Bizans İç Savaşı (1321–1328)

Bizans İç Savaşı (1321–1328)
Bizans isyan ve iç savaşları
1307 yılında Bizans İmparatorluğu ve çevre ülkeleri, İlk Paleologos İç Savaşı hemen öncesi.
Tarih 1321-1328 Bölge Trakya, Makedonya, Konstantinopolis Sonuç III. Andronikos Paleologos ortak imparator ve sonunda tek imparator oldu.
Taraflar
II. Andronikos Paleologos Sırp İmparatorluğu	III. Andronikos Paleologos İkinci Bulgar İmparatorluğu
Komutanlar ve liderler
II. Andronikos Syrgiannes Palaiologos[lower-alpha 1]	III. Andronikos İoannis Kantakuzinos, Theodore Synadenos, Syrgiannes Palaiologos[lower-alpha 1]
Güçler
Bilinmiyor, - pek çok Bulgar, Sırp ve Tartar paralı askerleri, - daha az sayıda destekçi. - Konstantinopolis halkı.	Bilinmiyor, - pek çok paralı asker - Genç asiller - daha fazla destekçi, savaşçı olmayanlar dahil, - Trakya ve Makedonya halkı.
Kayıplar
İlk ihtilaf (1321): bilinmiyor *İkinci ihtilaf (1322): çok az, ya da hafif; *Üçüncü ihtilaf (1327–28): muhtemelen daha ağır, fakat nispeten hafif.	Bilinmiyor, fakat bu tarafta da nispeten hafif
Aralık 1321 tarihinde II. Andronikos'a taraf değiştirmişlerdir

Bizans İç Savaşı (1321–1328) Bizans İmparatorluğu'nun yönetimi üzerine Bizans imparatoru II. Andronikos Paleologos ile torunu III. Andronikos Paleologos arasında gerçekleşen bir dizi ihtilaftır.

İç Savaş öncesi

Kardeşi Manuil'in bir aşk ilişkisi nedeniyle kaza ile öldürülmesinden sonra, imparator II. Andronikos, III. Andronikos'u veliahtlıktan çıkartırken, II. Andronikos'un oğlu ve veliahtlıkta ilk sırada olan IX. Mihail oğlunun ölümünün şoku ile öldü.^[1]

1321: İlk ihtilaf

III. Andronikos'un önemli destekçileri vardı, onların arasında en önemlileri yaşlı imparatora memnuniyetsizliğin yüksek olduğu Trakya'da kendilerine rüşvetle valilik elde eden İoannis Kantakuzinos ve Syrgiannes Palaiologos'tu. 1321 paskalyasında, III. Andronikos başkentten sarayını kurup, büyükbabasına karşı isyanı başlatacağı Hadrianapolis'e kaçtı. Eski imparatoru müzakere zorlamak için, Syrgiannes Palaiologos büyük bir orduya komuta etti.^[2][3][4] 6 Haziran 1321 tarihinde barış anlaşması imzalandı, bu anlaşmaya göre III. Andronikos ortak imparator olarak tanınıyor ve Trakya, Makedonya bölümlere atanırken Konstantinopolis dahil kalan yerler kıdemli İmparator olan II. Andronikos'un yönetiminde kalıyordu, kıdemli İmparator olarak II. Andronikos aynı zamanda dış politikadan da sorumluydu.^[5]

1322: İkinci ihtilaf

1321 tarihli barış anlaşması uzun ömürlü olmadı, her iki Andronikos fiilen birbirlerinden bağımsız dış politika izlemeye devam ettiler. III. Andronikos hizbi içerisinde Syrgiannes Palaiologos ile megas domestikos İoannis Kantakuzinos arasında çatlak oluştu. Syrgiannes verdiği destek nedeniyle yeterince ödüllendirilmediğini düşünmekteydi ve II. Andronikos'un Kantakuzinos'a büyük iltifat göstermesinden alınıyordu. Dahası III. Andronikos'un Syrgiannes'in karısını baştan çıkardığına dair söylenti vardı.^[2][6] Sonuçta Aralık 1321 tarihinde desteğini yaşlı imparatora döndürdü ve Konstantinopolis'e sığındı. Megas doux unvanı ile ödüllendirildi, sonra II. Andronikos'u savaşı devam ettirmeye ikna etti.^[3][7][8] Konstantinopolis'in çevresinde bulunan birçok şehrin genç Andronikos'un eline geçmesinden sonra, Temmuz 1322 tarihinde önceki status quo'ya dönülen bir başka anlaşma imzalandı. Büyükbaba ile torun arasında imzalana bu anlaşma Syrgiannes'u zor duruma soktu. Çabaları başarısız olunca, II. Andronikos'a suikast düzenleyip tahtı kendi eline geçireceği bir komployu başlattı. Fakat komplo ortaya çıktı ve Syrgiannes ömür boyu hapisle cezalandırıldı.^[7][9][10]

