Sefaleksin

Sefaleksin
Sistematik (IUPAC) adı
(7R)-3-Methyl-7- (α- D -phenylglycylamino) -3-cephem-4-carboxylic acid monohydrate
Kimlik belirteçleri
CAS numarası 15686-71-2
ATC kodu J01
PubChem 2666
DrugBank DB00567
Kimyasal özellikler
Kimyasal formül C16H17N3O4S
Moleküler ağırlık 347,39 g/mol
Farmakokinetik özellikler
Biyoyararlanım İyi derecede emilir
Proteine bağlanma %15
Metabolizma Alımın ardından 6 saat içinde %80’i idrarla değişmeden atılır
Yarılanma ömrü Böbrekleri normal çalışan bir yetişkinde serum yarılanma ömrü 0,5–1,2 saattir[1]
Atılma Renal
Tedavi bilgileri
Gebelik kategorisi ABD - B
Avustralya - A
Uygulama yolu Oral

Sefaleksin, bir dizi bakteriyel enfeksiyonun tedavisinde faydalı olan bir antibiyotiktir. Ağız yoluyla alınır ve gram-pozitif bakteriler ile bazı gram-negatif bakterilere karşı etkindir.[2] Birinci nesil sefalosporinler sınıfındadır ve bir intravenöz madde olan sefazolin dahil olmak üzere bu grup içindeki diğer β-laktam antibiyotiklere benzer etkinliğe sahiptir.[3]

Tıbbi kullanımları

Sefaleksin orta kulak iltihabı, streptokok farenjiti, kemik ve eklem iltihapları, zatürre, deri iltihapları ile idrar yolu enfeksiyonunu içeren bir dizi enfeksiyonun tedavisinde kullanılır. Enfektif endokarditin önlenmesinde de kullanılabilir. Metisiline dirençli Staphylococcus aureus enfeksiyonuna (MRSA) karşı etkin değildir. Penisiline hafif ya da orta derecede alerjisi olanlarda kullanılabilir, ama ciddi seviyede alerjisi olanlar için önerilmez. Diğer antibiyotiklere benzer şekilde, nezle ya da akut bronşit gibi viral enfeksiyonlara karşılı etkili değildir.[2]

Yan etkileri

Muhtemel yan etkileri arasında alerjiler, mide ve bağırsak bozulması ve Clostridium difficile kaynaklı kolit sayılabilir.[2] Hamilelikte kullanıldığında zarar verdiğine dair bir delil yoktur.[2][4] Emzirme döneminde kullanımı da genellikle güvenlidir.[5] Sefaleksin çocuklarda ve 65 yaşının üstündekilerde kullanılabilir. Verilen dozun böbrek sorunları olanlarda azaltılması gerekebilir.[2]

Tarihçe

2012 yılında sefaleksin Amerika Birleşik Devletlerinde en çok reçete edilen 100 ilaç arasındaydı.[6] Avustralya’da ise en çok reçete edilen 15 ilaç arasındadır.[7] İlk defa 1967 yılında geliştirildi[8] ve 1969 ve 1970 yıllarında Glaxo Wellcome ve Eli Lilly and Company gibi firmalar tarafından Keflex ve Ceporex (başka markalar da mevcuttur) adları altında piyasaya sürüldü.[9][10] Birkaç marka altında muadil ilaç olarak bulunabilir ve fiyatı yüksek değildir.[2][11] Bir sağlık sisteminde gerekli en önemli ilaçların listelendiği Dünya Sağlık Örgütü Gerekli İlaçlar Listesinde mevcuttur.[12]

Kaynakça

  1. ↑ McEvoy, G.K. (ed.). American Hospital Formulary Service — Drug Information 95. Bethesda, MD: American Society of Hospital Pharmacists, Inc., 1995 (Plus Supplements 1995)., p. 166
  2. 1 2 3 4 5 6 "Cephalexin". The American Society of Health-System Pharmacists. 1 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160501193249/http://www.drugs.com/monograph/cephalexin.html. Erişim tarihi: Apr 21, 2014.
  3. ↑ Brunton, Laurence L. (2011). "53, Penicillins, Cephalosporins, and Other β-Lactam Antibiotics". Goodman & Gilman's pharmacological basis of therapeutics. (12th bas.). New York: McGraw-Hill. ISBN 978-0071624428.
  4. ↑ "Prescribing medicines in pregnancy database". Australian Government. 3 March 2014. 9 Ekim 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20141009024126/http://www.tga.gov.au/hp/medicines-pregnancy.htm. Erişim tarihi: 22 April 2014.
  5. ↑ Wendy Jones (2013). Breastfeeding and Medication. Routledge. s. 227. ISBN 9781136178153. http://books.google.ca/books?id=0Y8lbCnF1mgC&pg=PA227.
  6. ↑ Bartholow, Michael. "Top 200 Drugs of 2012". Pharmacy Times. 22 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20151122051101/http://www.pharmacytimes.com:80/publications/issue/2013/july2013/top-200-drugs-of-2012. Erişim tarihi: 22 April 2014.
  7. ↑ Australia's Health 2012: The Thirteenth Biennial Health Report of the Australian Institute of Health and Welfare. Australian Institute of Health and Welfare. 2012. s. 408. ISBN 9781742493053. http://books.google.ca/books?id=1CazE2WqNBEC&pg=PT424.
  8. ↑ [compiled; Hey], edited by Edmund (2007). Neonatal formulary 5 drug use in pregnancy and the first year of life (5th bas.). Blackwell. s. 67. ISBN 9780470750353. http://books.google.ca/books?id=aumIBqHmChwC&pg=PA67.
  9. ↑ McPherson, Edwin M. (2007). Pharmaceutical Manufacturing Encyclopedia. (3rd bas.). Burlington: Elsevier. s. 915. ISBN 9780815518563. http://books.google.ca/books?id=_J2ti4EkYpkC&pg=PA915.
  10. ↑ Ravina, Enrique (2011). The evolution of drug discovery : from traditional medicines to modern drugs (1. Aufl. bas.). Weinheim: Wiley-VCH. s. 267. ISBN 9783527326693. http://books.google.ca/books?id=iDNy0XxGqT8C&pg=PA267.
  11. ↑ Hanlon, Geoffrey; Hodges, Norman (2012). Essential Microbiology for Pharmacy and Pharmaceutical Science. Hoboken: Wiley. s. 140. ISBN 9781118432433. http://books.google.ca/books?id=P4Ucifn76PUC&pg=PT140.
  12. ↑ "WHO Model List of EssentialMedicines". World Health Organization. October 2013. ss. 6. 11 Nisan 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. http://web.archive.org/web/20160411133939/http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/93142/1/EML_18_eng.pdf?ua=1. Erişim tarihi: 22 April 2014.
This article is issued from Vikipedi - version of the 12/23/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.