II. Pius

II. Pius'
Papa II. Pius'un portresi
Doğum	Enea Silvio Piccolomini 18 Ekim 1405 Corsignano
Ölüm	14 Eylül 1464 (58 yaşında) Roma, Papalık Devleti
Milliyet	İtalya
Etkin yıllar	1458 - 1464
Yerine geldiği	III. Callixtus
Yerine gelen	Papa II. Paulus
Mezhep	Katollik

II. Pius, gerçek adıyla Enea Silvio Piccolomini (18 Ekim 1405, Corsignano – 14 Ağustos 1464, Ancona), 1458 ve 1464 yılları arasında papa olarak görev almış bir din adamıdır. Seçkin İtalyan Hümanistlerinden biri olan papa, yaşadığı dönemdeki olayları anlatan kitapların yanı sıra genel tarih ve coğrafya yapıtları, şiirler ve en az bir roman kaleme almıştır.

İlk yılları

Fakirleşmiş eski bir soylu ailenin oğlu olarak dünyaya gelen papa, geçimini sağlamak amacıyla Kardinal Domenico Capranica'nın yanında sekreter olarak çalışmaya başladı. Onunla birlikte, Papa IV. Eugenius'un karşı çıktığı kilise reformuna destek veren piskoposlarca düzenlenen Basel Konsiline katıldıktan sonra; Kardinal Niccolo Albergatiyle birlikte diplomatik görevle birçok Avrupa ülkesini gezdi. 1436 yılında Basel'e dönerek konsilde görev aldı ve önemli bir hitabet yeteneğine sahip olduğunu kanıtladı. 5 Kasım 1439'da karşı-papa seçilen V. Felix'in sekreteri oldu. Basel'deki piskoposları Frankfurt Meclisinde temsil ettiği sırada III. Friedrich'in dikkatini çekti; onun isteği üzerine Viyana'ya giderek (1442) imparatorluk baş şairi ve imparatorun özel sekreteri oldu.

Dinsel hayatı ve kariyeri

1445'te karşı-papayla tüm bağlarını kopararak hakkındaki aforoz kararını kaldırttı ve 1446'da papazlığa atandı. Papa IV. Eugenius'un, başpiskopos olan iki Alman elektörünü görevden alması sonucu başlayan siyasi krizi yatıştırdıktan sonra, Alman prensleriyle papanın arasını düzeltti ve III. Friedrich'in Basel Konsilinden desteğini çekmesini sağladı. 1447 yılında yeni papa V. Nicolaus tarafından Trieste piskoposluğuna getirildi. Alman prensleriyle papa arasında arabuluculuk görevinde bulunduğu bu yıllarda, papanın tarafına geçmesinin nedenleri bir mektupla açıklamayı seçmesi bazı çevrelerde hoşnutsuzluğa neden oldu. Yardımları karşılığında papa tarafından Siena piskoposluğuna atandıktan sonra (1449), III. Friedrich'in Portekizli bir prensesle evlenmesi için arabuluculuk görevinde bulundu ve III. Friedrich'in Roma'da papa V. Nicolaus'un elinden Kutsal Roma-Germen İmparatorluğu tacını giymesini sağladı (1452). Sonraki papa III. Calixtus tarafından Sta. Sabina Kilisesine Kardinal-papaz atandıktan kısa bir süre sonra III. Calixtus'un ölümü üzerine, 19 Ağustos 1458 tarihinde yeni papa olarak seçildi.

