İnekler Gölü Savaşı
| İnekler Gölü Savaşı | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
| Taraflar | |||||||||
| Dokuz Oğuzlar |
 İkinci Göktürk Kağanlığı | ||||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||||
|
Baz Kağan † Tengri Kağan † (Baz Kağan'ın oğlu) |
Tonyukuk | ||||||||
| Güçler | |||||||||
| 6,000[1] | 2,000 | ||||||||
| Kayıplar | |||||||||
| Ağır | Az | ||||||||
İnekler Gölü Savaşı, 682 yılında İkinci Göktürk Kağanlığı ile Dokuz Oğuzlar arasında yapılan savaştır.
Öncesi
Kutluk Kağan, 682 yılında Göktürkler'i Çin hakimiyetinden kurtarmak için büyük mücadeleyi başlattı. Göktürkler bağımsızlıklarına kavuşmak için daha önce de birçok kez ayaklanmışlardı. Ancak bu ayaklanmalar Çin tarafından bastırılmıştı. Kutluk Kağan halkını toplayarak Çogay-Kuzı Dağı'na çıktı. Kutluk Kağan'ın takipçileri 5,000 kişi kadardı. Kutluk Kağan ilk iş olarak Dokuz Oğuz'un sürülerini yağmalattı. Zamanla güçlenen Kutluk Kağan, kardeşi Bögü Çor'u Şad, diğer kardeşi Tuo-hsi-fu'yu da Yabgu ilan etti. Bir süre sonra da Çinliler'in elinde hapiste bulunan Tonyukuk kurtularak Kutluk Kağan'a katıldı. Tonyukuk hapiste kaldığı süre boyunca Çin'i yakından tanımış ve zayıf yönlerini öğrenmişti. Kutluk Kağan, Tonyukuk'a Apa Tarkan unvanı ile birlikte atların ve askeri işlerin sorumluluğunu verdi.
Savaş
Oğuzlar'dan bir kaçak, Kutluk Kağan'a geldi[2] ve şöyle bilgi verdi: Dokuz Oğuzlar yeni bir kağan seçmişler ve Çin'e General Ku'yu, Kitanlar'a ise Tongra Eşim adında bir kişiyi ulaştırmışlardı. Dokuz Oğuz kağanı, sayıları az olan Göktürkler'in günden güne geliştiklerini, güçlendiklerini kağanları Kutluk Kağan'ın çok cesur olduğunu, sözcüleri Tonyukuk'un akıllı olduğunu , bu iki kişinin var oldukça hem Çinliler'i hem Kitanlar'ı öldüreceğini, kuşkusuz Oğuzlar'ı da öldüreceğini ileri sürmüştü.[3] Sonra kaçak, bu kağanın Çinliler ve Kitanlar ile bir ittifak kurduklarını bildirdi. Dokuz Oğuzlar, Çinliler ve Kitanlar'ın kurmuş oldukları bu ittifaka göre Dokuz Oğuzlar kuzeyden, Kitanlar doğudan ve Çinliler de güneyden saldıracak ve Göktürkler ortadan kaldırılacaktı.[4] Tonyukuk bu gelişmeler üzerine Kutluk Kağan'a böyle bir ittifakın, daha yeni kurulmuş Göktürk Kağanlığı'nın sonu olabileceğini[5], bir şeyin zayıf iken onu yenmenin kolay olduğunu, güçlendiğinde ise onunla savaşmanın güçleşeceğini söyledi.[6] Bunun üzerine Kutluk Kağan, Tonyukuk'a orduyu istediği gibi yönetme yetkisini verdi. Ordunun komuta yetkisini eline alan Tonyukuk, Göktürk ordusuyla Kök Ong (Ongin) ırmağını geçerek Ötüken dağlarına doğru ilerledi. Dokuz Oğuzlar da inekleri ve yük arabalarıyla Tula Irmağı'na doğru geldiler.[7] İnekler Gölü ile Tula Irmağı dolaylarından Dokuz Oğuz ordusu Göktürk ordusu üzerine saldırdı.[8] Dokuz Oğuz ordusu 6,000 kişiden, Göktürk ordusu ise 2,000 kişiden oluşmasına rağmen Tonyukuk Yazıtı'na göre Tanrı yardım ettiği için[9] Göktürk ordusu Dokuz Oğuz ordusunu yenmeyi başardı. Dokuz Oğuzlar ağır bir bozguna uğradıkları gibi çekilenleri de ırmağa düşüp boğuldu. Dokuz Oğuzlar'ın kağanı Baz Kağan öldürüldü.
Sonuç
Savaştan sonra Göktürkler Ötüken'i ele geçirdiler, Dokuz Oğuzlar'ın kalıntıları ile birçok Türk boyu Göktürkler'e bağlılıklarını bildirdiler.[10] Kutluk Kağan'a ise devleti toparlayan, düzenleyen anlamında İlteriş unvanı verildi. Böylece İkinci Göktürk Kağanlığı resmen kurulmuş oldu. Bu savaş tarihte Büyük Selçuklu İmparatorluğu'nun kurulduğu Dandanakan Savaşı ile Osmanlı İmparatorluğu'nun kurulduğu Koyunhisar Savaşı ile benzerlikler gösterir.
Ayrıca Bakınız
Kaynakça
- Ahmetbeyoğlu, Ali (2015). Sorularla Eski Türk Tarihi. İstanbul: Yeditepe Yayınevi. s. 104,105. ISBN 978-605-5200-41-1.
- ↑ Taşağıl, Ahmet (2004). Göktürkler III. Türk Tarih Kurumu Yayınları. s. 14. ISBN 975-16-1113-X.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, 8. satır.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, 9. ve 10. satırlar.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, 11. satır.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, 12. ve 13. satırlar.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, 14. satır.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, güney yüzü, 15. satır.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, 15. satır.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, güney yüzü, 16. satır.
- ↑ Tonyukuk Yazıtı, 16. ve 17. satırlar. Ayrıca bkz. Kafesoğlu, Türk Milli Kültürü, s. 107 ve de T. Tekin, Tonyukuk Yazıtı, s. 5-8.