XIII. Leo

Papa XIII. Leo

Doğum	Vincenzo Gioacchino Raffaele Luigi Pecci 2 Mart 1810 Carpineto Romano, Papalık Devletleri, İtalya
Ölüm	20 Temmuz 1903 (93 yaşında) Vatikan
Etkin yıllar	20 Şubat 1878 – 20 Temmuz 1903
Yerine geldiği	IX. Pius
Yerine gelen	X. Pius
Din	Hıristiyanlık (Katolik)

XIII. Leo, asıl adı Vincenzo Gioacchino Raffaele Luigi Pecci (d. 2 Mart 1810, Carpineto Romano, Papalık Devletleri - ö. 20 Temmuz 1903, Roma), 20 Şubat 1878 – 20 Temmuz 1903 arasında hüküm sürmüş papa.

Yaşamı

Viterbo ve Roma'da ilk eğitimini tamamladıktan sonra Roma'da Soylu Papazlar Akademisi'ni bitirdi. 1837'de papazlığa atandı ve Papalık Devletleri'ne bağlı diplomatik görevler aldı. Zayıf bünyesine karşı çalışkanlığı ve enerjisiyle hızla yükseldi. 1838'de Benevento delegesi (bölge valisi düzeyinde), 1841'de daha önemli bir görev alan Perugia delegesi oldu. Ocak 1843'te Brüksel'e papalık elçisi olarak atandı, kısa süre sonra da başpiskoposluğa getirildi.

Belçika'da bulunduğu üç yıllık süre içinde, Katoliklerin modern bir meşruti yönetimde parlamenter sistemden ve basın özgürlüğünden nasıl yararlanabileceğini gördü. Ama aynı zamanda papalık elçisi olması, sonunda genç piskoposun görevden alınmasına yol açtı. Birkaç hassas durumda kişisel yetkisini kullanarak bağımsız davrandığı için eleştiriye uğradı. Önceki elçi kadar uysal olmadığını gören Kral I. Léopold, Pecci'nin hemen geri çağrılmasını istedi.

Pecci 1846'da küçük bir bölge olan Perugia piskoposluğuna atandı. 1853'te kardinalliğe atanmasına karşın 32 yıl boyunca burada kaldı. Roma'nın desteğini kazanmak için birçok girişimde bulunduysa da başarılı olamadı. Papalık Devletleri'nde 1848 Roma Devrimi'ne karşı çıkanlarla ilgili acımasız yargıları ve 1860'ta Umbria'nın ilhakından sonra İtalyan yetkilileriyle gereksiz çatışmalara girmekten kaçınması, Roma'da onun dünyevi güçler karşısında çekingen ve liberal eğilimli olduğu yönünde yanlış bir kuşku doğmasına yol açtı.^[1]

Buna karşın Pecci, piskoposluk bölgesini sistemli bir biçimde yeniden düzenlemeye girişti. Hıristiyan felsefesindeki yenilenmeyle ilgilendi, özellikle Aquino'lu Aziz Tommaso'nun yapıtları inceledi. Kilise ile çağdaş toplum arasındaki ilişkileri yeniden inceledi, kilise yetkililerini dönemin yenilikleri karşısındaki ürkek ve olumsuz tutumunun yanlışlığını gitgide daha çok kavradı. Bu sessiz olgunlaşmanın sonunda 1877 ve 1878'de yazdığı dinsel mektuplar İtalya'nın dışında da büyük ilgiyle karşılandı. Kilisenin baş yöneticisi görevini üstlenmek üzere 1877'de camerlengo'luğa atandığında da dikkatleri üzerinde topladı.

Papalığı

Papa IX. Pius'un ölmesi üzerine Pecci'nin adı adaylar arasında sayılmaya başladı. Özellikle İtalyanlar dışındaki kardinallerin desteğiyle 20 Şubat 1878'de üçüncü oylamada papa seçildi. Eğitime gösterdiği ilgi, dünyevi hükümetler karşısındaki uzlaşmacı tutumu ve Katolik Kilisesi'ndne kopmuş Hıristiyanlarla bağ kurma çabası dolayısıyla hayranlık duyduğu XII. Leo'nun anısına onun adını aldı.