Papalık dönemi ve politikaları

Papa II. Pius'un sefere çıkışı

II. Pius'un papa olduktan sonraki en önemli amacı, 1453 yılında İstanbul'u ele geçiren Osmanlılara karşı büyük bir Haçlı seferi düzenlemekti. Bu amaçla Mantova'ya Hıristiyan prensleri çağırmasına rağmen beklediği sonuçları elde edemedi. Bu konuda başarılı olamayacağını anladıktan sonra başka konularla ilgilenmeye karar verdi. Kısa süre içinde Papalık Devletlerinin denetimini yeniden ele geçirdi. Fransa'yı papalıktan büyük ölçüde bağımsız kılan Pragmatique sanction de Bourges fermanının geri alınması için Fransa'yla yaptığı görüşmelerse, VII. Charles döneminde kesintiye uğradıysa da, onun oğlu XI. Louis döneminde başarılı oldu. Kimi düşmanlıkların sona erdirilmesi ve imparator III. Friedrich ile Burgonya dükü Philip'in destek sözleri üzerine, hasta olmasına rağmen ekim 1463'te yeni bir Haçlı seferi yapılacağını ilan etti ve 18 Haziran 1464'te Roma'dan ayrıldı. Yardımına ise ancak iki adet Venedik gemisi geldi. Hastalığının ilerlemesi üzerine 14 Ağustos'u 15 Ağustos'a bağlayan gece hayata veda etti. Ölen II. Pius'un kalbi Ancona'ya gömüldü. San Pietro Bazilikasına gömülen bedeniyse sonradan S. Andrea della Valle Kilisesine defnedildi. Annesi ile halasının aynı kişi olduğu söylenir.

II. Pius ve Fatih Sultan Mehmed

Osmanlı padişahı II. Mehmed, 1453'de İstanbul'u fethetederek Doğu Roma İmparatorluğu'na son vermiş, sonra Balkanlar da birçok şehir ve kaleyi ele geçirmiş, Yunanistan'ın büyük bir bölümünü Osmanlı topraklarına katmıştı. II. Mehmed'in devletinin sınırları içerisindeki Hristiyanlara geniş haklar vermesi, Rum Ortodoks Patrikhanesi'ni himayesi altına almasını ve patrikhane başkanı olan II. Gennadios'tan Hristiyanlıkla alakalı bir bilgiler alması Avrupa'da padişahın Hristiyanlığa meylettiği şeklinde yorumlanmıştı. Ayrıca Fatih Sultan Mehmed'in hürmet ettiği üvey annesi Mara Hatun'un bir Hristiyan olması bu görüşü pekiştiriyordu.^[1] Bu durumda Osmanlı'nın Avrupa işgaline son vermek isteyen Papa II. Pius, Fatih'i Hristiyanlığa davet eden bir mektup yazdı. Mektupta padişahın bir damla suyla vaftiz olup, İncil'i kabul ederek Fatih'in Roma imparatoru olarak tanınabileceği yazmaktadır. Fatih'e mektubun ulaşıp ulaşmadığı ise tartışmalıdır. Tarihçi Halil İnalcık, mektubun Fatih'e ulaştığını fakat padişahın bunu dikkate almadığını söyler. Zira Pius, bu mektubu kaleme aldıktan bir süre sonra Papa II. Pius yeni bir Haçlı seferi düzenleme kararı almıştır.^[2]

Kaynakça

↑ Erhan Afyoncu (Truva'nın İntikamı)
↑ NTV - Halil İnalcık

Dış bağlantılar

Catholic Encyclopedia (1913) Pope Pius II maddesi (İngilizce)

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: III. Callixtus	Papa 19 Ağustos 1458 - 14 Ağustos 1464	Sonra gelen: II. Paulus

Katolik Kilisesi'nin papaları

1. - 4. yüzyıllar	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontian Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephen II. Sixtus Dionysius I. Felix Eutychian Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Sylvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius

5. - 8. yüzyıllar	I. İnnocentius Zosimus I. Bonifacius I. Celestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius I. Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinian III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodore I. Martinus I. Eugene Vitalian II. Adeodatus Donus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo

9. - 12. yüzyıllar	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentine IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nikolas II. Adrian VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodore IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Lando X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Sylvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Sylvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicolaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. İnnocentius II. Celestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Celestine III. Innocentius

13. - 16. yüzyıllar	III. Honorius IX. Gregorius IV. Celestinus IV. İnnocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. İnnocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Celestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. İnnocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. İnnocentius VIII. Clemens

17. yüzyıl-20. yüzyıl	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. İnnocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. İnnocentius VIII. Alexander XII. İnnocentius XI. Clemens XIII. İnnocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus

21. yüzyıl-günümüz	XVI. Benedictus I. Franciscus

This article is issued from Vikipedi - version of the 1/8/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.