Artturi Ilmari Virtanen
Artturi Ilmari Virtanen | |
---|---|
| |
Doğum |
15 Ocak 1895 Helsinki, Finlandiya |
Ölüm |
11 Kasım 1973 (78 yaşında) Helsinki, Finlandiya |
Vatandaşlığı | Finlandiya |
Dalı | Kimya |
Çalıştığı yerler | Helsinki Üniversitesi |
Öğrenim | Helsinki Üniversitesi |
Önemli başarıları | AIV yemi |
Aldığı ödüller | Nobel Kimya Ödülü (1945) |
Artturi Ilmari Virtanen, (d. 15 Ocak 1895 – ö. 11 Kasım 1973), Finlandiyalı kimyager.
1945 yılında "tarımsal kimya ve beslenme kimyası alanında yaptığı araştırma ve keşifler, özellikle de yem korunması yöntemi için" Nobel Kimya Ödülü kazanmıştır. Proteinden zengin yeşil yem üretim ve depolamasıyla ilgili araştırmaları ve geliştirmeleri uzun, şiddetli kışlar ile karakterize bölgeler için hayati öneme sahipti. Bu yöndeki çalışmaları ona 1945 yılında Nobel Kimya Ödülü'nü getirdi.[1]
Kişisel yaşamı
Virtanen Helsinki, Finlandiya'da doğdu. Viipuri'de bir klasik lisede öğrenimini tamamladı. 1920 yılında botanikçi Lilja Moisio evlendi ve iki oğlu oldu. 1933 yılında yaptığı bilimsel araştırmaların sonuçlarını test etmek için Helsinki yakınlarında bir çiftlik satın aldı. Sade bir yaşam sürdü, kendine ait bir arabası olmadı, hiç sigara içmedi ve alkol tüketmedi. 1973'de geçirdiği bir kalça kırığı sonrası bununla ilişkili komplikasyonlar nedeniyle iki hafta sonra öldü.
Kariyeri
1924 yılında araştırma heksozların fosforilasyonu üzerinde çalışmaya başladı. Fosforilasyonunbirçok fermantasyon reaksiyonlarının ilk adımı olduğunu göstermeyi başardı. Bu çalışmaları Embden-Meyerhof yolunun temelini oluşturdu.
Referanslar
- WH Brock (2001). "Virtanen, Artturi Ilmari". Encyclopedia of Life Sciences. DOI:10.1038/npg.els.0002936.
- Jorma K. Miettinen (1975). "Artturi Ilmari Virtanen". Plant and Soil 43 (1–3): 229–234. DOI:10.1007/BF01928489.
- R. A. Kyle; M. A. Shampo (1981). "Artturi Ilmari Virtanen". Journal of the American Medical Association 246 (2): 150. DOI:10.1001/jama.246.2.150. PMID 7017179.
- Matti Kreula (1974). "In memoriam Artturi I. Virtanen 1895–1973". Zeitschrift für Ernährungswissenschaft 13 (1–2): 1–5. DOI:10.1007/BF02025018.