle birlikte yaşamakta olan[9] ağabeyi William Henry Leonard Poe 1 Ağustos 1831'de, yani yeni ölmüştü.[11] Poe ev halkına 1833'te katıldı[12] ve kısa süre sonra Mary Devereaux adında bir komşuya tutuldu. Küçük Virginia ikisinin arasında haberci görevini üstlendi, hatta bir seferinde Mary'nin saçından bir bukleyi alıp Poe'ya getirdi.[13] Elizabeth Cairnes Poe 7 Temmuz 1835'te öldü. Bu ise ailenin gelirini sona erdirdi ve mali durumlarını daha da güçleştirdi.[14] Henry de bu dönemde, 1836'dan önce öldü. Artık Virginia, Maria Clemm'in sağ kalan tek çocuğuydu.[15]

Ağustos 1835'te Poe yoksul aileyi geride bırakarak Southern Literary Messenger'da işe girmek için Richmond, Virjinya'ya taşındı.[16] Poe Baltimore'dayken Virginia'nın üvey kardeşi Josephine Clemm'in eşi ve aynı zamanda Poe'nun kuzeni olan Neilson Poe[17] Edgar'ın Virginia ile evlenmeyi düşündüğü duydu. Neilson Edgar'la o kadar küçük bir yaşta evlenmesini önlemek amacıyla, Virginia'yı alıp eğitimini sağlamayı önerdi. Ancak bu seçeneğin daha sonra tekrar düşünülebileceğini de belirtti.[18] Edgar Baltimore, Maryland'de bir gazetenin sahibi olan "en kötü düşmanı" Neilson'ı aradı ve onun davranışlarını Virginia ile bağlantısını kesmeye çalışmak olarak yorumladı.[19] 29 Ağustos 1835'te[19] Edgar Maria'ya "yazarken gözyaşlarından göremez olduğunu" belirttiği[17] ve Virginia'nın kendi kararını vermesi için ona yalvardığı duygusal bir mektup yazdı.[20] Southern Literary Messenger'da işe girmesinin verdiği cesaretle Poe, Richmond'a taşınmaları halinde Maria, Virginia ve Henry'nin geçimini sağlamayı önerdi.

Evlilik

Virginia ile Edgar'ın evlilik cüzdanı

Evlilik planları onaylandı ve Poe 22 Eylül 1835'te evlilik ruhsatı için başvurmak amacıyla Baltimore'a döndü. Çift sessizce evlenmiş de olabilir, açıklamalar net değildir.[21] Tek genel tören 16 Mayıs 1836'da Richmond'da yapıldı. Bu törende çift Rev. Amasa Converse adında bir Presbiteryen papaz tarafından evlendirildi.[22] Poe 27, Virginia ise 13 yaşındaydı; ancak yaşı kayıtlara 21 olarak geçirilmişti.[22] Bu evlilik Richmond'da kayıt altına alınmıştır ve kayıtlar Thomas W. Cleland'in, gelinin iddia edilen yaşta olduğunu onaylayan beyanını da içerir.[23] Tören akşam Poe, Virginia ve Virginia'nın annesi Maria Clemm'in kalmakta olduğu pansiyonun sahibi Mrs. James Yarrington'ın[24] evinde yapıldı.[25] Yarrington Maria Clemm'e düğün pastasını pişirmekte yardım etti ve düğün yemeğini hazırladı.[26] Ardından çift Petersburg, Virjinya'da kısa bir balayına çıktı.[25]

