Karyalılar

Anadolu tarihi
Bronz Çağı
Troya I-VIII yak. MÖ 3000 - MÖ 700
Hattiler yak. MÖ 2500 - MÖ 2000/1700
Akadlar yak. MÖ 2400 - MÖ 2150
Luvi Krallığı / Luviler yak. MÖ 2300 - MÖ 1400
Asurlar ticari koloniler yak. MÖ 1950 - MÖ 1750
Akalar Krallığı (münakaşalı) yak. MÖ 1700 - MÖ 1300
Kizzuvatna Krallığı yak. MÖ 1650 - MÖ 1450
Hititler yak. MÖ 1680 - MÖ 1220
  Eski Krallık
  Orta Krallık
  Yeni Hitit Devleti
Likya / Likyalılar yak. MÖ 1450 - MÖ 350
İyonya Gizli Anlaşması yak. MÖ 1300 - MÖ 700
Neo-Hitit Kralları yak. MÖ 1200 - MÖ 800
Frigya / Frigler yak. MÖ 1200 - MÖ 700
Karya / Karyalılar yak. MÖ 1150 - MÖ 547
Urartu yak. MÖ 859 - MÖ 595 / 585
Demir Çağı' dan Klasik Antik dönem'e
Lidya / Lidyalılar yak. MÖ 685 - MÖ 547
Persler'in Ahameniş İmparatorluğu yak. MÖ 559 - MÖ 331
Makedonya İmparatorluğu MÖ 334 - MÖ 301
Seleukos İmparatorluğu MÖ 305 - MÖ 64
Pontus Hükümdarlığı MÖ 302 - MÖ 64
Pergamon Krallığı-Attalos Hanedanı MÖ 283 - MÖ 133
Ermeni Krallığı-Artaksiad Hanedanlığı MÖ 190 - MS 428
Roma Cumhuriyeti MÖ 133 - MÖ 27
Roma İmparatorluğu MÖ 27 - MS 330
Orta çağlar
Bizans İmparatorluğu 330 - 1453
Anadolu Selçuklu Devleti 1077 - 1307
Klikya Ermeni Krallığı 1078 - 1375
Artuklu Beyliği 1101 - 1409
Trabzon İmparatorluğu 1204 - 1461
İznik İmparatorluğu 1204 - 1261
İlhanlılar 1256 - 1355
Osmanlı Devleti ve Türkiye
Osmanlı İmparatorluğu'nun doğuşu 1299 - 1453
Osmanlı Devleti yükselme dönemi 1453 - 1683
Osmanlı Devleti duraklama dönemi 1683 - 1827
Osmanlı Devleti gerileme dönemi 1828 - 1908
Osmanlı Devleti dağılma dönemi 1908 - 1922
Türkiye 1923 - Günümüz
Milas Beçin'de bir Karya mezarı üzerinde araştırma yapan arkeologlar

Karyalılar MÖ 2. binyılın sonlarından itibaren güneybatı Anadolu'da varlıkları bilinen ve Karya uygarlığını kurmuş kavim. Başkentleri başlangıçta Mylasa'da (Milas) iken, MÖ 4. yüzyılda Mausolus tarafından Halikarnas'a (Bodrum) taşınmış, ancak Mylasa önemini korumuştur. Yaklaşık olarak Büyük Menderes Nehri ile Dalaman Çayı arasındaki bölgeye denk gelen yayılma alanlarında çok sayıda köy ve mezra türü yerleşimin bir araya gelerek oluşturduğu federasyonlar etrafında örgütlenmişlerdir.

Etnik özellikleri ve dini inançları

En önemli kült merkezlerinden biri olan ve Zeus adı ile anılmakta birlikte yerli özelliklere sahip tanrılarından biri olan Mylasa'daki "Karyalı Zeus"un tapınağına Karyalıların yanı sıra sadece kuzey komşuları Lidyalılar ve Misyalıların kabul edilmesi geleneğinin işaret ettiği, anılan halklarla akrabalık bağları bulunduğuna dayalı inançları MÖ 1. binyıl boyunca canlı kalmış, günümüz bulgularıyla da doğrulanır niteliktedir. Nitekim, Karyalılarla ilgili ilk tarihi kayıtlardan biri, Mylasalı Arselis adlı bir Karya beyinin MÖ 7. yüzyılın başlarında Kral Gyges'in Sard'daki Lidya tahtını ele geçirmesine yardım etmesi ile ilgilidir. Diğer öndegelen tanrıları arasında, Arselis'in Lidya'dan getirdiği çifte baltayı (labrys) taşıdığı tasvir edilen "Labrandalı Zeus" ve ana tapınağı yine Mylasa'da bulunan "Zeus Osogoa" (başlangıçta sadece "Osogoa") bulunmaktaydı.

