L'Équipe
|
Gazetenin 5 Şubat 2008 sayısının ön sayfası | |
| Tür | Günlük spor gazetesi |
|---|---|
| Format | Broadsheet |
| Sahibi | Éditions Philippe Amaury |
| Kuruluş tarihi | 1946 |
| Dil | Fransızca |
| Resmî site | lequipe.fr |
L'Équipe (Türkçe: "Takım") Éditions Philippe Amaury'nin sahibi olduğu Fransız ulusal günlük spor gazetesi. Gazetenin konusu olan başlıca sporlar futbol, ragbi, motor sporları ve bisiklettir. L'Équipe'in kökeni, kurulduğu dönemde araba yarışlarına olan ilgi nedeniyle L'Auto ismini almış spor gazetesine dayanır.
L'Auto 1903 yılında satış rakamlarını artırmak için Fransa Bisiklet Turu'nun ortaya çıkmasını sağlamıştır. 1919'dan itibaren başlayan yarış liderinin sarı mayo giymesi uygulamasının, gazetenin baskı rengi olan sarıdan esinlendiği söylenir. Bunun yanında, L'Equipe gazetecilerinden Gabriel Hanot UEFA Şampiyonlar Ligi'nin fikir babalarındandır.
Tarihi
L'Auto-Vélo
L'Auto ve ondan doğması dolayısıyla L'Équipe ortaya çıkışını 19. yüzyılda Fransa'da patlak veren, olaya adı karışan asker Alfred Dreyfus'un ismiyle Dreyfus olayı olarak bilinen, skandala borçludur. O dönemde Dreyfus ,savaş sonrası paranoya ve artan anti-semitizmle birlikte, Fransa'nın gizli belgelerini, eski düşman ülke Almanya'ya satmakla itham edilmişti. Fransız toplumu suçlamaları haklı bulanlar ve bu iddialara inanmayanlar olarak ikiye ayrılırken, durum neredeyse bir iç savaşa dönüşmüştü; hatta bu konudaki görüş ayrılığının etkilerinin günümüz Fransa'sında bile etkilerinin halen görüldüğü söylenir. Dreyfus mahkemeler sonucu, bir adadaki mahkûm toplama kamplarına gönderilirken, tarihi süreç sonunda masum olduğu anlaşıldı.
Fransa'da dönemin en büyük spor gazetesi olan Le Vélo, spor haberlerine politik mesajlar karıştırmaya başlamıştı. Gazetenin editörü Pierre Giffard Dreyfus'un suçsuzluğuna inandığını söyleyince, reklam kaynaklarıyla ters düştü. Bunlardan bazıları otomobil üreticisi Comte de Dion, sanayiciler Adolphe Clément ve Édouard Michelin gibi etkili isimlerdi.
Giffard'ın görüşlerine sinirlenen isimler rakip bir gazete çıkarmayı kararlaştırdı. Editörlük için Clément'in reklam müdürü olarak çalışan ve bisiklet taktikleri, eğitimi hakkında kitap yazmış olan eski bir bisikletçi Henri Desgrange düşünüldü. 1903'te ilki düzenlenen Fransa Bisiklet Turu hakkında şüpheleri olan Desgrange, turun başarıya ulaştığını görene kadar arka planda kalmayı tercih etti.
L'Auto
L'Auto-Vélo 'nun kuruluşundan üç yıl sonra 1900 yılında, Paris'te bir mahkeme gazetenin isminin, ana rakipleri olan Giffard'ın Le Vélo 'suna çok benzer olduğuna hükmetti. Karardan sonra isimden Vélo'ya olan atıf çıkarılarak, sadece L'Auto hâlini aldı. Giffard'ın kullandığı yeşil baskı kağıdının yerine de sarı renkli kağıt tercih edildi.
Gazetenin satışları iyi gitmemesine rağmen, bu konuda sadece Desgrange'ın "Giffard'ın çenesini kapamak için" dediği bir kriz toplantısı yapılmıştı. Bir süre sonra gazetenin Paris, Faubourg-Montmartre caddesindeki ofisinden 23 yaşındaki bisiklet ve ragbi yazarı Géo Lefèvre, Fransa genelinde hiçbir rakibin başaramayacağı 6 günlük bir bisiklet turu düzenlenmesini önerdi.
Yapılan Fransa Bisiklet Turu gazete için bir başarıya dönüştü. 1903'te düzenlenen tur öncesi 25000'lerde olan tiraj yarışlardan sonra 65000'e yükselirken, 1908 yarışından sonra çeyrek milyon adeti geçmeyi başarmış, 1923 turunda ise günlük 500000'e ulaşmıştı. Desgrang'ın ulaştığı satış rekoru ise 1933 turu sırasındaki 854000'lik rakamdı.
Desgrange 1940 yılında öldükten sonra, gazetenin yönetimi bir Alman konsorsiyumuna geçti.[1] Naziler hakkında olumsuz haberler yapmaya başlayan gazetenin basımı durduruldu.[2] Almanların yönetiminde yayım yapılmasına izin verilmedi.