Çiftin nasıl olağandışı olduğuna ilişkin tartışmalar, yaşları ve kan hısımlıklarına dayanıyordu. Tanınmış Poe biyografisi yazarı Arthur Hobson Quinn, ne çiftin birlikteliğinin, ne Poe'nun eşine (İngilizce'de kız kardeş anlamına gelen "Sister"ın kısaltılmışı olan) "Sissy" ya da "Sis" adlarını takmasının olağandışı olduğunu öne sürer.[27] Poe biyografisi yazan bir başka yazar olan Kenneth Silverman ise, kardeş çocukları olmalarının değilse de, Virginia'nın yaşının küçüklüğünün olağandışı olduğunu iddia eder.[21] Clemm ile Poe'nun ilişkisinin karı kocadan çok ağabey kardeş ilişkisine benzediği fikri de ortaya atılmıştır.[28] Aralarında Marie Bonaparte'ın da bulunduğu araştırmacılar Poe'nun eserlerini otobiyografik olarak okur ve Virginia'nın bakire olarak öldüğü sonucuna varır[29], zira o ve eşi hiçbir zaman evliliğin gereğini yerine getirmemiştir.[30] Bu yorum çoğu kez "Annabel Lee" şiirine adını veren karakterin Virginia'yı temsil ettiği varsayımına dayanır: bir "bakire... Annabel Lee adında".[29] Poe biyografisi yazarı Joseph Wood Krutch'a göre Poe kadınlara "normal erkeklerin ihtiyaç duyduğu şekilde" değil, ancak bir ilham ve sevgi kaynağı olarak ihtiyaç duyar[31] ve kadınlara hiçbir zaman cinsel ilgi duymamıştır.[32] Poe'nun arkadaşları çiftin evliliklerinin en azından ilk iki yılında aynı yatağı paylaşmadığını, ancak Virginia 16 yaşına bastıktan sonra onun hastalığının başlangıcına dek "normal" bir evlilik hayatlarının olduğunu öne sürer.[33]

Söylenenlere göre Virginia ve Poe mutlu ve birbirine bağlı bir çiftti. Poe'nun bir dönem patronu olan George Rex Graham ilişkilerine dair şunları yazdı: "Karısına olan aşkı, güzelliğin ruhuna bir çeşit coşkulu tapınmaydı."[34] Poe bir keresinde bir arkadaşına, "Canlılar arasında benim küçük karım kadar güzelini görmüyorum." diye yazdı.[35] Buna karşılık Virginia, çağdaş açıklamaların çoğuna göre, kocasını neredeyse idolleştirmişti.[36] O yazarken çoğu zaman ona yakın otururdu; dolmakalemlerini düzenli tutar, elyazmalarını katlar ve gönderirdi.[37] Poe'ya olan aşkını, 23 yaşındayken yazdığı 14 Şubat 1846 tarihli bir akrostiş şiirle gösterdi:

Virginia'nın eşine elyazısıyla yazdığı Sevgililer Günü şiiri

Ever with thee I wish to roam —
Dearest my life is thine.
Give me a cottage for my home
And a rich old cypress vine,
Removed from the world with its sin and care
And the tattling of many tongues.
Love alone shall guide us when we are there —
Love shall heal my weakened lungs;
And Oh, the tranquil hours we'll spend,
Never wishing that others may see!
Perfect ease we'll enjoy, without thinking to lend
Ourselves to the world and its glee —
Ever peaceful and blissful we'll be.[1]

  1. ^ Quinn, 497

Osgood/Ellet skandalı

Virginia'nın Sevgililer Günü şiirinde geçen "tattling of many tongues" ifadesi, gerçek olaylara göndermedir.[38] 1845'te Poe 34 yaşındaki evli şair Frances Sargent Osgood ile flört etmeye başladı.[39] Virginia bu arkadaşlıktan haberdardı; hatta arkadaşlıklarını teşvik etmiş dahi olabilir.[40] Kendisi yaşça daha büyük kadınların Poe üzerinde "dizginleyici" etkisi olduğunu düşünerek Osgood'u sık sık evlerine davet etti. "İçkiyi bırakmaya söz vermiş olan" Poe, Osgood'un huzurunda asla içkili olarak bulunmadı.[41]

