Heilongjiang

Heilongjiang Eyaleti
Çince : 黑龙江省 Hēilóngjiāng Shěng
Kısaltmalar: 黑  (pinyin: Hēi)
Adın kökeni	黑 hēi—siyah 龙 lóng—ejderha 江 jiāng—nehir "Amur Nehri"
İdari birim türü	Eyalet
Başkenti (ve en büyük şehri)	Harbin
ÇKP Komitesi Sekreteri	Ji Bingxuan
Vali	Wang Xiankui
Yüzölçümü	460.000 km² (6.)
Nüfusu (2010)  - Nüfus yoğunluğu	38,312,224 (15.) 80 kişi/km2 (28.)
GSYİH (2010)  - kişi başına	CNY 1.02 trilyon US$ 151.2 milyar (16.) CNY 27,076 US$ 4,000 (16.)
İGE (2008)	0.808 (yüksek) (11.)
Başlıca etnik gruplar	Han Çinlisi: 95% Mançu: 3% Koreli: 1% Moğol: 0.4% Hui: 0.3%
İl düzeyi	13
İlçe düzeyi	1
Belde düzeyi†	1284
ISO 3166-2	CN-23
Resmî websitesi www.hlj.gov.cn (Çince) (Çince)

Heilongjiang (ya da Heilongciang), (Çince: 黑龙江省, Hēilóngjiāng Shěng), Çin'in Kuzeydoğu Bölgesi'nin (eskiden Mançurya) en kuzeyinde yer alan yönetim bölgesi (sheng). Kuzeyde ve doğuda Heilong (Amur Nehri) ve Wusuli (Osuri) nehirleri boyunca Rusya Federasyonu, batıda İç Moğolistan Özerk Bölgesi, güneyde Jilin yönetim bölgesiyle çevrilidir.

Tarih

Mançurya'nın kuzeyi, 19. yüzyıla değin birkaç ilkel göçebe kabilesinin yaşadığı gelişmemiş bir bozkır ve ormanlık bölgeydi. Amur Nehri üzerinde 1650'de bir kale inşa eden Rusların 1858'de yeni ilhaklarla genişlettikleri topraklar üzerindeki egemenliği 1917'ye değin sürdü. Sovyet Devrimi'nden sonra Bolşevikler, Çin'e bir dostluk jesti olarak Mançurya'nın kuzeyindeki özel ayrıcalıklarından vazgeçtiler. Heilongjiang Mançurya'nın Japonlarca işgaline (1931) değin Çin denetiminde kaldı. II. Dünya Savaşı'nın sonunda Ağustos 1945'te Japonya'ya giren Sovyet birlikleri daha sonra çekilerek bölgeyi Halk Kurtuluş Ordusu'na bıraktı. 1960'taki Sovyet-Çin anlaşmazlığından sonra, 17. yüzyıldan beri iki ülke arasında zaman zaman çatışmalara sahne olan uzun sınır boyunca sık sık sınır çatışmaları çıktı.

Heilongjiang, 1969'da İç Moğolistan Özerk Bölgesi'nden ayrılan Hulun-Buir Birliği yönetsel bölgesini de kapsar.

Doğal Yapı

Heilongjiang yönetim bölgesi geniş Mançurya Ovasının yarıdan fazlasını kaplar ve üç yanından orta yükseklikte yaşlı sıradağlar uzanır. Orta kesiminde bulunan çok verimli Songhua-Nen Nehri ovasını, batıda Büyük Hinggan Sıradağları (Moğol Çölü'nda alçalır), kuzeyde Küçük Hinggan Sıradağları, doğuda Laoye ve Zhangguancai dağları kuşatır. En uzun nehri olan Amur'un (Heilong) 1.890 km'lik yukarı ve orta bölümleri uluslararası sınır işlevini görür. En büyük kolu Songhua Nehri ise başlıca suyolunu oluşturur.

Sert geçen kışlar 5-8 ay sürer. Yazlar kısa olmakla birlikte yağmur mevsimine denk düştüğünden pek çok yörede ılıman iklim ürünlerinin yetiştirilmesine olanak sağlar.