L'Équipe
1940'ta Jacques Goddet Desgrange'ın yerine geçerek editör ve Fransa Bisiklet Turu düzenleyicisi oldu. (Ancak Almanların savaş sırasında turun devam ettirilmesi önerilerini geri çevirdi, bakınız İkinci Dünya Savaşı sırasında Fransa Bisiklet Turu) Goddet L'Auto'nun ilk mali sorumlusu Victor Goddet'in oğluydu. Goddet Fransız hükumeti tarafından açılan davalarda gazetenin amaçları hakkında savunmalar yapmış, ancak kamuoyu nezdinde Almanlara olmasa bile, kukla başkan Philippe Pétain'e yakın olması sebebiyle aklanamamıştır.[2]
Goddet tam olarak aklanamasa da, L'Auto 'nun basım merkezinden gizli olarak yayımlanan direniş gazeteleri ve broşürlerini ifşa etti[1] ve böylece L'Équipe adında bir gazete çıkarmaya devam etmesine izin verildi. L'Auto 'nun devlet tarafından el konulmuş binalarında çalışmaya başlandı. L'Équipe 'in çıkarılabilmesi için devletin tek şartı, L'Auto'yla özdeşleşen sarı renk yerine beyaz kağıt kullanılmasıydı.[1]
Yeni gazete 28 Şubat 1946'dan itibaren haftada üç kez çıkarıldı. 1948 yılından sonra ise günlük yayıma geçildi. Rakip gazeteler L’Élan ve Le Sport'un basımının durması gazeteye yaradı.
Émilien Amaury
1968 yılında L'Équipe, Amaury yayıncılığın kurucusu olan Émilien Amaury tarafından satın alındı.
Philippe Amaury - Éditions Philippe Amaury
Émilien Amaury'nin 1977'de hayatının kaybetmesinden sonra, oğlu ve kızı arasında miras için altı yıl süren bir hukuk savaşı yaşandı. Sonunda anlaşan iki kardeşten Philippe Amaury günlük yayınların sahibi olurken, kız kardeşi Marie-France ve Point de Vue gibi dergileri aldı. Anlaşmadan sonra Philippe, L'Équipe, Le Parisien ve Aujourd'hui gazetelerinin haklarına sahip olacak Éditions Philippe Amaury (EPA) şirketini kurdu. 2006 yılında Philippe ölünce, şirket eşi Marie-Odile ve çocuklarına kaldı.
Bazı tarihler
- 1980'de L'Équipe Cumartesi baskısıyla magazin haberleri yayımlamaya başladı.
- 31 Ağustos 1998'de L'Équipe TV kuruldu
- 2005 yılında Cumartesi baskısıyla Sports et Style eki verilmeye başlandı.
- 2006 yılında L'Équipe Féminine ilk kez yayımlandı.
- 2006'da L'Équipe, aylık olarak çıkan Le Journal du Golf'ü satın aldı.
- 2007 başında L'Équipe internet sitesinde çocuklara yönelik L'équipe junior bölümü oluşturuldu.
Fransa'daki tirajı
| Tiraj | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| L'Équipe | 386,189 | 386,601 | 455,598 | 321,153 | 339,627 | 369,428 | 365,654 | 365,411 |
Gazete Fransa millî takımının Dünya Kupası'nı kazanmasının ertesi günü 13 Temmuz 1998'de 1,645,907 adet ile en yüksek satış rakamına ulaştı. İkinci en yüksek rakam ise 1,255,633 adet ile 3 Temmuz 2000'de Fransa takımı Avrupa Futbol Şampiyonası'nı kazandığı günün ertesinde görülmüştü.
Şampiyonlar Şampiyonu
L'Équipe gazetesi her yıl Aralık ayında yılın sporcusu seçtiği isme "Şampiyonlar Şampiyonu" ödülü (Orijinal adıyla "Champion des champions de L'Équipe") vermektedir. 1954'te başlayan uygulama ilk yıllarda Fransız sporcularla sınırlıyken, 1980'den itibaren milliyetine bakılmaksızın yılın en iyi sporcusu ödüllendirilmektedir.
Uluslararası
1980'den sonra gazetenin verdiği dünyada yılın en iyi sporcusu ödülünü kazanan isimler:
| Yıl | Kazanan | Spor |
|---|---|---|
 Eric Heiden |
||
 Sebastian Coe |
||
 Paolo Rossi |
||
| Carl Lewis |
||
| Carl Lewis |
||
 Sergey Bubka |
||
 Diego Maradona |
||
 Ben Johnson * |
||
| Florence Griffith-Joyner |
||
| Greg LeMond |
||
 Ayrton Senna |
||
| Carl Lewis |
||
| Michael Jordan |
||
 Noureddine Morceli |
||
| Romario |
||
| Jonathan Edwards |
||
| Michael Johnson |
||
 Sergey Bubka |
||
 Zinedine Zidane |
||
| Andre Agassi |
||
| Tiger Woods |
||
 Michael Schumacher |
||
| Michael Schumacher |
||
| Michael Schumacher |
||
 Hicham El Guerrouj |
||
 Roger Federer |
||
| Roger Federer |
||
| Roger Federer |
||
 Usain Bolt |
||
| Usain Bolt |
||
 Rafael Nadal |
||
| Lionel Messi |
- *(doping yüzünden ödül geri alınmıştır)
Yayın yönetmenleri
- 1946-1984 : Jacques Goddet
- 1984-1993 : Jean-Pierre Courcol
- 1993-2002 : Paul Roussel
- 2003-2008 : Christophe Chenut
Editörler
- 1946-1954 : Marcel Oger
- 1954-1970 : Gaston Meyer
- 1970-1980 : Edouard Seidler
- 1980-1987 : Robert Parienté
- 1987-1989 : Henri Garcia
- 1989-1990 : Noel Couëdel
- 1990-1992 : Gérard Ernault
- 1993-2003 : Jérôme Bureau
- 2003- : Claude Droussent ve Michel Dalloni
Ayrıca bakınız
- Laureus Dünya Spor Ödülü Yılın Erkek Sporcusu (Laureus Dünya Spor Akademisi)
- Laureus Dünya Spor Ödülü Yılın Kadın Sporcusu