Aynı sıralarda, başka bir şair, Elizabeth F. Ellet, Poe'ya aşık oldu ve Osgood'u kıskandı.[40] Poe Sarah Helen Whitman'a yazdığı bir mektupta onun kendisine olan sevgisine ilişkin "nahoş" sözcüğünü kullanmasına ve "bunu küçümseyerek reddetmekten başka bir şey yapamazdım" cümlesini sarfetmesine karşın, editörü olduğu Broadway Journal'da onun kendisine yazdığı şiirleri yayımlattı.[42] Ellet her işe burnunu sokma eğilimi olan, kindar biri olarak biliniyordu[43] ve 1846'da Ocak ayının sonlarında Poe'nun evini ziyareti sırasında Osgood'un Poe'ya yazdığı kişisel mektuplardan birini gördü.[44] Ellet'a göre Virginia, Osgood'un mektubundaki "korku veren paragraflar"a dikkat çekti.[45] Ellet Osgood'la temasa geçti, düşüncesizliklerinden kaçınması gerektiğini söyledi veya kıskançlık ya da bir skandala yol açma arzusuyla[45] Poe'dan onun kendisine yazdığı mektupları geri göndermesini istedi.[44] Sonrasında Osgood Margaret Fuller ile Anne Lynch Botta'yı Poe'dan mektupları geri vermesini kendi adına istemeleri için yolladı. Bu kişilerin müdahalelerine sinirlenen ve onlara "işgüzârlar" adını takan Poe, onun düşüncesizliğini ima ederek, Ellet "kendi mektuplarıyla ilgilense" daha iyi olacağını söyledi.[46] Daha sonra bu mektupları Ellet'tan toplayıp bir araya getirerek, onun evinde bıraktı.[44]

Bu mektuplar kendisine geri verilmiş olmasına karşın Ellet erkek kardeşinden, mektupları talep etmesini istedi.[46] Kardeşi Albay William Lummis, Poe'nun mektupları zaten geri vermiş olduğuna inanmadı ve onu öldürmekle tehdit etti. Poe kendisini savunmak için, Thomas Dunn English'ten bir tabanca istedi.[44]

Frances Sargent Osgood

Poe'nun arkadaşı ve daha önemsiz bir yazar, aynı zamanda eğitimli bir doktor ve avukat olan English de Poe'nun mektupları geri verdiğine inanmadı ve hatta bunların varlığını sorguladı.[46] Bu çıkmazdan kurtulmanın en kolay yolunun "asılsız suçlamaların geri alınması" olduğunu söyledi.[47] Yalancı olarak anılmasına sinirlenen Poe, English'i yumruk yumruğa bir kavgaya zorladı. Poe sonrasında kavgayı kazandığını iddia etti, oysa English'in iddiası aksi yöndeydi ve Poe'nun yüzü English'in yüzüklerinden biri tarafından kötü şekilde kesilmişti.[44] Poe'nun versiyonuna göre Poe, "E.'ye öleceği güne dek hatırlayacağı bir dayak" atmıştı. Hangisi doğru olursa olsun, kavga Poe'nun Osgood'la ilişkisi hakkındaki dedikodunun daha da yayılmasına yol açtı.[48]

Osgood'un kocası devreye girerek Ellet'ı, sarfettiği sözler için özür dilemediği takdirde dava etmekle tehdit etti. Ellet Osgood'a "Bayan Poe tarafından bana gösterilen, Poe'nun kendisinin düzenlediği sahte bir mektup olmalı" ifadelerini içeren bir mektup yazarak sözlerini geri aldı.[49] Suçu tamamen Poe'ya atan Ellet, olayın Poe "taşkın ve deliliğe meyilli" biri olduğu için yaşandığını öne sürdü.[50] Ellet Poe'nun deliliğine ilişkin dedikoduyu yaydı ki bu dedikodu, Poe'nun diğer düşmanları tarafından da devam ettirildi ve gazetelerde yer aldı. St. Louis Reveille şöyle yazdı: "New York'ta şair ve yazar Bay Edgar A. Poe'nun akıl hastası olduğu ve arkadaşları tarafından Dr. Brigham kontrolünde Utica'daki Akıl Hastanesi'ne yatırılacağına ilişkin bir dedikodu dolaşmaktadır."[51] Skandal ancak Osgood kocasıyla yeniden bir araya geldiği zaman yatıştı.[50] Öte yandan Virginia, kocasının yaşadığı bu ilişkiden tümüyle çok etkilenmişti. Henüz Temmuz 1945'te kocasının düşüncesizliklerine ilişkin iddiaların yer aldığı imzasız mektuplar aldı. Ellet'ın bu mektuplarla ilgisinin olduğu tahmin edilir. Bunlardan öyle rahatsız olmuştu ki, Virginia ölüm döşeğinde, "Bayan Ellet'ın onun katili olduğunu" söyledi.[52]