2 Şubat 1325 tarihinde, III. Andronikos resmen büyükbabası tarafından ortak imparator olarak taçlandırıldı. Bu ihtilafta çok az muharebe olmasına rağmen, sonuçlarının imparatorluk üzerinde büyük etkileri oldu: özgür olmayan köylü sınıfından alınan daimi birlikler yüzünden tarım üretimi azaldı ve ticaret sert bir biçimde kesildi.^[11]

1327–28: Üçüncü ihtilaf

Şubat 1327 tarihinde III. Andronikos ile dedesi II. Andronikos'un arasında yeni bir ihtilaf baş gösterdi fakat bu kez Balkan ülkeleri savaş dahil oldu. Chernomen Antlaşması'nda mutabık kalındığı üzere II. Andronikos'un yanında Sırp Kralı Stefan Dečanski yer alırken diğer tarafta Bulgar İmparatoru Mihail Şişman yer aldı. Savaş Makedonya topraklarında gerçekleşti ve zaferlerden sonra bu topraklar Selanik şehrine kadar III. Andronikos'un eline geçti. Ocak 1328 tarihinde, III. Andronikos ve komutanı İoannis Kantakuzinos, Selanik'e girdiler. Makedonya'daki bu zaferlerden sonra III. Andronikos Konstantinopolis'i ele geçirmeye karar verdi ve Mayıs 1328 tarihinde şehre girdi ve büyükbabasını tahtı bırakmaya zorladı ve gücü eline aldı.

Neticeleri

III. Andronikos (1328–1341 arası hükümdar), yeni kuşaktan İoannis Kantakuzinos'un liderliği ile iktidara geldi. Kantakuzinos siyasetten sorumluyken, III. Andronikos ordudan sorumluydu. İç savaş imparatorluğu yordu, paranın değeri düştü fakat yeni hükümet hukuğu ve mahkemeleri gözetti. II. Andronikos tahttan ayrıldıktan sonra bir manastıra keşiş olarak kapatılmış, tahttan indirildikten iki yıl sonra 13 Şubat 1332 tarihinde kapatıldığı manastırda ölmüştür.

Ayrıca bakınız

• Bizans isyan ve iç savaşları listesi

Kaynakça

1. Ostrogorsky, p. 499.
2. Fine (1994), p. 251
3. Nicol (1993), p. 157
4. Bartusis (1997), p. 87
5. Ostrogorsky, pp. 499-501
6. Vásáry (2005), p. 121
7. Kazhdan (1991), p. 1997
8. Norwich (1996), p. 278
9. Norwich (1996), p.282
10. Nicol (1993), p. 158
11. Ostrogorsky, p. 501

Kaynaklar

• Bartusis, Mark C. (1997), The Late Byzantine Army: Arms and Society 1204–1453, University of Pennsylvania Press, ISBN 0-8122-1620-2 
• Bosch, Ursula Victoria (1965) (German), Kaiser Andronikos III. Palaiologos. Versuch einer Darstellung der byzantinischen Geschichte in den Jahren 1321–1341, Adolf M. Hakkert 
• Fine, John Van Antwerp (1994), The Late Medieval Balkans: A Critical Survey from the Late Twelfth Century to the Ottoman Conquest, University of Michigan Press, ISBN 978-0-472-08260-5, http://books.google.com/?id=Hh0Bu8C66TsC 
• Kazhdan, Alexander, ed. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-504652-6 
• Jeffreys, Elizabeth; Haldon, John; Cormack, Robin, ed. (2009), The Oxford Handbook of Byzantine Studies, Oxford University Press, ISBN 978-0-19-925246-6 
• Nicol, Donald MacGillivray (1993), The Last Centuries of Byzantium, 1261–1453, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-43991-6, http://books.google.com/?id=y2d6OHLqwEsC 
• Nicol, Donald MacGillivray (1996), The Reluctant Emperor: A Biography of John Cantacuzene, Byzantine Emperor and Monk, C. 1295–1383, Cambridge University Press, ISBN 978-0-521-52201-4, http://books.google.com/?id=7bXGTfK_ogAC 
• Treadgold, Warren T. (1997), A History of the Byzantine State and Society, Stanford University Press, ISBN 0-8047-2630-2 
• Ostrogorskiy, Georgiy (1969), History of the Byzantine State, Rutgers University Press, ISBN 0-8135-0599-2