Birinci Yahudi-Roma savaşı

Birinci Yahudi-Roma savaşı
Yahudi-Roma savaşları

1. yüzyılda Yahudiye ve Celile
Tarih66–73
BölgeYahudiye
SonuçRoma zaferi, Tapınağın yıkılışı
Taraflar
Roma İmparatorluğu

Yahudi isyancılar:

Destekleyen:

Radikal grup:

  • Zelotlar
  • Edom
  • Essenniler
Komutanlar ve liderler
Vespasian
Titus
Lucilius Bassus
II. Agrippa		 Ananus ben Ananus †
Eliezar ben Hanania †
Yosef ben Matityahu (Esir)
Yosef ben Gurion
Simon Bar-Giora(İdam edildi)

Yohanan of Gush Halav (Esir)
Eleazar ben Simon †

Menahem ben Yehuda †

Eleazar ben Ya'ir †
Güçler
Roma muhafızları (başlangıçta 3,000)
Beth Horon'daki Suriye Lejyonu (30,000);
Kudüs kuşatmasında 5 Lejyon (60,000–80,000)		 Ananus'a bağlı 10,000
Bar Giora'ya bağlı 15,000
500 Adiabene savaşçısı

John'a bağlı 6,000
Eleazar'a bağlı 2,400
20,000 Edom

Birkaç yüz Esseni

Kayıplar
20,000 asker 25,000-30,000 10,000-20,000

Birinci Yahudi-Roma savaşları (66–73), (Büyük İsyan diye de bilinir, İbranice:המרד הגדול, ha-Mered Ha-Gadol), Yahudiye eyaletindeki Yahudilerin Roma İmparatorluğu'na karşı gerçekleştirdiği üç isyandan birincisidir (ikincisi 115-117 yılları arasındaki Kitos Savaşı, üçüncüsü ise 132-135 yılları arasındaki Bar Kohba İsyanıdir.[1]

İsyan çıkıp gelişmesi

İsyan MÖ 66 yılında Kudüs'te yaşayan Yunanlar ve Yahudiler arasındaki dinsel gerilim yüzünden çıktı. Çok geçmeden bu rakip gruplar Kudüs'te yaşayan Roma vatandaşlarına da saldırılarda bulunmaya başladılar. Romalılar bu karışıklıklara gayet sert şekilde müdahele edip Yahudi Tapınağı'na saldırıp talan etme ve 6,000 Yahudi'yi idam etme ile karşılık verdiler. Bu da karışıklıkların tam bir Yahudiler ayaklanmasına dönüşmesine neden oldu. Yahudilerin Roma'ya tabi olan Yahudiya Kralı II. Herrodı Agrippa yanında çalışmakta olan Romalı devlet memurları ile Kudüs'den kaçtı. Yahudiye'de bulunan Romalı garnizon birliklerinin kışla ve komuta merkezleri üzerlerine saldıran Yahudi isyancılar çok geçmeden bu Romalı birliklerini yenip bu kuruluşları ellerine geçirdiler.[1]

Roma'nın Suriye Eyaleti Genel Valisi olan Cestius Gallus bu ayaklanmanın gittikçe kontrol edilmez bir şekil aldığını görerek Suriye'de konuklanmış olan "XII. Lejyon Fulminata " adli Romali Lejyonu ile yörel yedek askerlerle takviyeli bir Romalı ordusunu ayaklanmayı bastırıp Yahudiye'ye sulh ve sükunu yeniden geri getirmek görevi ile Kudüs ve Yahudiye'ye gönderdi. Bu Suriye Romalı Lejyonu önce ayaklanmaya karşı başarılı askeri harekat yaptı ve Yafa kalesini tekrar eline geçirdi. Fakat Yahudi ayaklanmacilar ordusu MÖ 66'da Romalı Suriye Lejyonu'nu pusuya düşürdüler ve yapılan Beth Horon Muharebesi (MÖ. 68)'inde ise takviyeli Suriye Romalı Lejyonu ordusuna karşı büyük bir galibiyet kazandılar. Bu muharebede 6,000 Romalı lejyoner ve asker öldürüldü ve Romali Lejyonu'na ait olan "Kartal Sancağı" ayaklanmacılar eline geçti. Özellikle Kartal Sancağı'nın kaybedilişi Roma'nın şerefi addedilen bu sancak senbolüne gayet büyük önem veren tüm Romalıları, özellikle Roma'dan impartorluğu yönetenleri, büyük bir şoka maruz bıraktı.[1]