Hastalık

Bu dönemde Virginia vereme yakalandı. Hastalığın etkileri ilk olarak 1842 yılı Ocak ayı ortalarında görüldü. Virginia piyano çalıp şarkı söylerken ağzından kan geldi, Poe ise yalnızca damarının çatladığını söyledi.[53] Sağlığı giderek kötüledi ve Virginia yatalak hale geldi. Bu durum, özellikle de ara sıra düzelme belirtileri göstermesi, Poe'yu derin bir depresyona sürükledi. Arkadaşı John Ingram'a yazdığı bir mektupta Poe, bunların yol açtığı ruh halini şöyle tarif etti: "Her seferinde ölümünün tüm ızdıraplarını çekiyorum ve rahatsızlığı her arttığında onu daha da çok seviyor ve yaşamına daha umutsuz bir inatla bağlanıyorum. Ama ben doğuştan çok olağandışı derecede hassas ve gerginim. Deliriyorum, uzun aralıklı ve berbat aklı başında dönemler geçirerek."[54]

Poe ailesini taşınmak konusunda, Virginia'nın durumu harekete geçirmiş ve aile onun için daha sağlıklı bir çevre arayışına girmiş olabilir. 1840'ların başında Philadelphia içinde defalarca taşındılar ve bu şehirde yaşadıkları son ev şu anda Spring Garden'da Edgar Allan Poe National Historic Site olarak korunmaktadır.[55] Bu evde Virginia çiçek bahçesiyle ilgilenecek kadar iyiydi[56] ve arp ya da piyano çalarak ve şarkı söyleyerek konukları eğlendiriyordu.[57] Aile ardından 1844 yılının Nisan ayı başlarında, tren ve buharlı gemiyle yolculuk ederek New York'a taşındı. Kocası Greenwich Sokak'ta bir pansiyon ayarlarken, Virginia gemide bekledi.[58] 1846'nın başlarında aile dostu Elizabeth Oakes Smith, Virginia'nın, "Biliyorum yakında öleceğim, biliyorum iyileşemeyeceğim; ama mümkün olduğunca mutlu olmak ve Edgar'ı mutlu etmek istiyorum." diyerek durumunu kabullendiğini söyledi.[59] Virginia kocasına, ölümünden sonra, onun koruyucu meleği olacağına söz verdi.[60]

Fordham'a taşınma

Virginia Poe hastalığının son dönemini Bronx, New York'taki Poe Kulübesi'nde geçirdi. Buradaki yatak odası korundu.

Mayıs 1846'da Poe, Virginia ve annesi Maria'dan oluşan aile, Fordham'da, şehrin 22,5 km. kadar dışında[61], halen ayakta olan küçük bir kır evine taşındı. Poe'nun Virginia'ya yazdığı günümüze kalan tek mektup olan 12 Haziran 1846 tarihli mektupta Poe, eşini iyimser olmaya teşvik ediyordu: "Tüm bu umutsuzluğun içinde kalbini ayakta tut ve birazcık daha güven." Sahip olduğu tek dergi olan Broadway Journal'ı yakın zamanda kaybetmiş olması üzerine Poe, "Cesaretimi kaybetmiş olmalıydım, ama senin için—benim sevgili minik karım, sen benim bu sevimsiz, yetersiz ve nankör hayatla savaşımda muazzam ve tek canlandırıcımsın." sözlerini sarfetti.[62] Ancak o yılın Kasım ayında, Virginia'nın durumu artık umutsuzdu.[15] Düzensiz iştah, kızarmış yanaklar, değişken nabız, gece terlemeleri, yüksek ateş, ani titreme, nefes darlığı, göğüs ağrıları ile kan öksürme ve tükürme gibi belirtiler gösteriyordu.[62]

