VII. Pius

Papa VII. Pius
Vii. Pius Ressam: Vincenzo Camuccini
Doğum	'Barnaba Niccolò Maria Luigi Chiaramont 14 Ağustos 1742 Cesena, Papalık Devleti
Ölüm	20 Ağustos 1823 (81 yaşında) Roma, Papalık Devleti
Milliyet	İtalya
Etkin yıllar	14 Mart 1800 - 20 Ağustos 1823
Yerine geldiği	Papa VI. Pius
Yerine gelen	Papa XII. Leo

VII. Pius, asıl adı Barnaba Niccolò Maria Luigi Chiaramont (d. 14 Ağustos 1742, Cesena, Papalık Devleti - ö. 20 Ağustos 1823, Roma), 1800-1823 arasıda papa.

Hayatı

1758'de Cesena'da Benedikten tarikatına girdi. VI. Pius tarafından Papalık Devletleri'nden Imola'nın piskoposluğuna ve kardinalliğe getirildi. Fransızlara tutsak düşen VI. Pius'un ölümünden sonra, Avusturya'nın koruması altında Venedik'te toplanan kardinaller meclisinde 14 Mart 1800'de papa seçildi.

Napoléon'la barış yapmak ve Fransa'yla, kilisenin ilkelerine ters düşmeyecek bir uzlaşma sağlamak istiyordu. Bu amaçla Napoléon'la, piskoposluk bölgelerinin bütünüyle yeniden düzenlenmesini öngören ünlü 1801 Konkordatosu'nu anlaşmaya bağladı. Kamulaştırılan kilise mülkleri üzerindeki haklarından vazgeçti ve piskoposlardan Fransa'daki görevlerinden ayrılmalarını istedi. Ama Fransızlar 1802'de tek yanlı bir girişimle, hükümetin izni olmaksızın papalık yetkilerinin kullanılmasını yasaklayan Temel Maddeler'i Konkordato'ya eklediler. Pius bunu protesto etti ve 2 Aralık 1804'te Paris'te, Napoléon'u resmen kutsadığı törende bu maddelerin değiştirilmesini istedi. Ama sonunda Napoléon'la da arası açıldı.^[1]

Fransız birliklerinin Ancona'yı işgali, İtalya'nın Napoléon'un yararına parçalanması, Papanın kıta ablukasına katılmayı kabul etmemesi gibi olaylar, birer anlaşmazlık nedeniydi. Roma 2 Şubat 1808'de General Miollis'in komutasındaki Fransız birliklerince işgal edildi ve Napoléon Papalık Devletleri'ni Fransa'ya kattığını ilan etti (1809). Pius 10 Haziran 1809'da istilacıları aforoz eden Quum memoranda bullasıyla karşılık verdi. 6 Temmuzda Étienne Radet papayı tutukladı ve Floransa, Grenoble ve Nice üzerinden Savona'ya götürdü; bu sırada Napoléon, kardinalleri ve tarikat başkanlarını Paris'e çağırdı. Tek başına bırakılan VII. Pius, boyun eğmedi ve yeni piskoposları kilise kurallarına uygun olarak yetkilendirmeyi kabul etmedi. Bununla birlikte, usanarak ve belki de imparatorun verdiği sözlere aldanarak, 1811 "İmparatorluk Konsili" delegasyonunu kabul etmeye razı oldu.

İmparatorun zorbaca davranışı özellikle kuzeyli Katolikler arasında papaya karşı genel bir yakınlık duygusu uyandırdı. Haziran 1812'de Napoléon Pius'u Fontainebleau'ya naklederek burada onur kırıcı bir konkordato imzalamak zorunda bıraktı (25 Ocak 1813). Pius iki ay sonra, Napoléon ve Marie-Louise'in nikahının dinsel kutsanmasına katılmayı kabul etmeyen kara kardinaller tarafından uyarılan papa, bu konkordatoyu tanımadığını ilan etti (24 Mart 1813).^[2]

1814'te Fransa'nın müttefiklerce işgal edilmesi üzerine serbest bırakıldı ve Roma'ya giderken yol boyunca büyük coşkuyla karşılandı. Viyana Kongresi'yle (1814-15) Papalık Devletleri hemen bütünüyle yeniden kuruldu ve 1815'te Roma resmen Pius'a iade edildi. Pius kiliseyi geleneksel temeller üzerinde yeniden kurmaya girişti. Fransa ve İspanya'da karşıdevrim hareketiyle işbirliği yaptı. Bir süre kararsız kaldıktan sonra İspanya'ya karşı ayaklanan Latin Amerika cumhuriyetlerini tanıdı.

Cizvit tarikatını yeniden canlandırdı (1814) ve öteki tarikatların yeniden örgütlenmesini teşvik etti. Kilisenin karşıtlarını, özellikle masonları sert bir dille mahkûm etti. Hümanist papalar geleneğini sürdürerek eğitim reformunu ve Roma'nın bir kültür merkezine dönüştürülmesi çabalarını destekledi. Papalığın çağdaş dünyanın siyasal, düşünsel ve toplumsal koşullarına ayak uydurması için çalıştıysa da Papalık Devletleri'nde yeniden otoriter bir yönetim kuruldu.

Birinci Berberi Savaşı'nda, Güney Akdeniz'deki Müslüman korsanlara karşı savaşan Amerika Birleşik Devletleri için "Çağlar boyu Hıristiyanlık için savaşmış en güçlü ülkelerden daha fazlasını yaptığını" söyledi.^[3]

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: Papa VI. Pius	Papa 14 Mart 1800 - 20 Ağustos 1823	Sonra gelen: Papa XII. Leo

Kaynakça

↑ Encyclopædia Britannica Fifteenth Edition
↑ Meydan Larousse
↑ Adrian Fortescue ve George D. Smith, The Uniate Eastern Churches, First Giorgas Press, 2001. s. 210.

Dış bağlantılar

Katolik Ansiklopedisi 1913 "Pope Pius VII" Maddesi Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Pius VII - Wikisource, the free online library (İngilizce)

Katolik Kilisesi'nin papaları

1. - 4. yüzyıllar	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontian Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephen II. Sixtus Dionysius I. Felix Eutychian Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Sylvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius

5. - 8. yüzyıllar	I. İnnocentius Zosimus I. Bonifacius I. Celestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius I. Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinian III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodore I. Martinus I. Eugene Vitalian II. Adeodatus Donus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo

9. - 12. yüzyıllar	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentine IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nikolas II. Adrian VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodore IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Lando X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Sylvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Sylvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicolaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. İnnocentius II. Celestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Celestine III. Innocentius

13. - 16. yüzyıllar	III. Honorius IX. Gregorius IV. Celestinus IV. İnnocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. İnnocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Celestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. İnnocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. İnnocentius VIII. Clemens

17. yüzyıl-20. yüzyıl	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. İnnocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. İnnocentius VIII. Alexander XII. İnnocentius XI. Clemens XIII. İnnocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus

21. yüzyıl-günümüz	XVI. Benedictus I. Franciscus

This article is issued from Vikipedi - version of the 8/8/2015. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.