Sonra Kudüs'de, (Yahudilerin devamlı bir küçük kama taşıdıkları için) "Sicari" adını verdikleri aşırı inançlı isyancı bir grubun başkanı olan "Monahem Ben Yehuda" şehrin kontrolünu kendi isyancı grubunun eline geçirme çabasına girişti. Bu grup Kudüslüler arasında istenmez bir aşarı kanattan olduğu için Kudüs'lu isyancılar tarafından "Monahem Ben Yehuda yakalanıp idam edildi. Bu gruba dahil olan diğer "Sicari" mensupları da şehirden kovuldu. Kudüs'te "Ananus ben Ananus" liderliğinde yeni Yahudiye devleti hükümeti kuruldu. Halk tarafından gayet popüler olarak sevilen ama radikal tutumlu olan köylü asıllı lider olan "Simon bar Giora" da şehirde kurulan bu yeni Yahudiye hükümeti tarafından şehirden kovuldu.Yeni Yahudiye hükümeti Kudüs'ün surlarını pekiştirip takviye ettirmeye başladı. Celile'de bulunan ayaklanmacılara komutan olarak "Yosef ben Matityahu" ve Edom bölgesi için ayaklanama komutanı olarak "Elazar ben Hamaniye" seçildiler.[1]

İsyanın bastırılması

MS 66'da gayet tecrübeli bir asker olan ama devlet iktidarını eline geçirmek için hiç hırslı olmayan Romalı general Vespasian Roma Imparatorluğu tarafından Yahudiye eyalatine genel vali seçilip buradaki isyanı bastırıp sulh ve sükunu yeniden getirmek için görevlendirildi. Büyük oğlu olan Titus'da onun komutan yardımcısı olarak atandı. Vespesian'ın emrine iki tam tekmil piyade Roma Lejyonu, 8 süvari birliği ve 10 kohort yardımcı birlik ve ek olarak tabi Yahudiya Kralı II. Herrod Agrıppa'nın askeri birlkleri verildi. Vespesian'in büyük oğlu olan Titus İskenderiye'den tam tekmil bir Romalı lejyonu ile gelip babasına katıldı. 67'de Vespesian Yahudiye'yi eyaletini istila etmeye başladı. Önce Romalılar isyancı Yahudiler tarafından pekiştirilmiş gayet çetin surları bulunan ve Yahudilerin en önemli askeri birlikleri tarafından savunulan Kudüs şehri ve kalesine saldırıda bulunmadılar. Yahudiye'nin diğer önemli nüfus merkezlerine ve ayaklanmacıların konsantre oldukları diğer savunma mevkilerine karşı devamlı süren saldırılara geçtiler ve ellerine geçirdikleri şehirlerde ve müstahkem mevkilerde bulunan isyancı Yahudi askerleri ve halkı direnişten vazgeçirmek için gayet sert cezalandırıcı politikalar uygulamaya başladılar. Birkaç ay içinde Vespesian ve Titus komutasındaki Romalılar ordusu Celile'yi ve burada bulunan en önemli müstahkem mevkileri ellerine geçirdiler. Bu arada "Yosef bin Matitiyahu" komutasında direnişte bulunan "Jodapatha" kalesini 47 gün süren bir kuşatmadan sonra fethettiler.[1]

Antik İsrail
İsrailoğulları
Kabileler
Devletler
Krallar
Savaşlar
Diğer
 Yahudilik Portali