Poe'nun arkadaşı ve etkili bir editör olan Nathaniel Parker Willis, 30 Aralık 1846'da bir duyuru yayımlayarak aile için yardım istedi. Öte yandan gerekçeleri tamamen doğru değildi:[63]

Edgar A. Poe'nun hastalığı. —Üzülerek öğrendik ki bu bey ve eşi verem nedeniyle tehlikeli şekilde hastadır ve bu talihsizliğin temelinde, yaşadıkları geçici ilişkiler yatmaktadır. Üzgünüz; ancak, bu kişiler şu ana dek yaşamak için ihtiyaç duydukları şeyleri bile ancak temin edebilecek kadar dara düşmüştür. Bu elbette ki çok fenadır ve umuyoruz ki Bay Poe'nun arkadaşları ve hayranları onun muhtaç durumda olduğu bu en acı zamanlarında kendisinin derhal yardımına koşacaktır.[64]

Poe ile iki yıldır haberleşmemiş ve bu arada kendi eşini kaybetmiş olan Willis, bu dönemde onun en büyük destekçilerindendi. Poe ve eşine, ilham verici bir Noel kitabı olan The Marriage Ring; or How to Make a Home Happy'yi yolladı.[64]

The announcement was similar to one made for Poe's mother, Eliza Poe, during her last stages of tuberculosis.[63] Other newspapers picked up on the story: "Great God!", said one, "is it possible, that the literary people of the Union, will let poor Poe perish by starvation and lean faced beggary in New York? For so we are led to believe, from frequent notices in the papers, stating that Poe and his wife are both down upon a bed of misery, death, and disease, with not a ducat in the world."[64] The Saturday Evening Post asserted that Virginia was in a hopeless condition and that Poe was bereft: "It is said that Edgar A. Poe is lying dangerously with brain fever, and that his wife is in the last stages of consumption—they are without money and without friends."[62] Even editor Hiram Fuller, whom Poe had previously sued for libel, attempted in the New York Mirror to garner support for Poe and his wife: "We, whom he has quarrelled with, will take the lead", he wrote.[64]

Virginia was described as having dark hair and violet eyes, with skin so pale it was called "pure white",[65] causing a "bad complexion that spoiled her looks".[3] One visitor to the Poe family noted that "the rose-tint upon her cheek was too bright", possibly a symptom of her illness.[66] Another visitor in Fordham wrote, "Mrs. Poe looked very young; she had large black eyes, and a pearly whiteness of complexion, which was a perfect pallor. Her pale face, her brilliant eyes, and her raven hair gave her an unearthly look."[67] That unearthly look was mentioned by others who suggested it made her look not quite human.[68] William Gowans, who once lodged with the family, described Virginia as a woman of "matchless beauty and loveliness, her eye could match that of any houri, and her face defy the genius of a Canova to imitate".[69] She might have been a little plump.[68] Many contemporary accounts as well as modern biographers remark on her child-like appearance even in the last years of her life.[9][68][70]

Memorial marker to Virginia Clemm, Maria Clemm, and Edgar Allan Poe in Baltimore, Maryland

