Şato
Şato, Orta Çağ Avrupasında bir bölgenin derebeyinin oturduğu büyük ve korunaklı binalara verilen isim.
Şato sözcüğü Türkçe'ye Fransızca'dan (Château) geçmiştir. Şatolar ilk zamanlarda feodal beylerin yönetim merkezi ve oturduğu yerdi. Daha sonraki tarihlerde şatolar asilllerin oturduğu geniş ve korunaklı özel meskenler haline geldi. Aslında "Chateau" kelimesinin tam Türkçe karşılığı "Hisar"dır. Bu yapılar, Avrupa'da derebeyleri aynı zamanda toprak sahibi olduğu için, hükümdarın kendi malı olarak görülürdü, ve hükümdarın kendi evi de yapı içinde bulunuyordu. Türklerde, Avrupa'ya nazaran daha merkeziyetçi bir yönetim vardı ve hisarlar da yöneticinin malı değil, sultanın malı olarak kabul ediliyordu. Bunun sonucunda Avrupa'da şehirlerin savunma yapıları (kale, hisar) yöneticiyle özdeşleşmiş ve ikamet ağırlıklı olmuşlardır. Türkler ise sadece savunma amaçlı inşa edilmişlerdir.
Genellikle bölgeye hakim tepeler üstüne inşa edilen şatolar kalın duvarlarla korunur. Bu mimari yapıları Orta Çağ kalelerinkinden farksızdır.
| ||||||||
