Üryanizade Cemil Molla

Üryanizade Cemil Molla
Doğum 3 Kasım1864
İstanbul
Ölüm 13 Şubat 1941
İstanbul
Meslek Hukukçu, devlet adamı, şair

Üryanizade Cemil Molla (d. 3 Kasım 1864[1]- ö. 13 Şubat1941[1]) Osmanlı devlet adamı, hukuk bilgini.

Renkli kişiliği, köşkünde kurduğu debdebeli ve sofistike hayatla Osmanlı tarihinde iz bırakmıştır.[1]

Üryanizade Cemil Molla Bey'in dedesinin Kuzguncuk'ta yaptırdığı Üryanizade Camii

Yaşamı

1864 yılında İstanbul'da doğdu. İstanbul’un köklü ailelerinden Üryanizadeler ailesinin üyesidir. Babası şair Süleyman Celaddin Bey, annesi Uryanizade Ahmed Esad Efendi’nin kızı Ayşe Sıddıka Hanım’dir. Cemil Bey, medrese öğrenimi gördü.[2] 1885’te molla payesi aldı.[1] Kendi gayretiyle İngilizce ve Fransızca öğrendi.[3] Şeyhülislamlık Dairesi memuriyetlerine yetişti. Mecelle ve hukuk konusunda otoriteydi.[3]

Niş Beylerbeyi Hafızoviç Ebubekir Bey’in kızı Emine Hanm ile evlendi.[1]

1878-1889’da şeyhülislamlık yapan dedesinin izni ile onun Kuzguncuk’taki yalısının karşısındaki koruda bir köşk yaptırdı. Günümüze kadar ulaşan Cemil Molla Köşkü, II. Abdülhamid döneminin gayri resmi kültür, eğlence ve sanat merkezi haline geldi.[1]

Cemil Molla, Padişah II. Abdülhamit’in gözdesi, dostu ve satranç arkadaşı idi.[4] 1909’da Abdülhamit’in tahttan indirilmesi üzerine İttihat ve Terakki yönetimi tarafından Midilli Adası’na sürgüne gönderildi. Üç yıl sonra affedilerek İstanbul’a döndü.

1919 yılında Adliye Nazırı, 1920 yılında ise Şura-yı Devlet başkanı[2] olarak görev yaptı. Cumhuriyet devrinde memuriyete devam etmedi, emekli oldu.

1941 yılında İstanbul’da hayatını kaybetti. Nakkaştepe’deki aile mezarlığına defnedildi.[3]

“Dağarcığım” adlı bir anı kitabı ve basılmış şiirleri vardır.

Kaynakça

  1. 1 2 3 4 5 6 Dürin Ababay, Üryanizadeler: Çılgın Bir Osmanlı Ailesi, #Tarih dergisi Sayı 4, Ağustos 2014
  2. 1 2 1868’den 1922’ye Şura-yı Devlet Reisleri, T.C Danıştay Başkanlığı web sitesi, Erişim tarihi:31.08.2014
  3. 1 2 3 Cemil Molla, Üsküdarlı Meşhurlar Ansiklopedisi, İstanbul Belediye Başkanlığı Kültür Yayınları, Ocak 2012, Erişim tarihi:31.08.2014
  4. ↑ Seral Cumalı, Beyaz Köşkte Saz Bitince Söz Başlardı, Posta gazetesi, 15.01.2012, Erişim tarihi:31.08.2014
This article is issued from Vikipedi - version of the 1/10/2017. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.