While dying, Virginia asked her mother: "Darling... will you console and take care of my poor Eddy—you will never never leave him?"[71] Her mother stayed with Poe until his own death in 1849. As Virginia was dying, the family received many visitors, including an old friend named Mary Starr. At one point Virginia put Starr's hand in Poe's and asked her to "be a friend to Eddy, and don't forsake him".[72] Virginia was tended to by 25-year old Marie Louise Shew. Shew, who served as a nurse, knew medical care from her father and her husband, both doctors.[73] She provided Virginia with a comforter as her only other cover was Poe's old military cloak, as well as bottles of wine, which the invalid drank "smiling, even when difficult to get it down".[72] Virginia also showed Poe a letter from Louisa Patterson, second wife of Poe's foster-father John Allan, which she had kept for years[74] and which suggested that Patterson had purposely caused the break between Allan and Poe.[72]

Ölüm

On January 29, 1847, Poe wrote to Marie Louise Shew: "My poor Virginia still lives, although failing fast and now suffering much pain."[70] Virginia died the following day, January 30,[75] after five years of illness. Shew helped in organizing her funeral, even purchasing the coffin.[76] Death notices appeared in several newspapers. On February 1, The New York Daily Tribune and the Herald carried the simple obituary: "On Saturday, the 30th ult., of pulmonary consumption, in the 25th year of her age, VIRGINIA ELIZA, wife of EDGAR A. POE."[72] The funeral was February 2, 1847.[70] Attendees included Nathaniel Parker Willis, Ann S. Stephens, and publisher George Pope Morris. Poe refused to look at his dead wife's face, saying he preferred to remember her living.[77] Though now buried at Westminster Hall and Burying Ground, Virginia was originally buried in a vault owned by the Valentine family, from whom the Poes rented their Fordham cottage.[76]

Only one image of Virginia is known to exist, for which the painter had to take her corpse as model.[9] A few hours after her death, Poe realized he had no image of Virginia and so commissioned a portrait in watercolor.[70] She is shown wearing "beautiful linen" that Shew said she had dressed her in;[77] Shew might have been the portrait's artist, though this is uncertain.[76] The image depicts her with a slight double chin and with hazel eyes.[70] The image was passed down to the family of Virginia's half-sister Josephine, wife of Neilson Poe.[77]

In 1875, the same year in which her husband's body was reburied, the cemetery in which she lay was destroyed and her remains were almost forgotten. An early Poe biographer, William Gill, gathered the bones and stored them in a box he hid under his bed.[78] Gill's story was reported in the Boston Herald twenty-seven years after the event: he says that he had visited the Fordham cemetery in 1883 at exactly the moment that the sexton Dennis Valentine held Virginia's bones in his shovel, ready to throw them away as unclaimed. Poe himself had died in 1849, and so Gill took Virginia's remains and, after corresponding with Neilson Poe and John Prentiss Poe in Baltimore, arranged to bring the box down to be laid on Poe's left side in a small bronze casket.[79] Virginia's remains were finally buried with her husband's on January 19, 1885[80]—the seventy-sixth anniversary of her husband's birth and nearly ten years after his current monument was erected. The same man who served as sexton during Poe's original burial and his exhumations and reburials was also present at the rites which brought his body to rest with Virginia and Virginia's mother Maria Clemm.[79]

Poe üzerindeki etkisi

Virginia's death had a significant effect on Poe. After her death, Poe was deeply saddened for several months. A friend said of him, "the loss of his wife was a sad blow to him. He did not seem to care, after she was gone, whether he lived an hour, a day, a week or a year; she was his all."[81] A year after her death, he wrote to a friend that he had experienced the greatest evil a man can suffer when, he said, "a wife, whom I loved as no man ever loved before", had fallen ill.[33] While Virginia was still struggling to recover, Poe turned to alcohol after abstaining for quite some time. How often and how much he drank is a controversial issue, debated in Poe's lifetime and also by modern biographers.[55] Poe referred to his emotional response to his wife's sickness as his own illness, and that he found the cure to it "in the death of my wife. This I can & do endure as becomes a man—it was the horrible never-ending oscillation between hope & despair which I could not longer have endured without the total loss of reason".[82]