Aşırı inançlı savaşçı olan "Zealot" adı verilen askerler ve binlerce kişilik sivil gruplar Celile'den akın akın Kudüs'e gelmeye başladialr. Bu yeni gelen göçmenlerin aşırı inançları ve bu inançları başkalarına empoze etme girişimleri Kudüs'de bir politik kargaşalık yarattı. Kudüs asıllı olan Sadukiler ile Kuzey'den gelen John Giscalalı ve Eleazar ben Simon komutasındaki aşırı inançlı "Zealot"'lar askerlerı arasında kanlı bıçaklı çatışmalar başladı. Bu arada Kudüs'e Edom'dan kaçan ayaklanamacılar da geldi. Bunlar da "Zealot"lara grubu ile anlaşıp bu çatışmalara katıldı. İsyancı Yahudiye devleti hükümet başkanı olan Ananus ben Ananus bu çatısmalarda öldürüldü ve kendine bağlı olan Yahudiler ayaklanmacılar grubu büyük zayiat verdi. Sadukiler liderleri 15,000 kişilik bir ayaklanmaci ordusuna komuta eden Simon Bar Giora'yı Zealotlar taraftarlarına karşı gelmek üzere Kudüs'e çağırdı. Kudüs'e gelen bu ordu çok geçmeden şehrin hemen hemen hepsini kontrrol altına almayı başardı. Fakat MÖ 69'da Simon Bar Giora, John Giscala'lı ve Eleazar ben Simon'a bağlı olan üç ayrı klik grup arasında yeniden açik çatışmalar başlayıp bunlara tüm o yıl devam etti.[1]

Roma'da ortaya çıkan politik karışıklıklar ve bir iç savaş dolayısı ile Vespesian Yahudiye 'de olan askeri harekatına ara vermişti. 69'da Vespesian Roma'ya çağrıldı ve orada Roma İmparatoru olarak imparatorluk tahtına geçirildi. Vespesian'ın Yahudiye'den ayrılması ile büyük oğlu olan Titus Romalıların bu eyalette ayaklanma bastırma görevini üzerine aldı. 70 yılının başında Titus komutasındaki Romalılar birlikleri ayaklanmanın merkezi olan Kudüs'e karşı harekata başladılar. Titus ve Romalılar şehri ve kaleyi kuşatma altına aldılar. Kudüs'ün ilk iki sur duvarları kuşatmanin ilk üç haftası içinde Romalılar eline geçti. Fakat bunlardan daha kalın ve korunaklı olan üçüncü sur duvarı ayaklanmacılarının gayet inatçı direnişi nedeniyle Romalılar eline geçmedi. Bundan sonra Romalılar Kudüs şehrini 7 ay gayet sıkı kuşatma ve blokaja aldılar. Bu sırada şehir içindeki ayaklanmacı askerler klikleri arasında, özellikel "Zealot"lar arasinda ve onlarla diğer klikler arasında catışmalardan durmayıp devam etti. Bu sırada Zealot'lar Kudüs kalesinde depo edilmekte olan ve kuşatmaya dayanmak için halka dağıtılmakta olan yiyecek ve erzağının tümünü bir "Zealot" saldırısı ile yaktılar ve böylece şehrin yiyecek ve erzak stoklarını bitirip direnen şehir halkını ve ayaklanmacı orduları askerlerini açlığa maruz bıraktılar.[1]

Kudüs'ün Romalılar eline geçmesi ve isyanın sonu

Titus Flavius Vespasianus Zafer Takı

70 yazında şehirdeki Yahudi orduları ve halk açlıktan bitkin bir hale geldikleri halde, Romalılar tarafından yapılan bir hücumla Kudüs duvarlarında açılan gediklerden sehre giren Romalılar surlardan geçip şehri fethettiler. Şehri eline geciren Romalı ordusu, tüm dinsel tapınakları dahil, sehri tümüyle yakıp yıkti ve talan etti. Yahudiler için en kutsal olan Herod Tapınağı talan edildikten sonra 29/30 Temmuz 70'de yakılıp yerle bir edildi. Sonra şehir tümüyle yakıldı.

