Ekümenik konsil

Hristiyanlık

<th style="background:white; colspan="2">

Katolik Kilisesi

Yönetim

Papa

Papa I. Franciscus
Kutsal Makam  Kardinaller Heyeti
Ekümenik Konsil
Piskoposçu Yönetim
Latin Kilisesi  Doğu Katolik Kiliseleri

Geçmiş

Tarihçe

Hıristiyanlık  Katoliklik
Apostolik Veraset
Kilise'nin Dört İşareti  On Emir
İsa'nın Çarmıha Gerilişi
Dirilişi & Göğe Yükselişi
Meryem'in Göğe Kabulü
Katolik Kilisesi'ne Eleştiriler

Teoloji

Üçlü Birlik

Baba Tanrı  Oğul İsa  Kutsal Ruh
Katolik Teolojisi  Apolojetik
İlahi lütuf  Sakramentler
Araf (Hıristiyanlik)  Kurtuluş
Orijinal Günah  Azizler  Dogma
Bakire Meryem  Meryemoloji
Siret-i Meryem

Litürji ve Tapınma

Katolik Litürji
Efkaristiya  Tapınma Duası
Litürjik Yıl  Kanonik İncil

Ayin ve Tören

Roman Ayini  Ermeni Ayini
İskender Ayini  Bizans Ayini
Antakya Ayini
Batı Süryani Ayini
Doğu Süryani Ayini

Diğer Konular

Kilise ve bilim  Ekümenizm
Evrim Teorisi  Monastisizm
Dua  Müzik  Sanat


Ekümenik konsil ya da genel konsil, [1] Hristiyan inanç esaslarını tespit ve tahkim etmek, âyinlerin icrâsı konusunda kararlar almak ve Hristiyanlık ahlak ve disiplininin esaslarını teyit ve tahkim etmek üzere bütün dünyadan (ekümene) kilise liderleri ve ilahiyat otoritelerinin toplandığı ve katılımcıların kabullerinin bütün dünyadaki Hristiyan kiliselerinin kabulü anlamına geldiği toplantılardır.[2]

Ekümenik sözcüğü, “ikamet edilen dünyâ” anlamında Yunanca kökenli bir sözcüktür (οἰκουμένη).[3] Hristiyanlığın ilk asırlarında bu sözcük, Roma İmparatorluğu’na kinaye olarak kullanılırdı. İlk yedi ekümenik konsil, Kadıköy Hristiyanlığının hem doğu hem de batı kiliseleri tarafından tanınmaktadır. Bu konsiller Roma imparatorları tarafından düzenlenmiş ve imparatorlar tarafından Roma’nın resmi Hristiyanlığının kilisesine empoze edilmiştir.

Üçüncü Ekümenik Konsil (431) ile birlikte, ciddi boyuttaki ayrılıklar, bazı kiliselerin konsillere katılmamasına yol açtı ve böylece daha önceleri tek bir kilise olarak görülen Hristiyan kilisesinin bölünmüş hâle geldiğini ortaya çıkardı. Bundan sonraki konsillere bazı mezhepler katılmadı ya da katıldıklarında konsilleri onaylamadılar. Doğu Kilisesi olarak bilinen Nestoryan Kilisesi’nin piskoposları sadece ilk iki ekümenik konsile (325, 381) katıldılar. Oryantal Ortodoksluk olarak bilinecek olan kiliselerin piskoposları, sadece ilk dört ekümenik konsile (325, 381, 431, 451) katıldılar. Ancak dördüncü konsil olan Kadıköy Konsili’nin kararlarını reddettiler ve sonraki ekümenik konsillere de katılmadılar.

Günümüzde Hristiyan mezheplerinin arasında, konsillerin ekümenikliğini ve geçerli otorite olup olmadığını kabul noktasında çok çeşitlilik vardır. Kristoloji ve diğer konulardaki ayrılıklar, bazı mezheplerin, diğerlerinin kabul ettiği kimi konsilleri reddetmesi sonucunu doğurmuştur.

Mezheplere göre kabûl edilen konsiller

Diğer kiliseler tarafından Nestoryan olmakla nitelendirilen Doğu Kilisesi, sadece ilk iki konsili kabûl etmektedir. Oryantal Ortodoks Kiliseler, ilk üç konsili; Ortodoks Kilisesi ve Roma Katolik Kilisesi ilk yedi konsili ekümenik kabul eder. Ortodokslar, daha sonraki konsilleri ve sinodları ekümenik kabul etmezler, ancak Katolik Kilisesi ekümenik olarak vasıflandırdığı konsiller düzenlemeye devam etmektedir. Katolikler, toplam yirmi bir konsili ekümenik kabul ederler. Anglikanlar ilk dört konsili ekümenik saymaktadırlar.

Ekümenik konsiller

Katolik Kilisesi tarafından kabul edilen konsillerin isimleri ve tarihleri şöyledir:


Ana Hristiyan tarihi
Ana Hristiyan hizipleşmeleri ve alakalı erken dönem konsilleri

Kaynakça

  1. Encyclopaedia Britannica “Council”
  2. The Catholic Encyclopedia, “General Councils”
  3. American Heritage Dictionary of the English Language “Ecumenical”
This article is issued from Vikipedi - version of the 11/20/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.