Nüfus

Nüfusun onda dokuzundan fazlasının Çinli olmasına karşın, Mançular, Koreliler, Müslümanlar, Moğollar, Dağurlar (Dahuer), Ovınkılar (Owenke), Hıcılar (Hezhe) ve Ciırcisılar (Jierjisi) gibi bazı önemli topluluklar da vardır. Tibetliler, Ruslar ve Yakutlar daha küçğk toplulukları oluşturur. Yönetim bölgesinin güneyine dağılmış bulunan Mançular en kalabalık azınlıktır. Kültürel bakımdan Çinlilerce özümlendiklerinden yaşam biçimleri Çinlilierinkini andırır; özellikle eski soylular ile okumuş kesimler arasında evlilik yaygındır. Sovyet Devrimi'nden sonra yöreye göç eden pek çok Rus kadını Çinlilerle evlenmiştir. Bunlar daha çok Harbin'de ve Amur Nehri boyunca uzanan kasabalarda yaşarlar.

Ekonomi

Soya, mısır, buğday, şekerpancarı ve pirinç, Heilongjiang'da yetiştirilen önemli tarım ürünleridir. Bölge kok kömürü bakımından zengindir (Hıgang, Şuangyaşan, Cişi); Aygun'da altın ve Daçing'de petrol vardır.

Heilongjiang yönetim bölgesinde sanayinin gelişmesi, çok sayıda köylüyü özellikle beceri gerektirmeyen inşaat işlerinde çalışmak üzere kentlere çekmiştir. En büyük sanayi merkezi ve aynı zamanda bir demiryolu kavşağı olan Jiamusi'de (Kiamusze) harman dövme ve ekim makineleri, biçerdöverler, madencilikte kullanılan makinelerle elektrik ve telekomünikasyon donanımı imal eden işletmeler vardır. Burada bulunan Çin'in en büyük kağıt fabrikalarından birinde hem yutiçi tüketim, hem de ihracat için üretim yapılır. Jiamusi'nin 70 km kadar doğusundaki Shuangyashan'da kömür, kereste, inşaat malzemeleri, madeni eşya ve gıda maddeleri üretilir. Yönetim bölgesinin ikinci büyük kenti ve eski merkezi Qiqihar'da (Tsitsihar) bir düzineden fazla makine yapım fabrikası ve son derece gelişmiş bir gıda sanayisi vardır.

Demiryolu, önce Rus sonra Japon sömürge döneminde bütün bu bölgelerin çevreye açılmasını sağladı ve 1949'dan bu yana Heilongjiang'ın değerlendirilmesi (belki de bütün öbür Çin eyaletlerinden çok daha hızlı olarak) aralıksız sürdürdü. Bugünkü yönetim merkezi ve en büyük kent olan Harbin, Kuzey Mançurya'nın en işlek ulaşım ve iletişim merkezidir. Doğrudan demiryolu hatlarıyla eski SSCB demiryolu ağına ve Japon Denizi kıyısına, Güney Mançurya Demiryolu'yla da Çin ve Kore demiryolu ağlarına ve Büyük Okyanus kıyısına bağlanır.

Sanayi makineleri, takım tezgahları, tarım makineleri, kimyasal madde, gübre, dokuma, kereste ve inşaat malzemeleri işletmelerinin bulunduğu bir ağır sanayi kenti olmanın yanı sıra mühendislik ve uygulamalı bilimler alanında önemli bir eğitim merkezidir.

Kültür

Heilongjiang Eyaleti buzdan heykeller için en önemli bölgedir. Heilongjiang iklimi oldukça soğuktur ve çok bol buz bulunur. Her yıl Harbin’de yinelenen Uluslararası Buz ve Kar Heykeli Festivali dünyadaki en ünlü organizasyondur.^[1]

Kaynakça

1. Buzdan Yapılan Heykeller

Koordinatlar: 48°K 129°D / 48°N 129°E

Dış bağlantılar

• Heilongjiang Yönetimi websitesi