Dış İlişkiler

Devlet sekreteri kardinal Mariano Rampolla'nın yardımıyla bütün devletlere karşı uzlaştırıcı bir tavır takındı. Almanya'da Kulturkampf akımına son verdi (1880); Fransa'da General Georges Boulanger taraftarlarının yarattığı bunalım karşısında cumhuriyete bağlılığı ileri sürdü; 1884'te Belçika ilişkileri yeniden kurdu, Avusturya'da Jozefizm kalıntılarıyla mücadele etti, Lord Halifax'ın savunduğu Anglikan Kilisesi'yle uzlaşma çabalarını destekledi, Doğu kiliselerinin geleneklerine saygı gösterdi. XIII. Leo Katolikliğin Amerika Birleşik Devletleri'nde yayılmasına çalıştı, fakat Katoliklere Amerikancılık karşısında dikkatli olmalarını ihtar etti.

Öğretiler

Papa XIII. Leo, Sua Santitá papa Leone XIII filmiyle bir videoda görünen ilk papa oldu.

Öğreti alanında, XIII. Leo, yeni toplumun geçirdiği değişimlerde ortaya çıkan bütün meselelerle ilgilendi. Kendinden öncekiler çoğunlukla sert kınamalarla (Hatalar Dizini’nde olduğu gibi) uğraşmışken Papa XIII. Leo, modern sorunlara yönelik yapıcı çözümler aradı.^[2] Boşanmalara karşı cephe aldı, Sosyalizme muhalif olduğunu belirtti, buna karşılık sosyal adalete dayanan bir Hıristiyan aile düzenini getirmeye çalıştı. 15 Mayıs 1891'de Rerum Novarum (Yeni Şeyler Hakkında) genelgesini yayımladı; bu genelgede sakıngan bir biçimde de olsa papalığın işçi sınıfının sorunlarıyla ilgilendiğini gösterdi, mülkiyet hakkının sınırlarını çizdi. Ona göre insan, insanlık haysiyetine uygun düşen bir çalışma düzenine sahip olmalıydı.

XIII. Leo da önceli IX. Pius gibi papanın dünyevi hükümranlığı ilkesini savunuyor ve Hıristiyan devleti öğretisini bir ülkü olarak benimsiyordu. Gene en az IX. Pius kadar masonluğa ve laik liberalizme karşıydı. Gene kilise yönetiminin, ulusal kiliselerden çok papalığın elinde toplanmasının önemini vurguladı ve papalık elçilerinin gücünü artırdı. Kilisenin usçuluğa yönelik suçlamalarını yeniledi, hukuk ve devlet hakkındaki görüşlerinden yararlandığı Aquino'lu Aziz Tommaso'nun felsefi görüşlerinin canlanmasına katkıda bulundu^[2], Hümanizmle imanın bir sentezi olarak kabul ettiği Tommasoculuğu destekledi.

Başka alanlarda ise papalığa yeni bir anlayış getirdi. Sivil hükümetlerle ilişkilerde diplomasiye öncelik verdi ve bu yolla yadsınamaz başarılar kazandı. Siyasetle papalık görevini ayırt etmeye özen gösterdi. Kilise ile dünya arasındaki ilişkileri yenileme çabasını özellikle, dünyadaki tüm Katoliklere yönelik genelgelerinde dile getirdi; birkaç genelgesinde kilise ile devletin çağdaş toplum anlayışıyla barış içinde birlikte yaşaması gerektiğini vurguladı.

Bilimsel ilerlemeye ilgi duyuyor, Katolik Kilisesi'nin bu ilerlemeye açık olması gerektiğine inanıyordu. Papa XIII. Leo, ayrıca kutsal kitapları yorumlama çalışmalarına ve bilimsel araştırmalara büyük önem verdi, araştırıcılara Vatikan arşivlerini açtı. 1893'te yayımladığı Providentissimus Deus adlı genelgede Katoliklerin Kitabı Mukaddes'i yorumlarken izlemesi gerektiği ilkelerini açıkladı.

Papalığının son yıllarında kilise politikasında bir katılaşma görülmekle birlikte, papalığın diplomatik saygınlığının artmasını sağladı.

Kaynakça

Dış bağlantılar

"Wikisource" websitesinde "Johann Peter Kirsch, (1913) "Pope Leo XIII" Catholic Encyclopedia (1913) Cilt 9" maddesi Catholic Encyclopedia (1913)/Pope Leo XIII - Wikisource, the free online library (İngilizce)
"Wikisource" websitesinde "Leo XIII" 1911 Encyclopædia Britannica, Cilt 16 (İngilizce)

Katolik Kilisesi unvanları
Önce gelen: IX. Pius	Papa 20 Şubat 1878 – 20 Temmuz 1903	Sonra gelen: X. Pius

