IV. Paulus

IV. Paulus
IV. Paulus portresi
Doğum	Gian Pietro Carafa 28 Haziran 1476 Capriglia Irpina, Campania, Napoli Krallığı, (günümüzde İtalya)
Ölüm	18 Ağustos 1559 (83 yaşında) Roma, Papalık Devletleri, (günümüzde İtalya)
Etkin yıllar	23 Mayıs 1555 - 18 Ağustos 1559
Yerine geldiği	II. Marcellus
Yerine gelen	IV. Pius
Din	Hıristiyanlık (Katolik)

{Papa IV. Paulus (İtalyanca: Paulo IV; İngilizce ve Fransızca: Paul IV), asıl adı Gian Pietro Carafa, (28 Haziran 1476; Capriglia Irpina, Campania Napoli Krallığı, (günümüzde İtalya) - 18 Ağustos 1559, Roma, Papalık Devletleri (günümüzde İtalya)), 23 Mayıs 1555 - 18 Ağustos 1559 arasında papa.

Hayatı

Soylu bir aileden gelen Carafa, amcası Kardinal Oliviero Carafa sayesinde kilise hiyerarşisinde yükseldi. Chieti piskoposu sıfatıyla Papa X. Leo'nun elçisi olarak İngiltere ve İspanya'ya gitti. 1524'te kendisine ait kilise mülklerini bırakarak, Thieneli Aziz Gaetano ile birlikte Teatinus tarikatını kurdu. Leo'dan sonraki papalara da danışmanlık eden Carafa, Papa III. Paulus'un kurduğu kilise reformu komisyonuna seçildi. 1518'de Brindisi başpiskoposu, 1536'da kardinal ve Napoli başpiskoposu oldu ve Roma Enkizisyonu'nun yeniden düzenlenmesinden sorumlu kılındı. Ödün vermez reformculuğuna ve papalığın üstünlüğü konusundaki abartılmış görüşlerine karşın, Kardinal Alessandro Farnese'nin etkisiyle 23 Mayıs 1555'te papa seçildi. Kutsal Roma-Germen imparatoru V. Karl'ın (Şarlken) vetosu bile görmezlikten gelindi. Ama Paulus'un uzlaşmaz yaklaşımı siyasal uygulamaya dönüşünce çatışmalar kaçınılmaz oldu. Paulus Habsburglara ve İspanyollara karşı duyduğu nefretle, onları Napoli'den atmak için Aralık 1555'te Fransa'yla ittifak kurdu. Böylece V. Karl ile İspanya kralı II. Felipe'ye karşı savaşı körükledi. İspanyolların Ağustos 1557'de Fransa'da Saint-Quentin'de zafer kazanmaları ve Alba dükünün Roma'ya doğru yürümesi Paulus'u İspanya'yla anlaşmaya zorladı. 12 Eylül 1557'de barış ilan edildiyse de Paulus İspanya'ya ve Habsburglara karşı düşmanlığı sürdürdü. Bu arada, Karl'ın tahttan feragat etmesini ve kardeşi I. Ferdinand'ın tahta geçmesini (1558) onaylamayı reddetti.

Paulus, Luthercilik ile Katolikliğin Almanya'da yan yana yaşaması yönündeki ilk anlaşma olan Augsburg Barışı'nı (1555), heretiklik suçlamasıyla mahkûm etti.

Pualus, Anglikan ayrılıkçılığı olayında beceriksizlik gösterip kırıcı davrandı. Fransa ile Habsburglar arasındaki gerginliği gidermeye çalışan Canterbury başpiskoposu Kardinal Reginald Pole'a karşı cephe aldı. Heretiklik suçlamasıyla Pole'u Roma'ya çağırdı. Bu çatışma ancak İngiltere kraliçesi I. Mary'nin müdahalesiyle yatıştı. İngiltere'de manastırlara ait toprakların geri verilmesinde ısrar ederek ve I. Elizabeth'in İngiltere tahtı üzerinde hak iddialarını kendisinin onayına sunmasını isteyerek, bu ülkede de Protestanlığın zaferini kolaylaştırdı.

Paulus 1552'de ara verilen Trento Konsili'ne güvenmediği için yeniden toplamadı; bunun yerine, kurduğu komisyonlar aracılığıyla reform etkinliklerini sürdürdü. Roma'da din adamlarının neden olduğu birçok yolsuzluğu önledi, başıbozuk papazları disipline soktu, papalık sarayında daha sıkı ekonomik önlemler uyguladı. Roma Enkizisyonu Paulus'un yönetiminde bir terör hareketi başlattı. Yahudilerin Reform hareketi içinde etkin oldukları yönündeki kaygıyı sonuna kadar götüren Paulus 1555'te Roma'daki gettoyu kurdu. Yahudilerin kimliklerini belirten rozetleri takmalarını zorunlu kıldı ve Hıristiyanlardan kesinlikle ayrı yaşamaları için önlemler aldı. Böylece yol açtığı çatışmalar reformcu amaçlarının tam karşıtı sonuçlar doğurdu.

Kaynakça

Dış bağlantılar

"IV. Paulus", Büyük Larousse Sözlük ve Ansiklopedisi
Chisholm, Hugh, ed. (1911) "Pope Paul IV" Encyclopædia Britannica|Encyclopædia Britannica (11. ed) . Cambridge University Press. s.956. Encyclopaedia Britannica Dict.A.S.L.G.I.11thEd.Chisholm.1910-1911-1922.33vols. (İngilizce)
Loughlin, James F. (1913). "Pope Paul IV" Catholic Encyclopedia , New York: Robert Appleton Company. (İngilizce)

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: II. Marcellus	Papa 23 Mayıs 1555 - 18 Ağustos 1559	Sonra gelen: IV. Pius

Katolik Kilisesi'nin papaları

1. - 4. yüzyıllar	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontian Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephen II. Sixtus Dionysius I. Felix Eutychian Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Sylvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius

5. - 8. yüzyıllar	I. İnnocentius Zosimus I. Bonifacius I. Celestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius I. Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinian III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodore I. Martinus I. Eugene Vitalian II. Adeodatus Donus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo

9. - 12. yüzyıllar	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentine IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nikolas II. Adrian VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodore IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Lando X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Sylvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Sylvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicolaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. İnnocentius II. Celestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Celestine III. Innocentius

13. - 16. yüzyıllar	III. Honorius IX. Gregorius IV. Celestinus IV. İnnocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. İnnocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Celestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. İnnocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. İnnocentius VIII. Clemens

17. yüzyıl-20. yüzyıl	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. İnnocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. İnnocentius VIII. Alexander XII. İnnocentius XI. Clemens XIII. İnnocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus

21. yüzyıl-günümüz	XVI. Benedictus I. Franciscus

This article is issued from Vikipedi - version of the 12/2/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.