Poe regularly visited Virginia's grave. As his friend Charles Chauncey Burr wrote, "Many times, after the death of his beloved wife, was he found at the dead hour of a winter night, sitting beside her tomb almost frozen in the snow".[83] Shortly after Virginia's death, Poe courted several other women, including Nancy Richmond of Lowell, Massachusetts, Sarah Helen Whitman of Providence, Rhode Island, and childhood sweetheart Sarah Elmira Royster in Richmond. Even so, Frances Sargent Osgood, whom Poe also attempted to woo, believed "that [Virginia] was the only woman whom he ever loved".[84]

Edebiyattaki referanslar

Poe'nun pek çok eseri otobiyografik olarak yorumlanır ve bunların çoğunun Virginia'nın veremle uzun süren mücadelesini ve ölümünü yansıttığına inanılır. En çok tartılışan örnek, "Annabel Lee"dir. Ölü genç bir gelin ile onun yas tutan aşığını betimleyen bu şiirin Virginia'dan ilhamla yazıldığına genellikle inanılır. Öte yandan Frances Sargent Osgood[85] ve Sarah Helen Whitman[86] gibi Poe'nun hayatındaki diğer kadınlar da, onun ilham almış olabileceği potansiyel adaylardır. Benzer bir şiir olan "Ulalume"[87] ile şiire adını veren karakterin "çok genç ölenler içindeki en güzel ölü" diye tarif edildiği "Lenore" da Poe'nun Virginia'nın anısına yazdığına inanılan eserlerdendir.[88] Poe'nun ölümünden sonra Londra merkezli Critic'ten George Gilfillan, Poe'nun eşinin ölümünden sorumlu olduğunu belirterek, "'Annabel Lee' ile 'Kuzgun''u yazabilmek için onun vaktinden önce ölümüne yol açtı." sözlerini kullandı.[89]

Virginia, Poe'nun düz yazı eserlerinde de görülür. Kısa hikâye "Eleonora" (1842) -ki anlatıcısı, evlenme hazırlığı yaptığı kuzeni ve kuzeninin annesiyle yaşamaktadır- yine Virginia'nın ölümüne değiniyor olabilir. Poe hikâyeyi yazdığında, eşinde hastalığın belirtileri yeni yeni görülmeye başlamıştı.[90] Çift bundan kısa süre sonra gemiyle New York'a taşınmış ve Poe "Uzun Sandık"ı (1844) yayımlamıştı. Genç eşinin ölümünün yasını tutan ve onun cesedini gemiyle taşıyan bir adamı anlatan bu hikâye, Poe'nun Virginia'nın yaklaşan ölümü hakkındaki duygularını belirttiği izlenimini verir. Gemi batarken adam, eşinin cesedinden ayrılmaktansa ölmeyi tercih eder.[91] Aynı adlı karakterin yavaş yavaş öldüğü kısa hikâye "Ligeia" da Virginia'dan esinlenilerek yazılmış olabilir.[92] Eşinin ölümünden sonra Poe, basılan ilk hikâyesi "Metzengerstein"den anlatıcının vereme gönderme yapan "I would wish all I love to perish of that gentle disease" ("Tüm sevdiklerimin o nazik hastalıktan ölmesini dilerdim.") cümlesini kaldırdı.[70]