Katolik Kilisesi'nin papaları

1. - 4. yüzyıllar	Petrus Linus Anacletus I. Clemens Evaristus I. Alexander I. Sixtus Telesphorus Hyginus I. Pius Anicetus Soterius Eleuterus I. Victor Zephyrinus I. Callixtus I. Urbanus Pontian Anterus Fabianus Cornelius I. Lucius I. Stephen II. Sixtus Dionysius I. Felix Eutychian Caius Marcellinus I. Marcellus Eusebius Miltiades I. Sylvester Markus I. Julius Liberius I. Damasus Siricius I. Anastasius

5. - 8. yüzyıllar	I. İnnocentius Zosimus I. Bonifacius I. Celestinus III. Sixtus I. Leo Hilarius Simplicius III. Felix I. Gelasius II. Anastasius Symmachus Hormisdas I. Ioannes IV. Felix II. Bonifacius II. Ioannes I. Agapetus Silverius I. Vigilius I. Pelagius III. Ioannes I. Benedictus II. Pelagius I. Gregorius Sabinian III. Bonifacius IV. Bonifacius I. Adeodatus V. Bonifacius I. Honorius Severinus IV. Ioannes I. Theodore I. Martinus I. Eugene Vitalian II. Adeodatus Donus Agatho II. Leo II. Benedictus V. Ioannes Konon I. Sergius VI. Ioannes VII. Ioannes Sisinnius Constantinus II. Gregorius III. Gregorius Zacharias II. Stephanus I. Paulus III. Stephanus I. Hadrianus III. Leo

9. - 12. yüzyıllar	IV. Stephanus I. Paschalis II. Eugenius Valentine IV. Gregorius II. Sergius IV. Leo III. Benedictus I. Nikolas II. Adrian VIII. Ioannes I. Marinus III. Hadrianus V. Stephanus Formosus VI. Bonifacius VI. Stephanus Romanus II. Theodore IX. Ioannes IV. Benedictus V. Leo III. Sergius III. Anastasius Lando X. Ioannes VI. Leo VII. Stephanus XI. Ioannes VII. Leo VIII. Stephanus II. Marinus II. Agapetus XII. Ioannes V. Benedictus VIII. Leo XIII. Ioannes VI. Benedictus VII. Benedictus XIV. Ioannes XV. Ioannes V. Gregorius II. Sylvester XVII. Ioannes XVIII. Ioannes IV. Sergius VIII. Benedictus XIX. Ioannes IX. Benedictus III. Sylvester VI. Gregorius II. Clemens II. Damasus IX. Leo II. Victor IX. Stephanus II. Nicolaus II. Alexander VII. Gregorius III. Victor II. Urbanus II. Paschalis II. Gelasius II. Callixtus II. Honorius II. İnnocentius II. Celestinus II. Lucius III. Eugenius IV. Anastasius IV. Hadrianus III. Alexander III. Lucius III. Urbanus VIII. Gregorius III. Clemens III. Celestine III. Innocentius

13. - 16. yüzyıllar	III. Honorius IX. Gregorius IV. Celestinus IV. İnnocentius IV. Alexander IV. Urbanus IV. Clemens X. Gregorius V. İnnocentius V. Hadrianus XXI. Ioannes III. Nicolaus IV. Martinus IV. Honorius IV. Nicolaus V. Celestinus VIII. Bonifacius XI. Benedictus V. Clemens XXII. Ioannes XII. Benedictus VI. Clemens VI. Innocentius V. Urbanus XI. Gregorius VI. Urbanus IX. Bonifacius VII. Innocentius XII. Gregorius V. Martinus IV. Eugenius V. Nicolaus III. Callixtus II. Pius II. Paulus IV. Sixtus VIII. İnnocentius VI. Alexander III. Pius II. Julius X. Leo VI. Hadrianus VII. Clemens III. Paulus III. Julius II. Marcellus IV. Paulus IV. Pius V. Pius XIII. Gregorius V. Sixtus VII. Urbanus XIV. Gregorius IX. İnnocentius VIII. Clemens

17. yüzyıl-20. yüzyıl	XI. Leo V. Paulus XV. Gregorius VIII. Urbanus X. İnnocentius VII. Alexander IX. Clemens X. Clemens XI. İnnocentius VIII. Alexander XII. İnnocentius XI. Clemens XIII. İnnocentius XIII. Benedictus XII. Clemens XIV. Benedictus XIII. Clemens XIV. Clemens VI. Pius VII. Pius XII. Leo VIII. Pius XVI. Gregorius IX. Pius XIII. Leo X. Pius XV. Benedictus XI. Pius XII. Pius XXIII. Ioannes VI. Paulus I. Ioannes Paulus II. Ioannes Paulus

21. yüzyıl-günümüz	XVI. Benedictus I. Franciscus

This article is issued from Vikipedi - version of the 1/9/2017. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.