Josephus'a göre ortaya çıkan silahlı kargaşalık ve açlık dolayısıyla Kudüs'de asker olmayan 1.1 milyon kişi ölmüştür.[1] Bu ölenlerin büyük kısmı Kudüs'de yaşamayanlar olup bunlar Kudüs'e önemli Yahudi kutsal bayramı olan Hamursuz Bayramı için yapılan ayinler ve kutsal etkinlikleri izlemek için gelen ziyaretçiler olup Romalıların Kudüs'ü gayet kargaşalıklar içinde kuşatması ve ele geçirmesi askeri harekatı sırasında hayatlarını kaybetmişlerdir.[2] Josephus'e göre bu harekat sırasında 97,000 Yahudi de esir edilip köle olarak satılmışlardır.[2] Bazı modern kaynaklara göre toplam öldürülen sayısı 250,000 Yahudidir.[3]

John Giscala'lı tabi Yahudiya Krali II. Herrod Agrippa'nın kalesi olan Jotapata'da Romalılara teslim oldu ve müebbed hapise mahkum edildi. Simon bar Giora ise Kudüs Tapınağı yıkılıp yakıldıktan sonra sığındığı bir mevkiden bir tünel açıp kaçmaya çalıştıktan sonra başarısız kaldığı için Romalılara teslim oldu. Roma'ya götürülüp Titüs onurana tertip edilen Zafer Alayı'nda Titus'un savaş arabası arkasında yürütülerek halka teşhir edildi. Sonra bir yargılamaya tabi tutulup Romalılara isyan ve ihanetten dolayı idam cezası verildi. Roma'da Tarpeia Kayalığı uçurumundan aşağı atılarak bu idam cezası uygulandı.

Bu kuşatma ve Tapınak yıkımdan geri kalan kalıntı taşlar günümüzde bile Kudüs şehrinde görülebilmektedir. Roma'da bu zafer anısına 82'de yaptırılan "Titus Flavius Vespasianus Zafer Takı" üzerinde bulunan kabartma heykellerden birinde Romalı lejyonerlerin Kudüs Tapınağı'ndan ganimet olarak aldıkları kutsal eşyaları, bu arada Yedi Kollu Şamdan (Menora)yı, alıp götürmeleri gösterilmektedir. Bu kutsal eşyalar Roma'da Titus şerefine yapılan Zafer Alayı sırasında da alayda tüm Romalılara gösterilmişlerdir.

Bu olaylar tarihçi Flavius Josephus tarafından yazılan Kudüs'ün yıkılışı (Phlauiou Iôsêpou historia Ioudaïkou polemou pros Rhômaious bibliona) adlı eserde anlatılmaktadır.

Kudüs'un düşmesinden sonra Titus Roma'ya döndü. Suriye Romalı Lejyonu "X. Lejyon Frettensis" Yahudiya eyaletinde 73'e kadar isyancılara ait bulunan birçok kale ve şehri Romalılar adına alarak bu isyanın son kısımlarını ortadan kaldırdı. Birinci Yahudi-Roma savaşının en son muharebesi yüksek bir tepe üzerinde bulunan Masada kalesinin kuşatılması ve direnişçilerinin hepsinin intiharmesinden sonra 74'de Romalılar eline geçinceye kadar sürdü.

Yahudi isyanlarının Roma İmparatorluğu tarafından bastırılması, Yahudilerin çoğunun dağıtılıp köle olarak satılması nedeniyle Yahudi diasporasının dağıldığı coğrafya ve diasporadakilerin sayısı üzerinde etkili olmuştur.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Flavius Josephus, (İng. çev.: William Whinston ) The Wars of the Jews; Or, The History of the Destruction of Jerusalem Wikisource dil=(İngilizce)
  2. 1 2 White, Matthew (2012), The Great Big Book of Horrible Things, Norton, 2012 s.52,
  3. ↑ Rivka Shpak Lissak, The Roman Policy: Elimination of the Jewish National-Cultural Entity and the Jewish Majority in the Land of Israel. Erişim 15 Ocak 2011.

Bibliyografya

Dış bağlantılar

This article is issued from Vikipedi - version of the 11/14/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.