Kaynaklar

  1. ↑ Thomas, Dwight & David K. Jackson. The Poe Log: A Documentary Life of Edgar Allan Poe, 1809–1849. Boston: G. K. Hall & Co., 1987: 52. ISBN 0-7838-1401-1
  2. ↑ Quinn, 17
  3. 1 2 Silverman, 82
  4. 1 2 3 Silverman 81
  5. ↑ Quinn, 726
  6. ↑ Meyers, 59
  7. 1 2 Meyers, 60
  8. ↑ Quinn, 256
  9. 1 2 3 4 5 Sova, 52
  10. ↑ Haas, Irvin. Historic Homes of American Authors. Washington, DC: The Preservation Press, 1991. ISBN 0891331808. p. 78
  11. ↑ Quinn, 187–188
  12. ↑ Silverman, 96
  13. ↑ Sova, 67
  14. ↑ Quinn, 218
  15. 1 2 Silverman, 323
  16. ↑ Sova, 225
  17. 1 2 Quinn, 219
  18. ↑ Silverman, 104
  19. 1 2 Meyers, 72
  20. ↑ Silverman, 105
  21. 1 2 Silverman, 107
  22. 1 2 Meyers, 85
  23. ↑ Quinn, 252
  24. ↑ Quinn, 230
  25. 1 2 Quinn, 254
  26. ↑ Sova, 263
  27. ↑ Hoffman, 26
  28. ↑ Krutch, 52
  29. 1 2 Hoffman, 27
  30. ↑ Richard, Claude and Jean-Marie Bonnet, "Raising the Wind; or, French Editions of the Works of Edgar Allan Poe", Poe Newsletter, vol. I, No. 1, April 1968, p. 12.
  31. ↑ Krutch, 54
  32. ↑ Krutch, 25
  33. 1 2 Sova, 53
  34. ↑ Oberholtzer, 299
  35. ↑ Phillips, 1184
  36. ↑ Hoffman, 318
  37. ↑ Phillips, 1183
  38. ↑ Moss, 214
  39. ↑ Silverman, 280
  40. 1 2 Meyers, 190
  41. ↑ Silverman, 287
  42. ↑ Moss, 212
  43. ↑ Silverman, 288
  44. 1 2 3 4 5 Meyers, 191
  45. 1 2 Moss, 213
  46. 1 2 3 Silverman, 290
  47. ↑ Moss, 220
  48. ↑ Silverman, 291
  49. ↑ Moss, 215
  50. 1 2 Silverman, 292
  51. ↑ Meyers, 192
  52. ↑ Moss, 213–214
  53. ↑ Silverman, 179
  54. ↑ Meyers, 208
  55. 1 2 Silverman, 183
  56. ↑ Quinn, 385
  57. ↑ Oberholtzer, 287
  58. ↑ Silverman, 219–220
  59. ↑ Phillips, 1098
  60. ↑ Silverman, 301
  61. ↑ Meyers, 322
  62. 1 2 3 Meyers, 203
  63. 1 2 Meyers, 202
  64. 1 2 3 4 Silverman, 324
  65. ↑ Krutch, 55–56
  66. ↑ Silverman, 182
  67. ↑ Meyers, 204
  68. 1 2 3 Krutch, 56
  69. ↑ Meyers, 92–93
  70. 1 2 3 4 5 6 Meyers, 206
  71. ↑ Silverman, 420
  72. 1 2 3 4 Silverman, 326
  73. ↑ Sova, 218
  74. ↑ Quinn, 527
  75. ↑ Krutch, 169
  76. 1 2 3 Silverman, 327
  77. 1 2 3 Phillips, 1203
  78. ↑ Meyers, 263
  79. 1 2 Miller, John C. "The Exhumations and Reburials of Edgar and Virginia Poe and Mrs. Clemm", from Poe Studies, vol. VII, no. 2, December 1974, p. 47
  80. ↑ Phillips, 1205
  81. ↑ Meyers, 207
  82. ↑ Moss, 233
  83. ↑ Phillips, 1206
  84. ↑ Krutch, 57
  85. ↑ Meyers, 244
  86. ↑ Sova, 12
  87. ↑ Meyers, 211
  88. ↑ Silverman, 202
  89. ↑ Campbell, Killis. "The Poe-Griswold Controversy", The Mind of Poe and Other Studies. New York: Russell & Russell, Inc., 1962: 79.
  90. ↑ Sova, 78
  91. ↑ Silverman, 228–229
  92. ↑ Hoffman, 255–256

Basılı kaynaklar

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 1/7/2017. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.