Erken dönem tarihleri

Arselis ile ilgili anılan ilk kesin tarihi kaydın kısa bir süre öncesine kadar (MÖ 8. yüzyıl) sürdüğü varsayılan bir dönemde Karyalıların Ege Denizi'ne yayılmış bir deniz kavmi olduklarını düşündüren eski Yunan kaynaklarına dayalı bir anlatı geleneği de bulunmaktadır.[1] Daha da öncesinde Homeros'ta ise Karyalılar Truva Savaşı'nda Truvalıların müttefikleri arasında sayılmaktadır ve bölgeleri Milet (Balat) ve Mykale'yi (Dilek Yarımadası) de kapsayacak şekilde daha da kuzeye uzanır şekilde belirtilmektedir. Aynı dönemler Karya iç bölgeleri de yoğun ve özgün üretim tarzları ile arkeolojinin dikkatini çekmiştir.[2]

İleri dönemlerdeki tarihi aşamaları

Batı Anadolu sahil şeridine yönelik üç eski Yunan kolonizasyon dalgasının sonuncusunu ve en geç tarihlisini oluşturan Dorların kıyılarda koloniler kurmalarıyla Karyalılar iç bölgelerde egemenliklerini sürdürmüşler ve bu dönemde Mylasa, Alabanda (Çine), Alinda (Karpuzlu), Idrias (Eskihisar), Idyma (Akyaka), Garga (İncekemer), sonradan Afrodisias adını alacak mermercilik merkezi (Geyre) gibi gerçek anlamda Karya kentleri, yine Mylasa, Labranda, Kyramus, Hylimus gibi Karya kült merkezleri ortaya çıkmıştır. MÖ 7. ve 6. yıllarda Mernmnadlar hanedanının Lidya kralları Anadolu'nun önemli bir kısmı gibi Karya Dor kentlerini de ele geçirdiler. MÖ 546'da Lidyalıların Perslere yenilmesinden itibaren ise, Karyalılar da Pers İmparatorluğu'nun yönetimi altına girdiler. Karyalıların bölgelerinde Perslere karşı kaydadeğer direniş örnekleri sergiledikleri ve Atina merkezli olarak kurulan Attik Delos Birliği'ne bir süre üye oldukları anlaşılmaktadır. Mylasalı Hetakomnidler hanedanı ve özellikle de Mausolus döneminde fiilen bağımsız politikalar izlemişler, ancak Helenizmin iç bölgelere de nüfuz etmesi ve eski Yunanca'nın resmi dil olarak yerleşmesi de bu dönemde başlamış, Karya dili muhtemelen Milattan kısa bir süre öncesinde veya sonrasında tarihe karışmıştır. Karya ülkesi Büyük İskender'in generalleri tarafından kurulan devletler ve sonrasında Roma İmparatorluğu içindeki çekişmelerden en çok zarar gören bölgelerden biri olmuş, MÖ 27'de Augustus'un Roma İmparatorluğu'nu kurmasıyla refaha kavuşmuştur. Karyalılar Anadolu'da içlerinde çoktanrıcı inançların en uzun ömürlü kaldığı halklardan biri olarak da dikkati çekmiştir. I. Konstantin saltanatında Doğu Roma İmparatorluğu'nun Hıristiyanlık dinine geçmeye başlamasına kadar (4. yüzyıl) bu yeni din Karyalılar arasında fazla ilerleme kaydedemiştir. Bölge 13. yüzyıl ortalarından itibaren Menteşe Beyliği hakimiyetine geçmiştir.

Ayrıca bkz.

Dipnotlar

  1. Molly Miller (1971) (İngilizce). The Thalassocracies. State University of New York. Thucydides tarafından yazılan Peloponnesia Savaşı tarihinde, Delos adasının savaşı kazanan Atinalılar tarafından "arındırılması" (eski kalıntıların ortadan kaldırılması) esnasında adadaki mezarların yarısının Karya mezarları olduğunun görüldüğü belirtilmişse de, bu kayıt arkeolojik bulgularla henüz doğrulanabilmiş veya arkeologlarca genel anlamda kabul edilmiş değildir.
  2. Yasemin Polat (2009) (İngilizce). The Findings From A Late Geometric Period Grave Uncovered At Beçin. Anatolia Antiqua XVII, 133-150.

Kaynaklar

  • George E. Bean (1971) (İngilizce). Turkey beyond the Maeander ISBN 0-87471-038-3. Frederick A. Praeger, Londra. 
This article is issued from Vikipedi - version of the 12/9/2016. The text is available under the Creative Commons Attribution/Share Alike but additional terms may apply for the media files.